In principe gaat het duivenspel nu pas van start, aangezien de mooie mid- en dagfond concoursen nu pas gaan beginnen.

Bij de oude duiven kunnen we inmiddels zien wie ballast is en wie niet volledig aan de verwachtingen voldoet. Deze kun je het beste verwijderen, dit zorgt ervoor dat de overgeblevenen meer zuurstof krijgen en beter gaan trainen.

Mindere duiven komen bij een training meestal als eerste terug naar het hok en trekken de anderen met zich mee. De aandacht op het hok kan beter bij de goede liggen, de twijfelaars hebben inmiddels genoeg kansen gehad.

Ze hebben ook al een keer tegenwind gehad. Nee, als ze zich nu niet hebben laten zien, dan gaan ze dat op dagfond ook niet snel doen.

Een hok dat totaal niet draait is natuurlijk een ander verhaal. Bij 100% gezondheid mag best aan de kwaliteit getwijfeld worden.

Natuurlijke selectie

De jongen zijn hier verlost van alle Adeno ellende, het heeft wel een boel jongen gekost.We gaan echter verder met de duiven die er nog zijn. Ik had een stuk of zes doden, maar heb er zelf heel wat verwijderd die erin bleven hangen.

Het zal toeval zijn, maar uit mijn vier topkwekers met meerdere duivinnen is er niet één ziek geweest en daar lopen er toch zo’n 40 van rond. De zwakkere exemplaren vielen massaal uit. Misschien een goede selectie, de tijd zal het leren.

Duiven die weer gewoon vaste mest produceren, maar die toch licht groen van kleur is, kun je beter verwijderen. Deze zijn te ver heen vanbinnen en zul je als eerste verspelen.

Alles traint hier weer top. Ze zijn al enkele keren op pad geweest en dat zal de komende weken alleen maar opgevoerd worden. Uit alle richtingen, mand voor mand en uiteindelijk één voor één.

Het gaat immers om die enkele topper die ertussen loopt, dus moet je ze een goede leerschool geven en al vroeg het kaf van het koren scheiden.

De man links op de foto, wijlen Willem van Peer alias Willem van Schutters uit St. Willebrord, is degene waar ik alles van geleerd heb. Hij kon zich als geen ander toeleggen op speciale vluchten. Als er iets te winnen viel, of het nu fietsen of zelfs auto’s waren, Willem won ze.

Hij won zelfs Nationaal Orléans in 1980 met de jonge duiven, toen nog over geheel Nederland tegen dik 200.000d. Dit deed hij bijna over in 1992, maar toen strandde hij op de 2e plaats doordat ze niet naar binnen kwam.

Willem is iemand van de gouden generatie op postduivengebied. Als hij nog zou leven, was hij nu achter in de 80. Willem is tevens de grondlegger van de Championsmix.

Ik liet deze begin jaren ’90 met hem mengen bij Van Camp in Boechout, België. Toentertijd nog in jute balen van 50 kg. De mengeling was toen veel zwaarder dan nu. Ik heb hem in de loop der jaren wat lichter en vetrijker gemaakt.

De geheimen

Willem geloofde in dovenetel thee met honing bij thuiskomst en de dag erna Aviol, toen nog de zwarte variant.

Daarnaast werden de weduwnaars na een slecht verlopen vlucht ’s avonds laat naar binnen gehaald en gewassen in warm water. Daarna sliepen ze in de mand bij de verwarming, om ‘s ochtends weer fris op hun hok te belanden.

Willem heeft het nooit in veel duiven gezocht, alleen in goede. Lange lijven en stevig gespierd hadden zijn voorkeur. Ik ben vaak met hem in België geweest, dan nam hij er vaak maar één mee, maar wel een goede.

Het was me ’t vluchtje wel. Een ZO wind kost vaak pluimen en dat was ditmaal niet anders. Hier zijn nog drie doffers weg, die zijn minder taai dan duivinnen en komen dus slechter na.

Ik was dan ook blij dat mijn 1e en 2e getekende bij mijn eerste tien duiven zaten. Grote verschillen in aankomst en dus volop kans voor de gewone melker om ook eens aan kop te liggen, wat overigens goed is voor de duivensport.

