Het is bijna 2022, een nieuw jaar met nieuwe kansen en ook een met minder vluchten.

De eerste jongen liggen te wachten op hun nieuwe voetring, ze krijgen de echte gouden ring om. Vroeger waren die geel, nu schijnbaar goudkleurig. Enkele van die jongen zullen hun voetring eer aan doen, de meeste zullen hem na verloop van tijd weer moeten afstaan.

Alles wordt duurder en de verwachting is dat dit ook in 2022 gaat zijn. Wij hebben de verhogingen van onze leveranciers al gehad en zijn zeker niet de enige. Veel winkeliers hebben nog hele stapels met prijsstijgingen liggen van allerlei merken en producten die ze voor 2022 moeten doorvoeren.

Aan bepaalde grondstoffen is steeds moeilijker te geraken. Sommige merken kunnen bepaalde mengelingen daardoor zelfs al niet meer leveren, schijnbaar. Daarnaast stijgen ook de kosten van verpakkingen en transport alsmaar.

Voor ons duivenmelkers betekent dit simpelweg minder duiven houden. Nu is dat geen ramp, want aan minder duiven beleef je meer plezier, we hebben immers nooit duivinnen te kort maar eerder doffers teveel. Besteed je aandacht aan minder duiven – vaak de betere – en je zal zien dat je harder gaat spelen.

Begin jaren ‘90 startte ik met achttien weduwnaars en eindigde ik met zes. Daarmee werd ik wel overal generaal kampioen. Die twaalf duiven gingen niet verloren, maar werden tussen de vluchten verwijderd. De oude garde snapte hier niets van, ik haalde volgens hun de sfeer uit het hok door wekelijks duiven te verwijderen. Ik geloofde daar toen al niet in en besteedde mijn spaarzame vrije tijd liever aan de betere duiven.

Als ik mijn vertrouwen in een duif kwijt ben, vertrekt ‘ie. De overgebleven partner moet maar een andere zoeken of op een lege bak thuiskomen. Als duiven achterblijven van een vlucht moeten hun partners hun motivatie ook ergens anders vandaan halen.

Een superduif komt ook zonder partner vroeg, heb ik meermaals ondervonden. Super Rossi had een waardeloze duivin die vaak een dag later thuiskwam. Hij was zelf bijna altijd als eerste thuis. Het gaat gewoon om de echte goede en zo is dat ook tijdens de kweek. Snel een hok volkweken is geen kunst, maar dat is hier absoluut niet de bedoeling.

Ik kweek in drie rondes, maar al na de eerste ronde zijn er duiven waaruit ik niet nogmaals kweek als hun jongen in de schotel me niet bevallen. Het koppel wijzigt of wordt als voedsterkoppel gebruikt. De jongen worden vanaf het spenen geselecteerd. Waar ik geen vertrouwen in heb, vertrekt. Ik ga me daar niet nog elke dag aan ergeren.

Ook jongen die ziek lijken, verwijder ik meteen ongeacht stamboom. Daar kijk ik toch al niet naar, hier vind je geen ringlijsten op het hok. Die komen pas wanneer de helft van de vluchten zijn gepasseerd.

De jongen worden met 21 dagen gespeend, ze moeten dan drinken uit goten zoals in een reismand. Wie de weg daarnaartoe niet vindt, verzwakt en wordt verwijderd. Ik duw geen duiven in de drinkpot. Als het gros wel de weg kan vinden, moet die zwakkeling dat ook maar kunnen.

Ik ken mijn duiven redelijk goed en heb van de meeste wel bepaalde verwachtingen. Maken ze die niet waar op de vluchten waarvan ik denk dat ze dat wel zouden moeten, dan is het weg ermee.

Ik doe er alles aan om de duiven goed naar de wedvluchten te brengen en daar wil ik voldoening voor terug. Goede duiven mogen eens missen, maar in duiven die dat keer op keer doen, steek ik al snel geen energie meer. Elk jaar start ik met zo’n 100 jonge duiven en dat aantal daalt daarna snel. Vaak niet omdat ze verloren raken, maar omdat ze mijn vertrouwen zijn kwijtgeraakt.

