Men vraagt mij wel eens hoe de perfecte duif eruitziet en wat de kenmerken zijn. Schijnbaar lezen zij mijn blog niet, anders wisten ze inmiddels dat de perfecte duif voor mij degene is die vroeg op de antenne valt. Het maakt mij niet uit of ze dat met lange of korte borstbenen of voorarmen doen of met welke kleur ogen of pluim.

Duiven die meermaals en op alle afstanden vroeg vliegen, mogen blijven. Ik zal bekennen dat ik elk jaar ook veel perfect gebouwde duiven uit topkoppels verwijder omdat ze te weinig vroege prijzen pakten. Kortom, een mooi uiterlijk doet me niets als ze daarmee geen kopprijzen winnen. Daarbij vind je de duiven die super vliegen vanzelf steeds mooier worden.

Mijn taak is om te selecteren op gezondheid en de wedstrijdmand selecteert hier op kwaliteit. Simpel, toch? Ik zorg dat de duiven niets tekortkomen wat voeding en producten betreft en in de kweek compenseer ik niet, alleen koppeling goed x goed.

Mijn duiven zijn vrij uniform van bouw. Doordat enkele kweeklijnen dominant zijn, heb ik een ploeg die elkaar ergens wel raakt. Jaarlijks breng ik dus wat nieuws in, maar dat moet even goed of beter zijn, wil ik ermee doorgaan op het kweekhok.

Toch is dat niet altijd eenvoudig. Of ze kweken maar met één bepaalde duif of er zit geen doorkweek in. In het laatste geval verdwijnen ze alsnog van het toneel. Her en der vind je dus wel een aangeschafte duif in de stamboom die vaak allang verwijderd is.

Praktisch heb ik tussen al mijn duiven – jong en oud – maar zes exemplaren zitten die van een ander hok komen. Drie daarvan kweken goed, twee redelijk en eentje is nog te jong. Ik beschik ook over zes samenkweek duiven waarvan er twee nog te jong zijn. De andere vier hebben wel al goed gekweekt.

Olympic Rossi

Eén perfect jong uit zo’n samenkweek duif is Olympic Rossi, hij won inmiddels:

  • 3e nationaal Asduif jong PIPA Rankings.
  • 8e nationaal Asduif WHZB.
  • 11e nationaal Asduif snelheid PIPA Rankings.
  • 5e Quiévrain 1.153 d.
  • 6e Quiévrain 1.211 d.
  • 11e Melun 563 d.
  • 13e Morlincourt 1.070 d.
  • 36e Bierges 3.747 d.
  • 40e NPO Morlincourt 10.909 d.
  • 47e NPO Melun 4.903 d.

 

Zijn vader komt uit een samenkweek met Den 13 van Herman Bevers en die won:

  • 4e Olympiade duif Brussel.
  • 1e provinciaal Asduif 2014.
  • 3e nationaal Asduif KBDB 2014.
  • 10e nationaal Asduif KBDB 2015.
  • 2e nationaal Asduif KBDB 2016.

 

De moeder van deze samenkweek doffer is Olympic Millennium en zij won bij mij:

  • 2e Olympic Bird 2019.
  • 1e Ace PIPA Rankings 2017.
  • 2e Ace PIPA Rankings 2018.
  • 1e Provincial Ace 2018.
  • 3e National Ace.
  • 5e Ace PIPA Rankings.
  • 9e Ace in Combine.
  • 30e Ace Brabant 2000.
  • 1e Quiévrain 2.419 p.
  • 1e Pont-Sainte-Maxence 2.373 p.
  • 2e Péronne 2.273 p.
  • 3e Quiévrain 8.118 p.
  • 4e NPO Pont-Sainte-Maxence 22.709 p.
  • 4e Morlincourt 1.294 p.
  • 4e Morlincourt 1.663 p.
  • 6e Péronne 1.129 p.
  • 10e Péronne 3.800 p.
  • 11e Morlincourt 4.518 p.
  • 13e Fontenay 2.943 p.
  • 14e Pont-Sainte-Maxence 1.005 p.
  • 16e Pont-Sainte-Maxence 11.447 p.
  • 19e Morlincourt 15.027 p.
  • 30e Quiévrain 1.496 p.
  • 39e Orléans 1.652 p.

 

De moeder van Olympic Rossi is Athena’s Rossi (één van de best kwekende dochters van Super Rossi) en zij won:

  • 1e Provincial Ace
  • 1e Ace in Combine
  • 5e National Ace
  • 17e Lessines 4.550 p.
  • 21e Quiévrain 496 p.
  • 28e Pont-Sainte-Maxence 005 p.
  • 30e Morlincourt 1.294 p.
  • 30e NPO Melun 19.405 p.
  • 32e Quiévrain 5.263 p.
  • 32e Orléans 1.652 p.
  • 49e Pont-Sainte-Maxence 462 p.
  • 51e Creil 1.316 p.
  • 73e Morlincourt 4.518 p.
  • 83e Fontenay 2.943 p.

