18 jun

Geplaatst op 19:36h in Blog

Zo begin je aan het seizoen, en zo zit de helft er alweer bijna op. Nog drie Midfond en drie Dagfond concoursen en het boek kan dicht voor wat betreft de oude duiven.

Jan had pech door de 11e NPO te winnen in Friesland met een kleindochter van Super Rossi, maar toch een knappe prestatie.

Over de afstamming van National Rossi schreef ik dat de vader een broer van Fado was, maar Peter van Oerle merkte terecht op dat het een volle broer is van Rudy 504 van Johny Jonckers. Die Rudy 504 was een echte topper en zit nu in China. Het is een Vandenabeele duif van afstamming.

Mijn seizoen is mooi geweest. Al wat nog komt, is bonus. Enkele duiven die vorig jaar top waren hebben zich nog niet laten zien, dus dat kan nog komen. Van Gien heb ik weer een boel felicitaties gehad, waarvoor dank aan die mensen.

Jonge duiven seizoen

De jongen zijn er klaar voor, al hoor ik geruchten dat we niet in Lessines (115 km) mogen lossen. Ze willen dat vervangen door losplaats Asse Zellik (78 km) of anders Quiévrain (145 km). Als het aan mij ligt, gaan we direct naar 145 km.

De jongen hebben een chip om, dus het kan starten wat mij betreft. Ze hoeven nog niet top te zijn de eerste vluchten. De laatste vijf vluchten heb ik aangestreept dit jaar, dus we gaan proberen om er dan de schwung in te krijgen.

Tevreden Championsmix gebruikers

Dagelijks krijgen we reacties van andere Championsmix en NPO-mix gebruikers die super presteren met onze mengelingen. Hier zijn we natuurlijk enorm blij mee en trots op. Ik ga niet alle reacties plaatsen, omdat ik niet continu bezig wil zijn met reclame maken voor eigen producten.

Iets wat goed is, loopt via mond-tot-mondreclame immers nog altijd het beste. Een uitzondering op de regel van een grote kampioen van Brabant 2000, doordat hij dus ook alle vluchten vliegt:

“Goedemorgen, ik wilde even laten weten van Issoudun 11e NPO en van Saint-Vincent 9e NPO. Tevens 22e Nationaal met Embregts-Theunis voer. Gr. Gert-Jan de Hoogh uit Oosterhout.”

17 jun

Geplaatst op 09:41h in Blog

Binnen één week tweemaal de 1e NPO winnen, wie kan zoiets bevatten. Vorige week met Super Daisy, een dochter van Super Rossi, en deze week dus met National Rossi, een kleinzoon van Super Rossi.

Kijk, als je ze niet speelt, kun je ook niet winnen. Zo simpel is dat. De gehele ploeg ging dus mee naar Gien (452 km), ook al waren ze verrot thuisgekomen op de zondagavond daarvoor.

Ik kreeg de tijdsmelding van Zeeland, dus een snelle rekensom leerde dat ik voor 53 moest pakken en inderdaad, amper 52 kwam er een aan. Hoog uit de wolken, maar hij had weinig zin om uit de lucht te komen.

Eenmaal een lokker losgelaten, ging hij daar achter lopen koeren. Daarmee werden helaas twee kostbare minuten verspeeld. Het verdere verloop was bagger, maar dat was op meerdere tophokken hier het geval.

National Rossi

National Rossi is gekweekt op de hokken van goede vriend Peter van Oerle uit een broer van Fado van Johny Jonckers x een dochter van Super Rossi x Fast Jewel. Laatstgenoemde was een topper op de vluchten, ze werd 1e Asduif en won ook teletekst.

Haar zoon en kleinzoon wonnen ook teletekst en haar volle zus New Goldstar won in 2015 de 1e NPO op Fontenay. Fast Jewel en New Goldstar komen uit een zoon van Superior x dochter Blue Rocket x Gold Nugget.

Een volle broer en zus van Fast Jewel en New Goldstar worden binnenkort geveild op de Season Finale op PIPA, maar dat terzijde.

Ook bij Rik Hermans vliegt een volle broer van National Rossi top en staat op dit moment 15e Asduif op de nationale vluchten in België.

Dat National Rossi niet aan zijn proefstuk bezig, getuige zijn prestaties tot nu met onder andere:

  • 1e NPO Gien 6.419d
  • 11e NPO Pont-Sainte-Maxence 11.447d
  • 44e Provinciaal Quiévrain 8.257d
  • 50e NPO Orléans 7.383d

13 jun

Geplaatst op 22:13h in Blog

Ik ben wel eens kritisch op Brabant 2000 in mijn blogs, maar dat ben ik ook op mezelf. De felicitaties en bloemen zijn maandag netjes overgebracht door reporter Jeffrey Hermans, dus zat ik fout door te snel mijn conclusies te trekken.

Ik kreeg een mail van een liefhebber uit Rayon 1 die het ook opgevallen was dat er iedere keer weer voor die oostenlijn gekozen wordt. Ik heb netjes gereageerd dat er evenveel leden van Rayon 1 en 2 in de vliegcommissie zitten. Als zij hun mond niet open durven doen, kan ik er ook niets aan doen.

