13 feb Dagfond

Zelf ben ik wel een liefhebber van de dagfond. Tegelijkertijd zijn het vluchten die in één keer je hele hok kunnen afbreken. Zorg dus dat je enkel duiven zet die hier geschikt voor zijn. Dit weet ik uit ervaring, want ik heb er al meerdere midfondtoppers op verspeeld.

Het verschil tussen 1100 en 1500mpm dagfond vluchten is groot. Slechte duiven raak je niet snel kwijt, want die doseren in hun vlieggedrag en keren dagen later nog terug. Een goede duif geeft vanaf het begin vol gas. Het ligt vervolgens aan de kwaliteit en de voeding hoe lang ‘ie dit kan volhouden.

Vaak zitten de toppers die verloren gingen op de dagfond maar enkele kilometers van huis. Als de tank leeg is, is het gewoonweg gedaan. Die laatste kilometers zijn er dan net een paar teveel. Vandaar dat ik mijn duiven altijd volprop met vetten (NPO-mix) en eiwitten (Octavit) in de week van inkorven.

Goede duiven die huiswaarts keren, maar te diep zijn gegaan, zetten vaak een slechte broekpen voor de rest van hun leven. Niet te vergelijken met getekende pennen, want dan is er teveel geknoeid met medicatie, vooral bij warm weer. Met hoge temperaturen kun je het vaak beter houden bij Naturaline, Tollyamin Forte of Belgasol.

Bij de oude duiven is het eerste slachtoffer gevallen door een roofvogelaanval. Hij is ergens tegenaan gevlogen en heeft de vleugel uit de kom. Zoiets herstelt nooit meer. Hij won als jong meermaals 1:100 met een 3^e NPO Châteaudun en een 16^e NPO Pont-Sainte-Maxence. Hij komt uit een topkoppel en verhuist daarom vroegtijdig naar de kweek.

10 feb Jonge lichting

De jonge duiven komen nu dagelijks buiten. Het enige wat ze lijken te doen is de straatstenen tellen die voor het hok liggen. Ze grazen daarbij de hele tijd. Ik voer ze ’s ochtends niet, vaak ligt er dan nog wat in de bak van de avond ervoor. Als ik fluit wil ik namelijk dat ze in no time binnen zitten.

De oude duiven liggen nu met kleine jongen tegen het ringen aan. Ook die gaan dagelijks los. De doffers al om 08.00u in de schemering. Zij mogen na een half uur weer naar binnen.

Nadat de jongen binnen zijn – rond het middaguur – gaan de duivinnen los. Ook voor hun geldt: als ze uitgevlogen zijn, mogen ze terug binnen. Met mijn manier van duivenhouden is kou slechts een emotie, zowel voor de doffers als de duivinnen en de jongen.

Ik laat de oude duiven dus wel zoveel mogelijk los, ondanks de kromsnavel. Ik wil namelijk niet dat ze spierkracht verliezen. Neem maar eens een kweker in de hand die al jaren niet meer heeft gevlogen vs. een afgetrainde vliegduif. Het verschil voel je meteen.

Eenmaal door de pluimenrui heen ga je zien wie je betere jongen worden. Dit zijn vaak ook de meest pientere. Bouw of gesloten zijn lijkt niet echt uit te maken. Zo zie ik vaak al voordat de vluchten starten of ik goed of slecht heb gekweekt.

Je ziet het nu ook bij de oude duiven. Die als jong iets minder presteerden en eigenlijk niet aan het selectiebeleid voldeden, lijken nu als een blad aan een boom te zijn omgeslagen. Ook de betere jongen van afgelopen jaar zijn veranderd. De een in positieve zin, de ander in negatieve zin.

06 feb Lappenmand

De eerste ronde jongen komt regelmatig buiten voor hun dagelijkse verkenning. De oude vliegduiven mogen ook dagelijks hun vleugels even strekken.

Dit jaar zoals gezegd wat minder jongen dan voorheen. Ik wil alles gaan verminderen, behalve natuurlijk de kwaliteit. Die probeer ik juist te verhogen.

Alles wordt alsmaar duurder en de btw-verhoging op duivenproducten werkt hier bepaald niet aan mee (dit hebben wij helaas niet in de hand). Ook om die reden minder duiven, wat eigenlijk voor iedereen beter zou zijn. De meeste gaan hier namelijk beter van spelen.

Het vliegprogramma ziet er goed uit. Hopelijk ben ik t.z.t. voldoende hersteld om meteen vanaf het begin 100% te presteren. Ze hebben recent de aanhechtingspees van mijn biceps opnieuw vastgezet, vandaar.

Gelukkig word ik met alles goed geholpen door familie en vrienden. Met één hand typen gaat alleen wat lastig, daarom wat minder (lange) blogs nu.

29 jan Ergernis of niet

De vliegduiven maken er een potje van. Regelmatig vliegt er één verkeerd met kapotte eitjes als gevolg. Hier zijn afgelopen jaar alle bakken vernieuwd door mestbanden om mijn rug wat te ontzien. Ook bestaat het hok haast enkel uit onervaren jaarlingen.

Toch zijn het meer de duivinnen die verkeerd vliegen. Ze eten snel wat en in hun haast terug naar de eitjes nemen ze de verkeerde afslag. Het is vervelend, maar ook niet meer dan dat. Eind april lopen er heus genoeg rond om mee te spelen.

De eerste ronde is al enkele keren naar buiten geweest, maar zeker niet elke dag. Het waait soms stevig en dan gaan ze snel de lucht in en de verkeerde kant op. Zien ze een groep losvliegende duiven, dan vallen ze daar op het hok en ben ik ze kwijt.

Hier wordt alles van een stempel in de vleugel voorzien. Worden die gevangen door mensen zonder duiven, dan krijg ik wel eens bericht. Komen ze bij liefhebbers uit de omgeving terecht, dan hoor ik er zelden wat van. Ook hier doe je niets aan. Gewoon zorgen dat je er genoeg kweekt.

Het is zo weer Lichtmis. Vroeger werd dan pas gekoppeld, toch zeker de weduwnaars. Ook die jongen zijn dan oud genoeg om te spelen. Sterker nog, mijn beste jongen op de NPO-vluchten begin september waren haast altijd degene die medio maart werden geboren. Maar goed, toen vlogen we tot eind september, nu stoppen we haast een maand eerder.

Ondanks dat men weet te vertellen dat er in augustus, september en oktober geen jongen worden verspeeld – al zeggen de taartvliegers van wel – stopt men steeds eerder.

Hier worden alle jonge duiven tot eind juni verduisterd en daarna bijgelicht. Het is een zeldzaamheid dat ik in januari nog duiven heb die een pen moeten ruien.