Ik schenk bijna geen bonnen meer, toch zeker niet aan verenigingen. Voor de vereniging van Jan (P.V. de Griffioen) werd eenmalig een uitzondering gemaakt. Voor wie daarin geïnteresseerd is, ze staan op GPS-Auctions.

Ik ben blij dat ik de kweekduiven heb gekoppeld, want wat moet je anders met dit weer. De duiven zijn nu ook niet zo hevig en de koppeling verloopt rustig. Op enkele voedsterkoppels na zit alles los en gekoppeld.

Deze week doe ik wat stro in de nestschotels (die al in kranten verpakt zijn). Met deze donkere dagen ga ik nu ook overdag het licht aandoen.

De vliegduiven zijn vandaag gevaccineerd tegen paramyxo, de pluimenrui lijkt immers voorbij. Hier duurt die altijd wat langer dan op een warm hok, want alles staat open. Ze ruien de pluimen iets trager in, maar het gooien van de pennen verloopt wel gewoon snel.

De meeste vliegduiven staan nog op één oude pen en voelen zijdezacht aan, mede dankzij de oregano olie en Prestavit. Elke dag komt er een afdeling los. Ik heb nu drie afdelingen: twee voor de doffers en één voor de duivinnen.

Nog enkele bezoekers en dan ga ik me richten op het nieuwe jaar. Afgelopen week kwamen vader en zoon Everts op bezoek voor wat jongen van de vliegploeg van dit jaar. Ze brachten een echte Limburgse vlaai mee en die heeft goed gesmaakt.

Zoals ik wel vaker zeg: je weet nooit of je een goede of slechte duif meegeeft. De echte rotzooi haal ik er in het vliegseizoen uit. De duiven die hier na de laatste vlucht nog zitten zouden allemaal jaarling kunnen worden, maar ik kan ze nu eenmaal niet allemaal zelf houden.

Mannen als Bas Verkerk pakken dat slimmer aan. Zij laten alles jaarling worden en gaan dan pas serieus selecteren op de vluchten. Maar zoals gezegd, je moet keuzes maken. Ik heb hier niet de mogelijkheid voor, dus de overtallige duiven vertrekken naar diverse liefhebbers.

Sommige slagen hiermee en sommige niet, dat ligt vaak aan de duiven, maar ook wel eens aan de liefhebber. Zo moet je alleen goed kruisingsmateriaal bijhalen als je zelf goed materiaal hebt om er tegen te koppelen.

Zelf hoor ik achteraf nog wel eens of die duiven iets bruikbaars hebben gegeven of niet. Frank en zijn vader laten dat met grote regelmaat weten, maar dat doet lang niet iedereen. De onderstaande mail ontving ik onlangs nog:

Wij zijn eind september 2021 bij jou geweest en hebben toen 3 doffertjes gehaald uit de jonge duivenploeg die uitgeselecteerd waren. 1 uit Olympic Willem x Super Queen en 2 uit New Millenium x Miss Golden Eye.

We hebben vervolgens onze 3 beste duivinnen van het vlieghok gehaald en in de winter tegen de 3 gekochte doffertjes gezet. Uit deze 3 koppels hebben we 14 jongen gespeend en na het vliegseizoen hebben we er 12 overgehouden. Van die 12 hebben er 6 een of meerdere keren top 10 in de club gevlogen met o.a. ook een 1ste prijs en een 1ste duifkampioenschap.

We hebben deze jongen alleen op de natour gespeeld i.v.m. de jaarlijks grote verliezen in afdeling 8 op de jonge duivenvluchten. Het begin is veelbelovend en als ze het volgend seizoen als jaarling goed doen dan hoort u weer van ons.

We zijn weer aan het koppelen en voor je het weet beginnen we weer met vliegen. De kids vliegen ook het huis uit en pa ploetert door met de duiven.

Alle kwekers en voedsterkoppels heb ik inmiddels samen gezet. Het koppelen is nooit een probleem, ik zet ze net voor het donker wordt bijeen. In de ochtend hebben ze elkaar vaak zonder bloederige vechtpartijen geaccepteerd. Als dat niet het geval is, waren je duiven er zeker nog niet klaar voor.

Daarna begint het feest pas. Alles bak voor bak loslaten om ze in de juiste bak te laten vliegen. Ik trek daar drie dagen voor uit en laat met regelmaat een ander koppel los. Na drie dagen zoeken ze het maar uit. Wie het dan nog niet snapt, vecht het maar uit. Beter nu dan wanneer er eitjes liggen.

Natuurlijk moet ik ook wel eens wat hardleerse duiven hardhandig uit de bak timmeren. Als ik dat enkele keren volhoud, hebben ze dat snel door.

