20 jun

Geplaatst op 21:04h in Blog

Mijn jongen kregen dit jaar stevig af te rekenen met een agressieve vorm van Adeno. De combinatie Belgamco en Cobel, die voorheen altijd hielp, haalde niets uit tegen deze variant.

Het begon in februari in België met massa’s dode duiven en waaide langzaamaan Nederland in. Heel de omgeving klaagde steen en been met overal duiven die omvielen. Van alles werd geprobeerd. Er waren zelfs mensen die er met Baytril op gingen, niets scheen echter te helpen.

Na enkele weken doofde het vanzelf uit, maar het liet wel een spoor van vernieling achter. Nu weet ik uit ervaring dat er altijd een nasleep komt als de duiven stevig ziek zijn geweest, dus ging ik rancuneus te werk. Na een kuur met een middel uit België was het na drie dagen over.

Wat ik daarna deed, raad ik niet snel aan. Ik heb alle jongen in de mand gestopt en alles waarvan ik dacht dat ze er iets mee geleden hadden, opgeruimd. Zo’n 35 delfde het onderspit en zes waren uit zichzelf dood gegaan. Nogmaals, dit is mijn manier van werken en ik raad het niemand aan.

De nasleep

Om op de nasleep terug te komen: de hokken in België en om me heen waarvan ik wist dat ze ook dode duiven hadden, zijn op gaan leren nadat de duiven al weken genezen waren. Ze kwamen nu ineens met een massa verliezen te zitten. Dit tijdens gemakkelijke opleervluchten.

Ik blijf erbij: ik had alle twijfelgevallen al verwijderd, omdat ik wist dat ze nu allemaal achter gebleven zouden zijn van het opleren. Deze duiven zijn innerlijk namelijk beschadigd. Ik praat uit ervaring, omdat ik in de winter van 2012-2013 met paratyfus zat, waarbij geen enkele duivenarts me kon helpen.

Harde selectie

Ik was het beu en heb toen alles verwijderd, ongeacht prestaties. Achteraf een juiste beslissing, want de duiven waarbij ik over mijn hart streek en in leven liet, bleven vroeg in het vliegseizoen van 2013 achter. Van binnen waren ze dus naar de klote door de paratyfus.

Ik zal dus nooit meer zomaar iets aannemen van een dierenarts die me van alles en nog wat wil aansmeren. Iets helpt meteen, of het helpt niet. Zo simpel is dat. Uiteindelijk is en blijft een harde selectie het beste medicijn.

19 jun

Geplaatst op 18:51h in Blog

Vandaag heb ik ze opgeleerd in Duffel, zo’n 60 km voor mij. Rond 06:45 reed ik samen met een buurman weg om de drukte rond Antwerpen voor te zijn. Om 08:05 gingen de duiven los.

We reden naar huis en vanaf Antwerpen zat de lucht potdicht en moesten de ruitenwissers tot aan huis aan. Natuurlijk reden we met samengeknepen billen naar huis, maar gelukkig kreeg ik onderweg om 08:45 het eerste bericht van Benzing LIVE! dat er al geconstateerd waren.

Eenmaal thuis waren er al 70 geconstateerd en na enkele uren bleven er nog een paar achter. Ik heb het al vaker gezegd: als het bij vertrek (de eerste 10 km) goed is, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Het zat de verdere terugreis echt flink dicht en de duiven waren dan ook zeiknat bij thuiskomst.

Ik zeg het wel vaker: we kunnen ook te voorzichtig zijn met lossen en er watjes van maken. De rotzooi haakt vroeg of laat toch wel af, daar doe je niets aan. Met slecht weer zijn er vaak minder verliezen dan met open weer en een zonnetje strak aan de hemel.

Brabant 2000 heeft dat gezien met Argenton, toen er met redelijk weer gelost werd. Onderweg was het bagger, maar toch was er een vlot verloop toen de duiven eenmaal gingen vallen. Ook van Gien hebben de duiven onderweg regen gehad. Verschillende duiven arriveerden met rode neusnoppen.

