03 apr

Geplaatst op 16:24h in Blog

De jonge duiven lijken de eerste lichte adeno variant achter de rug te hebben. De mest is weer mooi en er zijn geen brakende duiven meer. Wat ik gedaan heb? Niets. Alle kinderziektes moeten ze zelf oplossen, mits het binnen de perken blijft.

Het is niet verstandig om veel in het duivenhok te verblijven wanneer de jongen in hun pluimenrui zitten. Door overhaaste beslissingen zou je er zo een hoop naar de eeuwige jachtvelden sturen. De duiven zijn dan niet om aan te zien, vaak mager en zitten in elkaar.

Als je selecteert op bouw kan je daarmee beter wachten tot ze hun nieuwe pak aan hebben en hun lichaam vorm begint te krijgen. Wanneer je de jongen van hun ouders weghaalt, zo worden ze weer als ze volgroeid en ingepluimd zijn.

Met andere woorden, als het in de broedschotel plaatjes waren, dan worden ze dat later ook weer. Voddenbalen in de broedschaal blijven vodjes en groeien zelden tot iets moois uit, laat staan iets goeds.

02 apr

Geplaatst op 14:13h in Blog

Gisteren had ik het over Asduiven in diverse disciplines, zo werd ik zelf op vier spelverbanden 1e Asduif met vier verschillende duiven. In de meeste verbanden had ik ook de opvolgende Asduif:

  • 3e Asduif PIPA Rankings met Olympic Rossi uit Olympic Lion (zoon Olympic Millennium) x Athena’s Rossi (dochter Super Rossi).
  • 2e Gouden Crack FZN met Pure Gold uit Bingo x Millenniums Gold (kleindochter Millennium koppel en Super Rossi).
  • 2e Asduif Brabant 2000 met Atlantic Dragon uit Atlantic x Dragon Girl.
  • 2e Asduif samenspel met Olympic Rossi uit Olympic Lion (zoon Olympic Millennium) x Athena’s Rossi (dochter Super Rossi).

 

In het samenspel werden over 9 jonge duivenvluchten zelfs de eerste 15 Asduiven behaald. In 14 van die Asduiven is het Millennium koppel vertegenwoordigd.

Bij de oude duiven werden in het samenspel de eerste 6 Generaal Asduiven behaald over 25 tellende vluchten. Alle 6 zijn nazaten van het Millennium koppel waaronder twee rechtstreekse kinderen. Zoals ik al schreef, een waar superkoppel dus.

01 apr

Geplaatst op 18:02h in Blog

Alle vluchten van dit weekend zijn afgelast. Het is april, maar vanmorgen draaiden ze kerstmuziek op de radio. We leven duidelijk in andere tijden.

Met de sneeuw gaan hier geen duiven los, maar ze zaten wel gewoon in de open spoetnik. Vooral de jonge duiven leken het mooi te vinden. De oude vliegduiven hadden een bad in de ondergesneeuwde spoetnik.

Van het ene uiterste in het andere, dus. Zo loop je in een korte broek en een paar dagen later in een skipak. Van mij mag het voorjaar snel aanbreken, want ik heb het liever warm dan koud.

Een paar jonge duiven braakten. Zolang het bij enkele blijft, maak ik me geen zorgen en laat ik ze uitzieken. Het bijspenen terwijl een groot deel aan het ruien is, zorgt hier elk jaar voor lichte adeno problemen. Ze zijn wel gevaccineerd met de PMV/rota-enting, dus er vallen niet snel doden. Zolang de besmettingsgraad lager dan 20% is, grijp ik niet in.

De hedendaagse duivensport

Ik heb wel weer zin in een nieuw vliegseizoen en hoop weer een aantal mooie vluchten te kunnen winnen. Ik zal daar alles aan doen, maar je hebt natuurlijk ook wat geluk nodig.

In de hedendaagse duivensport maakt het echter niet meer uit of je alles op één hoop vliegt. Elke afdeling heeft hokken die niet te kloppen zijn, maar die niet opvallen omdat er niet over geschreven wordt. Waarom? Omdat ze als commercieel onbelangrijk worden bestempeld.

Zo schreef ik recent over de 1e WHZB Asduiven waar amper animo voor is. Nee, men betaalt liever 5x zoveel voor een onbewezen jong van een commerciële naam die ook niets gepresteerd hoeft te hebben. Er zijn zelfs hokken die niet vliegen, maar hun duiven doen wel grote bedragen uit. Ze hebben geen eigen stam of überhaupt iets gepresteerd.