Ik ben nu eenmaal geen jaknikker zoals de grote massa. Dat zoiets niet altijd juist overkomt, so be it. Je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken in het leven.

Waar ik me meer aan erger, is aan mensen die anderen proberen op te poken, zodat ze zelf hun mond niet open hoeven te doen en het braafste jongetje van de klas kunnen zijn.

Ik kan op deze blog ook prima alleen mijn voer promoten of schrijven over hoe geweldig ik en mijn duiven zijn, maar daar pas ik voor.

Op bezoek in Roosendaal

Gisteren nog bij John van Dongen op de koffie geweest en de duiven bekeken, wat een geweldenaars heeft die John. Top materiaal en tevens een hok om jezelf voor weinig geld te versterken.

Net als bij mij en enkele andere liefhebbers, waren ook bij John de duiven verrot thuisgekomen. Of ze nu geen eten/drinken gehad hebben of gewoonweg onvoldoende, dat laat ik in het midden.

Het lijkt erop dat ze direct na de lossing naar beneden gegaan zijn om te drinken (getuige de troep aan de poten en de dorst die ze hadden). Tevens was duidelijk aan de mest te zien dat ze onderweg gedronken hebben. Van 145 km moet dat normaal niet kunnen.

Jonge duiven

De jonge duiven schijnen het door te hebben. Ze komen sneller thuis en er zit meer leven in de brouwerij. Ze krijgen hier een harde leerschool. Gisteren heb ik ze met een buurman gelost in de motregen op 30 km, en de duiven kwamen gelijk met ons thuis. Motregen schijnt ze dus niet te deren.

Meestal verlopen vluchten met donker en bewolkt weer soepeler dan die met mooi weer. Ik kijk hier niet naar, ze moeten met alle weersomstandigheden om leren gaan. Als er één thuis kan komen, moet de rest het ook maar leren.

Ik wil een ploeg duiven die alleen durft te vliegen en geen watjes. Watjes worden het toch wel met al die groepslossingen tegenwoordig. Beter is in één keer alles eruit, maar dat schijnen ze niet aan te durven.

Lossingen

Met de Dagfond zijn ze goed bezig. Ik verwacht dat zoiets binnen korte termijn ook op de Midfond gaat gebeuren. Terug naar vroeger: meerdere afdelingen tegelijk eruit van één station. Scheelt een boel losplaatsen en gewacht tot andere afdelingen eindelijk gelost hebben. De omstandigheden tegenwoordig laten het niet meer toe om uren te wachten met lossen.

Tevens is het beter voor de spreiding van de vroege duiven en worden de megahokken gelijk op hun plaats gezet met hun grote massa’s duiven. Die zullen dan niet massaal arriveren en een concours naar hun hand zetten als de wind in hun voordeel staat.

Tenslotte is duiven laat in de middag lossen altijd vragen om problemen.

12 jun

Geplaatst op 21:17h in Blog

Dat de duivensport aan de rand van de afgrond komt te staan, is onvermijdelijk. Neem nu afgelopen weekend.

De midfond spelers hebben twee dagen aan huis gekluisterd zitten wachten met het schitterende weer hier en het slechte weer in Frankrijk. Uiteindelijk zagen zij ’s avonds hun duiven al dan niet thuiskomen van een vlucht die nergens meer om ging.

Hier hadden we op zaterdag een taaie, zware NPO vlucht waar we van konden genieten. Helemaal als je hem wint natuurlijk. Ik heb een karrenvracht felicitaties gehad via het contactformulier op de website, de mail en telefoon, waarvoor bedankt allemaal.

Hoe anders was dit vroeger?

Inmiddels heb ik zo’n zes keer een NPO vlucht mogen winnen. Ik herinner me nog dat ik in 1997 mijn eerste NPO/ZNB vlucht won. Ik kreeg controle waarbij de duif voor het hok werd losgelaten, een mooie bos bloemen van het ZNB bestuur en in het NPO orgaan een reportage van enkele bladzijden. Uiteraard was ik zo trots als een pauw.

In 1998, toen ik weer de 1e NPO/ZNB won, schonk een commerciële krant als De Duif liever de reportage aan een liefhebber die de 2e won op 10 minuten afstand, omdat hij commercieel interessanter was. Daar sta je dan als 21-jarige knaap. Zo trots als een pauw, maar geen enkele aandacht in die toen felbegeerde krant met al die buitenlandse lezers.

Hoe gaat het nu?

Je krijgt per telefoon een vraag of je kunt zeggen waar de desbetreffende duif uit komt. Nee, de reportage die we wekelijks in het lokale nieuwsblad krijgen naar aanleiding van een 1e prijs in de vereniging, is vele malen groter. Zo is er ook geen enkele duivenkrant meer die zonder commerciële bijbedoelingen schrijft.

Ik als lezer wil weten hoe iemand omgaat met zijn duiven: Hoe verzorgt hij ze? Wat voor voer geeft hij? Wat zit er in de drinkpot? Hoe ziet het hok er van binnen en buiten uit? Hoe belandde hij in de duivensport? Hoe bracht hij de duiven aan de start? Hoe was de aanloop naar de gewonnen vlucht?