“De eerste staal positief (dus verboden stoffen) en de B-staal van zo veel hokken ‘ongeldig’ vanwege ‘te weinig mest?’”, schreef Schaerlaeckens. Ik denk dan: hoeveel mestmonsters zijn er van welke hokken genomen? Ze zouden de uitslagen van alle controles en die van de eerste staal openbaar moeten maken om hun eigen geloofwaardigheid te onderbouwen.

Stel men neemt 30 monsters en die zijn allemaal positief, dan lijkt het inderdaad een foute controle. Zouden er echter 10 negatieve monsters tussen zitten, dan zou ik zeggen: schors de andere 20. Duivensport beoefenen middels doping moet niet mogen. Die liefhebbers moeten zich schamen in plaats met hun borst vooruit op allerlei podia staan.

Volgens de tamtam gaat het over enkele bekende liefhebbers waarvan sommigen enkele jaren terug al met een positieve test zijn gepakt. Dat werd echter in de doofpot gestopt wegens financiële belangen van betrokken partijen. Ook dat is de hedendaagse duivensport, schijnbaar.

De controles die dit jaar in Nederland werden gehouden zijn in mijn ogen weggegooid geld. Die werden weken van tevoren aangekondigd. Als je doeltreffend wilt controleren, moet je dat mijns inziens onaangekondigd doen, bijvoorbeeld na het inkorven op een verzamelplaats.

Was eerst de pootjes van de duiven van de te controleren liefhebber en zet ze in een schone mand. Maak dat er leden van het afdelingsbestuur bij zijn en de liefhebber wiens duiven het zijn. Laat ze een half uur in de mand zitten, dan heb je voldoende mest en controleren maar.

Zoals het dit jaar gebeurde lijkt het meer op het spekken van de NPO-kas. We betalen allemaal extra geld per duif (en dat gaat op een heel jaar om serieus veel geld). Ik kan haast niet geloven dat al dat geld aan controles is opgegaan.

Goed met duiven om kunnen gaan is geen gave, maar het moet wel in je zitten. In de jaren ’90 werd ik als jonge duivenspecialist bestempeld, evenals Henri van Doorn en Jan van der Putten, bijvoorbeeld. “We moesten dat ook maar eens met de oude duiven laten zien”, werd er geroepen. En dat lukte later ook.

Je moest in die jaren keuzes maken tussen je werk, duiven en gezin. Je kon nou eenmaal niet op alle fronten je mannetje staan. Zoiets gaat ten koste van je gezin en die tijd kan je later niet meer inhalen.

De drie genoemde namen hadden een bouw gerelateerde achtergrond en zoals iedereen wel weet moest je dus ook buiten de 40-urige werkweek werken om het gezin te kunnen onderhouden. Daarom focuste je maar op één of enkele disciplines.

Destijds hadden we meer dan twaalf jonge duivenvluchten met minimaal 4x boven de 400 km en een echte nationale vlucht. Er was dus ruimte genoeg om van het jonge duivenspel te genieten. Toen had men een goed landelijk bestuur dat het voor alle liefhebbers goed had ingericht.

Nu 30 jaar later is er nog altijd een grote groep jonge duivenspelers dat een jong gezin en/of drukke baan heeft. Helaas wordt daar nu geen rekening meer mee gehouden, omdat de bestuursleden zelf vaak al 20 jaar van hun pensioen aan het genieten zijn.

Het jonge duivenspel moet er volgens deze personen als eerste aan geloven. Dat ze zich daarbij gesteund voelen door allerlei slecht onderbouwde onzin, kan je wel raden. Zoals ik gisteren schreef is er genoeg werk aan de winkel, maar men houdt zich bezig met de verkeerde dingen. Het is mijns inziens een schande dat er niet aan de categorie liefhebbers wordt gedacht die alleen met jonge duiven spelen.