Ik las afgelopen week een artikel van Theo Pander, iemand die ik respecteer en wiens artikelen ik regelmatig lees overigens. Ik hou wel van mensen die niet om de hete brij heen draaien en dingen durven te roepen die anderen denken. Tevens speelt de beste man hard met duiven.

Ik ben zelf ook iemand die nergens loopt te slijmen, maar alles zelf voor elkaar probeert te krijgen door dingen uit te testen en regelmatig op mijn bek te gaan. Door schade en schande wordt men immers wijs.

Theo had het over de mpm bij hun en in Brabant 2000, maar duiven gelost in Nederland of in Frankrijk is appels met peren vergelijken. Dat is ook zo. Met een oostelijk of westelijk gelegen losplaats krijg je ook verschil in mpm.

Over de tussenstanden van de nationale kampioenschappen zullen we het maar niet meer hebben, dan kunnen wij in Brabant 2000 alles beter opruimen. Ik vermoed dat we dat meer in systeem- of puntenberekening moeten zoeken.

We kunnen in Nederland nu eenmaal nooit in een eerlijke competitie strijden met elkaar, maar goede duiven zitten overal, zo simpel is dat.

Als je naar het weekend kijkt, lijkt hij slecht weer te houden. Vrijdag is de mooiste dag, laten we hopen dat het mooie weer een dag opschuift.

De Adeno heerst nog overal. Degene die het nog niet hadden, hebben het nu wel. Het lijkt wel een griepgolf met veel dode duiven als gevolg. Weinig medicijnen schijnen te helpen, net als bij griep overigens.

Ik heb het hier gelukkig onder de knie gekregen met medicatie uit België met daarin een werkzame stof die schijnt te helpen. Dit heb ik drie dagen gecombineerd met Flummy van De Weerd.

De jongen zijn er bovenop. Doordat ze de gehele periode alleen NPO-mix hebben gegeten, waren ze snel op gewicht en lijken ze er niets mee geleden te hebben. De duiven hebben daarnaast meerdere dagen achtereen vitaminen gekregen, om ze weer snel op de been te brengen.

We moeten verder

De oudste ploeg heb ik nu tweemaal weggebracht op 10 en 15 km. Ze waren voor mij thuis met dit warme weer.

Zaterdag Melun, met zoals het er nu naar uitziet een W wind en bewolkt weer. Niet ideaal dus hier aan de westkant. Maar zoals ik altijd zeg: als er hier in de buurt vroege duiven zitten, moet je zelf ook gewoon kunnen pakken, zo simpel is het.

Na vijf vluchten bleven twee jaarlingen achter, wel twee van de mindere. Tevens bleef een goede duivin achter, maar die keerde na twee weken terug. Er was wat vlees af, maar na enkele dagen stond ze weer rond en dus zal ze volgende week de strijd hervatten op Morlincourt.

Bij Jan Timmermans geen Adeno, dus een mooie ploeg jongen die al meerdere keren weggeweest zijn. Daar had echter de klad in de draden gehangen met meerdere doden als gevolg.

Dat waren overigens altijd mijn beste jaren: als er in de draden gevlogen werd, was dat het teken dat ze er snoeihard aan trekken.

Dat is dus het leven van een duivenmelker: ze overlijden door Adeno, rovers, draden en nog wel meer. Je moet nu eenmaal kunnen incasseren als een bokser.

Ik mopper weleens op die mannen wanneer een lossing te lang duurt, of er uitgeweken wordt naar een kortere bestemming. Maar eigenlijk is respect op zijn plaats. Hoe ziet het weekend van die gasten eruit?

Voorbeeld van afgelopen weekend:

  1. Men vertrok om 18:30 uur vanuit Rucphen om de duiven op te halen.
  2. Terugkomst om 00:15 uur.
  3. Bakje koffie, voer laden en om 01:00 uur vertrokken naar Pont-Sainte-Maxence met vier wagens en acht chauffeurs en convoyeurs.
  4. In totaal 4 ½ uur rijden. Aankomst om 5:30 uur.
  5. Drinken geven aan de duiven, loodjes snijden enz.
  6. Even een uurtje proberen te slapen en los om 8:00 uur.
  7. Daarna weer 4 ½ uur huiswaarts.

Bedankt Christ voor de uitleg, zo krijgen wij meer begrip, respect en weten we hoe het er elke week aan toe gaat.