13 aug

Geplaatst op 15:51h in Blog

Vroeger keek ik enorm uit naar de NPO-klassiekers voor jonge duiven. Ik sliep de nacht ervoor niet of nauwelijks. Ik herinner me Orléans 2012 nog goed. De duiven kwamen de vluchten daarvoor super en verkeerden in bloedvorm.

Ik besloot de duiven al op woensdagavond bijeen te laten. Op het moment dat ik de duiven wilde pakken, liep mijn vrouw het hok in. Er stonden controleurs aan de poort. Eerst dacht ik aan een controle voor mijn bedrijf, maar nee, het was een dopingcontrole.

Nu had ik daar al ervaring mee. In ‘97 en ‘98 won ik NPO Bourges, de vlucht waar ik destijds warm voor liep. In ‘99 won ik de 5e NPO Bourges. Bij het binnenbrengen van de klok had de gehele vereniging een smile van oor tot oor. Ik was namelijk in de verzamelloods gecontroleerd op doping.

Je hebt in aanloop naar Orléans natuurlijk liever geen mensen door je hok struinen om mest. Ik moest de duiven nog in de manden steken om ze in te korven. Toen ze weg waren, dat dus snel gedaan. Eenmaal in het lokaal, leek het of de manden leeg waren. Je zag niet één duif zitten door de 1-vaksmanden, die waren allemaal gaan liggen. Toen ik aan de beurt was, nam ik ze uit de manden en ze waren drijfnat. Bezweten en opgeblazen tot en met.

Het was voor mij duidelijk; niemand ging voor mij pakken. Die nacht niet geslapen en om 5u was ik klaar voor de dag des oordeels. Het werd een knaluitslag met vijf duiven in de eerste acht NPO tegen 7.795 duiven. Ik had er 45 mee en won 41 prijzen, waarvan 9x per honderdtal. Zoiets kon alleen door een plan te hebben en dat vanaf het spenen consequent uit te voeren.

Twee weken erna was het weer Orléans en werd ik verslagen door een duif die ik had weggegeven aan een vriend. Desalniettemin won ik zeven duiven in de eerste zestien NPO. De dopingcontroles waren overigens negatief, net als in 1999, 2010, 2012, 2015 en 2021.

Die geschonken duif aan die vriend kwam uit Blue Rocket, die in 2010 de 4e nationaal won van een loodzware Orléans (waarvan ik de snelste had tegen 60.000 duiven). Een andere dochter van Blue Rocket is de duivin van het Millennium koppel, waarvan de nazaten nu verantwoordelijk zijn voor de uitslagen van de laatste vier jaar.

12 aug

Geplaatst op 18:37h in Blog

Veel liefhebbers kampen met one eye cold, ik krijg er nog elke dag mails over. Soms ook mails met commentaar, maar daar reageer ik niet snel op. Toch zeker niet van overnachtspelers die een andere mening hebben over het jonge duivenspel. Daarbij verplicht ik niemand om mijn blogs te lezen.

Iedereen ziet en beleeft de duivensport op zijn eigen, unieke manier en het is moeilijk om je als outsider in te leven in wat zich binnen andermans afdeling afspeelt.

Maar goed, terug naar one eye cold. Eén mailer had goede resultaten door een ui op te hangen in zijn hok en daar alle dagen een stukje af te snijden. Wie dat wil proberen, ga je gang.

Ik weet dat er vroeger bij menigeen uien in pantykousen in de hokken hingen tegen de luchtwegen. Zo werden er ook gedroogde varens met mottenballen op het plafond gelegd tegen de muggen.

Bij mijn schoonvader bouwde ik in ‘89 mijn eerste hok van sloophout. Hij hield destijds varkens, dus op het hout zat carboleum, van de ribben van het binnenwerk tot de balken van de vloer. De varkens kwamen daar niet aan.

In de zomer bleef je die carboleum ruiken, het kwam zelfs door de binnenbetimmering heen. Nooit heb ik daar één mug gezien of luizen onder de duiven gehad, en de jonge duiven kwamen super op dat hok.

Jonge duiven

Mijn jonge duiven hebben inmiddels ook one eye cold gehad en dat is nu zo goed als weg. Ik heb ze behandeld zoals in mijn eerdere blog beschreven.

Zaterdag gaan de jongen voor de eerste keer zonder groepslossingen los. Met de westenwind is de ligging hier niet gunstig, daarbij geen massale aankomsten zoals voorheen.

