18 jul Oude duivenseizoen bijna voorbij

De vitesse en midfond zitten erop voor de oude duiven. Hier nog twee dagfond vluchten, want de reserve dagfond moet voor die ene misser worden gebruikt. Ik mag niet klagen dit jaar met bijna elke vlucht top 10 in de afdeling. De duiven waren vanaf de start super, waar ik ook elk jaar naartoe werk.

Duivensport anno 2023 is 365 dagen per jaar topsport bedrijven. Verzorg je in de winter je duiven niet goed, dan heb je een gebrekkige voorbereiding en is je seizoen gedoemd te mislukken. Er hoeft tegenwoordig maar 2% te haperen en de topconditie komt niet.

Vandaar dat je ook voorzichtig moet zijn met overal duiven bij blijven halen. Het beste doe je dit meteen na de laatste vlucht, zodat je ze nog mee kunt kuren tegen paratyfus. Die kuur moet je overigens om de paar jaar afwisselen, want er treedt snel gewenning op.

Je moet streven naar een allround type duif die er met zowel hoge als lage snelheid en van kortbij of veraf kan zijn. Dit seizoen was erg zwaar en dan vallen veel sprintduiven door de mand.

Ik kreeg deze week diverse berichten, waaronder van iemand die hier in 2021 was en geen zin meer had in de sport. Hij kon niet mee met de rest. Hij nam vier duiven mee en zou zijn jas definitief aan de wilgen hangen als het weer niets zou worden. Gelukkig sloeg alles om. Dankzij die vier duiven was hij met de oude en nu ook met de eerste jonge duivenvluchten bij de eerste prijzen.

Een ander bericht kwam van een jeugdlid dat hier een bon kocht, waarvoor ik hem 4 eitjes gaf. Eén daarvan won op de eerste vlucht gelijk de 1^e prijs. Hier doen we het voor, natuurlijk. Ik kan er ook niet in kijken, maar rotzooi van de hand doen probeer ik te vermijden. Er zijn helaas maar zo weinig goede duiven, en natuurlijk laat lang niet iedereen wat van zich horen.

Vandaar dat de echte witte raven hier niet te koop zijn. Ik wil altijd op hoog niveau presteren en dat kan alleen door uit extreem goede duiven te kweken. Uiteraard komen daar ook een heleboel mindere uit voort, maar mij gaat het om die ene nieuwe witte raaf.

Natuurlijk zijn er ook hokken met onze duiven die niet presteren. Vandaar dat ik altijd zeg dat de cirkel wel rond moet zijn. Daarbij moet je willen winnen en daar offer ik zelf erg veel voor op. Dit verplicht ik niemand anders, want iedereen moet voor zichzelf bepalen hoeveel tijd hij of zij aan de duiven besteedt.

Zo heb ik bijvoorbeeld nooit een aankomst van een vlucht gemist, zelfs met hevige rugklachten was ik erbij. Was er een familie-uitje op de vluchtdag gepland, dan stond ik niet op de groepsfoto. Met weekendjes weg moest je ook niet aankomen, want ik ging niet mee. Of dit het juiste is weet ik niet, maar zo heb ik de sport wel altijd beleefd.

Op onze mengelingen staat “12 maanden per jaar”, omdat wij ze ook daadwerkelijk 12 maanden per jaar verstrekken. Kortom, geen veranderingen aan het systeem. Zo is het ook met het verzorgen van de duiven, die krijgen hier 12 maanden per jaar dezelfde aandacht.

13 jul Hitteprotocol?

Gisteren een opleervlucht vanuit Duffel (52 km). Onder het hitteprotocol gingen er 20 duiven in een mand. Prima natuurlijk, al stond ik ze zelf in de regen met een dikke trui aan op te wachten.