Dit is informatie die niet meer te vinden is. Nee, liever schrijft men: “het is een nazaat van die of die beroemde duif, waarvan wij er toevallig een in de veiling hebben staan”. Een neutrale duivenkrant is er niet meer. Die krant waar je elke week op zit te wachten om hem uit de brievenbus te halen.

Ik ben inmiddels aardig door de wol geverfd en heb alles al eens gewonnen, maar die liefhebber die slechts één keer in zijn leven een NPO vlucht wint, wordt flink tekort gedaan. Is het niet de bedoeling om zulke personen te beschermen ten koste van commercieel belang?

Nee, neem dan een voorbeeld aan de vrijwilligers in onze vereniging die iedere week de overwinnaar in de plaatselijke bode in het zonnetje zetten en daar tevens mensen mee bereiken die geen duiven hebben. Chapeau!

Geweldige afdelingszege vanuit Argenton voor Comb. Embregts-Theunis

Door Chris den Braber

Zaterdag 9 juni was de tweede eendaagse fondvlucht nu vanuit het Franse Argenton, een afstand van 600 kilometer. Om 07.30 uur werden de duiven gelost met een lichte noorden wind. Voor de duiven met kwaliteit en in vorm een mooie loodzware krachtmeting. Ondanks de laaghangende bewolking in het noorden van Frankrijk kwamen de duiven goed af. Peter Theunis had gehoord van aankomsten op kortere afstand en dacht dat net na half vijf  de eerste duiven konden arriveren. Om 16.23.07 uur was daar plots een duif die zonder te dralen met gang  op de plank viel. Het was de eerste melding in onze omgeving maar naar later bleek, ging het om de eerste prijs van het gehele afdelingsconcours van 5187 duiven te gaan. Een bijzonder mooi resultaat. Dit zijn momenten die je als duivenliefhebber altijd bij  blijven. Voor de overwinning zorgde de jarige duivin 2017-3732555 “Super Daisy”. Zij speelde 14 dagen geleden al de 41e prijs tegen 7219 duiven. Daarnaast vloog zij in haar korte bestaan ook al vroege prijzen vanuit Peronne namelijk de 51e tegen 20806 duiven en de 73e prijs tegen 11758 duiven en vanuit Pont Ste Maxence de 6e tegen 11447 duiven en de 78e prijs tegen 22709 duiven, uitstekende uitslagen voor deze superduivin. Zij is gekweekt uit Peter zijn superkweker “Super Rossi” en een duivin van de gebroeders Scheele uit Terneuzen. Peter had 14 duiven ingekorfd en had 8 vroege duiven in de prijzen. Peter gefeliciteerd met je knappe afdelingszege.

Originele bron

11 jun

Geplaatst op 18:46h in Blog

De duiven van Quiévrain (145 km) hadden meer geleden dan die van Argenton (600 km).

Van de ene naar de andere plek rijden is nooit goed. Samen met een andere topspeler had ik een balletje opgegooid om op vrijdag te lossen, maar de mannen van Brabant 2000 raadplegen blijkbaar een andere weersite.

Of de duiven na vrijdag nog eten en drinken hebben gehad, betwijfel ik. Ze dronken thuis twee potten leeg en kwamen suf aan van 145 km. Dan weet ik al genoeg.

Gien

Het was beter geweest om Gien te verplaatsen en aanstaande vrijdag in te manden voor bijvoorbeeld Pont-Sainte-Maxence, om zo de duiven een dag extra herstel te geven.

Het verhaal van Gien heb ik ook al zo vaak aangehaald bij het bestuur van Brabant 2000. Waarom niet Orléans? Gien ligt ontzettend oostelijk. Met een westenwind valt er hier aan de westkant niets te halen en is er vaak een moeilijk verloop.

Wat dat betreft is het vechten tegen de bierkaai. Iets aannemen van mensen die met duiven spelen is er helaas niet bij. Orléans ligt centraal, dus mijns inziens maakt iedereen dan evenveel kans.

Jonge duiven

De jongen zijn vandaag weer op pad geweest. Er stond een stevige NO wind, maar daar kijk ik nooit naar. Over enkele weken moeten ze ook door ieder opstakel heen. Ik herinner me vorig jaar nog, toen kwamen ze enkele keren in de stortregen thuis tijdens de wedvluchten.

Het rare de laatste jaren is wel dat als je tegen iemand zegt: “ik heb ze opgeleerd”, je gelijk de wedervraag krijgt: “hoeveel ben je er kwijt?” Dat boeit me niet. Wat afvalt, valt af. Een ander schijnt zich daar echter wel behoorlijk mee bezig te houden.

Als je tegen één iemand zegt dat je er 10 kwijt bent, dan zijn het er de volgende dag 50 en de dag daarop 100. Het gaat een eigen leven leiden, mensen schijnen nu eenmaal van sensatie te houden.

Waar het echter om draait, is dat over enkele weken de lakens weer worden uitgedeeld met de jonge duiven. Net zoals voorgaande jaren, zal ik gewoon weer op de afspraak zijn.