Hier overigens geen elastiekjes aan de poten of de staarten kaal knippen van vechtersbazen. Nee, ik knok dat zelf wel uit met ze en dan is het de dood of de gladiolen. Gelukkig komt dat zelden voor, maar als ik het beu ben, dan vertrekt zo’n vechtersbaas. Vaak zijn dat toch de domste duiven.

Allround duiven

Ik ontving onlangs nog mails van Attila Mezei (Servië), Adam Thomas (Wales) en Istvan Grampsh (Hongarije). Zij haalden hier 10 jaar geleden duiven en zijn daar super mee geslaagd. Die duiven presteren volgens hen super op de vluchten van 100 tot 750 km.

Ik heb allround duiven en geen afstandsgeschikte duiven. Hier moeten ze op alle afstanden presteren. Een kwestie van selecteren op de vluchten die je wilt spelen. Uiteraard wordt de voeding vetter gemaakt naarmate de afstand toeneemt. In opvoeren geloof ik niet, maar ik maak het voer wel graag vetter door het percentage NPO-mix te verhogen.

Links en rechts hoor je geruchten dat verschillende afdelingen toch weer eerder gaan starten met de jonge duiven. Wij hadden vroeger altijd een mooi jonge duivenprogramma dat vroeg begon en met meerdere vluchten boven de 400 km.

Het lijkt alsof de noordelijke afdelingen hun jonge duiven liever niet verder spelen dan 300 km. Daarentegen zetten ze hun jaarlingen wel op dagfondvluchten van 700 km. Ook speelt men daar graag taartvluchten met jongen waar geen veer meer in zit, laat in het najaar.

Men had het over een ‘nationaal’ vliegprogramma, maar daar zit geen enkele leiding in. Daarom snel afschaffen. De nationale dagfondvlucht was belachelijk dit jaar met afdelingen die op eigen houtje besloten uit te stellen. Zo denk ik ook over de nalijn, dat is in mijn ogen concoursvervalsing. Daar zouden geen jonge duiven aan mee mogen doen.

Het abonnementsgeld voor Het Spoor der Kampioenen heb ik weer betaald, maar van de invulling ben ik steeds minder gecharmeerd. Teveel nutteloze informatie. Ik wil iets kunnen lezen en leren. Eén pagina met bestuurlijke info zou genoeg moeten zijn, alsook twee pagina’s voor alle veilingen.

Van mij mag er wekelijks een reportage in komen te staan van een programmaspeler en een langeafstandsspeler. Ook zou ik graag zien dat men enkele topspelers uit het verleden benadert die ondanks hun hoge leeftijd nog altijd duiven hebben. In foto’s van uitreikingen van een of ander rayon ben ik niet geïnteresseerd en het GPS-verhaal van M. Beekman ken ik inmiddels ook wel.

Kweekseizoen

De schotels staan in de broedhokken, zodat ze kunnen wennen aan wat komen gaat. De vliegduiven gaan regelmatig los om de spieren los te houden. De 22 kweekkoppels gaan volgende week samen, evenals de voedsters. Vervolgens is het afwachten, want elk jaar verloopt anders.

Oudere kweekduiven kunnen prima jongen geven, maar het liefst wel met een jongere partner. Ik zet slechts één koppel ieder jaar tegen elkaar en dat is het Millennium koppel.

Het komende seizoen wil ik met minder jonge en oude duiven spelen dan voorheen. Ik word er niet jonger op en bewaar graag het overzicht.

Mensen vragen mij wat ik in de nestschotel doe. Ik verpak ze in kranten en doe er een laagje stro in met wat schelpenzand.

Licht ik de jonge duiven wel bij in verband met one eye cold? Waarom niet, ik doe dat al 30 jaar. De zomerjongen die niet bijgelicht/verduisterd worden of los komen, krijgen hier soms ook one eye cold. Het is voor mij dus een fabeltje dat dit wordt veroorzaakt door bijlichten.

Er zitten 30 koppels oude vliegduiven, maar ik hoop met 30 stuks de midfond te spelen en met 20 stuks de dagfond. De rest is na enkele vluchten waarschijnlijk verwijderd. Bij de jonge duiven hoop ik er na de derde vlucht nog 80 te hebben, dat zijn er meer dan genoeg om bij te houden.

Zo’n 25 jaar terug startte ik met 18 weduwnaars, 12 kweekkoppels en 80 jonge duiven. Daarmee werden ook verschillende vluchten gewonnen. De tijden zijn wel veranderd, we verspelen nu meer duiven aan huis (roofvogels) en op de terugweg vanuit de losplaats. En natuurlijk ook aan draden, storingen, etc.

