21 mei Wederom een regenweekend?

Het lijkt erop dat de condities dit weekend beter zijn dan ze op voorhand hadden voorspeld. Ik verwacht dat ze morgenvroeg al kunnen lossen, al lijkt het zondag te worden. We gaan het zien.

De jonge duiven zijn aan hun opleerprogramma begonnen. Gisteren hebben ze op hun derde opleervlucht 30 km voor de kiezen gehad. Ze moesten één voor één thuis zien te geraken. De jonge duiven blijven vanaf nu 1 à 2x per week op 30 km.

Natuurlijk kost zo’n spartaans opleerprogramma pluimen, maar daar kijk ik niet naar. Als er één thuis kan komen, moet de rest dat ook kunnen. Mits ze gezond zijn, natuurlijk.

Ik ben niet het type dat 20x op pad gaat en dan nog maar op 10 km zit. Ik steek mijn tijd liever in andere dingen. Meerdere wegen leiden echter naar Rome, dus iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.

Uiteindelijk zijn er per gekweekte lichting maar een handjevol goede duiven en dat is aangeboren en niet aangeleerd. Anders zouden er wel meerdere goede opstaan.

Zo was ik bij een topspeler met veel duiven. Hij had amper tien duiven van 2 jaar oud in de vliegploeg, terwijl er ieder jaar honderden zijn gekweekt. Om maar aan te geven hoe weinig goede duiven we kweken met zijn allen ieder jaar.

Bij de oude duiven presteerde de gebroken poot het om alweer tegen de draden te vliegen. Hoe dom kan je zijn. Je kan wel raden dat hij hier niet meer tot de favorieten behoort. Ik heb het niet op duiven die ergens tegenaan vliegen of overal binnen wandelen.

Mocht het een keer zwaar zijn, dan zoeken die het eerste het beste hok op om binnen te kruipen. Maar zoals altijd zijn er uitzonderingen, al is dat vaak wel bij liefhebbers die niet verder spelen dan 400 km.

19 mei Solidair

Bovenstaande kop haalde ik van de website van John van Dongen, één van de betere spelers van Rayon 2. Hij voegde daaraan toe:

“Kreeg ook nog wat reacties over solidair zijn in de duivensport. We hebben mekaar nodig schreef ik, en juist daar ging het over. In de CC spelen met bijna 50 duiven en dan in het Rayon met 10 en dan weer bijna 50 B2000, ja dit is juist zo voorbeeld. Dacht trouwens dat dit helemaal niet toegestaan is.”

Schijnbaar wordt het zo gedaan door een kampioen in Rayon 1. Op zich niets mis mee, maar ga de concurrentie niet uit de weg door allerlei constructies. Speel gewoon alle duiven uit het hok en probeer op alle disciplines uit te blinken.

Wanneer er bij mij 51 duiven zitten, gaan er ook 51 mee. Geen 50 om maar Grootmeester of wat dan ook te kunnen worden. Kampioen word je aan het einde van het seizoen door sterk te spelen. Is een ander beter, dan is dat maar zo.

Hier staan diverse duiven hoog op de Asduiven vitesse, maar die worden gewoon op de dagfond gespeeld, ik kijk daar niet naar. Ik speel om een goed resultaat neer te zetten en niet om een beker weg te kapen. Maar ook hier geldt: ieder zijn ding.

Verloren duiven

Mijn laatste duif van afgelopen week werd door een particulier zonder duiven aangemeld. Hij had hem helemaal leeg van het balkon gepakt. Ik stempel mijn oude duiven ook, omdat mensen zonder duiven de moeite nemen om je te bellen. Mensen met duiven doen dat vaak niet eens.

Zo wond ik me afgelopen week op omdat een liefhebber enkele vreemde duiven bij het inmanden buiten de auto kieperde. De beestjes konden niet eens vliegen, zo verzwakt waren ze. Dat noemt zich dan duivenliefhebber. Geef dat beestje op zijn minst enkele dagen eten en drinken als je niet de moeite wil nemen om de eigenaar te zoeken.

Zo won ik 15 jaar terug de 1^e Asduif Brabant 2000 met een doffer die meermaals de 1^e had gewonnen. Ik besloot hem in het najaar te spelen en toen bleef hij achter van amper 60 km. Na enkele weken werd ik gebeld door een particulier die de moeite had genomen het ringnummer op Google in te tikken. Zo kwam hij bij mij uit. De duif was broodmager en groeide nadien uit tot een topkweker.

De duif van afgelopen week wordt morgen netjes thuisbezorgd door Ton Bons, een duivenkoerier. De duif zelf is een jaarling met vorig jaar teletekst van Châteaudun. Hij was nu dus even het spoor bijster, wat kan gebeuren als ze te ver door zitten. Sommige belanden zelfs in Denemarken.

18 mei De eerste dagfondvlucht

Wat gaat het worden zaterdag? Voorlopig houdt ‘ie zondag beter weer, maar dat kan nog veranderen. Dat het wind mee wordt, is echter zo goed als zeker.

Hier gaan 20 duiven naar de dagfond en de betere jaarlingen blijven vooralsnog op de midfond. Er komen nog genoeg kansen en duifkampioenen interesseren me niet.

De oude duiven hebben op de eigen bijproducten na nog weinig tot niets gehad. Zolang ze goed blijven komen, doe ik niets en is het niet eens nodig om op consult te gaan.

De jonge duiven zijn beduidend beter dan vorige week, toen een enkeling nog adeno had. Als het weer het toelaat, gaan ze alle dagen op pad. Vanochtend zijn ze voor de tweede keer gelost, op 13 km. Morgen is dat 20 km. Het doel is om ze volgende week op 30 km te hebben. Daar blijven ze vervolgens op, zo’n 1 à 2x per week.

