13 dec Aan alles komt een eind

Gisteren werd de duivin van het Millennium koppel ingeslapen wegens een vergroeide tumor in haar buik. Vervelend, maar het is niet anders. Gelukkig heb ik flink wat kinderen van haar op het kweekhok die het stokje al hebben overgenomen. We moeten verder en zolang zulke ellende zich alleen op je duivenhok afspeelt, mag je niet mopperen.

Vandaag en morgen bekijk ik de eitjes om te zien welke bevrucht zijn. In de winter lijkt alles tegen te zitten, maar in maart weet je niet waar je al die jongen moet laten.

Bijna alle kwekers hebben met 3 dagen verschil gelegd. Persoonlijk maakt me dat niets uit. Als ze in de winter met 21 dagen allen afgelegd hebben, mag je niet klagen. De kweekperiode hoef je niet mooier te maken dan ‘ie is. Een perfecte leg geeft namelijk geen betere jongen dan een onregelmatige leg.

Zo was ik enkele jaren terug bij een liefhebber met 25 koppels, zij hadden op 12 dagen allen hun eerste ei en alles was bevrucht. Deze jonge duiven kwamen prachtig op en geen verliezen tijdens het opleren, maar toch bakten ze er tijdens de vluchten niets van. Ik heb het al zo vaak gezegd: prachtige jongen kweken is niet zo moeilijk, goede daarentegen wel.

Ik laat mensen altijd kiezen en steek niemand een duif in handen. Vaak kiest men het grootste exemplaar. Iedereen heeft een eigen voorkeur. Steek maar een bonte in een mand met jongen en men zal vaak die kiezen. Ik haalde Miss Rossi (won dit jaar als jong de 1^e, 2^e en 8^e NPO), een perfect gebouwde duivin, maar aan de kleine kant. Klein was de duivin van het Millennium koppel ook. Haar nestzus is de helft groter, maar ook de helft minder wat kweekcapaciteit betreft. Vandaar dat ik altijd zeg dat duivensport moeilijk blijft.

Selecteren

Jaarlingen en ouder moeten hier meermaals 1:100 vliegen en het liefst op verschillende afstanden. De 1:10 vliegers blijven net het peloton voor en dus kan ik daar niets mee. De jonge duiven selecteer ik meer op gevoel. De 1:100 vliegers mogen normaal blijven, maar ik heb er dit jaar verschillende weggedaan die wel één of meerdere keren 1:100 vlogen. Waarom? Ik had er geen vertrouwen in. Daarentegen houd ik wel duiven door die niet één keer 1:100 hebben gewonnen, maar waarvan ik toch denk dat ze het op de dagfond goed gaan doen.

Dat is het jammere van het jonge duivenspel van nu, met deze afstanden kun je ze niet voldoende testen. De superjongen van nu kunnen volgend jaar met het grootste gemak worden verspeeld op de dagfond, zowel hier als bij de twee tenoren in Zuid-Holland. Hun jonge duiven hebben dit jaar volgens mij niet verder gevlogen dan 350 km.

Dat dit pluimen gaat kosten op de dagfondvluchten van 2023 hoef ik hun niet uit te leggen, dat weten ze zelf ook wel. Helaas staan ook zij met hun rug tegen de muur wat het jonge duivenspel betreft. Nu daar de alsmaar toenemende vogelgriep bijkomt, ben ik benieuwd waar alles gaat eindigen.

11 dec Dertien in een dozijn

Binnenkort zijn er weer verschillende zaalverkopingen, zoals die van Willem de Bruijn in Thorn op 28 december en die van Pearls of the Sky in Gilze op 29 december. Op deze events worden tal van topjongen verkocht. Eén ding hebben ze gemeen, een mooie stamboom en dus goede genen.

Je kan natuurlijk niet zien welke duif een topkweker wordt, maar je kan wel zien of ‘ie bij je eigen duiven past. Vervolgens is e.e.a. afhankelijk van je budget. Ik verwacht dat je in Thorn hoog moet inzetten om iets te kunnen kopen. In Gilze daarentegen zal voor ieder budget iets te koop zijn.

Niemand kan in een duif kijken, anders zouden er geen slechte aankopen zijn. Een voorbeeld. Ik mocht in 2019 voor de verkoop bij Willem een kind van Uranus uitzoeken. Deze zouden later in Thorn geveild worden. Uit zes exemplaren koos ik een klein doffertje dat tevens de jongste was. Aan Willems gezicht kon ik aflezen dat hij dacht: “Die heeft er dus ook geen verstand van.”

Dat kleine doffertje was een dertien in een dozijn duif, maar hij geeft wel goede jongen dankzij zijn genen. In het najaar van 2020 mocht Willem hier een jong uitzoeken uit het Golden Pair (Grey Millennium x Golden Ace). Ook hier stond een mand met zes kinderen klaar, waaronder twee laatjes.

De twee laatjes schoof Willem meteen aan de kant. Het ene laatje werd moeder van Pure Gold (1^e Asduif WHZB en 1^e Asduif PIPA Rankings) en is als vervangduif naar mijn Chinese vriend gegaan die er ook succesvol mee is op de eenhoksraces aldaar.

