Links en rechts zijn er toch best wat verliezen bij liefhebbers die hun jonge duiven aan het opleren zijn. Ik zei eerder al: pas op na adeno, want het kan dan rap gaan met de verliezen. Ook hier zijn er al best wat weg.

Vanochtend om 9u zijn ze één voor één op 25 km gelost. Ze gingen allemaal gelijk weg en de meeste waren voor mij thuis. Zo hoorde ik onlangs dat een liefhebber die ook vaak op dezelfde plek lost, en dat al 10x gedaan heeft, nu ook overal jongen aan het ophalen is. Vroeg of laat ontkom je er niet aan.

De jongen die ik zelf had opgehaald, had ik een andere knijpring omgedaan en die zijn inmiddels alweer verloren gegaan. Die hebben het dus gewoon niet in zich, ook al komen ze ook uit de goede koppels.

Adeno spookt flink rond onder de rivieren. Toen ze bij mij ziek waren, heb ik ze alleen NPO-mix, Champions Mineralenmix, Origanum Red en Prestavit gegeven. De Origanum Red ondersteunt de darmen, NPO-mix is licht verteerbaar en in Prestavit zitten whey eiwitten en vitamines voor het herstel.

Zoals ik al dacht, waren de duiven iets vermoeid wat ook aan hun prestaties te zien was. Maar goed, ook deze vluchten moeten ze verwerken. Het was mooi duivenweer en dan moeten ze er normaal gewoon zijn.

Mijn eerste was Fighter Daisy, vorig jaar 7e Gouden Crack jong FZN (uit Verkerk doffer x dochter Super Rossi). Deze duif won nu de 15e tegen 9.924 duiven. Ze kwam uit het oosten, wat met deze wind niet mag gebeuren.

Mijn tweede was Mathieu, die heeft al 7x de 1e gewonnen (met dubbelingen erbij) en komt uit het Millennium koppel. De derde was Olympic Murphy, die won eerder al een 3e en 8e NPO en komt uit Lichte Super Rossi x Olympic Flame (Murphy´s Law de Bruijn x Olympic Millennium). Alle andere kwamen recht op, maar die hadden zich eraf laten vliegen. De echte kop was er niet deze keer.

Blue Rocket

Richard van de Haterd pakt de 1e in Oost Brabant tegen dik 11.000 duiven. Een broer ervan won een jaar eerder de 1e van 12.500 duiven en ook 8e nationaal Orléans. Die kwam uit dezelfde doffer, een achterkleinzoon van Blue Rocket. Dat is dus met recht een topkweker bij Richard.

Uit Blue Rocket is me al wat uitgekomen; meerdere NPO-winnaars en teletekstduiven. Ook de duivin van het Millennium koppel is er een dochter van. Maar zoals met alle toppers, sneuvelde Blue Rocket al vroeg. Op de kweek in 2016 kreeg hij een verlamming en het was afgelopen. Gelukkig heb ik er nog wel wat kinderen en kleinkinderen van die top vererven.

Voor de duiven zal het dit weekend een aangename verrassing zijn om weer eens stevig te werken na wekenlang huiswaarts waaien tussen en door de buien heen. De temperatuur is ook aangenamer. Voor ons liefhebbers is het ook weer eens leuk om zonder regenjas op de duiven te wachten.

De meeste duiven – ook hier – ogen vermoeid. Ik heb ze deze week dan ook meer binnengehouden. Een duif ziet met harde wind mee meer af dan met een kopwind. Ik vergelijk het maar met een wielrenner die bergop rijdt. In een afdaling moet zijn focus veel scherper zijn als hij niet in een ravijn wil belanden. Ik heb het dan nog niet over wanneer ze een beetje uit lijn zitten, ze gelijk een heel eind terug moeten vliegen met wind, regen en kou op kop.

Die 3 dagen mand waren niet nodig geweest, maar maak dat de mensen maar eens wijs. Zelfs de favoriete site vluchtbegeleidingduiven.nl zag dat er op zaterdag niet gelost kon worden.

Twee weken terug won ik de 1e, 2e en 3e in het samenspel. Tussen mijn 1e en 2e duif zat 7 minuten. Afgelopen week won ik de 2e in het samenspel na mijn buurman die de 1e won met 7 minuten los op mij. Je ziet dat vaak alleen met een staartwind en slecht weer. Ik geloof niet dat aanstaande zaterdag 7 minuten tussen de winnaar en de nummer #2 in het samenspel zal zitten, ook al wordt het een vlucht van zeker 5 uur vliegen.

Ondanks de vermoeidheid gaat hier alles gewoon mee. Vanavond gaan ze de mand in en dan kunnen ze tot zaterdag uitrusten. Ik zei al vaker dat ik nooit beter ben geworden van duiven thuishouden, zeker niet met duivenweer; 20 graden en volop zon. Daarbij is het seizoen over enkele maanden alweer voorbij.

