08 okt

Geplaatst op 19:12h in Blog

In de winter beoefen ik de duivensport op de eenvoudigste manier die je kan bedenken. De duiven krijgen eenmaal per dag eten en drinken en schoonmaken doe ik eenmaal per week. Nu de rui op zijn hevigst is, blijven ze binnen. Over enkele weken gaan ze er gewoon weer uit.

Geen grote verbouwingen aan de hokken, bij de vliegduiven worden alleen zes woonbakken verwijderd. Daar kunnen nog maar 24 koppels zitten, al breng ik dit misschien nog terug naar twintig afhankelijk van de inkorfbeperking. Zoals ik eerder aangaf, houd ik geen trainingsduiven en voedsterduiven meer aan.

Bij de kweekduiven wordt alles verhoogd om mijn rug te ontlasten, dus geen drink- en voerbakken meer op de grond. Het strijdplan: 24 kweekkoppels en zes koppels zomerjongen brengen drie rondes groot om mee te spelen.

Ook bij de jonge duiven komt er een inkorfbeperking. Ik moet ze dus goed aan de tand voelen en streng selecteren voordat de prijsvluchten beginnen. Nogmaals: trainingsduiven houd ik niet.

De paratyfuskuur en enting zijn achter de rug. Volgende week geef ik alle duiven een geeltablet en een luisdruppel. Over enkele weken pak ik ze nog eens voor de PMV-enting. Over de pokkenenting bij de kwekers moet ik nog nadenken. Als ik die ent, is het met de naald in plaats van de borstel.

Verder om de dag Sedochol of Naturaline met look en dagelijks 80% Championsmix en 20% NPO-mix. Hoe gemakkelijk kan het zijn. In de duivensport draait het om een vast stramien. Wie zich daar aan houdt, speelt het best. Wie luistert naar Jan en alleman, blijft altijd zoekende. Zo simpel is het.

Uiteindelijk voert de kwaliteit van de duiven de boventoon en slechts deels de kunsten van de liefhebber. Ik heb teveel hokken gezien waar de liefhebber een prutser was, maar waar wel een goede duif zat die het wel deed en de rest van het hok niet. Vandaar dat de kwaliteit van de duiven het belangrijkst is.

Lichte Super Rossi is verhuisd naar het kweekhok. Ik vermoed dat hij één van mijn beste kwekers wordt samen met zijn zus Golden Ace, die dit jaar al enkele toppers schonk zoals de 4e nationale Asduif en een machtige duivin die tweemaal teletekst won. Miracle Rocket (zoon van Fast Rocket) gaat ook naar de kweek. Hij won zelf teletekst en een dochter van hem heeft reeds ook teletekst gewonnen.

Verder weinig vreemde aanwas dit jaar. Ik heb enkele prachtige samenkwekers uit Olympic Millennium x Murphy’s Law van Willem de Bruijn en een prachtexemplaar uit Olympic Millennium x de fameuze 13 van Herman Bevers. Ook lopen er nog vier zomerjongen 2019 uit het Olympiade koppel en twee uit Super Rossi x Argentina voor de kweek.

Medisch en bijproducten

Als ik iets medisch niet vertrouw, ga ik te rade bij Jan van Wanrooij bij Belgica de Weerd. Hoe minder hij mij ziet, des te beter het dus gaat.

Ik heb dit jaar wat nieuwe bijproducten en oliepillen getest, maar zoals ik al vermoedde gaven ze geen verslechtering maar ook geen verbetering. Testen doe ik altijd met de helft van de duiven op meerdere vluchten, zodat ik een goede conclusie kan trekken.

Ik geloof steeds minder in voedingssupplementen. Ze zullen vast niet slecht zijn, maar goede duiven en een goede voeding zijn het belangrijkst. Ik blijf wel oregano olie gebruiken. Ik geef dit samen met de poeder van Mariën over de Allerlei in plaats van over het voer. Het lijkt alsof ze een stuk minder eten in het vliegseizoen als er iets over het voer geplakt zit.

