Volgende week beginnen we, iedereen zit weer vol goede moed en strijdplannen. Toch zal het in het begin bij vele niet uitpakken zoals verwacht. Wat ik dan doe is niet panikeren en uitsluiten of de duiven iets mankeren. Zijn ze gezond? Wacht dan gewoon af tot ze in orde geraken. Vaak gaat dat sneller dan je denkt.

De Grand Prix vluchten zijn mijn voornaamste doel dit jaar. Je moet toch plannen maken, vandaar. Natuurlijk wil ik altijd winnen wanneer ik meedoe, maar dat willen mijn concurrenten ook, dus dat zal heus niet altijd lukken.

Ik heb jaren gekend waarin ik vaak de 1e won, maar ook jaren dat ik er geregeld naast greep en de 2e prijs pakte. Vaak gaat het om secondes. Als je de wind enigszins tegen hebt en de duiven komen om, dan kan iemand die net 3 km om woont in de goede lijn liggen en de 1e prijs voor je neus wegkapen.

Ik zie de 2e plaats nu eenmaal als 1e plaats van de verliezers, maar ik kan ook snel relativeren. Als er iemand sneller is die dag, dan is hij gewoon de beste en zijn er de week erop nieuwe kansen.

Ik speel allround en vind dat mijn duiven moeten kunnen winnen van 145 km, maar ook van 700 km. Een duif die dat niet in zich heeft, wil ik niet hebben. Ook bij de jonge duiven wil ik er van de eerste tot de laatste vlucht bij zijn. Vorig jaar begon ik op de eerste vlucht van 92 km met 1e t/m 17e en de laatste vlucht van 451 km met 1e t/m 16e, beide in het samenspel.

Volgende week lijkt er verbetering op te treden en kunnen we starten met de vluchten. De duiven zijn inmiddels meerdere keren weggeweest en dus meer dan genoeg ingevlogen.

Ik heb er weer zin in nu de temperatuur lijkt te stijgen. In de week naar een vlucht toe waarin er op de helft van de dagen een dikke laag sneeuw ligt, moet je er toch niet aan denken om te starten met vliegen.

De jongen van de eerste rondes vliegen stevig en worden ’s ochtends allemaal de lucht in gejaagd. Wat ze daarna doen maakt me niet uit, maar ze moeten eraan wennen om zodra het hok open gaat, gelijk de lucht in te gaan.

Verder staan bij de oude vliegduiven alle ramen en plafonds open, dus de verse lucht kan er doorheen waaien. Hier heb ik dan ook zelden last van problemen met de koppen.

Ze trainen een vol uur uit zichzelf en zijn binnen no time binnen als ik ze roep. Vroeger zaten er altijd wel meerdere domme duiven in de groep en van die lastposten die niet luisterden. Vaak waren dat zeker niet de beste die het nodig vonden om extra te trainen als de rest al binnen zat.

Vorig jaar liet corona het niet toe en nu het weer niet. De vluchten zijn terecht afgelast en dus wordt de start opgeschoven. Ik roep al jaren om een flexibel vliegprogramma met een uitloop naar eind september. Als we niet vroeg kunnen starten vanwege het weer, de vogelgriep, corona of wat dan ook, dan is er nog ruimte in het najaar en kan de boel verschoven worden.

Bij de start van de jonge duiven ondervonden we de laatste jaren ook geregeld problemen met extreme hitte. Helaas sta ik te roepen in de woestijn, want er wordt niets mee gedaan omdat de verantwoordelijken er zelf geen belangen bij hebben.

In de jaren ‘90 verduisterde ik ook gewoon tot de langste dag waarna ik begon met bijlichten. Dat doe ik nog steeds. De duiven konden zonder ruiproblemen mee op NPO Bourges eind september. Dit is echter ervaring die tientallen jaren geleden is opgebouwd en heden ten dage ontbreekt bij veel mensen die wel hun stem willen laten gelden en daarmee de spelvreugde van anderen wegnemen.

We hebben een nawinter of voorjaarswinter, net hoe je het noemen wil. Hier is alles dan lekker rustig, want er komt geen duif buiten. Laat ze maar lekker rusten, de jonge duiven kunnen in de ren.

De jonge duiven doen het super, het enige wat ze tot nu toe hebben gekregen is de combi-enting PMV/rota. Verder krijgen ze alle dagen Origanum Red en Champions Mineralenmix op het voer en tweemaal per week een maatschep Prestavit per 1 kg voer. Hier redden ze zich prima mee.

Ze krijgen de gehele dag zoveel mogelijk zuurstof doordat alles wagenwijd openstaat. Ook worden ze elke avond kogelrond gevoerd, zodat ze netjes uitgroeien en inpluimen. De eerste jongen hebben een nieuw verenkleed aan en zouden al opgeleerd kunnen worden als het enkele weken verder is.

Of we aankomend weekend gaan vliegen, betwijfel ik, maar dat kan iedere dag nog veranderen.

De duiven zullen deze week weinig aan trainen toekomen, ook nu sneeuwt het weer buiten. De oude duivinnen gingen gisteren eind van de middag los, maar kwamen in een sneeuwstorm terecht. Ze konden hun val naar het hok gewoon niet maken. Amper een kwartier later scheen de zon volop en dat is dus april.

Begin wat later en eindig eind september, sneeuw zal je dan vast en zeker niet hebben. De rest van de week ziet er ook niet super uit, het wordt zoals het er nu uitziet pas zondag vliegen. Het zou dan beter zijn om zaterdag in te manden. Helaas zitten wij in Brabant altijd in de knoop met Quiévrain in België die op zondag voorrang hebben.

Hier gaat al een geruchtenstroom rond dat men uit wil wijken naar Bierges, dat is 90 km voor mij en amper 70 km voor de kortste afstand. Dat de NPO hier geen losvergunning voor kan geven, lijkt me duidelijk.

Men wou een nationaal vliegprogramma, dus zal men de regels moeten accepteren en dat houdt in een minimale afstand van 100 km. We gaan het zien. Het belooft niet veel goeds, maar niets is zo onvoorspelbaar als het weer, natuurlijk.

Dat de duiven weinig kunnen trainen aan huis is niet echt een probleem. Zaterdag of zondag een vlucht van 143 km is amper twee uurtjes vliegen. Duiven die dat niet aankunnen, zullen de rest van het jaar weinig potten breken.

Zoals het er nu uitziet staat er een kopwind, wat altijd beter is dan een harde wind vanachter waarbij de duiven die nog niet 100% top zijn heel wat kilometers extra moeten maken als ze doorvliegen. Met een kopwind gebeurt dit niet snel.

Hier mogen de vliegduiven vrijdagmiddag hun buikje rondeten met NPO-mix, want ik speel nooit op de honger. De duiven moeten hier gewoon op hun territorium binnenkomen.