In totaal dus twee vluchten; 145 km voor de late jongen (nalijn) en 245 km voor de ervaren winterjongen (programma). Voor een fanatieke jonge duivenspeler als mezelf is dat om te huilen, maar het is niet anders. Ik ben fanatiek met de jongen en speel dat spel nu eenmaal graag. In principe begint mijn voorbereiding al vanaf het spenen. Helaas is mijn lievelingsspel me zonder geldige reden ontnomen.

Op de trainingsvlucht van afgelopen woensdag zijn ook weer een boel onervaren jongen verspeeld overal, terwijl de oude duiven zo thuis waren. Wat verliezen betreft maakt het dus niet uit of we in juni of half augustus starten. Vele zouden misschien eens bij zichzelf te rade moeten gaan of ze in hun voorbereiding niet wat hebben laten liggen.

11 aug

Geplaatst op 16:42h in Blog

Vorig jaar was een superjaar en won ik veel, zo werd ik onder andere 4e provinciaal hok vitesse/midfond en 1e provinciaal hok dagfond onaangewezen met de oude duiven.

Dit jaar wat strubbelingen, ook door eigen schuld. Te laat dingen opgemerkt en ik had medisch in moeten grijpen toen het nodig was. Vooralsnog werd het 1e provinciaal hok vitesse, 8e provinciaal hok midfond en 7e provinciaal hok dagfond onaangewezen.

Vorig jaar niet één opmerking gehad in de trant van ‘knap gedaan’, dit jaar diverse keren gehoord “het ging niet zo lekker hè, met de oude duiven?” Niet dat ik ervan wakker lig hoor, de personen in kwestie stonden zelf op geen van de drie disciplines bij de eerste 50 provinciaal hokkampioenen.

Vaak kan men beter eerst in eigen tuin het onkruid wieden, voordat ze bij een ander kijken. Zelf interesseert het me niet hoe een ander speelt, ik kan bij niemand op het hok of in de privésfeer meekijken.

Zo ken ik mensen waar normaal niet tegen te spelen is, waarbij het momenteel niet lekker gaat in het gezin, bijvoorbeeld door ziekte bij zichzelf, de partner of door problemen in de relationele sfeer. Zoiets werkt altijd door in het duivenhok, vandaar dat ik geen oordeel vel over anderen en mezelf bezig houd met mijn eigen hok.

Ook hier gaat het niet altijd zoals ik wil, maar dat is duivensport. Mocht ik elke week zo spelen als de laatste vier weken bij de jonge duiven, dan zou voor anderen de lol er ook snel af zijn. Er zullen ongetwijfeld mindere vluchten komen, al hoop ik stiekem van niet, natuurlijk.

10 aug

Geplaatst op 17:09h in Blog

We maken ons langzaamaan weer op voor het weekend. De duiven zien er top uit, alleen het weer is lastig. Ze kunnen niet altijd los op de momenten dat ik wil, maar het is niet anders.

Afgelopen zaterdag kwam Mike van De Duif de trofee nog brengen. Dit was net voordat de duiven moesten komen, dus snel even in ontvangst genomen, het kon niet anders. Wel een mooie geste dat ze zelf alles langsbrengen. Van onze afdeling moet ik nog van twee jaar vazen krijgen, bijvoorbeeld.

Jaren terug moest ik lachen om het programma bij Jan in Friesland en nu lacht hij ons uit. Hij speelt nog 285, 285, 373, 445 en 472 km versus wij 243, 328, 355, 328 en 450 km. Zo gek is het in Brabant, terwijl bij Jan de verliezen in de afdeling veelal stukken groter zijn. Wat een bangeriken in Brabant.

Ik had het er gisteren met Ronald Veenendaal over. Het mooiste zou zijn dat er twee competities komen en dat de nalijn tegelijkertijd start met de jonge duiven, begin juli. Op de nalijn alleen 145 km en bij de jongen gewoon een oplopend programma met enkele keren boven de 400 km.

Nu wordt het spel bij een groot deel van de jonge duivenliefhebbers ontnomen door een stel bangeriken die zelf elk jaar dezelfde fouten maken en niet verder durven spelen uit angst een duif te verliezen. Voor die groep is een gelijklopende nalijn dan ideaal.

