Heel Nederland en België werden uitgesteld en hadden op zondag prachtige concoursen. Brabant 2000 en Zeeland daarentegen kregen schijnbaar wél een positief advies van het IWB om op zaterdagmiddag te lossen en dat hebben we geweten ook. Her en der nog veel duiven achter en ze kwamen compleet verregend thuis. Je zou toch verwachten dat men met Grand Prix-vluchten uniform te werk gaat, zeker als het op zondag prachtig weer is.

Vorig jaar had ik een aanvaring omdat ik zei dat niemand bij het IWB verstand heeft van duiven. Het werd me kwalijk genomen, vast terecht. Toch begrijp ik het niet; men gaf met 30 graden een positief advies om de duiven – die al meerdere keren waren verreden – om 13.00u alsnog de warmte in te jagen. Gevolg: ze lagen haast overal dood in het hok.

Je wil dan wel eens een uitspraak doen, gerechtvaardigd of niet. Dat men iets dergelijks afgelopen weekend overdeed, laat zien dat er weinig lering uit getrokken is. Na het middaguur moet je geen vluchten boven de 400 km meer lossen.

Bas en Willem maakten er in afd. 5 weer een show van. Jan Timmermans kende ook een mooie vlucht, hij won met twee nestzusjes de 2e en 3e NPO (tevens de 2e en 3e over de gehele lossing van afd. 9-10-11). De overwinning was voor Henk Douna, die ietwat los wist te vliegen.

Beide nestzusjes zijn 75% Super Rossi nazaten en 25% Millennium koppel. De duif die nu de 3e NPO won, werd vorige week ook al 3e NPO op de dagfond. Beide duiven werden vorig jaar mei gespeend.

Bas is en blijft een stuntman met superduiven. Ik ben dan ook blij dat ook in zijn overwinnaar het Millennium koppel terugkomt, aldus Bas zelf. Hij is eerlijk genoeg om dit te vermelden.

Richard van de Haterd won de 5e en 6e NPO Sens in Oost-Brabant. In zijn eerste duif zit ook Embregts-Theunis bloed. In de 1e NPO Châteaudun van Zeeland zit ook Super Rossi bloed.

Jan Hooymans komt zowaar handen tekort om zijn nationale overwinningen in België te tellen. Deze keer won hij de 1e nationaal Tulle jaarlingen.

We gaan langzaamaan weer opbouwen en dat is nodig ook als je duiven elke week in een diep dal worden geduwd. Vele hebben niets met een oost- of zuidoostenwind. Ik heb juist niets met west- of zuidwest, simpelweg omdat de ligging hier dan niet gunstig is. Eigenbelang, maar zo steekt onze sport nu eenmaal in elkaar 😉

Ik heb 40 duiven ingekorfd voor Châteaudun, maar het is afwachten of ze daar wel worden gelost. Voor zondag wordt beter weer voorspeld, maar in het verleden kwam men altijd liever dichterbij dan dat men tot zondag bleef staan.

De jonge duiven zijn deze week slechts één keer op pad geweest. Een lichte adeno uitbraak plus een hevige verkoudheid bij mezelf liggen hieraan ten grondslag.

Na enkele dagen NPO-mix en Prestavit raakten ze er weer bovenop, daarom gaan ze maandag gewoon weer op pad. Op zondag rijd ik niet meer met de duiven, die dag besteed ik tegenwoordig aan mijn gezin.

Mijn jonge duiven zijn inmiddels 20x weggeweest en zouden zo meekunnen. Ik doe enkel mee aan klokvluchten, wat betekent dat ze voor het eerst op 6 juli meegaan. Ze zien er perfect uit, maar dat zegt natuurlijk niets over de kwaliteit.

Er lopen elk jaar ook wat jongen bij uit aangeschafte duiven. Af en toe zit daar iets leuks tussen, maar vaak vallen die het jaar erop alsnog door de mand. Goede duiven bijhalen is nu eenmaal niet zo gemakkelijk.

Ik ben de laatste 30 jaar op de beste hokken van België en Nederland geweest en heb daar getracht jongen uit nationale winnaars, Olympiade duiven en 1e prijswinnaars in groot verband te kopen. Zelfs daarmee valt het niet altijd mee. Ik werd overal netjes behandeld, maar eenieder kweekt nu eenmaal meer slechte dan goede, ikzelf ook.

