Het blijft voorlopig nog wel even warm. Dit is iets waar we steeds vaker mee te maken zullen krijgen. Als duiven (jong of oud) gewoon op tijd gelost worden, hoeft dit geen problemen op te leveren. Ze weten immers hoe ze er mee om moeten gaan.

Duiven passen zich snel aan

Châteauroux op de verste afstanden verliep ook goed met relatief geen verliezen. Bergerac en Narbonne zullen ook normaal verlopen, alhoewel daar een boel jaarlingen op zitten die vorig jaar amper gespeeld zijn.

Ligt het wel aan het weer?

Er gaan altijd duiven verloren, maar ligt dat alleen aan het weer of kan het bij sommige ook aan een gebrekkige voorbereiding liggen? Of is er meer aan de hand? Problemen met de luchtwegen, een te afgesloten hok, Tricho?

Allemaal oorzaken die met dit warme weer op de loer liggen, maar niet snel herkend worden door de gemiddelde duivenmelker.

Het weer de schuld geven, is de gemakkelijkste weg. Gezondheid, of erger nog: kwaliteit, wordt vaak over het hoofd gezien. Ik zie dat op mijn eigen hok: van sommige koppels zit alles er nog, van andere koppels is alles weg. Dit ligt natuurlijk niet alleen maar aan het weer.

Daarnaast kunnen bepaalde stammen duiven niet goed overweg met dit zware weer. Ook dat zie ik terug op mijn eigen hok. Bepaalde lijnen maken hier de dienst uit dit jaar en enkele lijnen komen er niet aan te pas. Laatstgenoemde lijnen zullen steeds verder uitgeselecteerd worden.

Jaren ‘90

In de jaren ’90 had ik de lijn van het Teletekst koppel met stevig Meulemans bloed erin. Die jongen konden probleemloos de NPO vluchten van toen (455 t/m 560 km) aan en kwamen met 30 graden en wind op kop, fris thuis.

Wat ik toen (en nog steeds) deed, is heel veel elektrolyten geven en veel vetrijk voer. Ik gaf enorm veel popcornmaïs weet ik nog wel, tot wel 3 à 4 dagen per week. Daarnaast gaf ik elke dag een handje rijst, iets wat ik nu overigens niet meer doe.

De hokken stonden toen hoog en altijd open. Zelfs ‘s nachts stonden de ramen open met alleen kippengaas ervoor.

De jaren daarna leek het klimaat te veranderen met vaker regen. Toen de afstandsbeperking kwam, moest ik op zoek naar snellere duiven. Nu heb je die taaie rakkers weer nodig: allround duiven die het op korte en lange afstanden kunnen met wind mee of tegen, koude of warmte.

Dit kost nu eenmaal een boel duiven, vandaar dat er hier jaarlijks veel gekweekt en geselecteerd wordt op prestaties en gezondheid.

Bij de oude duiven is mijn 2e getekende gelukkig teruggekeerd. Verder waren er afgelopen weekend geen verliezen bij de jonge duiven, althans niet in mijn directe omgeving. Dit ondanks het feit dat de duiven weer een half uur later gelost werden.

Het late lossen roepen we over onszelf af. De afdelingen moeten harder aangepakt worden. Durf je niet te lossen? Dan mag een andere afdeling die niet angstig is, eerst.

Zoals gezegd, geen verliezen afgelopen weekend. Dit is het teken dat de duiven zich perfect kunnen aanpassen aan de warmte en dat ze in al hun onervarenheid vorige week ergens tussen verzeild zijn geraakt.

Bij Jan Timmermans ook geen verliezen met de jonge duiven van hun eerste africhting (150 km).

Angstige liefhebbers

Er is een groep liefhebbers die niet gespeeld heeft dit weekend, uit angst voor nog meer verliezen. Ongegrond dus. Nu zitten ze wel in hun piepzak: de sprong wordt alsmaar groter en dus gaan ze druk uitoefenen om alsnog de vluchten in te korten of af te lassen.

Brabant 2000 moet daar geen gehoor aan geven. Laat die mensen alsnog starten op de nalijn over twee weken of haal die een week naar voren. Hierdoor hoeft niet iedere keer het vliegprogramma overhoop gegooid te worden.

Als je niet uitkijkt, krijg je een straks een programma dat gelijk loopt met de nalijn en dat wil dus zeggen dat het gehele jonge duivenprogramma vernield is en die klagers alsnog op de nalijn gaan spelen.

Het voltallige bestuur van de afdeling moet zich sowieso niet laten beïnvloeden door jammerende personen van buitenaf. We hebben een vliegprogramma gemaakt en dat blijft zo. Wie niet durft omdat het te zwaar is, kan op de nalijn starten.

Hardheid

Het is enorm belangrijk dat de jonge duiven hardheid krijgen door 3 à 4 keer boven de 400 km te spelen. Deze ervaring hebben ze nodig.

Die grote kampioen uit Zuid-Holland verliest ieder jaar een boel jaarlingen, doordat hij ze op de nalijn speelt. Hij jammert daar echter niet om, omdat hij dit incalculeert zoals iedere overnacht- of ZLU speler dat doet. Hen zal je niet horen dat ze 75% van hun jaarlingen verspelen door onervarenheid.

Jelle Roziers

Ik sprak nog met Jelle Roziers, die zijn jonge duiven van 200 km naar 360 km had gestuurd om ze hardheid aan te leren voor de Nationals. Hij was er een boel achter, maar maalt daar niet om. Het gaat hem om de taaie duiven, die heeft hij straks nodig bij de nationale vluchten: vier stuks boven de 500 km en dan nog de provinciale tegen de 400 km.