De jonge duiven krijgen hier alle dagen Origanum Red en Champions Mineralenmix over het voer. Op dinsdag en vrijdag gaat er ook Prestavit over het voer. Ze zijn zacht en glanzen, dus dat betekent dat ze gezond zijn.

Ik ben nog met de brander over de Vloerdekkorrel gegaan om de pluimen weg te schroeien, dus het hok is weer netjes en fris. Hier gaan de jongen – net zoals alle duiven overigens – eenmaal per week in bad. Trainen doen ze eenmaal daags, zowel oud als jong, meer moet dat allemaal niet zijn.

17 mei We moeten eraan beginnen

We zullen een keer moeten starten, want op het weer kan je niet wachten. Over zes weken is de eerste prijsvlucht voor de jonge duiven en de vooruitzichten zijn nog zeker twee weken slecht.

Het nadeel is dat alle voorzichtige spelers straks moord en brand schreeuwen, omdat ze hun jonge duiven nog niet op hebben kunnen leren wegens het slechte weer.

Zelf heb ik vandaag met de buurman mijn jongen op 6 km gelost. Wel mand voor mand, vanwege het weer. Het haalde echter weinig uit, want het was zo slecht dat de gehele klad bij elkaar kwam en nog rondvloog toen de laatste mand werd gelost.

Tijdens het lossen van de laatste mand plensde het eruit, zodanig dat we ons op de terugweg afvroegen of het wel goed kwam. Bij thuiskomst kwam de gehele bende in de regen aangevlogen. Een goede leerschool dus, en dat voor de eerste keer.

Ik vind dat ze met alle omstandigheden om moeten leren gaan, vandaar dat hier alle hokken open staan, mits het droog is. De jonge duivenhokken daarentegen staan ook in de regen open.

In de jaren ’90 leerde mijn schoonvader de jongen altijd rond 14.30u op 35 km op als hij terugkwam van de veiling. Vaak was het dan in de 30 graden. We hebben daar nooit naar gekeken en er werd nooit een duif verspeeld.

Tegenwoordig pamperen we de duiven steeds meer, gestimuleerd door IWB flauwekul en daardoor lijken ze niets meer aan te kunnen. Daarbij laat het weer zich niet voorspellen. Zondagochtend waren alle vluchten vroeg los, zoals ook zaterdagmiddag in België.

Natuurlijk blijft er hier en daar een duif weg. Ik ben zelf ook al drie oude vliegduiven kwijtgeraakt. Die kunnen echter ook in de draden beland zijn, waar je totaal niets aan kunt doen.

16 mei Het blijft wisselvallig

De dagfond begint, dus we gaan opsplitsen. Ze leren het helaas nog steeds niet, dus we moeten op donderdag dagfond en op vrijdag midfond inmanden. Dit is niet ideaal voor vliegduiven die op één hok zitten.

Wat dat betreft zijn de spelers die alleen voor midfond kiezen, beter af. Hier gaat het echter al jaren zo, dus het is niet anders. Zoals het er nu uitziet, gaan 20 duiven naar de dagfond en de rest naar de midfond. Wie waar naartoe gaat, weet ik nog niet.

Adeno

Tegen dat de eerste dagfondvlucht begint, start hier ook het opleren van de jonge duiven. Een enkeling heeft adenoklachten gehad, maar op dit moment lijkt alles zo goed als weg te zijn. Betekent dit dat de rota-enting geholpen heeft? Vooralsnog ben ik er in ieder geval tevreden over.

In de voorgaande jaren hadden er telkens een hoop duiven adeno, waarvan toch een tiental stierf. Na de enting dit jaar hebben zes duiven een week slechte mest gehad zonder braken. Drie herstelden niet en zijn opgeruimd, maar ik weet zeker dat ik dat met de andere drie ook beter had kunnen doen.

Vorig jaar heb ik namelijk de duiven met de ergste klachten – die er uiteindelijk toch doorkwamen – opgeschreven en ze bleken achteraf niets waard te zijn. Ik vermoed dus dat er van binnen toch iets onherstelbaar is aangetast.

Opleren jonge duiven

De jonge duiven gaan volgende week dus voor het eerst de mand in en dat zal op hemelsbreed 8 km zijn. Ze gaan er één voor één uit, wat een heel karwei is, maar dat heb ik er graag voor over. Ze moeten alleen durven vliegen, want dat is ervaring die ze in moeilijke dagen nodig hebben.

Om die reden kijk ik ook niet naar het weer. Ik heb ze vaker tijdens motregen op 30 km gelost en dan ook één voor één. Met mooi weer duiven kan je niets, want ons klimaat is vaak anders. We zien dat ook dit jaar weer. Naar de wind heb ik met het opleren ook nooit gekeken, ook niet als hij ZO staat.

Met één voor één lossen raak je ook duiven kwijt, maar met een grote groep tegelijk lossen nog veel meer. Ze vliegen bijvoorbeeld in de draden of met de gehele groep de verkeerde kant op.

Als ik eenmaal begin met opleren, stop ik niet. Ze gaan dus enkele keren per week weg met een oplopende afstand tot 30 km. Verder dan 30 km rijd ik niet, want daar zie ik geen meerwaarde in.

Hier rijden we altijd naar dezelfde losplaats, terwijl ik vroeger alle richtingen op ging. Ik moet wel bekennen dat dit meer komt vanwege het gemakkelijke rijden, want op deze route zijn minder verkeersproblemen.