31 jan Ze zijn weer gespeend

De eerste jongen van het nieuwe jaar zitten er weer af, dus 2018 kan beginnen. Ook de vliegduiven zitten gekoppeld, al had dat wat meer voeten in de aarde. In één hok 28 koppels op zijn plaats krijgen is moeilijker dan in de kweekafdelingen van 12 koppels per hok.

Bij de kwekers geen enkel probleem, maar bij de vliegers wilde de tweejarige duiven ineens liever ieder 3 bakken hebben. Na een dag of 4 opgesloten te zitten waren de problemen opgelost.

Nu mogen ze op eitjes komen, een nestje grootbrengen en dan nog eens 10 dagen op eitjes komen. Ook vorig jaar heb ik dat zo gedaan, om ze maar zo lang mogelijk bij elkaar te houden en goed gekoppeld te krijgen.

Vandaag was het tijd voor een bad, dus hadden ze de gelegenheid om zich eens lekker te wassen en te ontspannen.

30 jan Geluk kun je afdwingen in de duivensport

Kijk, in de duivensport moet je soms geluk hebben met de aanschaf of het koppelen van bepaalde duiven.

In sommige gevallen kun je geluk zelf afdwingen, door op zoek te gaan naar verbetering of versterking. Zelf wil ik altijd beter worden en dus luister ik naar wat andere liefhebbers te vertellen hebben en lees ik veel.

Doe ik altijd iets met die informatie? Soms wel, soms niet.

Enkele jaren geleden waren Gerard Koopman en zijn verzorger hier om te zien hoe mijn hokken waren. Deze week komt er een Belgische top duivenmelker langs om te zien hoe ik het doe, dus ook grote hokken proberen te leren van elkaar.

Ik ben vroeger grootgebracht in een duivendorp met meer dan 300 duivenmelkers en ik durf hardop te zeggen dat ik als tienjarige door niet één van deze 300 liefhebbers geholpen werd.

Toen al was de duivensport een harde sport en ik had al snel door dat ik dingen zelf uit moest zoeken en niet afhankelijk moest zijn van anderen.

Geholpen ben ik nooit, maar bedonderd ben ik genoeg. Gek genoeg niet door mensen waar ik duiven van kocht, maar wel door mensen die op een sluwe wijze aan duiven of informatie wilde geraken.

Kijk, ik heb zelf nooit om een duif gebedeld of gevraagd. Als ik er eentje wilde hebben, probeerde ik die te kopen. Ging dat niet, dan had ik pech en ging ik op zoek naar een andere duif.

Dus de vraag: “Hoe kom jij aan goede duiven?” kan ik simpelweg beantwoorden met dat ik ze gewoon gekocht heb. Soms veel te duur, maar vaak ook niet.

Wat dat betreft herken ik mezelf in de jeugdige Maarten Huijsmans. Niet gemakkelijk van zijn stuk te brengen, altijd op zoek naar verbetering en niet te snel tevreden met eigen resultaten.

Inmiddels weet ik dat je karakter gevormd wordt door de dingen die je meemaakt in het leven. Bij mij heeft dit ertoe geleid dat ik niet te snel meer op mensen vertrouw, hoe mooi ze zich ook voordoen.

Gelukkig heb ik wel enkele goede vrienden waar ik ieder jaar enkele duiven mee ruil. Is het geen verbetering, dan gaan ze gewoon weer terug. Ik verkoop geen duiven van hun en zij niet van mij.

30 jan Een kleine tip: WD-40

De meeste liefhebbers hebben voetringen nu. Degene die ze nodig hadden, konden noodringen aanvragen die vaak binnen een paar dagen op de mat lagen.

Toch zullen er heel wat jongen redelijk groot zijn om te ringen. Hier gebruik ik altijd WD-40, waarmee je ze zelfs nog kunt ringen al zijn ze 12 dagen oud. Daarbij trek je geen poten kapot en blesseer je geen tenen.

Normaal ring ik nooit zo snel. In het verleden is mij namelijk meermaals overkomen dat de ring eraf viel, omdat ik ze simpelweg te vroeg ringde.