06 okt

Geplaatst op 15:29h in Blog

Wij zitten al in rustmodus, maar er wordt nog ieder weekend gespeeld. In Nederland de taartvluchten vanaf Afdeling 5 tot 11 en in België de Ronde van België. Aan de wekelijkse deelname te zien, is hier best wat interesse voor.

Hier was afgelopen week een taartvluchtspeler die van de 80 duiven 35 jongen verspeelde, nadat ze al enkele keren mee waren geweest op de taartvluchten. Dat er na augustus geen duiven verspeeld worden, is dus echt een fabeltje.

Het is overigens jammer dat wij dit soort vluchten niet kennen. Ideaal om late jongen of overnachtjongen wegwijs te maken.

Ik ben benieuwd hoe de inkorfbeperking vorm krijgt. Mij maakt het niet zoveel uit, al kan ik me niet echt vinden in ringnummers voor de vlucht doorgeven. Voor de oude duiven kan ik dit nog begrijpen, maar voor de jonge is het beter dat je ze na drie vluchten eenmalig aan mag vullen tot 60.

Je zou de ringnummers de eerste vlucht door moeten geven en door een foutieve lossing zoals dit jaar op de eerste vlucht 70% verspelen. In dat geval moet je de volgende acht vluchten met 18 duiven verder en dan moet je maar hopen dat er geen meer afvallen.

Moet je die 18 duiven op prestaties beoordelen, dan kan je er twee doorhouden als het even tegenzit. Ik vermoed dat het einde van de duivensport dan nog iets sneller nadert dan wij nu denken.

Verder hoorde ik dat er geen geld meer is voor dopingcontroles. Dat is te gek voor woorden natuurlijk. Gooi de vracht verplicht met 5 cent per duif omhoog en stort dat af in de pot voor steekproefsgewijze controles. En dan niet zoals we voorheen deden, maar bij een lab zoals in Zuid-Afrika waar ze de onderste steen boven kunnen halen.

We moeten niet terug naar waar we vandaan kwamen: dat enkele slimmeriken de concoursen domineren door het gebruik van foute producten.

05 okt

Geplaatst op 13:00h in Blog

De prijsuitreikingen beginnen weer en hoe mooi ze ook zijn: aan mij zijn ze niet zo besteed. Ik ben het gehele jaar gebonden aan mijn duiven, maar in het najaar blijf ik er niet voor thuis. Maar goed, ieder zijn ding natuurlijk.

Ik ben provinciaal 1e hokkampioen bij de oude duiven op de vitesse, 7e op de dagfond en 2e bij de jonge duiven.

Jan is provinciaal 1e hokkampioen oude en jonge duiven mid-/dagfond. Na enkele keren 2e nationaal duifkampioen jong nu dus 3e, 4e, 6e en 8e nationaal duifkampioen. Zoals ik eerder vermeldde, met nazaten uit de nieuwe lijnen Millennium koppel x Super Rossi.

Mijn felicitaties ook voor Maarten Huijsmans met zijn 1e nationaal hokkampioenschap midfond. Hij vertelde me hoe geweldig de nakweek van Claire is. Zij won zelf meerdere Rayon-overwinningen en een zoon van haar werd vorig jaar 3e nationale Asduif jong. Haar directe kinderen wonnen meerdere 1e prijzen, zelfs de 1e provinciaal met de laatste vlucht.

Claire is hier gekweekt uit een directe zoon van Super Rossi x de moeder van Super Boy (zus Marianne 1e WHZB van Frans Looyschelder). Zijn vader is ook Super Rossi. Super Boy won een 1e provinciaal tegen dik 17.000 duiven.

Het gaat om duiven die het verschil kunnen maken (en meerdere kampioenenhokken beschikken over zulke duiven) en provinciaal kunnen winnen. Het dorps- of samenspel is mooi, maar het provinciale spel is waar het moet gebeuren.

Om die reden mogen ze van mij alles opheffen wat tussen verenigingsspel en provinciaal spel zit, zodat iedereen verplicht is om de provinciale punten te gebruiken voor de nationale hokkampioenschappen.

