Geplaatst op 13:21h
in
Blog
Het is buiten vies en grauw en daar heb ik weinig mee. Overwinteren lijkt misschien een betere optie, maar dan moet je natuurlijk geen duiven hebben.
In deze tijd van het jaar staan alle hokken wagenwijd open en circuleert er dus verse lucht door de hokken. De duiven wennen hier snel aan.
Als ik enkele dagen van huis ben, blijven de hokken dicht. Door alle pluimen lijkt het dan alsof het gesneeuwd heeft in het hok. Verwarm je de hokken, dan ruien ze nóg harder. Toch kies ik liever voor de koude optie. Een rustige rui vind ik belangrijker dan een rui waarbij de duiven volledig kaal in het hok zitten.
De verduisterde jongen gooien er ook stevig op los, maar die hoeven pas eind januari klaar te zijn. De kweekduiven hebben het ergste achter de rug en de niet-verduisterde jongen hebben hun nieuwe verenpak al aan.
Bezoekjes
De tijd van huldigingen is ook aangebroken, maar omdat ik er in de wintermaanden wel eens op uit trek, ben ik bij weinig prijsuitreikingen aanwezig. Een hele avond op een houten stoel zitten is ook niet echt bevorderlijk voor mijn rug.
Wel bezoek ik in de wintermaanden enkele hokken om mezelf te versterken. Tijdens die bezoeken heb ik al snel door of ik daar versterking kan vinden of niet. Er moet een klik zijn met de duiven en de liefhebber, anders wordt het niets.
Zo was ik recentelijk bij Dirk van Dyck, één van de sympathiekste Belgen die ik ken. Dirk is al heel wat jaren aan het tobben met fysieke problemen, maar presteert desondanks ieder jaar uitstekend.
Ook heb ik hokken bezocht waar massa’s geld gevraagd werd door kinderen die de financiële kant van de hobby van vaderlief regelden. Bij zulke hokken haak ik natuurlijk snel af.
Ik wil best geld uitgeven, maar dan moet ik wel overtuigd zijn van wat ik koop. Zo vind ik dat de liefhebber ook achter zijn koopwaar moet staan, of het nu verkocht of weggegeven wordt. Als je zulke duiven zelf in de kookpot zou doen, moet je ze ook niet weggeven of verkopen, vind ik.
Duiven die openstaan alsof ze hun eerste ei moeten leggen, behoren in de slachtmand. Ook als ze uit je beste koppel komen. Je mag zulke duiven niet weggeven en al helemaal niet verkopen.
Zo kweek ik ieder jaar wel een ronde duiven voor eigen aanvulling, bonnen of die weggaan, maar 10% verwijder ik op voorhand. Dit zijn duiven waar ik niets in zie, die gebreken hebben of zich niet gezond kunnen houden in open rennen.
Het is al moeilijk genoeg om enkele goede te kweken, dus kan je maar beter achter je duiven staan die je verkoopt of weggeeft, toch zeker wat hun bouw betreft.
Zo komen hier al jaren dezelfde mensen uit binnen- en buitenland. Het ene jaar zijn ze er goed mee, het andere jaar niet. Adam Thomas uit Wales bijvoorbeeld heeft overal duiven gehaald, maar elk jaar haalt hij er hier één of twee. Ook dit jaar weer en dat hij er goed mee is, laat zich raden.
Opvallend is de jonge leeftijd van die mensen, vaak amper in de 30. Zo krijg ik nog een Fransman op bezoek die net 30 is, terwijl hier de liefhebbers onder de 30 met een vergrootglas gezocht moeten worden. Ik denk dan aan de Gebr. Homma, de Gebr. Dekker, Huijsmans, Bals etc., die op eigen kracht en zonder hulp van ouderen of ouders aan de top zijn geraakt.
Topjaren
De jaren als duivenmelker gaan snel, vooral als je fanatiek bent en ieder jaar aan de top wilt staan. Voor hen is het 365 dagen per jaar topsport. De vluchten zijn net voorbij en je bent alweer bezig met het nieuwe jaar en de verbeteringen naar aanleiding van afgelopen jaar.
Zo herinner ik me 2002 als één van de topjaren, toen ik zelf amper 35 was en op één na alle trofeeën bij de Gouden Cracks jong won in een veel zwaardere competitie als nu. Ook tegen jonge duivenspecialisten destijds als Ludo Claessens.
Soms heb je van die jaren als 2002. Ook 2006, 2012, 2015 en 2017 staan me bij. Ik kweekte in die jaren de ene na de andere topper. Waren de kweekduiven toen in topvorm of was het (deels) geluk? Ik zou het niet weten.
Er zijn jaren waarin je een mand vol toppers kweekt en jaren dat er niet één fatsoenlijke duif uit dezelfde ouders komt die het jaar daarvoor wel goede gaven. Heeft dit dan met de stand van de maan te maken? Ik geloof het niet. De kweekduiven in topvorm? Hmm, ik betwijfel het.
In de genoemde topjaren ging er in de kweekperiode ook van alles mis. Eitjes kapot, onbevrucht of een week verschil tussen het leggen van de koppels. Ik weet het echt niet. Geloof me, anders zou ik er wel op inspelen.
Wat ik wel weet, is dat het belangrijk is om het kweekhok jaarlijks te verjongen en goed te blijven selecteren. Duiven die in het verleden super gepresteerd of verschillende goede gegeven hebben, maar dat al enkele jaren niet meer doen, kan je beter verwijderen.
Wat dat aangaat ben ik blij dat ik elk jaar één of twee rondes eieren naar Friesland breng en die test op de hokken van Jan. Vaak zit daar uit een bepaald koppel een topper, terwijl er datzelfde jaar hier niets van zit. Dit is ook wel eens andersom natuurlijk.
Dit jaar hebben we een superkoppel ontdekt dat in Friesland twee toppers gaf en bij mij drie. Of dat volgend jaar weer het geval is, moeten we maar weer afwachten.