Ik kijk dat nooit na, dus liepen er bij het spenen weleens duiven zonder ring rond. Gelukkig bleef dit wel bij een enkele keer, vandaar dat ik ze nu dus wat ouder ring. Op die manier kan hij er zeker niet af vallen.

30 jan De gouden ringen zijn er eindelijk

De gouden ringen zijn er eindelijk. Met een maand vertraging, maar toch.

Ik hoor dat er oplossingen gezocht worden om ook de eerste zending noodringen over te laten zetten naar het gouden ringenconcours, dus alles komt goed.

De jongen groeien goed en zullen dit weekend op eigen benen komen te staan.

Binnen het kader van de PIPA veiling wil ik Amazing Nugget naar voren halen. Zij heeft als vader Big Senna van D. Marijnissen, wie jarenlang de beste halve fondspeler van Noord-Brabant is geweest.

De moeder van Amazing Nugget is een dochter van het unieke kruisingsproduct Rocketeer x Goldmine.

Amazing Nugget heeft alleen als jong gevlogen en werd toen 3e WHZB. Daarna is ze naar de kweek gegaan met geweldige kweekresultaten als gevolg: onder andere dit jaar de 3e Npo Orleans met Blue King, maar ook bij Jan Timmermans winnen enkele kleinkinderen top 10 Npo, dus ook haar nakweek is super.

23 jan Goede of mooie duiven?

Hier selecteer ik al jaren op de uitslag en de zomerjongen in de hand. Mocht je je duiven op uiterlijke kenmerken selecteren, dan heb je binnen de kortste keren een hok vol mooie duiven die achteraf niets waard blijken te zijn.

Ik was enkele jaren terug bij een wat oudere liefhebber met ruim 40 kweekkoppels. De beste man presteerde niet, maar verkocht schijnbaar veel doordat een andere kampioen in de jaren daarvoor enkele goede duiven van hem had.

Ik heb enkele duiven in handen gehad. Zacht van pluim, perfect van bouw… Hij zou er alle tentoonstellingen mee af kunnen, alleen voor de vluchten was het niets.

Maar zoals op de meeste plaatsen waar veel duiven verkocht worden, zit er af en toe wel eens een goede bij. Die wordt onthouden en de honderden slechte worden vergeten.

De duiven zijn aan het veranderen. Vroeger zag je een duidelijk verschil tussen doffer en duivin, nu niet meer. Ook zag je vroeger veel duiven met enorme neusdoppen, ook dit is zo goed als weg. Ook de grote Belgische duiven zie je bijna niet meer.

De echte sprinters of duiven die echt niet verder kunnen dan 300 km (of het moet wind vanachter zijn), dat zijn vaak duiven die wat malser aanvoelen wat het vlees betreft.

De duiven van nu – de echte allrounders – zijn harder van bouw en spieren. Je zou er een spijker mee in een plank kunnen slaan. Vaak zijn dit ook duiven die na 7 uur vliegen amper gewicht verliezen en na enkele uren weer op gewicht zijn.

Zelf denk ik dat de echte allround duiven die op alle afstanden uit de voeten kunnen, toch in Nederland zitten. Hier heb je overal een oplopend vliegprogramma met meerdere losplaatsen.

Op de meeste afdelingen kun je enkele keren onder de 200 km spelen en de rest er boven. In België is Noyon amper 200 km en zijn de meeste namen als Bourges, Argenton, La Souterraine grote midfond vluchten voor hier wat afstand betreft.

Het mooiste van België is dat ze meermaals per jaar Nationaal kunnen concoursen door hun breedteligging en dat kan hier dan weer niet. Nederland is hier simpelweg te diep voor.

Zoals ik al eens eerder aanhaalde, zouden ze Nederland beter in twee sectoren kunnen opdelen en alle afdelingen weg of benoemen tot samenspelen.

Alleen dan zou er duidelijkheid komen waar de betere duiven zitten. Ook zouden de duiven zich beter kunnen ontwikkelen met een massale lossing en zouden we niet zo gemakkelijk totale overrompelingen krijgen op de concoursen van sommige grote hokken.

Zelfs de wind zou dan minder bepalend zijn door de grotere lossingen. Volgens mij is dit het enige redmiddel voor de duivensport, maak het nu eerst aantrekkelijk voor de huidige leden en dan komen de nieuwe vanzelf.