03 okt Op de hoogte

De mails van het NPO over Op (de) Hoogte lees ik niet meer. De redactie van Het Spoor der Kampioenen zou onderhand ook klaar moeten zijn met alle aandacht voor GPS-ringen, want die hebben geen meerwaarde voor onze sport. Een mooi krantje wekelijks vervuilen met meerdere pagina´s over duiven die 60 km omvliegen om thuis te geraken… Wat moet ik daarmee?

In de AviRings eenhoksrace zijn ze zelfs gestopt met deelnemende duiven een GPS-ring om te doen. Op de een of andere manier geraakten die niet thuis, dus hebben ze enkele overjarige duiven aangehouden die zo’n ring om krijgen. Dat zegt toch genoeg, denk ik dan.

Ik hoorde dat verschillende leden zelfs hun abonnement hebben opgezegd, omdat ze te weinig nuttige informatie terugvinden in het magazine. Zij willen liever weten hoe het er bij een vluchtwinnaar of afdelingskampioen aan toe gaat.

Een rubriek met hard spelende oude liefhebbers die meer dan 60 jaar duivensport erop hebben zitten en alsnog goed meedoen, zou vele malen interessanter zijn om te lezen. Vergezeld door wat foto’s van vroeger en nu, natuurlijk.

Preventie

Afgelopen week ontving ik een mail van iemand over paratyfus. De man begreep niet dat ik daar elk jaar tegen kuur én ent. Dat is niet goed voor de weerstand van de duiven, zei hij. Als je eenmaal paratyfus hebt gehad, weet je wel beter. Meer kan ik daar niet op zeggen.

Ik ben geen dierenarts, maar ik ben geschrokken van het aantal mensen dat ik dit jaar heb gesproken die paratyfus op hun hok hadden en in staat waren om alles op te ruimen.

De mailer zou op basis van die theorie ook geen paramyxo- of pokkenenting moeten geven, want ook die ondermijnen de weerstand. Ook hiervoor geldt: als je ermee te maken krijgt, denk je er vanzelf anders over.

Ik zag bij andere liefhebbers duiven die niet konden lopen van de pokken aan hun poten en difterie in hun bek zo erg dat ze niet konden eten. Ongevaccineerd, dus. Deels gemakzucht, deels kostenbesparing. Eén ding is zeker: aan de vluchten konden ze niet deelnemen, dus bezuinigen was gelukt.

Zo had ik 25 jaar geleden zelf zonder het op te merken een enorme tricho uitbraak in de ruiperiode. Ook daar word je niet vrolijk van, kan ik je zeggen. Ik kuurde mijn duiven daarvoor zelden voor tricho. De dierenarts moest het in extreme mate vinden, wilde ik iets geven.

Ik had mijn lesje geleerd en sindsdien geef ik begin oktober preventief een kwart Flagyl en gelijktijdig een luisdruppel. Dat is tevens de enige tricho medicatie die de kwekers op een geheel jaar krijgen.

Het moet inmiddels 8 jaar geleden zijn dat ik Gerard Koopman op bezoek had. De jaren zonder enige vorm van medicatie waren ook zijn slechtste, wist hij me te vertellen.

Kortom, na deze ervaringen is mijn credo ‘beter voorkomen dan genezen’.

01 okt Pennen trekken

Ik ontving onlangs een mail van iemand die bij een lid van Afdeling 11 gelezen had dat staartpennen trekken zorgt voor een vlotte rui. Hij vroeg mijn mening hierover en ik vind dat je nooit iets moet trekken, tenzij een pen gebroken is. In dat geval kan je die ruim voor het vliegseizoen trekken.

Ik heb ook wel eens een duif met een slechte pen, bijvoorbeeld na een slechte vlucht of nadat ze een tijdje verloren zijn geweest. Zulke pennen trek ik pas zodra de duif volledig ingeruid is.

Als je een slechte pen trekt, komt die gewoon normaal terug, mits de duif gezond is. Een slechte broekpen daarentegen is voor het leven, daar komen ze niet meer vanaf. Die trekken is dus verloren moeite.

Er zijn ook liefhebbers die in maart de eerste drie pennen gooien voor een Asduif kampioenschap of om de duiven in orde te krijgen zonder terugval doordat ze hun eerste pen gooien. Ik heb dat nooit gedaan en ben al tig jaren bij de eerste provinciale vitesse hokkampioenen en talloze Asduiven. Kortom, ik geloof er niet in.

Ik geloof ook niet in oude staartpennen trekken. Super Daisy (dochter Super Rossi) was een mei jong en ruide als jong niet helemaal uit. Ze bleef op twee oude pennen staan. Als jaarling was ze top op de zware dagfond, ze vloog zelfs los vooruit de 1^e NPO Argenton (een vlucht van goed 1100mpm).

Wie trouwens ook een super jonge duif had dit jaar is Herman Bevers, de snelheidsvirtuoos van België. Volgens Herman was ze altijd los vooruit thuis, maar liep ze alleen erg slecht binnen. Toch zal ze volgens hem nog hoog gaan komen. Ook dit jong komt uit een zoon van Super Rossi.

Er wordt mij vaak gevraagd wie dit jaar super gespeeld heeft. In mijn omgeving kan ik geen hokken benoemen die een geheel jaar super waren. In Afdeling 11 zei ik vorig jaar Heinhuis, maar die is dit jaar voorbijgestreefd door Henk Douna uit Donkerbroek. Henk kon zelfs de broedschotel inkorven en dan zou hij nog prijs winnen. Hij deed dat overwegend met Eijerkamp duiven en Embregts-Theunis voer.

