10 dec 2023

Of ik mij geen zorgen maak over het vliegseizoen van 2023, wordt me wel eens gevraagd. Ik verander daar toch niets aan, dus waarom zou ik ervan wakker liggen?

Ik hoop natuurlijk dat we eerder starten met de jonge duiven. We starten nu ook te laat met de oude, vind ik. In april kan het prachtig weer zijn. Ook slecht, maar dat geldt voor mei ook. Je kunt bij slecht weer altijd nog de start opschuiven, maar een seizoen verlengen gaat blijkbaar niet.

Ik ben dus voor een flexibel vliegprogramma met voldoende mogelijkheden om te schuiven in het seizoen, zo heb je wat veiligheidsmarge voor de weersomstandigheden. Als je half juni met de jonge duiven start, kan je nog wat verschuiven of vluchten laten vervallen (hitteprotocol), zonder dat dit gevolgen heeft voor de opleiding van onze jongen.

Maar zoals gezegd verander ik er toch niets aan. Ik ben net als ieder ander een roepende in de woestijn. Ook hier gaan de jaren snel, dat realiseer je je wel als je kinderen richting de 30 lopen. Ik kies er dus voor om nog maar te genieten van die paar jaar duivensport die ons resteert.

De bon voor een koppel eitjes bij P.V. De Griffioen bracht €1.910,- in het laatje. Een goed teken dat de duiven gewaardeerd worden, een minder teken is dat de aanvragenstroom nu nog meer toeneemt. Daarnaast voel ik me verplicht om de koper van de bon goed te bedienen.

De eitjes van de kweekboxen zijn inmiddels verlegd, binnen no time lopen de piepers weer op het dak en kan het nieuwe sportseizoen beginnen.

08 dec De toekomst

We beginnen met een schone lei aan een nieuw seizoen, dat vast weer duurder wordt dan het vorige. Het is daarom tijd voor een extra selectieronde. Wie verdient het om verder te mogen, wie is perfect van bouw, netjes ingepluimd, niet lastig en heeft al mooie dingen laten zien? De woonbakken hoeven niet vol, reserveduiven hoor je niet te houden. Je moet één credo aanhouden: je hebt altijd duiven teveel en komt er nooit één tekort!

De eerste koppels heb ik inmiddels verlegd. Of ze bevrucht zijn, check ik later. Ik wil uit de eigen duiven een mooie ploeg jongen kweken. Met ‘mooi’ bedoel ik niet groot, maar goed. Enkel uit de beste duiven, dus. Bij Jan willen we diezelfde kant op, al wordt hij wel wat meer geteisterd door roofvogels.

Verder valt het me op dat onze mineralenemmer steeds meer voet aan de grond krijgt in België. Erwin van der Linden (info@vanderlindenbirdfood.nl) bezorgt ze in heel België aan huis en ze zijn ook verkrijgbaar in de winkel van Ronny van Tilburg.

Verzorging

Mijn duiven krijgen elke dag één deel Champions Mineralenmix op vier delen voer. Als de duiven tegen de leg zitten geef ik iets meer, maar wel altijd over het voer. Hier dus geen losse potjes op het hok of in de bakken, alle duiven eten uit één gezamenlijke voerbak.

Ik hoef ook geen circusaapjes die het voer of de nootjes uit mijn mond pikken of in de handen pikken wanneer je de woonbak zuiver maakt. Dit alles is vaak een kwestie van hongerige duiven. Dieren met honger kan je alles aanleren, behalve sneller naar huis vliegen.

Hier krijgen de duiven dus altijd genoeg te eten. In de maanden dat er niet gevlogen wordt en ze geen jongen hebben, voer ik ze eenmaal daags. Per 40 duiven geef ik 1 kilogram voer (4 delen à 250 gram) + 250 gram Champions Mineralenmix + 1 eetlepel Origanum Red. Tweemaal per week nog een schepje Prestavit. Hiermee blijven mijn duiven perfect op gewicht.

De ochtend erop is de voerbak compleet leeg, er ligt zelfs geen korrel grit of roodsteen meer. Bij temperaturen rond het vriespunt voer ik natuurlijk ietsje meer. Zouden er ’s ochtends wel nog restjes liggen, dan krijgen ze iets minder. Alles wat ik verstrek moet opgaan, inclusief de mineralenemmer.

Ik heb een hekel aan wintervet, de zogenaamde gele randen naast het borstvlees. Aan verspilling heb ik ook een hekel, dat geldt ook voor de drinkpot. Bij de kweekboxen ververs ik die om de twee dagen, dus twee dagen Naturaline met knoflook en vervolgens twee dagen zuiver water.

Bij de vliegduiven ververs ik het water elke dag, die krijgen vandaag Naturaline met knoflook en morgen Sedochol. En zo verder. Deze duiven drinken van half september tot half januari dus geen zuiver water. Daarna maakt de Sedochol plaats voor zuiver water. De kwekers krijgen vanaf het koppelen geen Sedochol meer en de rest van het jaar alleen nog om de dag Naturaline met knoflook.

Op deze manier houd ik mijn duiven al zo lang dat ik weet gezond en komen ze prima door de rui heen. Hier zijn bijna alle jonge duiven aan hun laatste pen bezig.

Medisch

De kweekduiven krijgen net als de vliegduiven een kwart Flagyl in oktober. Daarna krijgen de kweekduiven een jaar lang niets meer tegen tricho. Hier ook geen gele druppels. Ooit eens geprobeerd, maar dat was zeker ook de laatste keer.