We kunnen nu eenmaal niet elk weekend mooi weer verwachten. In de jaren ‘80 staken ze hun vinger in de lucht en zeiden ze: “het weer is goed, lossen maar”. Dat was vaak voor 08:00 met af en toe ook eens een vlucht met minder verloop.

18 jun

Geplaatst op 19:36h in Blog

Zo begin je aan het seizoen, en zo zit de helft er alweer bijna op. Nog drie Midfond en drie Dagfond concoursen en het boek kan dicht voor wat betreft de oude duiven.

Jan had pech door de 11e NPO te winnen in Friesland met een kleindochter van Super Rossi, maar toch een knappe prestatie.

Over de afstamming van National Rossi schreef ik dat de vader een broer van Fado was, maar Peter van Oerle merkte terecht op dat het een volle broer is van Rudy 504 van Johny Jonckers. Die Rudy 504 was een echte topper en zit nu in China. Het is een Vandenabeele duif van afstamming.

Mijn seizoen is mooi geweest. Al wat nog komt, is bonus. Enkele duiven die vorig jaar top waren hebben zich nog niet laten zien, dus dat kan nog komen. Van Gien heb ik weer een boel felicitaties gehad, waarvoor dank aan die mensen.

Jonge duiven seizoen

De jongen zijn er klaar voor, al hoor ik geruchten dat we niet in Lessines (115 km) mogen lossen. Ze willen dat vervangen door losplaats Asse Zellik (78 km) of anders Quiévrain (145 km). Als het aan mij ligt, gaan we direct naar 145 km.

De jongen hebben een chip om, dus het kan starten wat mij betreft. Ze hoeven nog niet top te zijn de eerste vluchten. De laatste vijf vluchten heb ik aangestreept dit jaar, dus we gaan proberen om er dan de schwung in te krijgen.

Tevreden Championsmix gebruikers

Dagelijks krijgen we reacties van andere Championsmix en NPO-mix gebruikers die super presteren met onze mengelingen. Hier zijn we natuurlijk enorm blij mee en trots op. Ik ga niet alle reacties plaatsen, omdat ik niet continu bezig wil zijn met reclame maken voor eigen producten.

Iets wat goed is, loopt via mond-tot-mondreclame immers nog altijd het beste. Een uitzondering op de regel van een grote kampioen van Brabant 2000, doordat hij dus ook alle vluchten vliegt:

“Goedemorgen, ik wilde even laten weten van Issoudun 11e NPO en van Saint-Vincent 9e NPO. Tevens 22e Nationaal met Embregts-Theunis voer. Gr. Gert-Jan de Hoogh uit Oosterhout.”

17 jun

Geplaatst op 09:41h in Blog

Binnen één week tweemaal de 1e NPO winnen, wie kan zoiets bevatten. Vorige week met Super Daisy, een dochter van Super Rossi, en deze week dus met National Rossi, een kleinzoon van Super Rossi.

Kijk, als je ze niet speelt, kun je ook niet winnen. Zo simpel is dat. De gehele ploeg ging dus mee naar Gien (452 km), ook al waren ze verrot thuisgekomen op de zondagavond daarvoor.

Ik kreeg de tijdsmelding van Zeeland, dus een snelle rekensom leerde dat ik voor 53 moest pakken en inderdaad, amper 52 kwam er een aan. Hoog uit de wolken, maar hij had weinig zin om uit de lucht te komen.

Eenmaal een lokker losgelaten, ging hij daar achter lopen koeren. Daarmee werden helaas twee kostbare minuten verspeeld. Het verdere verloop was bagger, maar dat was op meerdere tophokken hier het geval.

National Rossi

National Rossi is gekweekt op de hokken van goede vriend Peter van Oerle uit een broer van Fado van Johny Jonckers x een dochter van Super Rossi x Fast Jewel. Laatstgenoemde was een topper op de vluchten, ze werd 1e Asduif en won ook teletekst.

Haar zoon en kleinzoon wonnen ook teletekst en haar volle zus New Goldstar won in 2015 de 1e NPO op Fontenay. Fast Jewel en New Goldstar komen uit een zoon van Superior x dochter Blue Rocket x Gold Nugget.

