28 mrt De lente laat zich zien

Vanochtend nog koud en natuurlijk een uur vroeger nu de tijd verzet is, maar de weduwnaars gingen gewoon los. Ik kijk daar niet naar. De hokken staan altijd open, dus de temperatuur in en buiten het hok scheelt niet veel.

Kou is slechts een emotie voor duiven, tenzij je de hokken verwarmt en er een groot temperatuurverschil is. Je kan dan wel eens vervroegd met koppenproblemen komen te zitten met deze temperaturen.

De eerste vluchten boeien me weinig, maar ik mis mijn start eigenlijk zelden. Er zijn er altijd wel bij die er van meet af aan staan. We zullen het afwachten. Volgende week temperaturen richting de 20 graden, dus mooi weer om ze af te richten.

De jonge duiven gaan ook gewoon los, ongeacht het weer of de wind. Ze kunnen dan alvast oefenen hoe ze moeten vallen. In het naderende vliegseizoen moeten ze ook met alle weersomstandigheden om zien te gaan.

Ik ga er wat dat betreft niet flauw mee om. Watjes hoef ik niet, zeker geen duiven die ik met fluwelen handschoenen moet verzorgen. Uiteindelijk is het altijd een kleine groep die het verschil maakt. De grootste hoop zijn gewoon kladvliegers.

Ik hoop dat we een mooi vliegseizoen krijgen met voor iedereen gelijke kansen en dat een ieder enkele keren vroeg mag pakken. De eerste lossingen in België waren gisteren – met hoe kan het ook anders – een westenwind en in Limburg hogere snelheden dan op de meeste andere plekken.

26 mrt Het gaat de goede kant op

Alles lijkt erop dat we 10 april gaan vliegen, mits het weer het toelaat. Voor zover ik nu kan zien gaat het weer ook beteren. Mijn duiven mankeerden niets, dus ik hoef er ook niets aan te doen. Ze trainen elke dag iets beter.

De lengte van de training maakt me niet uit, hoe intensief ze trainen wel. Even hoog wegtrekken in de lucht en schrikachtig, dat zijn voor mij goede tekenen aan de wand. Een duif die op en top gezond is traint in de bovenste luchtlagen. Hoe hoger hoe beter.

Ze zijn nog iets te licht, maar dat is bewust. Ik ga ze de komende weken iets zwaarder zetten richting de eerste vluchten. Als je duiven die te vet zijn in het begin stevig wilt laten trainen, vraag je om spierblessures.

Duiven die op weduwschap zitten, willen trainen. Als ze dan overgewicht hebben, gaat het vaak mis. Vandaar dat er hier bij de vliegduiven na half januari altijd gekoppeld wordt. Ze brengen dan een koppel jongen groot en broeden een dag of tien na, waarna ze perfect op gewicht zitten.

Iedereen op zijn eigen manier, ik vertel alleen hoe ik het doe en hoe de voorbereiding hier verloopt. Bij de jonge duiven gaat het tot nu toe perfect. Er zitten echte plaatjes tussen en ik heb er nog geen weg hoeven doen.

De eerste twee rondes zullen over een dikke maand samengevoegd worden met de derde ronde. Op dat moment kan alles gezamenlijk los. Zoals het er nu uitziet ent ik de jongen eind april voor de pokken en eind mei voor paratyfus.

Het verbaast me elke keer weer hoe sportief mensen kunnen zijn. Ook vandaag weer een duivin van 2019 teruggekregen. Verloren als jonge duif, enkele jaren volop van gekweekt en vandaag weer netjes losgelaten. Ook deze duivin heeft niet ver van huis gezeten.

25 mrt Fratsen

De duiven zijn gisteren door de mangel gehaald bij Belgica de Weerd. Ze mankeerden niets en de mest die ik enkele dagen had verzameld, was goed. Ook geen tricho. Ze hebben afgelopen najaar uit voorzorg een geeltablet gekregen en verder niets. Als de basisgezondheid goed is, heb je weinig nodig. Haal je her en der duiven, dan haal je ook problemen.

De jonge duiven moesten half oktober nog aan de rui beginnen, enkele hadden een pen gegooid. Nu een half jaar later kan je niet één duif op mijn hok vinden met een oude of getekende pen. Zo zal ik nooit een pen trekken, ook niet zoals sommige net voor het seizoen doen. Ik laat dat liever aan mijn concurrentie over.

Zo kreeg ik een mail van iemand die gehoord had dat ik gerst zou toevoegen aan onze mengeling. Gerst geef ik nooit, dat kan meer dan 30 jaar geleden zijn. Ik zal vertellen waarom.

Begin jaren ‘90 kwam ik in september in Waanrode België bij een liefhebber. De man speelde naar eigen zeggen knetterhard. De duiven zaten zo kaal als wat, het leek wel of ze geplukt waren. Zijn geheim was gerst. Niets anders dan gerst, ook in de aanloop naar het vliegseizoen drie weken gerst en tijdens het vliegseizoen 75% gerst.