Aankomend weekend wederom een hitteprotocol voor jong en oud, terwijl ik nergens temperaturen boven de 25 graden zie. Maar goed, ik zal wel naar de verkeerde weersites kijken. Die extra inleg per duif hakt er natuurlijk wel in bij liefhebbers die van een pensioentje moeten rondkomen.

Laten we hopen dat dit protocol er in ieder geval voor zorgt dat de duiven voor 09.00u in de lucht hangen, toch zeker de jonge duiven.

De meeste jonge duiven kwamen gisteren uit de achtergrond terug. Ik mis er nog twee. De eerste groep kwam recht over. Doordat ik floot, draaiden er enkele uit. De snelheid van de grote groep was zo hoog dat ze er niet eens uit konden geraken. De meeste vlogen nog honderden meters mee, alvorens ze eruit kwamen.

Voor a.s. zaterdag houd ik mijn hart vast met die zuidwestenwind 5 à 6. Door een voor mij onbegrijpelijke beslissing van Brabant 2000 staan we in het geheel oostelijk gelegen Bierges. Half Nederland gaat daar op 30 km van elkaar in groepen lossen.

Wij worden naar verwachting pas laat in de ochtend gelost, dus maak je borst maar nat. Onervaren jonge duiven die met een harde zuidwestenwind op een oostelijke losplaats én met oude duiven erbij worden gelost… Ik kan me daar weinig moois bij voorstellen.

De jonge duiven zullen ver doorslaan en in benauwde onweerstoringen met wind op kop terug huiswaarts moeten zien te keren. Daarbij ligt de verantwoordelijkheid bij hetzelfde team dat enkele weken terug besloot de dagfond duiven ’s middags in de moordende hitte te lossen.

Ik heb nog wel een tip voor die gasten, al weet ik heus wel dat ze daar niet voor open zullen staan. Quiévrain was 100x beter geweest. Iets verder qua afstand (amper 20 minuten langer vliegen), maar wel een normale ligging zonder andere afdelingen in de buurt.

12 jul Wat moet ik er nog van denken

Het is alweer 45 jaar geleden dat ik ben begonnen met de duivensport. Veel liefhebbers hebben zelfs nog veel langer duiven.

Sommige dingen begrijp ik niet meer. We lossen op advies van het IWB steeds later, met als resultaat dat we nog meer duiven lijken te verliezen. We mochten op advies van de WOWD niet verder meer dan 450 km met de jonge duiven, waardoor anno 2023 onze duiven niet meer tegen een stootje kunnen.

Jonge duiven die vroeger 5x boven de 400 of zelfs 500 km vlogen, konden hun kwaliteiten laten zien en ze vervolgens doorgeven aan de volgende generatie. Nu weet niemand meer wat zijn of haar duiven aankunnen, waardoor er sneller uit mindere duiven wordt gekweekt. Nemen de verliezen bij de jonge duiven soms ook daarom toe?

Vroeger was de duivensport erg aantrekkelijk, het ging immers ergens om. Er werd flink gepoold, dus iedereen selecteerde zijn duiven streng. We hadden daardoor veel sterkere, vitalere en betere duiven dan nu.

Nu speelt men om de punten en de eer en worden er steeds meer duiven gehouden. Door de grote verliezen gaan we nóg meer kweken en wel uit duiven waar we eigenlijk niet uit zouden moeten kweken. Resultaat: een neerwaartse spiraal van nog meer ´afval´ en nog meer verliezen.

Willen we over enkele jaren nog duivensport kunnen beoefenen, dan moeten we voor een groot deel terug naar hoe het vroeger was. Het aantrekkelijker maken van de sport doe je onder andere door naturaprijzen te vervliegen, zodat we ook in de winter mensen op de feestavond hebben.

Er zal ook gefuseerd moeten worden, want diverse afdelingen verkeren in nood. Sommige financieel, de meeste door te weinig personeel. De ophaalroutes moeten kleiner worden, wat betekent dat je nog maar op enkele plaatsen kunt inkorven. Ja, dat is zuur, maar hoe ga je het anders financieel en organisatorisch blijven bolwerken?