Een volle broer en zus van Fast Jewel en New Goldstar worden binnenkort geveild op de Season Finale op PIPA, maar dat terzijde.

Ook bij Rik Hermans vliegt een volle broer van National Rossi top en staat op dit moment 15e Asduif op de nationale vluchten in België.

Dat National Rossi niet aan zijn proefstuk bezig, getuige zijn prestaties tot nu met onder andere:

  • 1e NPO Gien 6.419d
  • 11e NPO Pont-Sainte-Maxence 11.447d
  • 44e Provinciaal Quiévrain 8.257d
  • 50e NPO Orléans 7.383d

13 jun

Geplaatst op 22:13h in Blog

Ik ben wel eens kritisch op Brabant 2000 in mijn blogs, maar dat ben ik ook op mezelf. De felicitaties en bloemen zijn maandag netjes overgebracht door reporter Jeffrey Hermans, dus zat ik fout door te snel mijn conclusies te trekken.

Ik kreeg een mail van een liefhebber uit Rayon 1 die het ook opgevallen was dat er iedere keer weer voor die oostenlijn gekozen wordt. Ik heb netjes gereageerd dat er evenveel leden van Rayon 1 en 2 in de vliegcommissie zitten. Als zij hun mond niet open durven doen, kan ik er ook niets aan doen.

Ik ben nu eenmaal geen jaknikker zoals de grote massa. Dat zoiets niet altijd juist overkomt, so be it. Je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken in het leven.

Waar ik me meer aan erger, is aan mensen die anderen proberen op te poken, zodat ze zelf hun mond niet open hoeven te doen en het braafste jongetje van de klas kunnen zijn.

Ik kan op deze blog ook prima alleen mijn voer promoten of schrijven over hoe geweldig ik en mijn duiven zijn, maar daar pas ik voor.

Op bezoek in Roosendaal

Gisteren nog bij John van Dongen op de koffie geweest en de duiven bekeken, wat een geweldenaars heeft die John. Top materiaal en tevens een hok om jezelf voor weinig geld te versterken.

Net als bij mij en enkele andere liefhebbers, waren ook bij John de duiven verrot thuisgekomen. Of ze nu geen eten/drinken gehad hebben of gewoonweg onvoldoende, dat laat ik in het midden.

Het lijkt erop dat ze direct na de lossing naar beneden gegaan zijn om te drinken (getuige de troep aan de poten en de dorst die ze hadden). Tevens was duidelijk aan de mest te zien dat ze onderweg gedronken hebben. Van 145 km moet dat normaal niet kunnen.

Jonge duiven

De jonge duiven schijnen het door te hebben. Ze komen sneller thuis en er zit meer leven in de brouwerij. Ze krijgen hier een harde leerschool. Gisteren heb ik ze met een buurman gelost in de motregen op 30 km, en de duiven kwamen gelijk met ons thuis. Motregen schijnt ze dus niet te deren.

Meestal verlopen vluchten met donker en bewolkt weer soepeler dan die met mooi weer. Ik kijk hier niet naar, ze moeten met alle weersomstandigheden om leren gaan. Als er één thuis kan komen, moet de rest het ook maar leren.

Ik wil een ploeg duiven die alleen durft te vliegen en geen watjes. Watjes worden het toch wel met al die groepslossingen tegenwoordig. Beter is in één keer alles eruit, maar dat schijnen ze niet aan te durven.

Lossingen

Met de Dagfond zijn ze goed bezig. Ik verwacht dat zoiets binnen korte termijn ook op de Midfond gaat gebeuren. Terug naar vroeger: meerdere afdelingen tegelijk eruit van één station. Scheelt een boel losplaatsen en gewacht tot andere afdelingen eindelijk gelost hebben. De omstandigheden tegenwoordig laten het niet meer toe om uren te wachten met lossen.

Tevens is het beter voor de spreiding van de vroege duiven en worden de megahokken gelijk op hun plaats gezet met hun grote massa’s duiven. Die zullen dan niet massaal arriveren en een concours naar hun hand zetten als de wind in hun voordeel staat.

Tenslotte is duiven laat in de middag lossen altijd vragen om problemen.