29 sep Huldigingen

De kampioenenavonden- en middagen beginnen weer. Bij ons is het rayon al afgevallen wegens geen organiserende animo. Dit waren vroeger avonden vol naturaprijzen.

Enkele leden van een naburig samenspel hebben ons samenspel voor 80% overgenomen, behalve de vereniging waar ene Embregts-Theunis speelt. Een vereniging 18 km verder mocht er wel bij, die spelers kon men immers wel hebben.

Het gevolg is dat wij met de vereniging een papieren samenspel en rayon hebben gekregen, geen kampioenschappen dus. Voor mij maakt het niet uit, ik had nagenoeg alle 1^e kampioenschappen in de vereniging en sta er in de afdeling en nationaal ook tussen. Voor de andere leden van onze vereniging vind ik het echter zuur.

Wij hebben een sterke vereniging en tevens de grootste van de afdeling. Win je bij ons de 1^e, dan sta je overal vooraan. Alleen deze liefhebbers staan nu bij geen enkel provinciaal of nationaal kampioenschap, terwijl ze beter hebben gepresteerd dan leden van een ander, zwakker samenspel.

Dit gebeurt in meerdere afdelingen in Nederland en ik vind dat geen goede zaak. Wil men eerlijkheid, dan moet het NPO eindelijk eens alle punten vanaf vlucht #1 uit de afdeling halen. En dan een berekening over een vastgesteld aantal duiven. Laat men bij die ene grote afdeling het aantal duiven in de berekening meetellen, dan is iedereen op voorhand kansloos.

Zo is mijn gedachtegang, al weet ik dondersgoed dat andere mensen hier anders over denken. Een ieder mag een mening hebben, denk ik dan. Niemand hoeft het met mij eens te zijn en vice versa.

27 sep Open

De duiven kunnen nu dag en nacht in de open ren. In deze periode liggen ze de gehele dag in de regen. Duiven afharden moet je in de herfst- en wintermaanden doen, niet vlak voor het vliegseizoen.

Ze gaan nu nog niet los, maar zodra ze hun nieuwe verenpak aan hebben, komen ze regelmatig buiten. Verder kijk ik er in de winter niet echt naar om, dat heb ik nooit gedaan. Vroeger gingen alle duiven in een grote ren in de loods van mijn schoonvader waar ze in het voorjaar pas uit kwamen.

Het rui- en kweekseizoen behoren voor mij niet tot de leukste seizoenen. Ik bloei meestal vlak voordat de vluchten beginnen weer op.

Vroeger starten

Afdeling 5 neemt schijnbaar het voortouw en gaat eerder beginnen met de jonge duiven. Eigenlijk zou iedereen in juni moeten starten. Als Afdeling 5 eerder start, moet Brabant 2000 dat ook doen. We varen elk jaar in elkaars vaarwater, waarbij Brabant 2000 altijd aan het kortste eindje trekt. Wij moeten dan wachten tot Afdeling 5 klaar is met alle groepslossingen.

Hier verliezen we elk jaar een hoop jonge duiven met de eerste vluchten. Te laat lossen door twijfelende afdelingen voor ons is daar de grootste oorzaak van.

Zo vind ik ook dat we de eerste vluchten niet te ver uit het oosten moeten lossen met die aanhoudende westenwind. De duiven worden te ver het land in gedreven en komen tussen duiven van verdere afdelingen terecht, waardoor wij ze niet meer terugzien.

Verliezen zijn van deze tijd, maar we hebben daar ook zelf schuld aan. Te laat starten met de wedvluchten, bijvoorbeeld. Men wil een hoop opleervluchten vooraf organiseren, maar een serieuze duivenmelker doet daar niet aan mee. Hier gaan ze alleen mee als er prijzen aan gekoppeld zijn, anders vind ik het een verkwisting van tijd en geld.

Eén opleervlucht zou in mijn ogen voldoende moeten zijn. Ik zie elk jaar mensen aan drie opleervluchten deelnemen. Zij geven vervolgens na drie wedvluchten geen duiven meer mee omdat ze er geen meer hebben of omdat ze allerlei problemen hebben opgedaan in de reismand.

Boven de 400 km

Wij hebben in onze afdeling gelukkig tweemaal de kans gehad om boven de 400 km te spelen. Daar werd voor mij veel duidelijk, want de duiven die ik voorheen niet op de uitslag zag, waren er nu wel. Als ze die kansen niet gekregen hadden, had ik ze waarschijnlijk uitgeselecteerd. Nu zijn ze volgend jaar misschien wel mijn betere.

In Afdeling 5 hebben ze één keer 350 km gehad, verder alleen veredelde vitesse vluchten. Ja, weliswaar minder verliezen dan hier, maar de helft van wat overbleef zal daar naar de poelier gaan. Hieronder ook duiven waar zeker potentie in zit, maar die zich simpelweg niet konden ontplooien dit jaar.

Is dat dan de duivensport die we willen? Louter korte vluchtjes, geen verliezen en de helft na het seizoen naar de soeppan verwijzen? En dan moet je nog een kunstenaar zijn om de goede eruit te vissen. In allerlei kwakzalvers die duiven tegen betaling selecteren geloof ik namelijk niet.

Op bouw selecteren zal best, maar de grootste scharminkels heeft een goede duivenmelker tegen de laatste vlucht allang zelf verwijderd. En in duiven kijken lukt op eigen hok al niet, laat staan op dat van een ander.