 

Zij zijn in dit geval allemaal mooi van bouw maar belangrijker nog; ze zaten regelmatig vroeg op de klep. Goede duiven komen voort uit goede duiven, hoe moeilijk kan het eigenlijk zijn.

Gisteren ben ik naar Friesland gereden om wat eitjes aan Jan te geven. Wat een ritje moest worden werd een wereldreis. Ik ben met al die files bijna 8 uur onderweg geweest. Wat dat betreft is de benzine nog niet duur genoeg in Nederland.

Rond 19.15 uur was ik terug. Bekaf, dus snel de schuiven dichtgedaan en gedacht: “Ze eten morgen maar”. Nou, dat zag ik de dag erop gelijk terug aan de mest. Ze gooiden hun darmen volledig leeg. Vandaag alle duiven dus weer genoeg laten eten en trainen.

Verder las ik dat de tweede trainingsvlucht is afgelast, dus nog één te gaan voordat de eerste prijsvlucht van start gaat.

Een nieuw jaar en dus een nieuw vliegseizoen waarin je jezelf moet verdedigen. We kennen allemaal onze slechte vluchten en periodes, je kan nu eenmaal niet elke wedvlucht domineren.

Wanneer je alles oprolt hoor je niemand, maar zodra je één steek laat vallen ben je gelijk aan de beurt. Deze geruchtenstroom wordt vaak maar door enkele personen aangevoerd. Wanneer je goed speelt en een blog bijhoudt over hoe je dingen aanpakt, ben je voor veel mensen een gewild doelwit.

Gelukkig gaat het hier al jaren super, maar uiteraard heb ik ook mijn slechte vluchten. Ik begrijp dus goed hoe frustrerend het is voor hen die altijd met hun hakbijl klaarstaan. Ik erger me daar al lang niet meer aan, het zijn immers meestal uitgebluste kampioenen uit een ver verleden of personen die nooit iets gepresteerd hebben.

De personen om mij heen weten wat ik er voor doe en wat ik er mijn hele leven voor gedaan heb. Commerciële belangen heb ik niet, want dan had ik alles al lang verkocht. Ik wil gewoon genieten van de prestaties van mijn duiven op eigen hok en dat van anderen. Bijvoorbeeld de dominantie van Jan op de NPO-vluchten bij de jonge duiven in Afdeling 11.

Ik ben niet zo fanatiek meer met het delen van referenties, maar die zijn er natuurlijk wel. Zo won men afgelopen week de 1e prijs in Marokko van een zware 470 km vlucht met 1000mpm tegen ruim 7.000 duiven. Dit gebeurde met een kleinkind van Lichte Super Rossi. Ook werd onlangs een eenhoksrace gewonnen met €7.000,- voor de winnaar waar Super Rossi ook in vertegenwoordigd is.

De 1e Olympiade duif van Team Alessandroni heeft ook veel Embregts-Theunis bloed in de aderen. Richard van de Haterd uit Oss won een afdelingsvlucht met een 50% Embregts-Theunis duif en Comb. van Wanrooij had een 2e Asduif in de afdeling met 50% in de aderen (ik heb die in handen gehad en dat is een fenomenale doffer). Johnny de Visser had ook een 2e Asduif met 50% Embregts-Theunis.

Mijn buurman Corné Van Rijen had een ware crack. Dit is een 100% Embregts-Theunis duif die inmiddels terug op het kweekhok zit. Corné en ik delen de jongen. Deze duif won:

  • 1e NPO Melun tegen 14.666 d.
  • 2e NPO Sec 1a Vierzon tegen 4.363 d.
  • 10e NPO Sens tegen 9.924 d.
  • 1e Vierzon tegen 1.114 d.
  • 1e Melun tegen 4.739 d.
  • 1e Morlincourt tegen 399 d.
  • 1e Bierges tegen 591 d.

 

Tot slot hoop ik dat we met zijn allen weer een mooi vliegseizoen mogen hebben in goede gezondheid en zonder strubbelingen.

Het weer is niet zo best deze week, dus de duiven blijven vaak binnen. Alle jonge duiven zijn van hun ouders af en zijn gevaccineerd met de PMV/rota-enting. Binnen 4 weken worden ze nog met het kwastje tegen pokken gevaccineerd. Enerzijds om er vanaf te zijn, anderzijds om alvast adeno op te wekken.

Er staat altijd voer ter beschikking omdat ik telkens jongen heb bijgezet. Alles moet wel enkele uren op zijn voordat ik op een fluitsignaal bijvul. We beginnen half juli, dus binnen enkele weken is dit ‘eten genoeg’ verhaal afgelopen.

