Wat adeno betreft nogal wat verschillende reacties. Ik kreeg het ditmaal na de pokkenenting. Eigenlijk moet je pas tegen pokken enten wanneer de jonge duiven drie maanden oud zijn, maar ik doe dat dus niet.

Ik ken genoeg liefhebbers die nooit enten tegen pokken, totdat je het treft dat een grapjas tijdens het vliegseizoen zijn duiven ent om te boosten met een levend virus. Jouw duiven die niet geënt zijn raken besmet en je seizoen is naar de vaantjes.

Ook ken ik genoeg mensen die hun duiven door verschillende dierenartsen met verschillende middelen tegen adeno lieten enten en het alsnog kregen. Dacht je dat wanneer er een werkende entstof was, ik mijn duiven niet zou laten enten? Weggegooid geld dus.

Dan de combi-enting pokken-PMV. Er zijn meer gevallen bekend van duiven die alsnog pokken kregen, dan die het niet kregen. Vandaar mijn keuze met het kwastje en dat er dan eens adeno uitbreekt, neem ik dan voor lief.

Er zijn er ditmaal twee doodgegaan en vijf heb ik doodgemaakt die erin bleven hangen. Van de 110 jonge duiven in dat hok zaten vier buitenlandse duiven van een andere liefhebber die ik uit zou gaan testen. Die zaten alle vier bij de zeven dodelijke slachtoffers. Frappant?

Ik had dat vorig jaar ook, toen waren er tien dood en heb ik nog eens 25 van de 160 jonge duiven weggedaan. Achteraf gezien niet genoeg. De duiven die wel vaste mest hadden, maar lichtgroen van kleur, ben ik nadien allemaal verloren. In mijn ogen zijn die duiven van binnen geraakt en voorgoed onbruikbaar.

De conclusie met adeno en paratyfus is: je krijgt het of je krijgt het niet. In mijn ogen zijn de iets zwakkere duiven (waar we de meeste van bezitten) het vaakst slachtoffer. Ik heb er vorig jaar net als dit jaar weinig doodgemaakt met pijn in mijn hart. De meeste duiven kon ik missen.

Medicatie dan. Sommige middelen helpen direct. Furoxine is daar één van. Ook Matrix in combinatie met bacteriologische olie en Flummy van De Weerd schijnen te helpen, maar allen in combinatie met een ander middel.

Voor de iets zwakkere duiven helpt maar één ding en dat is het hiernamaals. Zo heb ik zes jaar geleden toen niet één dierenarts mij kon helpen, de paratyfus uitbraak onder controle gekregen door alles met symptomen te verwijderen. Diegene die mij kennen, weten dat ik daar geen grappen over maak.

Vanaf vandaag gaat het spel weer op de wagen. De duiven kunnen op weduwschap en krijgen vanaf nu wat meer aandacht.

Ze zijn hier enkele keren weggebracht, ondanks dat het afgelopen zaterdag mooi weer was om in te manden voor de opleervlucht. Ik begreep dat het in België op sommige plaatsten extreem slecht verliep met zelfs nu nog open plaatsen en bewezen duiven die achter zijn.

Bij de eerste ploeg jonge duiven is de adeno inmiddels ver weggetrokken en dit heeft weer een handjevol duiven gekost, maar dat is ingecalculeerd. De rest krijgt over enkele weken de opleermand te zien.

De ploeg van het tweede hok komt goed buiten, maar vliegt nog niet rond. De derde ploeg is dit weekend geringd, maar moet eind juni gewoon de mand in. Acht weken oud of niet, die zullen eerder de vleugels in moeten.

Ook hier bij de vroege jonge duiven een lichte adeno uitbraak. Tot nu toe slechte mest en enkele overgevende duiven, na de pokkenenting van afgelopen weekend. Ik houd het dus scherp in de gaten.

Op dit moment een licht product in het water en alleen NPO-mix met daaroverheen Roni van Comed. Verder blijven ze een paar dagen binnen. Mocht het erger worden, dan ga ik een zwaarder medicijn gebruiken.

Voorheen keek ik het gewoon enkele dagen aan met alleen NPO-mix, maar na vorig jaar speel ik iets korter op de bal. Hier zit inmiddels een stevige ploeg jonge duiven, dus als het mis gaat, gaat het ook goed mis. Maar goed, om nu gelijk met zware medicijnen aan de slag te gaan, gaat me ook iets te ver.

Gek genoeg hebben ze bij Jan in Friesland zo goed als nooit adeno problemen, terwijl daar dagelijks op de duiven gejaagd wordt. Jan speelt met dezelfde duiven als hier, hetzelfde voer, dezelfde verzorging etc.

Misschien komt het doordat wij hier wat korter op elkaar zitten wat duivenhokken betreft. Hier staan in een straal van 20 kilometer aardig wat hokken. Bij Jan liggen de hokken wat verder uit elkaar. Jan heeft bijvoorbeeld ook nog nooit last gehad van one eye cold, een probleem dat hier jaarlijks terugkeert.