De NPO heeft het over eerlijk spel, maar dan moet je geen duivensport bedrijven. De duivensport kent nou eenmaal geen gelijkheid. Hier spelen de profs tegen de amateurs, dat gebeurt in geen enkele andere sport.

Als je gelijkheid nastreeft, moet er een aparte bond komen voor liefhebbers die professioneel met duivensport bezig zijn – vaak begeleid met grote budgetten en verzorgers – en degene die door tijdgebrek minder spelen maar daar toch hun wekelijkse plezier uit halen. In de meeste verenigingen zitten veel liefhebbers die eens in de 5 jaar een 1e prijs pakken omdat ze tegen enkele exceptionele hokken spelen.

Nu denkt men erover na om de overvlucht extra tijd te geven. Belachelijker dan dit kan je het niet bedenken. Zijn er überhaupt landen op de wereld waar ze zoiets toepassen? Gaat men bij een vlucht waarbij de snelheden boven de 1450mpm uitkomen dan ook de voorvlucht extra tijd geven?

In bijna alle afdelingen in Nederland zitten enkele professionele hokken op de overvlucht die wekelijks de gehele afdeling aan flarden vliegen met vaak grote aantallen duiven. Die hokken hoor je niet roepen om extra tijd, want die hebben naast veel vooral ook goede duiven. Hun overslaan gaat niet, dus die krijgen dan nog eens extra tijd toegeworpen om Jantje en Pietje ’tegemoet te komen’.

We kunnen allemaal wel raden wie daar het meeste bij gebaat zijn. Dat in de voorvlucht veel Jantjes en Pietjes hun duivenjas voorgoed aan de wilgen zullen hangen, daar heeft de NPO misschien niet aan gedacht.

Volgens diverse GPS metingen vliegt een duif zelden in een rechte lijn naar huis, maar de coördinaten zijn wel in een rechte lijn gemeten. Blijven de duiven even draaien boven de losplaats, dan heb je al een oneerlijke meting of verrekening van de tijd.

Kortom, ik heb zo mijn bedenkingen bij het motto ‘eerlijk spel in de duivensport’. Ze kunnen mijns inziens beter iets anders bedenken om de duivensport onder de aandacht te brengen of aantrekkelijker te maken voor de huidige leden in plaats van het wiel opnieuw uit te willen vinden.

Nog enkele dagen tot Kerstmis. Voor mij heeft dat een speciale betekenis vanuit het verleden die me altijd bij zal blijven. Kerst moet gezelligheid uitstralen, maar dat is jammer genoeg niet overal vanzelfsprekend.

De eerste jongen worden hier elk jaar met Kerstmis geboren. De eitjes van de vroege leggers komen dan uit. Het ringen met 8 dagen oud is in de winter geen enkel probleem. Een beetje WD-40 kruipolie doet wonderen.

Ik vind wel dat ze de ringen beter enkele dagen voor het nieuwe jaar kunnen uitgeven. Nu moet je telkens iemand lastigvallen op nieuwjaarsdag. Natuurlijk kan ik ook enkele dagen later koppelen, maar ik doe dat het liefst op vrijdag zodat ik ze in het weekend in de gaten kan houden.

Hier moet ik drie rondes kweken om aan het aantal duiven te komen om mee te spelen. Meer kwekers of voedsters ga ik daar niet voor houden. Ik snap mensen met meer dan 50 kweekkoppels niet zo. Mochten dat allemaal goede zijn, dan was daar niet tegen te spelen.

Het is bijna 2022. Een nieuw jaar biedt nieuwe kansen en ruimte voor nieuwe plannen. Ook denk ik terug aan degene die ons ontvallen zijn. Familie, bekenden en ook collega duivenmelkers. Vanaf hier wensen wij als hok Embregts-Theunis iedereen fijne en gezellige kerstdagen en het beste voor 2022.