Ook in België zie je dat met de ZAF en Union. De mannen van de Union roepen dat bij hun de beste zitten en andersom roepen die van de ZAF dat ook. Ook daar zou provinciaal spel dus doorslag moeten geven, dan kunnen ze pas echt met elkaar concoursen en niet in veredelde samenspelen. Wij spelen in Brabant ook ruim 60 km in de breedte, dus dat moet daar ook kunnen, lijkt me.

Het mooiste in Nederland zou natuurlijk zijn dat we van elf naar zes afdelingen gaan en dat de grenzen in de lengte in plaats van de breedte komen te liggen.

Niets ten nadele van de nationale kampioenen, maar het was eerlijker als alle punten uit het provinciale spel zouden komen en dat geldt ook voor de provinciale kampioenen. Ook al ben ik 1e provinciaal hokkampioen, zolang de punten uit samenspelen of Rayons komen, blijft het koffiedik kijken.

Laat mij maar genieten van het winnen van 1e prijzen of teletekstvermeldingen, ook al is de wind daarin vaak doorslaggevend. Dit zie je vaak aan de hokken die aan de buitenkant van de afdeling zitten – zowel oostelijk als westelijk gelegen – die de boel op kunnen rollen. Provinciaal iets wat de centraal gelegen hokken niet zo vaak lukt.

02 okt

Geplaatst op 20:30h in Blog

Ik kom net terug van een weekendje Portugal. Het was niet zeker of ik wel zou gaan met die rugklachten, maar ik had mijn rug stevig in laten tapen voor vertrek, dus we gingen toch. Eenmaal op het vliegveld in Portugal werden we opgehaald door Ben (onze roofvogelboer) en zijn vriendin An.

De eerste dag stond in het teken van de duivenrace aldaar en het was een drukte van jewelste. De dag ervoor hielden ze van een andere eenhoksrace 1350mpm aan en men dacht dat dit op zaterdag ook zou zijn.

Aan de windvlaggen te zien en nadat me duidelijk werd waar ze vandaan moesten komen, wist ik wel dat ze de 1200mpm niet eens zouden halen. Zodoende werd het nog een lange wacht totdat er uiteindelijk tien tegelijkertijd aan kwamen gevlogen.

Nadat zij hun rondje gemaakt hadden, vielen de eersten. De 1e was een Duitse duif (daar waren er schijnbaar ook de meeste van ingezonden). De eerste Nederlanders waren Heijblom & Van Strien, die aantonen dat ze over geweldige duiven beschikken.

Zij werden gevolgd door ‘Mr. Eenhoksrace’ Erik Reijnen, die de dag ervoor top 10 won. Wat een seizoen kennen zij: een nationale overwinning in België, een NPO overwinning in Brabant en bij elke discipline bij de eerste 15 provinciale kampioenen.

Nadat er 30 duiven gevallen waren en niet één van mijn drie duiven erbij zat, had ik het wel gezien. Ik stond bij de bar en de vaten bier waren niet aan te slepen. Aangezien ik geen drinker ben, was het tijd om te gaan.

We hebben de avond afgesloten door bij een klein afgelegen restaurant te eten met vrienden van Ben en An. We hebben daar heel wat afgelachen met de daar al jaren wonende zaadveredelaar Cor en zijn vrienden.

De dag erop heb ik samen met mijn vrouw genoten van het warme weer en hebben we met zijn vieren de avond afgesloten met een goed etentje. Al met al weer lekker opgeladen na een vervelende zomer die ik deels noodgedwongen in de bank of op bed heb doorgebracht.

Nu de hokken weer zuiver maken, de duiven enten tegen paratyfus en volgende week de hokken voorzien van verse Vloerdekkorrels. Daarna kunnen de kweekduiven een bak uitzoeken, en dat is nodig. Er zijn er veel verdwenen en de aanvulling bestaat uit heel wat zomerjongen.

01 okt

Geplaatst op 20:53h in Blog

Vorig jaar heb ik vanwege Olympic Millennium alle zomerjongen uit het Millennium koppel naar het kweekhok gebracht en dat was niet geheel zonder succes.