Toen ik daar in het voorjaar kwam om enkele jongen op te halen wist ik niet wat ik zag. De duiven hadden allemaal recht afgeschuinde droge pluimen en de jongen voelden aan als een droge krant. Dat was het resultaat van een eenzijdige voeding met geen enkele voedingswaarde, gerst dus.

Hij speelde inderdaad hard, maar toen ik me er in ging verdiepen was dat op vluchten van net geen 100 km tegen amper 75 duiven per vlucht. Ik had de jongen beleefd meegenomen, maar die waren zoals te verwachten niets waard op het spel dat wij speelden.

24 mrt Het nieuwe normaal

Wanneer we beginnen is nog afwachten, al heb ik goede hoop dat we 10 april spelen. Misschien de eerste vlucht uit Weert ofzo.

Dat het voor de duiven weinig uitmaakt, zag ik vorig jaar. Ik had ze tweemaal weggebracht om niet al te voortvarend van start te gaan. Vanaf Weert – geheel tegen de vliegrichting in – werd het alsnog 1-5-11-13-15-18-24-35-36 enz. tegen 1.253 duiven. Van de 53 duiven mee 26x per tiental en 37x per viertal.

Duiven hebben geen moeite met omschakelen van vliegroute. Ze zitten er in hun vliegcarrière zo vaak naast en dan moeten ze ook uit een andere richting terugkomen.

Ik hoop wel dat alles weer snel normaal is. Zelf kom ik weinig van huis, niet alleen om mezelf of het gezin te beschermen, maar ook om andere niet te besmetten. Nu ben ik toch niet iemand die overal over de vloer komt, maar een beetje vrijheid zou inmiddels wel leuk zijn. Vandaar dat ik hoop dat we van start kunnen, dan hebben we weer iets om naar toe te leven en naar uit te kijken.

De Belgen zouden vanaf 1 april misschien Frankrijk in mogen, daar wordt vandaag meer duidelijk of ze weer gaan verstrengen of niet. Ook wij volgen dat nieuws. Als de Belgen Frankrijk niet in mogen, komen wij volgens mij België niet in. Althans, zo ging dat vorig jaar.

23 mrt Klokslag acht uur

De dag begint nu om 6.30u. Even wat eten en dan de kweekduiven verzorgen. Om 7.30u zijn de jonge duiven aan de beurt en om 8u gaan de weduwnaars naar buiten. Zij zijn dan gelijk een klein half uur uit het zicht. Dat het koud is deert de duiven niets, ik heb daar tenminste nooit naar gekeken.

Om 9u gaan zij meestal naar binnen, waarna de jongen van de eerste en tweede ronde de vrijheid krijgen. Ikzelf ga dan de krant lezen. Om 11.30u gaan deze jongen weer naar binnen en gaat de derde ronde jongen los. Ik ga dan vaak een rondje fietsen om mijn rug te ontspannen.

Rond 14.30u gaat de derde ronde jongen naar binnen. Om 16u gaan de duivinnen een uur los en worden de jongen gevoerd. Wanneer de duivinnen om 17u binnen zijn, krijgen de oude duiven eten en om 17.30u gaan de schuiven bij de jongen dicht. Om 18u ook bij de oude duiven en dan begint voor de vliegduiven de nachtrust.

De kweekduiven krijgen hun tweede voerbeurt en om 18.30u ben ik klaar. Ik doe alles dus op mijn gemak aan. Als het weer wat beter wordt en de verduistering weg is, begint de dag een uur eerder en eindigt hij twee uur later wat verzorging betreft. Het kost wat tijd, maar zo heb ik het altijd gedaan, ook toen ik mijn bedrijf nog had.

Er zijn minder jongen gekweekt dan vorig jaar en ook heb ik geen overnachtjongen meer dit jaar. Vanaf volgend jaar helemaal geen overnachtduiven meer, want het wordt me teveel. Ik wil plezier blijven beleven aan mijn hobby en het moet ontspanning blijven.

Als ik na de vitesse vluchten nog met 20 duiven midfond en 20 duiven dagfond kan doen, heb ik er meer dan genoeg. Vaak draait het toch maar om een handjevol duiven die het verschil maken. Het is per honderd- en tiental te doen, de rest is bladvulling. Ook bij de jonge duiven.

Je moet daar met een mooi ploegje starten omdat er alle jaren tijdens de eerste drie vluchten een boel verloren gaan, hoe vaak je ze ook hebt weggebracht. Als er dan nog 60 tot 80 jongen aanwezig zijn, is dat meer dan voldoende om mijn ding te doen op de NPO-vluchten en de aanwas voor volgend jaar aan te vullen. Verliezen zijn er dan nauwelijks nog op de verdere afstanden.

Daarbij gaat de vrachtprijs ook weer omhoog en is het niet verstandig je met de grote hokken te meten aan hoeveelheden duiven die je moet inkorven. Daar zitten meestal vermogende mensen achter. Je hebt er ook niet veel nodig om goed te vliegen. Steek je aandacht in enkele, verzorg die super en voorzie die van de beste voeding en bijproducten. Met massa is het niet altijd te halen.