13 jan Verloren moeite

De secties jonge duiven hebben mijns inziens niets bereikt de laatste jaren. Een vliegprogramma voor jonge duiven dat steeds meer lijkt op het Quiévrain-spel in België, aangevoerd door oostelijk gelegen hokken die hopen dat zij met 200 of meer jongen de boel aan flarden kunnen vliegen. Op vluchten van 140 km met meestal een westenwind is dat in ons land perfect mogelijk.

Ik kan mijn plezier niet halen uit vijf minuten duiven wachten op een vlucht van amper anderhalf uur. Die instapmogelijkheden zijn dan ook gelul als je het mij vraagt. Ik heb meermaals jongen die amper 250 km hebben gespeeld direct op 450 km gezet met goede resultaten als gevolg. De afdelingen moeten er gewoon voor zorgen dat er de eerste weken van het seizoen genoeg opleermomenten zijn om de jongen die verloren zijn gegaan, in te laten springen.

Afgelopen jaar heb ik een liefhebber in eigen vereniging geadviseerd om zijn jongen van 250 km gelijk op Orléans 455 km te spelen. Tot zijn verbazing met een goed resultaat. Bas Verkerk deed dat ook met een deel van zijn jongen die tot dan toe alleen nalijn hadden gevlogen. Ook daar met een goed resultaat.

Wie gaat mij overtuigen dat wanneer een duif gelost wordt, hij of zij precies weet hoe ver ‘ie moet vliegen? Nee, het gaat erom dat je duif in orde is, gemotiveerd is en voldoende brandstof in de tank heeft. Daarna komt het op kwaliteit aan.

We krijgen steeds meer voorzichtige spelers die vroeger alles plat speelden op vluchten boven de 400 km, omdat ze toen echte duiven op hun hokken hadden die er niet voor terugdeinsden om 500 km met het grootse gemak af te raffelen. Desnoods elke week.

Nu schijnen ze niet verder dan 300 km te willen vliegen. Gun een ieder zijn spel, we gaan toch ook niet roepen dat 600 km ver genoeg is om ZLU te spelen op de kortste afstand, omdat ze anders in de hoger gelegen Rayons niet mee kunnen doen?

Waar zijn we met zijn allen mee bezig, vraag ik me wel eens af. Eén ding is zeker: laat er dit jaar in de eerste zes weken maar geen zware vlucht komen, anders zijn er schrikbarend veel jaarlingen kwijt die tot dan toe niet verder zijn gespeeld dan 250 km.

We gaan het beleven, maar de charme van het jonge duivenspel dat ooit in het gehele land de boventoon voerde is gesloopt door mensen met geen enkel belang in de duivensport. Ik heb het vaker aangehaald: de duivensport kalft van bovenaf in en niemand schijnt daar iets aan te willen veranderen.

12 jan We gaan het beleven

Gisteren beschreef ik een doemscenario op deze website over de huidige duivensport, maar ik hoop dat ik het niet bij het juiste eind heb en we verder kunnen met een mooie en eerlijke manier van duivensport bedrijven.

De toekomst ligt momenteel op veel plaatsen in de broedschaal. Hier hebben de kweekduiven gemiddeld één week eerder bijgelegd dan vorig jaar, wat vast met het zachte weer te maken heeft. De jongen groeien als kool en de kwekers eten en drinken stevig, terwijl de mest als bolletjes rond de broedschotel ligt. Ik zie dit graag, dat betekent dat de spijsvertering goed is.

Nu heb ik nooit last van spuitende jongen. Of dit door onze mengelingen komt weet ik niet, maar ik zie het simpelweg nooit. En dat terwijl ze open hok hebben en de luchtvochtigheid in het hok enorm hoog is met het weer van de afgelopen dagen.

Ik had het er van de week nog over met Willem de Bruijn die ook slechts één mengeling voert. Het maag-darmstelsel van een duif kan snel veranderen door elke keer van voeding te wisselen. Vooral in het vliegseizoen door telkens van licht naar zwaar voer over te schakelen. Hier krijgen de duiven genoeg, dus kunnen ze kiezen. Ook is de mengeling vetrijk, licht verteerbaar en zeker niet zwaar door teveel eiwitten.

De beste liefhebber van Nederland bij de WHZB geeft onze mengelingen, maar ik las dat de beste vitesse duif WHZB van Nederland ook onze mengelingen eet. Referenties genoeg en teveel om op te noemen, maar sommige grote kampioenen hebben dat liever niet en dat respecteren wij natuurlijk ook.

De enorme populariteit van de Championsmix en NPO-mix is te danken aan de inzet van mijn zoon die het is gaan verdelen en er inmiddels elke dag tot in de late uurtjes werk aan heeft om alles te regelen. Mooi voor hem, zo is hij toch bij de duivensport betrokken.