Ik had beloofd de nationale en provinciale Asduiven van Jan nog voor te stellen, dus bij deze:

De 3e nationale Asduif (tevens 2e provinciale Asduif en winnaar 3e NPO Arlon tegen 3.667 duiven) komt uit een zoon van Millennium koppel (zomerjong) x een dochter van Blue Rocket.

De 4e nationale Asduif (tevens 3e provinciale Asduif en winnaar 12e NPO Chalon tegen 3.122 duiven en 39e NPO Rethel tegen 3.050 duiven) komt uit een zoon van Millennium koppel (zomerjong) x Golden Ace (dochter van Super Rossi). Evenals zijn nestligger trouwens, die ook tweemaal teletekst won dit jaar.

De 6e nationale Asduif (tevens 4e provinciale Asduif) komt uit een zoon van Super Rossi x een nicht van Super Rossi en de 8e nationale Asduif (tevens 5e provinciale Asduif) komt uit een zoon van Millennium koppel (zomerjong) x een kleindochter van Mister Gold (zoon van Young Witbuik), ook een zomerjong.

Millennium koppel

Het zal wel toeval zijn, maar uit drie verschillende zoons van het Millennium koppel dus kinderen bij de eerste acht nationale Asduiven midfond. Deze jongen zitten in Friesland, hun ouders in Noord-Brabant.

Hier valt het alleen niet mee om bij de nationale Asduiven te geraken vanwege de geringe deelname op de vluchten hier. De gemiddelde deelname op de jonge duivenvluchten in ons samenspel is amper 450 duiven.

Mijn selectiebeleid is dan dat ze minimaal 1x 1:100 moeten spelen en 5x 1:10 (tenzij ze vaker 1:100 spelen, dan is 1:10 minder doorslaggevend). En dan te bedenken dat ik dus meerdere duiven had met 3x 1:100 en 7x per tiental, dus 7x in de eerste 45 waarvan 3x in de eerste vijf in het samenspel.

Dus nationale kampioenschappen – hoe mooi het ook is als je ertussen staat – blijven een vertekend beeld geven, of men het hier nu mee eens is of niet.

Overigens zitten er nu tien verschillende kinderen van Millennium koppel op het kweekhok en die hebben dit jaar alle tien goede gegeven. Met ‘goede’ bedoel ik ook echt goede, namelijk duiven die meermaals 1:100 wonnen.

Zonder geluk vaart niemand wel

Zo moet je in het leven dus op zijn tijd het geluk hebben dat je een goede lijn treft. Dat was vroeger met de Rocket-lijn (de duivin van het Millennium koppel komt uit Blue Rocket) en de Young Witbuik-lijn (met daaruit voortkomend bijvoorbeeld Super Rossi, Mister Gold, Blue Star en Miss Goldnugget, stuk voor stuk teletekstwinnaars en Asduiven). Bij Jan zitten ook twee super kwekende zoons van Young Witbuik, die dit jaar ook verschillende teletekstwinnaars gaven.

Zo sprak ik dit weekend een Portugees die nog steeds succes boekt met kleinkinderen van Le Mans Queen. Zij won hier in 2005 de 3e nationaal Le Mans en was een zus van Young Witbuik, dus uit de oude Witbuik van 1997.

Die Le Mans Queen werd destijds op mijn totale verkoop aangekocht door de Duitser Revermann. Diezelfde verkoop dus waar Ludo Claessens Super Vedetje kocht, die een jaar later de 1e en 3e nationaal Orléans voortbracht en waarvan nog steeds top nazaten over de gehele wereld verspreid zitten.

Zo moet je het geluk regelmatig aan je zijde hebben en goede lijnen het vertrouwen geven zich te ontwikkelen. Zo ben ik hier vanaf 1993 zuinig geweest met teletekstduiven. Zelden werden zij verkocht en vaak verhuisden zij snel naar het kweekhok.

Jan won dit jaar volgens mij 10x teletekst en ik 8x, zowel op mid- als dagfond. Dan reken ik dus alleen de teletekstvluchten die daarvoor aangemeld stonden. Teveel mensen winnen provinciaal in de eerste tien en noemen dat dan teletekstvluchten, maar zo werkt het natuurlijk niet.