Op deze wijze kan iedereen het spel krijgen waar hij contributie voor betaalt. Ik neem aan dat er ook niet één dagfond of overnachtliefhebber zit te wachten op vluchten van 400 km voor de dagfond en 650 km voor de overnacht? Waarom dan wel de jonge duivenspelers elk jaar afranselen? Gun ieder zijn spel en doe bij de NPO eens iets waarvoor je bent aangesteld in plaats van je enkel bezig te houden met aankomende Olympiades of feestavonden.

Heel veel liefhebbers jammeren op dit moment dat ze hun duiven niet binnenkrijgen. De duiven zijn door de wind vanachter totaal niet moe en tel daar de veel te korte afstanden bij op.

Pakweg 30 jaar geleden moesten de duiven het met mindere kwaliteit voer en producten doen, maar vlogen ze veel grotere afstanden met concoursen die stukken langer duurden. Toen verspeelden we ook regelmatig duiven door rampvluchten her en der en waren er ook roofvogels en adeno.

We hadden toen alleen nog geen Facebook. Nu roepen mensen daar al ‘rampvlucht’ terwijl de prijzen nog niet eens af zijn. Ook in België kennen ze dit fenomeen nu en dierenwelzijn houdt de boel daar nauwlettend in de gaten. Geef gekken een uitlaatklep en je krijgt de grootste problemen.

09 aug

Geplaatst op 18:29h in Blog

Diverse afdelingen vliegen komende zaterdag boven de 350 km met hun jongen en staan wederom op dezelfde losplaats als ons. Wij daarentegen vliegen amper 220 km voor de kortste afstanden.

Het is ongelooflijk hoe stompzinnig het afdelingsbestuur handelt. Het jonge duivenspel is totaal verziekt in Brabant. Tweemaal Pontoise. Waarom niet één daarvan vervangen voor Sens om de leden alsnog tegemoet te komen, zou ieder weldenkend mens denken?

Schermen met de enorme aantallen aankomend weekend op de nalijn, gaat nergens over. We zitten met de jongen 100 km verder dan het begin van de eerste nalijn vlucht. Het is dan niet gek dat mensen alles op de nalijn zetten. Je zou maar 100 jongen hebben gekweekt om ze vijf nalijn vluchten te geven van amper 200 km. Maar ieder zijn ding.

Ik hoor diverse geluiden dat er veel op gaan stappen uit de vliegcommissie en het bestuur. Dat deze uitstroom door enkele bestuursleden wordt veroorzaakt, is een slechte zaak. Die zouden misschien juist zelf de eer aan zichzelf moeten houden en op moeten stappen wegens onkunde.

Hier al wekenlang geen duif verspeeld. Er zaten zestien medio mei gespeende jongen bij die 2 weken geleden zijn ingelast. Zij zijn twee keer met de auto weggevoerd op 30 km, daarna 60 km en toen gelijk naar 143 km. Met een zuidwestenwind kan dat prima, ze zitten er immers nog allemaal.

In totaal had ik er 175 geringd waarvan nog 110 aanwezig. Twee zitten thuis als opwachter van de rest, ik laat ze namelijk niet graag in een leeg hok arriveren. Daarbij heb ik er zelf verschillende verwijderd.

Als je de vierde vlucht nog met 50 jongen wilt spelen, moet je er 100 kweken. Kweek je uit alles wat veren heeft, dan valt 70% af. Daarbij ben je bijzonder naïef als je denkt dat het allemaal goede zijn, omdat het mooie waren.

Uit ervaring weet ik inmiddels dat je er tien moet kweken om één of twee duiven door te houden die het waard zijn om het andere jaar een nieuwe kans te geven. En dan kweek ik alleen uit duiven die echt iets gepresteerd hebben op de wedvluchten. Laat staan dat je uit duiven kweekt die amper blad hebben geraakt.

One eye cold

Dit weekend heb ik veel mails en telefoontjes gehad uit heel Nederland over one eye cold bij de jongen. Iets wat volgens sommige niet zou moeten kunnen bij donker weer. Zelf vind ik het niet zo’n probleem. Ik heb meermaals de 1e gewonnen met een jong dat one eye cold had. Vaak volgt de echte topvorm zodra ze er vanaf zijn.

Druppelen, zalven, donker zetten… Niets dat helpt. Zelf heb ik de beste ervaring met onderdompelen in water met zout en azijn. Eerst triggeren dus, zodat meerdere jongen het krijgen. Daarna uitroken met Koudijs en dan zijn de problemen meestal binnen een week weg. Iedereen op zijn eigen manier, maar zo doe ik het en daar doe ik niet geheimzinnig over.