Ze krijgen vanaf dan ‘s avonds volop, maar in de ochtend – voordat ze naar buiten gaan – alleen het restant van de avond ervoor. Nadat ik ze binnen heb geroepen (ze trainen eenmaal daags) krijgen ze ca. 15 gram per duif. Vervolgens in de avond weer volop, zodanig dat er wat blijft liggen voor de ochtend erna.

Eenmaal begonnen met de oude duivenvluchten, vliegen de weken voorbij. Na deze week ontwaak ik uit mijn winterslaap en ga ik werk maken van de oude duiven. Tot nu toe zitten ze dik 4 weken los, ben ik op controle geweest en trainen ze dagelijks, maar nog niet verplicht.

Na deze week gaat het regime erop en trainen de duivinnen in de avond op hetzelfde tijdstip één uur verplicht. Ook worden ze nog weggevoerd voor een training van 30 km om het spel weer aan te leren.

Eén systeem

Ik bereid de jonge en oude duiven al jaren hetzelfde voor en kan dus eigenlijk geen fouten maken. In de laatste 25 jaar heb ik diverse liefhebbers aan goede duiven en adviezen geholpen, maar de meeste wisten het na enkele jaren hard spelen beter en konden zich niet aan één vast systeem houden.

Ze gingen in de fout door telkens over te stappen van voer en te luisteren naar Jan en alleman. Ze ruilden duiven met liefhebbers die minder speelden of verkochten hun beste duiven die ze gratis van mij hadden gekregen. Kortom, ze gaven er hun eigen draai aan en dat zag je snel terug aan hun prestaties.

Ik ben de laatste die hier een mening over heeft, want iedereen mag doen en laten wat hij of zij wil. Het belangrijkste is dat je van je fouten durft te leren. Toch weet ik zeker dat je nooit een kampioen zal worden door met alle winden mee te waaien.

Duivensport anno 2022 vergt opperste concentratie. Gemakzucht wordt genadeloos afgestraft op de vluchten. Het is beter om wat minder duiven te houden en alles perfect te doen wat verzorging betreft. Schenk je aandacht alleen aan duiven die het verdienen en je plezier zal flink toenemen.

Veel duiven houden vraagt om een serieuze organisatie. Daarnaast moet je zeer alert zijn en er alles voor doen en laten, 365 dagen per jaar. De mensen die ik ken met veel duiven zetten zich daar meer dan 100% voor in, al laten ze dat niet altijd merken.

Mannen als Gerard Verkerk, Willem de Bruijn, Herman Calon, bijvoorbeeld. Ze zijn al in de 70, sommige zelfs in de 80, maar dat is er niet aan af te zien. Ze doen er werkelijk alles aan om succes te behalen op de vluchten waaraan ze deelnemen.

De meeste liefhebbers die de pensioenleeftijd bereikt hebben komen pas om 10.00 uur buiten nadat ze de krant hebben gelezen. Ook prima natuurlijk, maar de wil om te winnen begint bij jezelf en anders zal je met minder genoegen moeten nemen!

In de jaren dat autorijden nog niet zo’n lichamelijk probleem was, heb ik verschillende liefhebbers in België bezocht. Sommige bezoeken aan erg gepassioneerde liefhebbers staan me nog goed bij.

Bij Jef Vanwinkel zaten destijds een pak duiven, veelal wit van kleur. Van Hove-Uytterhoeven heb ik begin jaren ‘90 bezocht, zelden heb ik zo’n gepassioneerd koppel gezien als Gust en Mit. Zij waren dagelijks met de duiven bezig en voor mij waren dat super aardige mensen.

Gust mengde zijn voer toen met een handmolen en daar zat nogal wat rode maïs in. “Het beste wat er is”, zei hij. Vandaar dat dit ook in de Championsmix zit, dat heb ik gezien en geleerd bij Gust en Mit.

Zo was ik ook bij Willems in Waanrode, de man vloog super op de snelheid en gaf zijn duiven veel gerst. Drie weken voor het vliegen sloot hij de duiven op in een buitenren met enkel gerst als een soort zuiveringskuur.

Verder hield hij de wind perfect in de gaten en anticipeerde hij daarop door in het gunstigste lokaal in te manden. Dat ik met die duiven niet slaagde, kan je dus wel raden. Je moet de concurrentie juist opzoeken en niet vermijden.

Dirk van Dijck heb ik ook enkele keren bezocht. Aardigere en nuchtere mensen dan Dirk en Herman Bevers ben ik niet veel tegengekomen. Ze spraken met respect over hun concurrenten en waardeerden de prestaties van andere liefhebbers.

Zowel bij Van Hove-Uytterhoeven, Heremans, Van Dijck, Bevers en Roziers haalde ik een goede duif die bepalend werd en waarvan sommige nog steeds in diverse stamkaarten voorkomen.