Ik moet wel bekennen dat ik op zondag en maandag veel aandacht in de nazorg heb gestoken. Of dat geholpen heeft, weet ik na zaterdag. Zoals ik al zei hebben de duiven ook hier een flinke knauw gehad met dat rotweer van de afgelopen weken.

Overal om me heen hoor ik over hokken met adeno. Ik heb het dit jaar ook gehad, maar in sluimerende mate. Ik weet niet of dit aan de rota-enting ligt, de bijproducten of de combinatie hiervan, maar ik heb het in ieder geval veel minder erg gehad dit jaar.

Binnen de gehele groep hadden zo’n acht jongen slechte mest, drie daarvan zijn verwijderd en de overige vijf kwamen er met moeite doorheen. Ik liet die lopen voor de rest om weerstand tegen op te bouwen.

Uiteindelijk leek het voorbij, op die vijf na. Enigszins gefrustreerd besloot ik de duiven op te leren op 30 km, waarbij ze één voor één huiswaarts moesten. Nou, dat heb ik geweten. Na enkele dagen miste ik nog 15% en het rare ervan was dat die rondom de losplaats overal binnengelopen zijn, zowel de mooie als minder mooie exemplaren.

Zo haalde ik in 2016 een ronde eitjes van de beste weduwnaars van een topspeler uit België. Ik plaatste die op een apart hok en toen ze eenmaal goed rondvlogen, bracht ik ze 5 km weg. Eenmaal terug was niet één duif thuis van de 30 en ’s avonds laat nog steeds niet. De andere morgen zaten er een paar, dus ik dacht al snel: wat een rotzooi.

Maar wat bleek, ook die waren allemaal binnengelopen waar ik ze had losgelaten. Het rare van alles was dat er al enkele dood waren gegaan in hun opvanghok. Ook die wel thuis waren gekomen, hadden inmiddels het loodje gelegd. Het verdict was adeno en ik vermoed toen al met rota erbij. Wat nog leefde van die bijgehaalde eitjes is toen wel gelijk verwijderd.

Het feit is dus: wacht minstens twee à drie weken met opleren of spelen na een adeno besmetting. Je hok dunt anders harder uit dan je denkt. Van de 15% die hier verloren ging, vertoonden vele geen symptomen, maar zij hadden het dus wel onder de leden.

GPS ringen

Verder een hoop commotie over die GPS ringen op sites en in duivenkranten. Als dat allemaal zo moet zijn, dan zitten er in Zeeland volgens de GPS ringen wel erg slechte duiven. Van Issoudun maakten ze in Oost Brabant en Limburg namelijk 100mpm meer, terwijl de duiven volgens die GPS proeven toch vaak de kustlijn aan zouden moeten houden.

Zouden ze dan niet wekelijks veel meer meters per minuut moeten aanhouden in Zeeland als de duiven altijd de kustlijn lijn vlogen? Ik geloof daar niets van. Daarbij twijfel ik sowieso of dat duiven die eerst naar Engeland vliegen en dan pas huiswaarts gaan, vluchten zullen winnen.

Het is toch al moeilijk om GPS ringen aan een goede duif te doen, want van alles wat er rondvliegt, behoort amper 25% tot de categorie ‘goede duif’. Dan druk ik me nog voorzichtig uit, denk ik. Althans, wie meer dan 25% goede op zijn of haar hok heeft, zal ongetwijfeld tot de beste spelers behoren.

De wind bepaalt de trek en een kopduif in goede doen kan overal vallen, alleen het gros van de duiven wordt door de wind bepaald. Hier is geen hogere wiskunde voor nodig.

Zo houdt ‘ie zoals het er nu uitziet komend weekend een noordenwind, wat net als een zuidenwind de eerlijkste wind is. Niemand in het voordeel en niemand in het nadeel.

Het was een rotweekend, maar zoals altijd heeft dat zijn winnaars en verliezers. Diverse liefhebbers uit verschillende afdelingen hadden desondanks goede resultaten met duiven of nazaten die hier in de loop der jaren zijn gehaald.

In Afdeling 1 Zeeland ’96 won combinatie Pieters de 1e NPO met een duif uit de 71 van J. de Ritter. Die 71 won zelf een 1e NPO Argenton en is een kleinzoon van Blue Rocket.

Corné van Rijen won de 4e NPO uit een kruising Peter van Oerle x Embregts-Theunis.

Jan Timmermans won de 8e en 9e NPO in Afdeling 11 Friesland ’96 met beide 100% Embregts-Theunis.

Adri van der Linden won in Afdeling 10 Noord-Oost Nederland de 5e NPO uit een 100% Embregts-Theunis duif.