Verkopen doet het zichzelf door de hoge doorstroom in de winkels omdat het geen seizoen mengeling is. Reclame maken anders dan op deze website doet hij niet, daar zijn de marges op duivenvoer ook niet groot genoeg voor. Het is dus vaak mond-tot-mondreclame van tevreden gebruikers.

Triest nieuws

Wij kregen deze week het bericht dat Frans Fanger plotseling is overleden. Frans runde met zijn broer en later Paloma hun welbekende winkel in Badhoevedorp en was een fijne klant van ons. Wij wensen zijn familie, vrienden en collega’s dan ook veel sterkte met dit grote verlies.

11 jan Terug in de tijd

De duivensport zit op een dood spoor. De NPO-voorzitter is straks weg en er is geen degelijke vervanger. Het wordt weer als 25 jaar geleden: stilstaan zonder nieuwe ideeën, de secties weg en met zijn allen weer in de tang zitten bij de kiesmannen.

Het nieuwe nationale vliegprogramma brengt voor mij weinig tot niets en mag van mij best overboord worden gegooid. Laat de afdelingen het zelf maar bepalen. Ik zag dat jonge duiven nog gewoon op de nalijn worden toegelaten. Totale competitievervalsing, als je het mij vraagt.

Waarom zoveel instapvluchten van amper 100 km als er gewoon nog met verduisterde jongen op de nalijn mag worden gespeeld? We zagen dat afgelopen jaar in ons samenspel: amper 400 op het jonge duivenprogramma en meer dan 1.000 duiven weg op de nalijn. Vlieg maar op nationale kampioenschappen als je tegen weinig duiven speelt. Nee, het is duidelijk dat er veel zonder duivenverstand rondlopen.

Mijn hoop is gevestigd op het afdelingsbestuur dat in het verleden amper open stond voor nieuwe ideeën. Ik ben benieuwd wat het ons zal brengen en of daar iemand het verstand heeft om van vier Rayons twee te maken en daar de punten uit te halen in plaats van de krakkemikkige samenspelen. Die hadden ze ook al lang moeten samenvoegen vanwege te weinig leden en deelname op de vluchten, maar ook daarvoor geldt: stilstand en geen knopen durven doorhakken richting de toekomst.

08 jan Wiens mening is juist?

Met deze donkere dagen is er weinig te doen en neem ik enkele dagen de tijd om de vliegduiven te koppelen. Dit heb ik maandagavond gedaan. Gelijk het licht uit en ze met de natuur op laten staan en niet één is er gepikt. Ze lagen dinsdagochtend allen samen in de schotel. Nu laat ik het licht meestal enkele dagen uit om niet teveel felheid in het hok te krijgen, de duiven blijven dan iets rustiger.

Het vervelendste karwei is het om en om loslaten van de koppels en ze hun eigen bak laten zoeken, aangezien enkele tweejarige doffers meerdere bakken willen en enkele tweejarige duivinnen van bak veranderd zijn. Dat betekent elke 20 minuten een ander koppel loslaten. Ze zitten hier op een hok met 24 koppels, dus ze hebben elk eenmaal daags de gelegenheid om te eten en drinken. Meestal trek ik hier drie dagen voor uit en op dag drie schijnen ze het vaak allemaal te snappen.

In de tussentijd lees ik vaak wat duivenkrantjes. Nu was ik de eindeloze uitslag van de enquête in het Spoor der Kampioenen aan het lezen. Nodeloze bladvulling, meer lijkt het niet. Ik denk dat een enquête pas zin heeft als er daadwerkelijk iets mee gedaan wordt en niet om meningen te peilen. Die geeft men op social media immers al genoeg.

Het eindeloze geschop tegen het NPO-bestuur heeft geleid tot het beschikbaar stellen van de functie van onze voorzitter. Het zal moeilijk worden om één nieuwe te kiezen, aangezien er heel wat mensen aangegeven hebben het beter te kunnen en die passen niet allemaal op één stoel. Ik ben benieuwd wie zijn kans gaat grijpen en het beter gaat doen. Misschien één van de voorzitters van de afdelingen waarvan sommige hun eigen afdeling niet eens kunnen leiden, laat staan de NPO?

Bij de kweekduiven loopt alles voorspoedig. Enkele koppels zijn al aan het bijleggen, hun eerste eitjes waren dus van 5-12-2019. Het eerste ei en de nieuwe leg is 7-1-2020, dus als ze de cyclus gewoon grootbrengen, heb je bij gezonde duiven alle vier à vijf weken een nieuwe leg.