02 nov Kou is emotie

Het kweekseizoen start hier over drie weken. De kweekduiven zijn door de rui heen en klaar om er weer voor te gaan.

Mijn kweekduiven kunnen niet dichter bij de natuur staan dan nu, ze kweken in principe gewoon in de buitenlucht. Zowel hier als in Friesland zit er geen voorzijde in de kweekhokken. Ze zitten wel droog maar de kou, regen en wind komen gewoon in hun hok. Op de eerste helft van de vloer liggen dan ook roosters waar het water weer langs weg kan.

De duiven kunnen hier perfect tegen, het deert ze niets. Ik heb het meer voor mezelf gedaan om maar zo weinig mogelijk in de duivenstof te staan.

De kwekers kregen in oktober preventief een tricho tablet, luisdruppel en enting tegen PMV. Ze brengen hun jongen op totdat ze eind juli weer uit elkaar gaan. Verder dagelijks Championsmix, NPO-mix, Origanum Red en Champions Mineralenmix. Tweemaal per week gaat daar nog Prestavit bij. Wie het hier niet mee redt, ontkomt niet aan de eerste selectieronde wanneer ik ze afspeen.

Ik wil stevige, vaste jongen en geen papjongen die teveel korrels, eiwitten, pikkoek of weet ik het wat nog meer hebben gehad. Ik heb het allemaal gezien; mensen die hun jongen grootbrachten op Luikse mengelingen zonder maïs, allerlei toegevoegde korrels, etc. Ze speenden plofkuikens af die 6 weken later nog te loom waren om in de onderste bakken te vliegen.

In de tuin rondom mijn erf broeden geregeld houtduiven. Als je ziet hoe die jongen in de nest liggen, dan zie je dat ze weinig nodig hebben. Kwekende duiven voeren alles op aan de jongen. Gooi er maar een brood of stronk boerenkool in, het maakt niet uit wat. Alles voeren ze op. Wij duivenmelkers denken dan al snel dat ze het nodig hebben omdat ze het opeten, maar dat is dus niet zo.