Training oude duiven

De oude duiven hebben vandaag hun eerste trainingsvlucht van 25 kilometer afgewerkt. Mooi weer, dus waarom ook niet. Ze zitten hier nog gewoon op verse eitjes en zullen halverwege volgende week op weduwschap komen. Mijn buurman heeft ze weggebracht en de duiven waren voor hem thuis.

In België zijn er momenteel verschillende problemen met adeno. Meestal duurt het dan niet lang meer voordat wij als hokken aan de grens ook problemen krijgen.

Normaliter gaat adeno na enkele dagen lichte voeding en eventueel een combikuur Belgamco-Cobel wel over, maar vorig jaar liep dat hier anders. Ik had een week de combikuur gedaan en daarna nog een week Flummy gegeven, maar dit mocht niet baten.

Op aanraden van Peter van Oerle heb ik daarna enkele dagen gekuurd met furoxine en dat hielp al na twee dagen. Ik heb me eens laten vertellen dat furoxine ook de werkzame stof was in het vroegere Altabactine, een super middel tegen de eerste varianten van adeno. Of dat waar is, weet ik niet.

‘Flauwekul’

Wat ik wel weet, is dat er geruchten rondgaan over het rotavirus. Veel dierenartsen doen het af als ‘flauwekul’ – iets wat dierenartsen nogal snel schijnen te doen als ze er geen medicijn voor hebben – maar is dat wel zo? Ik denk dat als je er mee komt te zitten, je het snel genoeg zal weten.

Hetzelfde geldt voor dierenartsen die roepen dat enten tegen paratyfus flauwekul is, omdat ze geen entstof ter beschikking hebben. Zij zouden zich eigenlijk moeten schamen, omdat ze daarmee noodlijdende duivenliefhebbers op het verkeerde been zetten. Preventief enten in combinatie met een kuur helpt wel degelijk, is mijn ervaring. Datzelfde geldt overigens voor schimmels, die topprestaties echt in de weg zitten.

Eigen bevindingen

Ik probeer sowieso altijd te schrijven vanuit eigen bevindingen. Dit is iets wat veel andere duivenmelkers niet doen of durven, omdat ze anderen zoveel mogelijk op het verkeerde been willen zetten.

Waar ik inmiddels ook achter ben, is dat een medicijn wat na drie dagen geen verbetering geeft, weggegooid geld is. Of de geschoolde dierenartsen het hier mee eens zijn of niet, interesseert mij niet. Nogmaals, dit is op basis van eigen ervaring.

Een natuurlijke weerstand tegen Tricho en luchtwegproblemen, daar kan ik me wel in vinden. Maar tegen paratyfus… Laat me niet lachen. Test het uit als je andere gedachten hebt, maar binnen enkele jaren loop je met het hoofd tegen de muur, dat weet ik zeker. Salmonella is nu eenmaal aanwezig waar veel duiven uit verschillende milieus samen komen.

Duivenkeurders

Ook kregen we het laatst over het keuren van duiven. Stuur degene die mijn 20 beste jonge duiven voor 2019 kan aanwijzen maar langs, dan verwijder ik de rest. Hij krijgt er per duif een mooie som geld voor, als hij het bij het juiste eind heeft. Zo niet, dan moet hij mij een mooie som geld betalen.

Kijk, de mooiste duiven eruit vissen lukt mij ook wel. Maar de goede eruit vissen, daarvoor zal er toch echt wat in hun genen moeten zitten. Ik heb in de 40 jaar dat ik duiven heb meer mooie, slecht presterende duiven gezien dan mooie, goed presterende duiven. Of waren de mooiste duiven op de vroegere tentoonstellingen ook altijd de beste?

Ik heb het vaker aangehaald; in sprookjes geloof ik al lang niet meer.

Bijna alle verenigingen gaan of zijn aan het fuseren. Het wordt allemaal steeds kleiner en de kosten worden moeilijker te behappen. Ook de vervoerders kunnen nu eenmaal niet voor vier manden de dorpen in blijven rijden met een trailer.

Na de verenigingen zullen de samenspelen volgen en binnen enkele jaren ook de afdelingen. Het is niet anders, wat de oude garde hier ook van vindt. Aan de andere kant mogen zij niet mopperen. De meeste van hen hebben de duivensport 50 jaar op een mooie manier mogen beoefenen, iets wat de jongeren onder ons nog maar af moeten wachten.

Over drie weken is de eerste wedvlucht. Zoals gewoonlijk staan we dan weer in een lange rij om in te manden, vaak zelfs buiten. Het voor- of nadeel is wel dat die rij elke week korter wordt, totdat we uiteindelijk bijna vooraan staan.

Na vijf weken houden een boel liefhebbers er weer mee op, omdat het niet is wat ze ervan verwacht hadden. Zij gokken dan hun kansen weer op de jonge duiven voor enkele vluchten. Zo beleeft iedereen de sport op zijn eigen manier, daar verander je niets aan. Ook het gezamenlijk napraten aan de bar na het inmanden is op veel verenigingen verdwenen.