Conclusie, mocht Willem dat hebben gezien, dan had hij ongetwijfeld dat laatje genomen. Dus nogmaals, niemand kan in een duif kijken, ook de absolute top niet. De meeste superduiven vallen niet eens op. Vaak zijn ze wel mooi van bouw en pluim, maar zeker niet groot. Althans, de allround types.

Zo kocht ik destijds de kinderen van Rocket van wijlen Marijn van Gastel. Ik zette die op de kweek vanwege hun genen. Moest ik ze op bouw selecteren, dan gingen ze meteen weg. Wat aankopen betreft is het dus ook vaak een lot uit de loterij.

Daarbij heeft elke kweekduif een wederhelft die gelijkwaardig moet zijn aan de partner. Moet je gaan compenseren, dan is dat al het begin van een mislukking.

Er zijn daarnaast liefhebbers die het in de vingers hebben om met duiven te kunnen omgaan, maar er is ook een grote groep die je de beste duiven ter wereld kunt geven waarmee ze nog geen steek verder zullen komen.

Zo kan een goede fotograaf ook met het grootste gemak van een gedrocht een prachtduif maken, inclusief wat glans van het verenkleed.

Wat prestaties betreft interesseert mij alleen nog het afdelingsspel. We lazen dat onlangs in Willems stukje in De Duif. Heel wat nationale kampioenen en Asduiven zijn dat geworden dankzij de zwakte van hun rayon/samenspel. Vergelijk je hun spel op afdelingsniveau, dan ligt de waarheid totaal anders.

Zo zou een nationaal kampioen bijvoorbeeld ook 1^e hokkampioen in de afdeling moeten zijn. En een nationale Asduif zou minimaal in de eigen afdeling ook 1^e moeten zijn. Je kan toch immers ook niet in de eigen vereniging de 2^e prijs winnen en in de afdeling de 1^e prijs?

Zo zouden ze ook in geen enkel nationaal kampioenschap de totale aantallen duiven mee moeten tellen in de berekeningen, want dan zouden alle kampioenen uit de grootste afdeling komen. Het is beter om de gemiddelde deelname over elke afdeling te delen door 11 per vlucht en dat als leidraad te nemen in de berekeningen.

Zijn er 50.000 duiven verzonden dat weekend in een bepaalde spelcategorie (bijvoorbeeld midfond), dan is het deelgetal 50.000 gedeeld door 11 = een gemiddelde deelname van 4.545 duiven.

Ik heb respect voor de goede spelers om hun tomeloze inzet en voor de mindere spelers voor hun doorzettingsvermogen. Daarbij praat ik niemand naar de mond, want ik heb van niemand iets nodig. Vandaar de eigen mening en die is zeker niet altijd juist, dat weet ik ook wel.

Als duivenliefhebber denken we nu eenmaal bekrompen. We wonen allemaal nadelig, spelen allemaal in het sterkste samenspel en hebben altijd de wind tegen. Maar soms zou logisch nadenken toch niet zo moeilijk hoeven te zijn.

10 dec 2023

Of ik mij geen zorgen maak over het vliegseizoen van 2023, wordt me wel eens gevraagd. Ik verander daar toch niets aan, dus waarom zou ik ervan wakker liggen?

Ik hoop natuurlijk dat we eerder starten met de jonge duiven. We starten nu ook te laat met de oude, vind ik. In april kan het prachtig weer zijn. Ook slecht, maar dat geldt voor mei ook. Je kunt bij slecht weer altijd nog de start opschuiven, maar een seizoen verlengen gaat blijkbaar niet.

Ik ben dus voor een flexibel vliegprogramma met voldoende mogelijkheden om te schuiven in het seizoen, zo heb je wat veiligheidsmarge voor de weersomstandigheden. Als je half juni met de jonge duiven start, kan je nog wat verschuiven of vluchten laten vervallen (hitteprotocol), zonder dat dit gevolgen heeft voor de opleiding van onze jongen.

Maar zoals gezegd verander ik er toch niets aan. Ik ben net als ieder ander een roepende in de woestijn. Ook hier gaan de jaren snel, dat realiseer je je wel als je kinderen richting de 30 lopen. Ik kies er dus voor om nog maar te genieten van die paar jaar duivensport die ons resteert.

De bon voor een koppel eitjes bij P.V. De Griffioen bracht €1.910,- in het laatje. Een goed teken dat de duiven gewaardeerd worden, een minder teken is dat de aanvragenstroom nu nog meer toeneemt. Daarnaast voel ik me verplicht om de koper van de bon goed te bedienen.

De eitjes van de kweekboxen zijn inmiddels verlegd, binnen no time lopen de piepers weer op het dak en kan het nieuwe sportseizoen beginnen.

08 dec De toekomst

We beginnen met een schone lei aan een nieuw seizoen, dat vast weer duurder wordt dan het vorige. Het is daarom tijd voor een extra selectieronde. Wie verdient het om verder te mogen, wie is perfect van bouw, netjes ingepluimd, niet lastig en heeft al mooie dingen laten zien? De woonbakken hoeven niet vol, reserveduiven hoor je niet te houden. Je moet één credo aanhouden: je hebt altijd duiven teveel en komt er nooit één tekort!