Het vliegprogramma moet je aantrekkelijker maken door eerst 7x vitesse te organiseren, dan 7x midfond, 5x dagfond en tenslotte 10x jonge duivenvluchten. Daarnaast nog 10x middag-/ochtendlossing vluchten (ik denk niet dat de ZLU nog lang bestaat).

Benoem de sponsoren op de vrachtwagens en besteed hun geld aan naturaprijzen voor de leden in plaats van feesten zoals de Olympiade, die slechts voor een zeer kleine groep interessant zijn.

Ik zie en spreek veel liefhebbers en bij vele daalt hun animo hard. Ik ben hierop geen uitzondering. Dit komt niet eens door de verliezen, die horen immers bij het duivenbestaan, maar meer door de bizarre beslissingen die voor ons worden genomen.

Neem het voortdurend wijzigen van een vliegprogramma of het veel te laat lossen van jonge duiven. De lucht is op zijn zuiverst in de vroege ochtend en dan mag het best bewolkt zijn. Maar goed, wie ben ik en wat weet ik nou na 45 jaar postduiven. Mensen die er nog nooit één van dichtbij hebben gezien, mogen het voor u en mij bepalen.

11 jul Het is ook wel eens anders

Ik korfde mijn 1^e en 2^e getekenden in bloedvorm in voor Vierzon. De teleurstelling was groot, want ze lieten het beide afweten.

De 1^e getekende viel nog wel in de prijzen, maar legde bij thuiskomst een ei. Meerdere duivinnen deden dit. Dit kwam door iets wat ik dus nooit meer doe: de duiven een week thuishouden, met name de duivinnen.

Mijn 2^e getekende keerde als enige niet terug die dag en dan weet je het vaak wel. Ik had hem dus al afgeschreven, maar zondag arriveerde hij alsnog. Hij miste een deel van zijn verenpak en was van boven gegrepen door een roofvogel. Haast alle broekpennen eruit, dus afgeschreven voor dit seizoen.

Bas vertelde me eens dat veel goede duiven niet terugkeren, omdat die vaak voor de groep uit vliegen en dus als eerste worden gegrepen door het grote aantal roofvogels in Frankrijk.

Zo is het dus altijd wat, maar zolang de ellende op het duivenhok blijft, moet je jezelf gelukkig prijzen.

‘Nationaal’ programma

De jonge duiven gaan vanavond de mand in voor 60 km. Onze afdeling besloot de wedstrijd van zaterdag met 40 km in te korten. Het lijkt er haast op dat ze zich daar met niets anders bezighouden dan het verpesten van het jonge duivenprogramma.

Er zijn drie opleervluchten geweest. Als je daar niet aan wil meedoen, moet je ook niet zeuren en je jonge duiven dus meteen op 140 km zetten. Nu vliegen we 90 km en dat is veel te kort voor jonge duiven, die bij thuiskomst nog een rondje draaien. Er wordt een zuidwestenwind voorspeld, dus waarom inkorten, denk ik dan.

Ik neem dit ook het NPO-bestuur kwalijk, zij zouden hier niet in mee moeten gaan. Als men elke keer moet luisteren naar wat persoonlijk gejammer van afdelingsbesturen, waar eindigen we dan? Dit komt immers niet van de leden af.

Een nationaal vliegprogramma wijzigen betekent dat je voor elke afdeling in Nederland dezelfde wijziging moet doorvoeren. Men moet met harde hand regeren en vasthouden aan besluiten, anders heeft zo’n nationaal programma geen enkele draagkracht.

Een logisch gevolg is dat iedereen maar zijn eigen ding gaat doen. Sommige afdelingen richten nu zelfs wedstrijden voor oude duiven in die gelijktijdig met de jonge duiven worden gelost. De uitslagen daarvan verschijnen gewoon op Compuclub.