Woensdag loste ik mijn jonge duiven in Zandvliet (30 km, westelijke losplaats) met een ZO wind. Vragen om problemen, en die kwamen er. Twee uur na het lossen arriveerde de 1e van de 130 en ze kwamen allemaal alleen aangevlogen. Er zijn er nog een stuk of tien weg, maar het was wel een goede leerschool voor ze.

Jonge duiven moeten het een paar keer taai gehad hebben, ze zullen dit namelijk vast nog wel enkele keren mee gaan maken op de wedvluchten. En ja, dan moeten ze daar ook doorheen.

Gekuurd zijn ze nog niet. Een luchtweg- of koppenkuur voor het opleren zou niet slecht zijn, maar dat past niet bij mijn principes. Ik wil taaie rakkers en geen kasplantjes. Laat eerst het kaf maar van het koren scheiden.

Op een ploeg van 130 jonge duiven moet ik blij zijn dat er over enkele jaren nog 15 aanwezig zijn, zo simpel is dat nu eenmaal. Voor de rest is het een grote afvalronde. Ik had er drie met een dubbele knijpring die ik heb teruggehaald, maar die zijn inmiddels weer weg. Sommige verkondigen: “dat zijn de beste”, nou bij mij dus niet.

Sens

Met de oude duiven staan we dit weekend in Sens. Echt vlotten wil het weer nog niet. De duiven komen maar moeilijk in vorm, ondanks dat heb ik toch al meerdere keren de 1e gewonnen en tweemaal teletekst van twee verschillende vluchten. Echt mopperen kan ik dus niet, ook omdat ik vorig jaar een mand met toppers van het vlieghok gehaald heb.

Maar goed, het vliegseizoen is pas zeven weken bezig, dus er kan nog van alles gebeuren. We gaan het zien.

Sinds dit jaar volg ik de duivensport in Marokko op de voet vanwege een kennis daar. Lossingen, wedvluchtresultaten enzovoorts. Vorige winter was ik daar met Ben en de kersverse NPO / Nationale winnaars Bas en Guy, een maand voordat het seizoen daar startte. We hebben diverse hokken bezocht en zijn daar super goed ontvangen.

De hokken die we bezochten, hadden een professionele aanpak. Veel duiven uit België en Nederland van gerenommeerde hokken. Dezelfde goede voeding en medische begeleiding, ook hadden ze hokken net als hier en zelfs hokverzorgers.

Nu dacht ik gehoord te hebben dat ze alles bij elkaar inmanden daar, maar dat is niet waar. De oude en jonge duiven alsmede doffers en duivinnen gaan in aparte manden. Eigenlijk dus geen verschillen met België of Nederland.

De kruisingen van Ben en Bas doen het super bij de kennis daar en hebben al menig concoursen gewonnen.

Over vier weken zijn we weer volop met de jonge duiven bezig, terwijl het oude duivenspel eigenlijk nog op gang moet komen vanwege het moeizame voorjaar. Bij mij en andere hokken komen de doffers nog niet in het totale weduwschapsspel voor. Maar goed, om deze nu al uit te selecteren of stil te zetten, is – vooral voor de jaarlingen waar je vertrouwen in hebt – niet de juiste keuze.

Vroeger zeiden de oude duivenmelkers: “je moet ze een vuurdoop geven. Gewoon alle weken op de Eendaagse fond spelen. Ze komen erdoor of vallen door de mand.” Maar goed, dat kan natuurlijk alleen als ze gezond zijn.

Als je zeker weet dat je duiven niets mankeren, kan je ook beter van de medicatie afblijven. Alleen onderhoudend kuren één à twee dagen zou moeten volstaan. Ook voor de trainingen in de week geldt dat je de duiven zelf moet laten bepalen of ze willen trainen. Ga ze niet forceren.

Jonge duiven

Mijn jonge duiven zijn inmiddels vijf keer weggeweest en dat onderhoud ik nu enkele keren per week, mits het weer het toelaat. Binnenkort laat ik ze controleren, om zeker te zijn dat ze tiptop gezond zijn.

Binnen nu en twee weken stop ik alles in de mand en schrijf ik op welke er nog zitten. Op dat moment beoordeel ik ze ook voor mezelf. Diegene met een onvoldoende (denk aan ver openstaan, totaal uit balans zijn en/of harde droge pluimen hebben) gaan eruit. Daar steek ik geen energie meer in.

Goede duiven zijn vaak perfecte duiven, uitzonderingen daargelaten. Ik gok zelf graag op perfect gebouwde duiven.

Ik had deze week wel zin in het weekend. Het zag er veelbelovend uit, maar eindigde in twee moeizame regenvluchten.

Pont-Sainte-Maxence verliep stroef met veel goede hokken die een baggeruitslag maakten, zelfs de tovenaars van vorige week werden volledig weggespeeld. Veel goede duiven arriveerden pas laat in de avond. Hier arriveerde een zoon van Super Rossi als eerste en die won daarmee de 7e tegen 1.145 duiven in het samenspel.

Toen was het wachten op Issoudun. Ik had contact met John Rockx en die verwachtte rond half 3 duiven, dus tegen die tijd zat ik op mijn post.

Er vielen nog twee achterblijvers van de eerdere vlucht toen er een met een bloedgang een aan kwam zetten en die bleek dus van Issoudun te zijn. Dit resulteerde in de 7e NPO tegen 7.109 duiven. Wederom teletekst dus.

Verder nog de 50e met de duivin die vorige week de 1e plaats vervlogen had. Ze heeft hier weinig van geleerd, want ook nu bleef ze nog enkele minuten vliegen.

De teletekstwinnaar is een zoon uit Avatar met de 1e NPO en die is weer een volle broer van Olympic Millennium. Goede duiven komen uit goede en niet anders, al ben ik over beide vluchten niet helemaal tevreden.

Iedereen bedankt voor de mailtjes, het viel achteraf gezien mee en ik kan er weer tegenaan.

Ik hoor dat er overal veel problemen zijn met jonge duiven die niet willen trainen, terwijl de wedvluchten voor de deur staan. Het beste kun je zulke duiven toch verplicht buitensluiten en af en toe de vlag eronder slaan.

Opleren is af te raden voor duiven die niet trainen. Een week lang een geelkuur in combinatie met iets voor de koppen kan wonderen verrichten. De duiven lijken het toch steeds moeilijker te krijgen door zelfs van korte lapvluchtjes een probleem te maken. Dit zal vast met de droogte te maken hebben.

Afgelopen weekend dus teletekst voor mij, maar ook de 10e plaats voor vriend Peter Colijn met César (50% Embregts-Theunis). Dit is een hele goede.

Op dus naar de eerste dagfondvlucht. Het lijkt een kopwindje te worden, al kan dat nog veranderen. Hier worden ze opgesplitst: de helft op de dagfond, de andere helft op de kortere vlucht. Verschillende zijn genomineerd om na dit weekend hun chipring in te moeten leveren.