Zij hebben wat dure duiven gekocht en bieden hun nazaten vervolgens als ‘exclusief’ aan. Dat heeft weinig met duivensport te maken, vind ik. Elke kampioen weet wat er moet gebeuren om aan de top te komen en daar te blijven. Zij verdienen het respect, maar krijgen dat lang niet altijd.

Asduiven en kampioenschappen

Neem de waanzin wat Asduiven betreft. Er zijn nationale Asduiven, WHZB Asduiven, Eendaagse Fondspiegel Asduiven, PIPA Asduiven… Iedereen noemt zijn winnaar “nationaal Asduif”. Dan is er nog de Olympiade duif jong die al behaald kan worden met drie natour prijzen. Zo’n duif hoeft niet eens op het jonge duivenprogramma te vliegen.

In België moet je wel heel slecht vliegen om niet bij de nationale kampioenschappen te staan. Althans, zo lijkt het, want daar kan men een blad vol schrijven met nationale titels. Over de Belgen niets dan goeds, ik kom er graag en houd van de mentaliteit, maar voor hun zou het ook beter zijn dat er één duidelijk kampioenschap is.

Men zou één nationaal kampioenschap bestaande uit 5 hokkampioenen en 5 Asduiven per spelcategorie moeten maken. Niet meer, niet minder. De punten halen uit de daarvoor aangewezen vluchten die voor het kampioenschap tellen en het liefst alleen uit de afdelingen of provincies.

Met de huidige opzet creëer je een totaal vertekend beeld. Speel je in een zwak rayon of samenspel, dan sta je bij de nationale kampioenen. Zo staat in Nederland de 1e nationaal Asduif bijvoorbeeld niet bij de eerste nationale Asduiven WHZB en vice versa.

En wie heeft bijvoorbeeld de beste jonge duif? Ik met Pure Gold die 1e Asduif werd bij WHZB en de PIPA Rankings of Comb. Koolen met hun Jaronneke die 1e nationaal Asduif werd bij de jonge duiven? Wie het weet, mag het zeggen.

Ben je nationaal Asduif, dan ben je in elke categorie lager ook 1e Asduif, zou je denken. Doordat iedereen een andere puntentelling heeft is dat dus niet het geval. Wij snappen het in Nederland al niet, laat staan dat iemand in het buitenland het begrijpt.

Zo werd ik afgelopen jaar met de jonge duiven:

  • 1e Asduif WHZB en 1e Asduif PIPA Rankings met Pure Gold uit Bingo x Millenniums Gold (kleindochter Millennium koppel).
  • 1e Gouden Crack jong met Olympic Rosa uit Urano x Olympic Millennium (dochter Millennium koppel).
  • 1e Asduif Brabant 2000 met Blue Jewel uit Millennium Boy (zoon Millennium koppel) x New Goldnugget).
  • 1e Asduif jong in het samenspel met Olympic Fairytail uit Urano x Olympic Millennium (dochter Millennium koppel).

 

Kortom, vier verschillende Asduiven in vier verschillende competities, maar wel allen nazaten van één en hetzelfde superkoppel.

31 mrt

Geplaatst op 16:30h in Blog

Zaterdag kan je in onze afdeling meedoen op 60 km. Zelf moet ik er niet aan denken, er wordt zelfs sneeuw voorspeld.

Vorig jaar had ik midden in de week de oude duiven buiten en die belandden in een sneeuwstorm, zodanig dat ze niet eens konden vallen. Het weekend erop won ik de 1e en 2e prijs met 7 duiven in de top 10 tegen 2.100 duiven.

Ik schrijf wel vaker dat kou slechts een emotie is. Duiven kunnen daar goed tegen, als je ze maar kort bij de natuur houdt. Geen verwarmde hokken of schuifjes dicht, dus.

Tocht is veruit het slechtst en moet je vermijden, duiven moeten uit de tocht kunnen zitten. Mijn hokken zijn open aan de voorkant en dat geldt ook voor de plafonds. Waar de duiven zitten is het plafond 1,22m dicht en aan de voorzijde 1 meter open. Waar ze verblijven – in hun woonbak – tocht het dus niet.

Er liggen boomse pannen op het oude duivenhok waar je gewoon door naar buiten kunt kijken. Dit betekent dat ik wel eens sneeuw moet ruimen in het hok. Doordat de voorzijde en het plafond grotendeels open zijn, hap ik wel een stuk minder stof. En nogmaals, de duiven lijden er niet onder. Sterker nog, ik ben beter gaan vliegen sinds deze open constructie.

