27 mei Het valt nog niet mee
Ik ben blij dat ze de duiven hebben kunnen lossen. Al mijn duiven kwamen vanachter terug, maar beter zo dan voorgaande week. Ik won wel weer de 1e prijs in het rayon en top 10 NPO, maar daar is alles mee gezegd.
Met name de doffers hebben moeite om in orde te komen. Enkele heb ik inmiddels verwijderd en sommige hebben hun chip ingeleverd. Alles draait tenslotte om kwaliteit.
Vorig jaar zaten er acht echt goede duiven op het vlieghok, waarvan ik er zes op de kweek heb gezet. Bij ééntje twijfelde ik. Wilde ik een NPO-vlucht winnen dit jaar, dan moest dat met hem gebeuren. Tot nu toe heeft hij 2x de 1e gewonnen in groter verband. Zo won hij voor de vijfde keer top 10 NPO en met alle dubbelingen 10x de 1e prijs.
Zulke duiven behoren op de kweek, maar hij is nog maar van 2022. Zijn broer won vorig jaar de 1e en 2e NPO en is wel naar het kweekhok verhuisd, evenals superduivin Olympic Dragon. Drie echte supers van 2022, ik zou willen dat ik die elk jaar kon kweken.
Het weer moet veranderen. Ook de grote hokken – op Van de Merwe na – pakken hier en daar maar één duif op tijd. Enkele van mijn grootste concurrenten van afgelopen jaar krijgen hun duiven net als ik niet top.
Toch is het een kwestie van rustig blijven, je systeem volhouden en wachten tot de echte conditie komt. Ik denk dat daarvoor eerst de regen uit de lucht moet zijn.
Van de jaarlingen weet ik niets. Mijn beste waren altijd de jongen die van de 450 km vluchten vroeg vlogen. Vorig jaar zijn die helaas niet verder geweest dan 350 km. Misschien heb ik de verkeerde doorgehouden, wie zal het zeggen.