Zo zitten wij onder de rivieren in afdelingen waarin de duivensport hard terugloopt. De concoursen worden kleiner en de uitdagingen verdwijnen. Wij wonen kort aan de grens met België en hier werd vroeger altijd veel gepoold op de oude en jonge duiven.

Zolang ik me kan herinneren – en ik heb sinds 1977 duiven – werd er alleen op de vitesse, midfond en het jonge duivenspel gespeeld met als uitschieter nationaal Orléans, omdat daar veel prijzen te winnen waren.

Alle leden boven de rivieren werden toen nog als puntenspelers beoordeeld, want ‘die gaven alles mee wat pluimen had’, terwijl men hier met de kleine korf kwam. De Belgen hebben dat nog lang over ons Nederlanders gezegd, maar ook daar zijn de rollen inmiddels omgedraaid. Daar ben je met 100 jonge duiven nu een kleine speler.

Hier hebben de dagfond en overnachtfond nooit echt geleefd en dat zal zo blijven, vrees ik. Je ziet dat aan de geringe deelname in Brabant 2000. Megahokken kende men hier niet eens. Nu is er een enkeling die meer dan 100 duiven inkorft.

Deze week was ik dus flink verkouden, dat gaf wel de ruimte om eens wat duivenkranten door te nemen. De Duif komt eens per 2 weken met twee krantjes tegelijk. De post spaart die op, denk ik.

Op PIPA staan bij de Season Final 2 nog twee jonge duivinnen. Eén uit de Millennium-lijn, lichte inteelt. Ik heb daar zelf een goede zus van.

Daarnaast één uit een kruising zoon Millennium koppel x kleindochter Witbuik, die zelf ook een 1e NPO won en 4e nationaal Asduif werd. Een volle zus won hier afgelopen jaar de 3e NPO Melun.

De duif die in de tussenstanden als 3e nationaal Asduif staat, is overigens een kruising zoon Millennium koppel x dochter Witbuik.

Hier is het lang niet zoals vorig jaar. Toen was het hele oude duivenseizoen zwaar met veel oost en noordoost in de wind. Zo maakten John van Dongen en ik grote sier in Brabant 2000 en mannen als Leideman in afd. 10. Toen de wind op de langste dag naar het westen ging en daar bleef, was Willem ongenaakbaar met de jonge duiven.

Bas is en blijft een uitzondering. Wat hij met duiven kan is onmogelijk voor ieder ander. Men kon dit ook afgelopen weekend weer zien. De hokken om hem heen zaten ook vroeg, dus ook daar waren de wind en de ligging een metgezel.

De wind is en blijft bepalend. Waait hij in het begin uit het oosten, dan blijft de trek van de duiven daar zitten. Dit zien we vooral bij de jonge duiven. Andersom is natuurlijk ook het geval.

Zo werd ik gewezen op een stukje op een site. Enkele grote hokken zouden nu hun tol betalen voor vermeend antibioticagebruik. Wie men daarmee bedoelt weet ik niet, maar ik vind het bekrompen om zoiets te schrijven. Hield iedereen eerst zijn eigen tuintje maar eens onkruidvrij.

In Nederland en België kijk ik altijd verder dan een veredeld samenspel. Zit ik in het samenspel niet bij de eerste 15, dan is er slecht gespeeld. Vaak liggen de afstanden daar binnen de 10 km van elkaar. In Brabant heb je hokken met dezelfde afstand als mij, maar die wonen dik 30 km oostwaarts. De wind speelt dan altijd een rol.

Zaterdag pakte ik een erg vroege duif, die kwam al uit het oosten. Hier zaten zoals verwacht 11 hokken voor, die geheel oostwaarts wonen. Daar is niets mis mee, zo was het in de vroegere ZNB ook. Het ene jaar meer oosten, het andere meer westen. Toch kan men beter afdelingen samen lossen om een betere spreiding van de duiven te krijgen. Zit men nu op de rand, dan kan er met een gunstige wind worden uitgepakt.

Superduiven in topconditie lijken zich daar echter weinig van aan te trekken, maar hoeveel bezitten we er daar van… Zelf had ik Super Rossi, Olympic Millennium en Olympic Dragon. Zij waren er altijd, hoe de wind ook stond.

Super Rossi en Olympic Millennium kweken inmiddels in vijf generaties goede duiven en dat kan alleen met duiven die over een goede basisgezondheid beschikken en zeker niet met duiven waar veel aan geprutst is.