Het oude duiven seizoen zit er weer op voor mij. De laatste dagfond vlucht viel niet bepaald mee. Mijn 2e getekende, waar ik een rotsvast vertrouwen in had, is als enige nog kwijt. Snel weer vergeten dus, deze vlucht.

De jonge duiven kwamen een stuk beter. Ik had er 66 mee en 56 prijzen, te beginnen in de vereniging met 1e, 2e, 3e, 4e, enz.

De 1e was een dochter van Fast Rocket (2e, 11e, 11e NPO). De 2e was een dochter van Dragon Star (9e NPO). De 3e was een kleinzoon van Super Rossi, oftewel een broer van het duifje dat bij Maarten Huijsmans al 3x top 10 Provinciaal won.

De 4e komt uit Super Star met een 1e en 2e op zijn conto. Hij is ook een kleinzoon van Super Rossi en zat gekoppeld aan een dochter van Super Rossi.

Dure aankopen niet altijd succesvol

Dit jaar een paar erg dure aankopen gedaan in België en deze gekoppeld tegen mijn allerbeste. Daarbij nog op meerdere gezet van elk 8 jongen en niet één zit er nog. Zo moeilijk kan het dus zijn. Die duiven vliegen er dus weer uit, ondanks hun prijskaartje.

Vanaf volgend seizoen haal ik mijn beste vliegers naar het kweekhok en koop ik niets meer aan. Ze komen vaak toch alleen maar uit mijn eigen bewezen duiven (enkele uitzonderingen daargelaten).

Jan Timmermans won in Friesland de 20e NPO met dezelfde jaarling die twee weken terug de 17e NPO won. We praten dan over dik 700 km. Deze jaarling is ook een kleindochter van Super Rossi.

Aanstaande zaterdag nog Châteauroux en dan is het oude duiven seizoen voorbij. Vanaf dan kan ik me volledig focussen op de jonge duiven.

Hier vielen afgelopen weekend ook rake klappen. Nadat ik er nog enkele verwijderd heb, zitten er nog 65 jongen. Dit zijn er meer dan genoeg. Het gaat immers over de toppers die er eventueel nog bij zitten.

Over oneerlijke concurrentie gesproken

Afdeling Friesland heeft gisteren al in moeten manden voor Châteauroux, terwijl de rest van Nederland dat vanavond doet. Van wat ik begrepen heb, reed er zelfs een vrachtwagen van het verder gelegen Groningen op donderdagavond, terwijl de Friezen een dag eerder ingemand hebben.

Ik volg het spel in Friesland nu al enkele jaren en het is daar niet altijd even gemakkelijk vliegen als hier.

Hier moeten veel duiven op een relatief klein hoekje vallen, terwijl de hokken daar meer verspreid staan. Er is dus niet echt sprake van een bepaalde trek. Ze moeten daar flinke stukken alleen overbruggen, terwijl we hier bij de buren de duiven nog kunnen zien vallen.

Het is jammer dat een hoop liefhebbers na een vlucht met verliezen gelijk gaan mopperen bij het bestuur van Brabant 2000 en willen dat de vluchten ingekort worden.

Het zou beter zijn dat Brabant 2000 op zondag concoursen gaat organiseren vanuit 143 km waar de mopperkonten terecht kunnen die het reguliere programma te zwaar vinden. Dit is ook ideaal voor instappers.

Het is toch geen vervoersbedrijf?

De woorden van ons gesprek met de lossingscoördinator “wij hebben straks geen duiven meer te vervoeren” liggen me nog steeds zwaar op de maag. Over twee weken spelen ze hier Ruffec met ik schat nog geen 400 duiven over heel Brabant 2000. Zoiets ga je toch ook niet aflassen, omdat het zogezegd geld kost?

Oneerlijkheid van de Olympiade vluchten

Ik heb het met Maarten nog even gehad over de oneerlijkheid van de Olympiade vluchten. Zuid-Holland vliegt naast het reguliere jonge duivenprogramma ook prijsvluchten met de oude duiven. Het lijkt me niet eerlijk dat de ene afdeling de 10 beste resultaten uit 30 vluchten kan halen, en de andere afdeling uit 15 vluchten.

Ongelijkheid

Gelijkheid zal er nooit komen als 50 liefhebbers aan de eerste Saint-Vincent meedoen en 25 liefhebbers het ervaren als een rampvlucht door verliezen of slechte resultaten. Vervolgens gaan ze mopperen dat de eerstvolgende overnachtvlucht ingekort moet worden, dan wordt daar ook geen gehoor aan gegeven.

Zoiets is te vergelijken met die liefhebbers die het jonge duiven spelletje leuk vinden en met succes een handtekeningenactie op touw zetten voor een mooi aantrekkelijk programma. Maar wat blijkt: die paar tegenstanders aan de macht hebben zoiets van “we pakken jullie wel terug in het seizoen”. Over kinderachtig gedrag gesproken…

Op voorhand een vliegprogramma maken heeft in Brabant 2000 geen zin. Ze veranderen namelijk 20% van de vluchten nadien. Ik ben blij dat ik niet in de vliegprogramma commissie zit. Ze maken je ronduit belachelijk. Ze zitten ter plekke mee te knikken, maar nadien gooien ze alles om.

En die voormalig topspeler uit Rayon 1 moet ook eens in de spiegel kijken. Hij zorgt er nu mede voor dat het vliegprogramma aangepast moet worden, omdat meneer toevallig een boel verliezen heeft. Over egoïsme en eigen belang gesproken.