Geplaatst op 18:09h
in
Blog
Op vrijdag inkorven en de vlucht 100 km inkorten is een juist genomen beslissing, vind ik. Nu de overige dagfond concoursen nog wat inkorten, anders vrees ik dat daar alsnog niet veel duiven voor worden aangemeld.
Uit diverse berichten maak ik op dat ook in Zeeland veel goede duiven het loodje hebben gelegd, nog meer dan hier in Brabant. Waar ging het mis? Slecht water in de tank? Te weinig tijd tussen rust en lossen? Al dat gerij? Het na de middag lossen met 32 graden? We komen het vast niet te weten, maar dit is beslist geen opsteker.
Was het vroeger dan anders? Nou, men had niet de communicatie van nu en groepslossingen waren er ook niet. De duiven gingen er geregeld om 06.30u uit, vaak met wat bewolking, maar dat was geen enkel probleem. Sterker nog, die concoursen verliepen vaak beter dan die met de zon hoog aan de hemel.
De jonge duiven startten op 23 juni voor prijs. Ik ben altijd aardbeienteler geweest, en ook toen was het wel eens 30 graden. Draden hingen toen ook overal in de lucht. Je had ook rampvluchten, maar zelden vielen de duiven bij thuiskomst dood neer. We leerden de jonge duiven gewoon op en de concoursen gingen gewoon van start, maar zoals gezegd werd er wel vaak voor 07.00u gelost.
Vandaag de dag staan we elkaar regelmatig voor de voeten, omdat iedereen tegelijk begint (nationaal vliegprogramma). Dit was vroeger niet het geval. Onze duiven kunnen nu ook niet vroeg meer worden gelost met al die groepslossingen.
De Polen lossen zelden na 06.00u en hun duiven lijken in de schemering prima te kunnen vertrekken. Zo moest ik ze eens om half 6 ’s ochtends helpen om hun vrachtwagen van het land te trekken, maar de duiven hadden ze toen al gelost.
Hier is men te voorzichtig geworden, meen ik. Daarnaast vraag ik me af of er voldoende aandacht is besteed aan het vervoer met deze temperaturen. Het hitteprotocol was zeker op zijn plaats geweest, deze temperaturen werden immers lang van tevoren voorspeld.
Achteraf praten is natuurlijk makkelijk, maar een derde van de dagfond duiven in Brabant en Zeeland is na dit weekend dus wel uitgeschakeld. De overlevenden blijven slechte mest produceren, het lijkt wel of ze verbrand zijn of dat hun nieren een klap hebben gehad.
Ik heb er enkele uit het vlieghok gehaald en in de buitenren bij de kweekduiven gezet. Zij zijn te ver heen om nog te vliegen dit jaar. Daarbij lijken de doffers de grootste klappen te hebben gehad. Ik ben er uiteindelijk één kwijt en mag dus eigenlijk niet mopperen, maar ik ken veel bekende liefhebbers die momenteel in zak en as zitten en dat vind ik erg jammer.
Een Belgische liefhebber vertelde me van de week dat je als duivenmelker continu aan het opbouwen bent. Hier moet ik hem gelijk in geven.