Daarbij ben ik van mening dat hoe meer je tegen tricho doet, hoe zwakker je duiven worden. Hokken met paratyfus hebben ook als eerste tricho, puur omdat hun duiven verzwakt zijn.

Mijn advies is dan ook om er zoveel mogelijk vanaf te blijven. Hier vindt men ook wel eens lichte tricho tijdens de zes jaarlijkse controlebeurten, maar vaak doe ik daar niets aan. Enkele weken later ga ik wel met diezelfde duiven terug om te zien of het weg is of verergerd is. Indien het laatste, gaat er alsnog een pil in.

Na twee nachten mand geef ik de vliegduiven preventief 1,5 dag B.S. bij thuiskomst, samen met Belgasol of een bruistablet vitamine C van de drogist. Voor de luchtwegen rook ik ze in het vliegseizoen eens per maand uit, al ben ik van mening dat de vernieuwde Koudijs tabletten een andere uitwerking hebben op de duiven. Verder grijp ik alleen in wanneer dat nodig is na een controle bij De Weerd.

Zo heeft iedere topspeler zijn eigen systeem, maar veel daarvan zetten anderen graag op een dwaalspoor. Ik daarentegen schrijf precies op wat ik doe. Dit doe ik voor de onervaren liefhebber die niet met alle winden wil meewaaien.

Maar goed, zonder goede duiven kom je nog nergens. De mindere kwaliteit duif lijkt ook vatbaarder voor van alles en nog wat. Ook dat heb ik in het verleden meegemaakt. Duiven die met vierkante koppen en de ogen dicht gepikt thuiskwamen, ontredderd in het hok. Een goede duif in goede conditie overkomt dat niet, die vreten ook hun duivin niet op tijdens het koppelen.

05 dec Iets om over na te denken

De duiven gaan zo hun eerste leg leggen. Binnenkort bekijk ik van welke koppels ik de eitjes wil en verleg. Vaak laat ik me daarin leiden door gevoel. Welk koppel past goed op elkaar en waar zie ik potentie in.

Ik las het stukje van A.S. over bonnenschenkingen en daar heeft hij een punt. Ik schenk al jaren niet meer aan verenigingen. Bij hoge uitzondering deed ik dat vorig jaar in de eigen vereniging en dit jaar op aandringen van Jan in zijn vereniging, welke nu op GPS-Auctions staat.

Deze bon werd al snel hoog ingezet en dus stroomde de mailbox vol met aanvragen van allerlei verenigingen. Ik had immers aan één vereniging iets geschonken en dan krijg je inderdaad de vraag: waarom zij wel en wij niet? Achteraf gezien heb ik dus spijt die ene bon te hebben geschonken.

Elke vereniging zit in nood, dat weet ik wel, maar dat kan je beter oplossen door sponsoren te zoeken of het lidgeld te verhogen. Kom je dan nog niet uit, dan is fuseren met andere kleine verenigingen het overwegen waard.

Mensen die een bon kopen moet je netjes ontvangen en als het kan iets goeds meegeven. Ik schenk bijna altijd één koppel eitjes, maar de meeste gaan met twee koppels naar huis. Enerzijds omdat ze er veel voor moesten betalen bij de organisatie, anderzijds omdat ik nadien geen gezeur wil dat er een kapot is, onbevrucht is of niet uitkomt. Zou ik 40 bonnen schenken dan zijn dat 80 koppels eitjes. De meeste zullen anders denken, maar ik heb hier geen legbatterij.

Vaak hebben de bonnenafhalers ook nog talloze vragen. Ze komen om een bon en zitten er uren later nog. Een paar keer per jaar is dat niet erg, maar zou je 40 bonnen per jaar schenken zoals sommige doen, dan houd je geen vrije tijd meer over.

Dit jaar kwam men in oktober nog een bon verzilveren, ik was dat zelfs al vergeten. Over al deze dingen moeten de organisatoren ook eens nadenken. Zelf schenken die hoogstwaarschijnlijk ook maar één bon per jaar.

Natuurlijk is er een categorie mensen die om bezoekers verlegen zit wegens de gezelligheid en dat is prima. Ik daarentegen niet, mijn dagen zitten tjokvol bezigheden. Duivensport beoefenen, een tuin en gezin onderhouden, fietsen voor mijn rugklachten, etc.

Dit jaar dus drie kansen om een bon te bemachtigen bij P.V. De Griffioen, de FZN en de Nationale Fondspiegel. Dan kan men denken ‘de eitjes die je wegsmijt’. Inderdaad, eitjes van ouders waarin ik niets zie gaan de prullenbak in. Met de eitjes waarin ik wel vertrouwen heb maar zelf niet nodig heb, help ik andere mensen achter de schermen, zoals mijn 87-jarige schoonvader. Ik wil wel graag zelf blijven bepalen wie wel en niet.

Zo word ik ook vaak benaderd om onze producten te sponseren, maar daar ga ik niet over. Het voer en de supplementen die ik gebruik koop ik net als een ander gewoon bij mijn zoon. Het is zijn bedrijf, ik heb daar niets mee te maken. Geen aandelen, niets. De marges op duivenvoer zijn zó klein dat om enkele zakken te sponseren hij al een volle pallet moet verkopen om het terug te verdienen. Vandaar dat men beter bij de producent om sponsoring kan gaan dan bij tussenhandels zoals onze zoon.