Dit jaar lijkt een ommezwaai van vorig jaar, toen alles meezat. Veel duiven zijn reeds verspeeld en dus moeten we roeien met de riemen die we hebben. In eigen vereniging (de grootste van Brabant 2000) werden er tot nu toe 8 van de 11 vluchten gewonnen. Voor vele zou dat een succesjaar zijn, maar voor mij niet. We hebben nog wat vluchten te gaan alvorens het jonge duivenseizoen begint, daar probeer ik het beste van te maken.

Het was een rotweekend hier. Op de snelheid had ik 12 duiven mee, waarvan 11 in de prijzen. Op drie na waren dat mijn minste duiven. De beste 25 zaten op Châteauroux.

Van Châteauroux begon ik met de 1e prijs in de vereniging en de 2e en 6e in het rayon. Daarnaast een 12e NPO, dat viel dus niet tegen, maar de aansluiting was waardeloos. Alle duiven zaten mijlenver om met die zuidwesterstorm.

Mijn beste duif arriveerde laat in de avond en had een draad geraakt. Een andere duif zat onder de olie, die heb ik meteen met Dreft ontvet. Er zijn nog drie duiven achter, allen van 2022 met top 10 NPO-overwinningen op zak. Die hebben toch genoeg ervaring, zou je zeggen.

Een zuidwestenwind, daar heb ik nooit iets mee gehad. Toch moeten we hiermee om leren gaan. Afgelopen jaar was het meer oostenwind en leek het hier vanzelf te gaan. Het oude duivenseizoen lijkt me verder dan ook verloren moeite, ik ga me richten op de jonge duiven.

Jan Timmermans daarentegen won de 3e, 14e en 23e NPO Langres in afd. 11, maar woont daar ook meer oostelijk dan ik hier in Brabant. Beide zijn het kleinkinderen van Super Rossi, evenals mijn eerste twee duiven.

We zitten aan de tweede dagfondvlucht, de eerste ging niet door. Ook nu lijkt het wisselvallig op de vlieglijn, maar een buitje met een zuidwestenwind hoeft geen probleem te zijn.

De kou is wel funest voor de duiven wanneer ze uit een warme vrachtwagen komen, maar zoals gezegd minder erg met een wind in de staart dan met een wind op kop.

Gewicht

Heel wat liefhebbers klagen dat ze geen vlees op de duiven krijgen, bij oud én jong. Dit heeft ook met de kou te maken, al kan tricho ook op de loer liggen. Vaak gaat dat samen met problemen aan de luchtwegen, zowel de bovenste als de onderste.

Je ziet de duiven dan opvallend vaak aan hun kop krabben of niezen. Met het stijgen van de temperatuur lijken veel van die problemen te verdwijnen, maar helaas lijkt het de rest van deze maand wisselvallig te blijven.

De oude Koudijs rookblokken verrichtten wonderen voor de luchtwegen. De nieuwe daarentegen… Ik wilde die vorig jaar gebruiken, maar na ontbranding kwam er gitzwarte rook vanaf. Ik geloof niet dat dit goed kan zijn, daarom heb ik ze maar weggegooid.

Deze week werden de jonge duiven gewoon in de regen gelost, want als ze eenmaal in de auto zitten, gaan ze hier altijd los. Ook ditmaal waren ze gelijk met mij thuis.

Regen zegt dus niet altijd wat. Sterker nog, bewolkt weer kent vaak een beter verloop dan wanneer de zon hoog aan de hemel staat, net zoals een wind op kop meestal een kortere prijsduur heeft dan een wind vanachter.

Een goede tip is trouwens om de duiven zo’n 3 dagen binnen te houden met de ramen wat meer gesloten. Als ze verder niets mankeren, zal hun gewicht snel iets toenemen.

Aankomend weekend

Hier gaan 10 duiven naar de snelheid en 40 duiven naar Châteauroux. Veel jaarlingen kwamen vorig jaar niet verder dan 350 km. Laat ze nu maar eens wat kilometers maken, dat is goed voor hun conditie.

Een goede liefhebber vertelde me ooit dat je ze een vuurdoop moet geven en enkele keren diep moet laten gaan om in conditie te geraken. Wie het niet in zich heeft, valt dan zeker af. Daarom krijgen ze nu 420, 570, 455 en 640 km. Als ze het daarna nog niet snappen, kan ik ze maar beter uit de ploeg nemen.