In een ver verleden wilde ik uithalen op de vitesse met de oude duiven. Overal hingen kachels, de temperatuur kwam ook ‘s nachts niet onder de 15 graden. Dit waren mijn slechtste jaren. Ik kwam erachter toen ik uit frustratie alle ramen en plafonds open liet staan en de duiven plots kopprijzen gingen winnen.

De destijds populaire ATX-verwarming hangt er nog, maar wordt nooit gebruikt. Na enkele weken kwam ik erachter dat ze niets toevoegden. Ik gebruikte ze om de doffers de nacht voor het inmanden warm te zetten, maar bij de duivinnen had ik die platen niet en ik merkte geen verschil. De duivinnen kwamen zelfs stukken beter.

Al doende leert men, dus. Mijn beste leermeester in de duivensport is de lange reeks domme fouten die ik gemaakt heb. Ik heb het meeste wat ik opving zelf getest, zoals wondermiddeltjes, motivatie, verluchting, trainingen, etc. Alles heb ik wel eens geprobeerd. Ook heb ik meerdere duivenhokken gebouwd en jaarlijks verbouwd, niets was me teveel.

Met de meeste bevindingen ben ik flink op mijn bek gegaan, vandaar dat ik weet dat er heel wat onzin wordt uitgekraamd in de duivensport.

Zo ben ik ook beslist geen fan van gekleurde oog-, neus- en bekdruppels. Vroeger had men de druppels van Fabry, Brux en er was ook nog een zwarte druppel. Tegenwoordig zijn er blauwe en de veelgebruikte gele bekdruppels. Ook die heb ik getest en ze brachten niets meer dan vieze handen en een boze echtgenote die de vlekken niet uit mijn kleding kreeg.

29 mrt

Geplaatst op 17:26h in Blog

Ik ontving onlangs een e-mail van iemand die op controle was geweest met zijn oude en jonge duiven. De oude duiven hadden lichte ornithose en de jonge duiven lichte tricho. Er werd geadviseerd om ze allebei een week te kuren.

Ik ben natuurlijk geen dierenarts, maar dat wil niet zeggen dat ik hier geen mening over mag hebben. Ik denk dan aan de woorden van Willem de Bruijn, die zegt wel eens: “Je bent zwanger of niet, maar half zwanger kan niet.”

Zo lijkt me dat ook met een besmetting. Bij een serieuze tricho besmetting moet je kuren, maar elke dierenarts zou inmiddels moeten weten dat ‘lichte tricho’ uit zichzelf kan verdwijnen.

Meermaals maakte ik mee dat er bij mij lichte tricho werd vastgesteld. Ik schreef dan op welke duif het was en nam hem enkele weken later weer mee op controle. Men vond toen niets meer, terwijl ik hem niet had behandeld.

Lichte ornithose is geen rariteit met de koude ochtenden en het droge weer in deze periode, zeker op verwarmde hokken. Ik adviseerde de man om ze eens met Koudijs uit te roken, dat zal al veel helpen. Vandaar hier dus altijd open hok met open plafonds, vaak is het binnen even koud als buiten.

Een lichte tricho besmetting, als dat het ergste is… Het is nog 3,5 maand tot de eerste prijsvlucht. Voor mij zijn dat kinderziektes die ze zelf moeten zien te overwinnen. Mijn jonge duiven lopen de gehele ochtend voor het hok te grazen. Als ze daar al niet tegen kunnen, ziet het er slecht uit.

Medicatie is beslist nodig af en toe, maar als je tegen elke lichte besmetting kuurt, wordt de kwaal zodanig groot dat stevig kuren op termijn niet meer helpt. Vandaar dat ik de liefhebbers die mij vragen wat ik nu precies allemaal geef al lang niet meer serieus neem.

Ik kan elk jaar wel inschatten of ik een goed jonge duivenseizoen zal hebben of niet, dat zie ik aan de kwaliteit en vitaliteit op het hok. Zo’n drie weken voor de eerste prijsvlucht ga ik op controle. In de periode daarvoor ben ik zelf dierenarts en ken ik maar één medicijn: wegwezen als je iets mankeert.

De jonge duivenhokken staan in alle weertypes alle dagen open. Regen of sneeuw, daar moeten ze maar tegen kunnen. Ik houd de basisweerstand bij alle duiven zo hoog mogelijk door ze kort bij de natuur te houden en veel frisse lucht te geven.

Daarnaast krijgen ze 365 dagen per jaar goede, ondersteunende bijproducten en daar moeten ze het mee doen. Hoe een ander daarover denkt, interesseert me niet. Ik waak op eigen hok en heb daar geen geheimen over.