De eerste koppels heb ik inmiddels verlegd. Of ze bevrucht zijn, check ik later. Ik wil uit de eigen duiven een mooie ploeg jongen kweken. Met ‘mooi’ bedoel ik niet groot, maar goed. Enkel uit de beste duiven, dus. Bij Jan willen we diezelfde kant op, al wordt hij wel wat meer geteisterd door roofvogels.

Verder valt het me op dat onze mineralenemmer steeds meer voet aan de grond krijgt in België. Erwin van der Linden (info@vanderlindenbirdfood.nl) bezorgt ze in heel België aan huis en ze zijn ook verkrijgbaar in de winkel van Ronny van Tilburg.

Verzorging

Mijn duiven krijgen elke dag één deel Champions Mineralenmix op vier delen voer. Als de duiven tegen de leg zitten geef ik iets meer, maar wel altijd over het voer. Hier dus geen losse potjes op het hok of in de bakken, alle duiven eten uit één gezamenlijke voerbak.

Ik hoef ook geen circusaapjes die het voer of de nootjes uit mijn mond pikken of in de handen pikken wanneer je de woonbak zuiver maakt. Dit alles is vaak een kwestie van hongerige duiven. Dieren met honger kan je alles aanleren, behalve sneller naar huis vliegen.

Hier krijgen de duiven dus altijd genoeg te eten. In de maanden dat er niet gevlogen wordt en ze geen jongen hebben, voer ik ze eenmaal daags. Per 40 duiven geef ik 1 kilogram voer (4 delen à 250 gram) + 250 gram Champions Mineralenmix + 1 eetlepel Origanum Red. Tweemaal per week nog een schepje Prestavit. Hiermee blijven mijn duiven perfect op gewicht.

De ochtend erop is de voerbak compleet leeg, er ligt zelfs geen korrel grit of roodsteen meer. Bij temperaturen rond het vriespunt voer ik natuurlijk ietsje meer. Zouden er ’s ochtends wel nog restjes liggen, dan krijgen ze iets minder. Alles wat ik verstrek moet opgaan, inclusief de mineralenemmer.

Ik heb een hekel aan wintervet, de zogenaamde gele randen naast het borstvlees. Aan verspilling heb ik ook een hekel, dat geldt ook voor de drinkpot. Bij de kweekboxen ververs ik die om de twee dagen, dus twee dagen Naturaline met knoflook en vervolgens twee dagen zuiver water.

Bij de vliegduiven ververs ik het water elke dag, die krijgen vandaag Naturaline met knoflook en morgen Sedochol. En zo verder. Deze duiven drinken van half september tot half januari dus geen zuiver water. Daarna maakt de Sedochol plaats voor zuiver water. De kwekers krijgen vanaf het koppelen geen Sedochol meer en de rest van het jaar alleen nog om de dag Naturaline met knoflook.

Op deze manier houd ik mijn duiven al zo lang dat ik weet gezond en komen ze prima door de rui heen. Hier zijn bijna alle jonge duiven aan hun laatste pen bezig.

Medisch

De kweekduiven krijgen net als de vliegduiven een kwart Flagyl in oktober. Daarna krijgen de kweekduiven een jaar lang niets meer tegen tricho. Hier ook geen gele druppels. Ooit eens geprobeerd, maar dat was zeker ook de laatste keer.

Daarbij ben ik van mening dat hoe meer je tegen tricho doet, hoe zwakker je duiven worden. Hokken met paratyfus hebben ook als eerste tricho, puur omdat hun duiven verzwakt zijn.

Mijn advies is dan ook om er zoveel mogelijk vanaf te blijven. Hier vindt men ook wel eens lichte tricho tijdens de zes jaarlijkse controlebeurten, maar vaak doe ik daar niets aan. Enkele weken later ga ik wel met diezelfde duiven terug om te zien of het weg is of verergerd is. Indien het laatste, gaat er alsnog een pil in.

Na twee nachten mand geef ik de vliegduiven preventief 1,5 dag B.S. bij thuiskomst, samen met Belgasol of een bruistablet vitamine C van de drogist. Voor de luchtwegen rook ik ze in het vliegseizoen eens per maand uit, al ben ik van mening dat de vernieuwde Koudijs tabletten een andere uitwerking hebben op de duiven. Verder grijp ik alleen in wanneer dat nodig is na een controle bij De Weerd.

Zo heeft iedere topspeler zijn eigen systeem, maar veel daarvan zetten anderen graag op een dwaalspoor. Ik daarentegen schrijf precies op wat ik doe. Dit doe ik voor de onervaren liefhebber die niet met alle winden wil meewaaien.

Maar goed, zonder goede duiven kom je nog nergens. De mindere kwaliteit duif lijkt ook vatbaarder voor van alles en nog wat. Ook dat heb ik in het verleden meegemaakt. Duiven die met vierkante koppen en de ogen dicht gepikt thuiskwamen, ontredderd in het hok. Een goede duif in goede conditie overkomt dat niet, die vreten ook hun duivin niet op tijdens het koppelen.