Het wordt er voor de duiven en de liefhebber niet gemakkelijker op. Afgelopen seizoen ben ik vijf topduiven kwijtgeraakt op de vluchten. Meerdere duiven kwamen terug met broek- of staartpennen eruit, die zijn dus ook gepakt onderweg maar hebben het overleefd.

Wat dat betreft moet ik Bas Verkerk gelijk geven; een kopduif vliegt alleen of in een kleine groep en wordt gemakkelijker gegrepen dan duiven die in een grote groep vliegen. Dat verklaart ook waarom een goede duif in de avond niet thuis is of überhaupt nooit meer terugkeert.

Zo dreef er een doffer van mij met een gebroken vleugel in de Seine bij Parijs. Hij had ook top gevlogen op de dagfond, inclusief 2x top 10 NPO. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal onderweg.

Volgende week ga ik de kweekduiven koppelen, dat is toch wel de minst fijne tijd van het jaar. Voordat alles gepaard en op de juiste bak zit, heb je meestal eerst drie dagen lang vechtpartijen.

Mijn voorbereiding is al 25 jaar hetzelfde. Ruim 3 weken voor het koppelen gaan de bakken open en een week van tevoren gaat de broedschaal erin. Twee weken voor het koppelen gaan bij de doffers de lampen 12 uur per dag aan, bij de duivinnen een week later.

De kweekduiven zijn eind oktober gevaccineerd tegen paramyxo en hebben een luisdruppel en trichopil gekregen. Deze duiven worden een week voor het koppelen wat kariger gevoerd, want te vette duiven kijken niet naar elkaar om.

Vervolgens is het afwachten. De ene legt snel, de andere laat. Als alle koppels binnen 21 dagen hun tweede ei hebben, ben ik tevreden. Duivinnen lijken de helft meer mest te produceren na het leggen, dus dat betekent ook meer poetswerk.

Bij de eerste ronde zien we nog wel eens een onbevrucht ei, vooral bij jonge doffers. Bij de tweede ronde raakt er ook wel eens een eitje onbevrucht door te grote jongen die aandacht vragen van hun ouders. Ook sneuvelen er elk jaar eitjes door een late vechtpartij, of ik laat zelf een ei uit mijn handen vallen wanneer ik controleer of ze bevrucht zijn.

Daarna vallen de jongen uit. Wanneer ze een dag of 10 oud zijn wil ik ze vaak al opruimen, omdat ze er niet uit zien. Kortom, het is een vervelende periode waar ik niets mee heb. De volgende rondes lijken gemakkelijker te gaan en dan lijkt het alsof de jongen uitvallen nadat de eitjes net gelegd zijn.

In de winter ben ik een slechte liefhebber, dan doe ik alleen wat nodig is. Ik maak ze eenmaal per week schoon en verder staat alles zoveel mogelijk open. Laat ze maar kou lijden of in de tocht zitten, dan kunnen ze mooi aan hun weerstand werken. In het vliegseizoen pluk je daar de vruchten van. Wat mezelf betreft gaat het pas weer kriebelen zodra de vluchten beginnen.

De duivenwereld op zijn kop!

Er gaan geruchten dat het lidgeld omhoog gaat om dopingcontroles van te betalen en de GPS onzin te bekostigen. Of dit waar is weet ik niet, we betalen immers al 5 cent extra per duif. Zo zit er iemand in een ver land wat GPS lijntjes te trekken, maar wie daarop zit te wachten én extra voor wil dokken…?

Er is voor mij maar één lijn die een goede duif aflegt en dat is een rechte lijn huiswaarts. We hebben allemaal wel een goede duif die er altijd is en zelden afwijkt van zijn lijn, hoe de wind ook staat. Waarom moet ik interesse hebben in een duif die eerst een omweg maakt om vervolgens uren te laat op zijn hok te arriveren?

We hebben elke week te maken met kopduiven en laatkomers, zoals in elke tak van sport. Winnaars en verliezers, noem je dat. De contributie verhogen om die onzin te financieren, gaat mij iets te ver. De duivensport is al duur genoeg voor de gewone man.

Ik ben één van die liefhebbers die duiven houdt om ermee te spelen en niet om ze over te houden en naar de poelier te brengen, wat tegenwoordig de trend is. Men krijgt tegenwoordig al een reportage in de duivenkrant wanneer ze weinig duiven verliezen. Dat lijkt een kunst an sich. Er komen vast nieuwe wedstrijden straks: wie houdt de meeste duiven over?

Keer alsjeblieft terug naar de basis, onze sport is al duur genoeg en bestaat grotendeels uit gepensioneerde mensen met een beperkte beurs. Ik ken meerdere mensen die al gestopt zijn omdat ze de hobby niet meer kunnen betalen. Ging men hier maar eens over vergaderen…