31 mrt De eerste keer

Zaterdag kan je in onze afdeling meedoen op 60 km. Zelf moet ik er niet aan denken, er wordt zelfs sneeuw voorspeld.

Vorig jaar had ik midden in de week de oude duiven buiten en die belandden in een sneeuwstorm, zodanig dat ze niet eens konden vallen. Het weekend erop won ik de 1^e en 2^e prijs met 7 duiven in de top 10 tegen 2.100 duiven.

Ik schrijf wel vaker dat kou slechts een emotie is. Duiven kunnen daar goed tegen, als je ze maar kort bij de natuur houdt. Geen verwarmde hokken of schuifjes dicht, dus.

Tocht is veruit het slechtst en moet je vermijden, duiven moeten uit de tocht kunnen zitten. Mijn hokken zijn open aan de voorkant en dat geldt ook voor de plafonds. Waar de duiven zitten is het plafond 1,22m dicht en aan de voorzijde 1 meter open. Waar ze verblijven – in hun woonbak – tocht het dus niet.

Er liggen boomse pannen op het oude duivenhok waar je gewoon door naar buiten kunt kijken. Dit betekent dat ik wel eens sneeuw moet ruimen in het hok. Doordat de voorzijde en het plafond grotendeels open zijn, hap ik wel een stuk minder stof. En nogmaals, de duiven lijden er niet onder. Sterker nog, ik ben beter gaan vliegen sinds deze open constructie.

In een ver verleden wilde ik uithalen op de vitesse met de oude duiven. Overal hingen kachels, de temperatuur kwam ook ‘s nachts niet onder de 15 graden. Dit waren mijn slechtste jaren. Ik kwam erachter toen ik uit frustratie alle ramen en plafonds open liet staan en de duiven plots kopprijzen gingen winnen.

De destijds populaire ATX-verwarming hangt er nog, maar wordt nooit gebruikt. Na enkele weken kwam ik erachter dat ze niets toevoegden. Ik gebruikte ze om de doffers de nacht voor het inmanden warm te zetten, maar bij de duivinnen had ik die platen niet en ik merkte geen verschil. De duivinnen kwamen zelfs stukken beter.

Al doende leert men, dus. Mijn beste leermeester in de duivensport is de lange reeks domme fouten die ik gemaakt heb. Ik heb het meeste wat ik opving zelf getest, zoals wondermiddeltjes, motivatie, verluchting, trainingen, etc. Alles heb ik wel eens geprobeerd. Ook heb ik meerdere duivenhokken gebouwd en jaarlijks verbouwd, niets was me teveel.

Met de meeste bevindingen ben ik flink op mijn bek gegaan, vandaar dat ik weet dat er heel wat onzin wordt uitgekraamd in de duivensport.

Zo ben ik ook beslist geen fan van gekleurde oog-, neus- en bekdruppels. Vroeger had men de druppels van Fabry, Brux en er was ook nog een zwarte druppel. Tegenwoordig zijn er blauwe en de veelgebruikte gele bekdruppels. Ook die heb ik getest en ze brachten niets meer dan vieze handen en een boze echtgenote die de vlekken niet uit mijn kleding kreeg.

29 mrt Medicatie

Ik ontving onlangs een e-mail van iemand die op controle was geweest met zijn oude en jonge duiven. De oude duiven hadden lichte ornithose en de jonge duiven lichte tricho. Er werd geadviseerd om ze allebei een week te kuren.

Ik ben natuurlijk geen dierenarts, maar dat wil niet zeggen dat ik hier geen mening over mag hebben. Ik denk dan aan de woorden van Willem de Bruijn, die zegt wel eens: “Je bent zwanger of niet, maar half zwanger kan niet.”

Zo lijkt me dat ook met een besmetting. Bij een serieuze tricho besmetting moet je kuren, maar elke dierenarts zou inmiddels moeten weten dat ‘lichte tricho’ uit zichzelf kan verdwijnen.

Meermaals maakte ik mee dat er bij mij lichte tricho werd vastgesteld. Ik schreef dan op welke duif het was en nam hem enkele weken later weer mee op controle. Men vond toen niets meer, terwijl ik hem niet had behandeld.

Lichte ornithose is geen rariteit met de koude ochtenden en het droge weer in deze periode, zeker op verwarmde hokken. Ik adviseerde de man om ze eens met Koudijs uit te roken, dat zal al veel helpen. Vandaar hier dus altijd open hok met open plafonds, vaak is het binnen even koud als buiten.

Een lichte tricho besmetting, als dat het ergste is… Het is nog 3,5 maand tot de eerste prijsvlucht. Voor mij zijn dat kinderziektes die ze zelf moeten zien te overwinnen. Mijn jonge duiven lopen de gehele ochtend voor het hok te grazen. Als ze daar al niet tegen kunnen, ziet het er slecht uit.

Medicatie is beslist nodig af en toe, maar als je tegen elke lichte besmetting kuurt, wordt de kwaal zodanig groot dat stevig kuren op termijn niet meer helpt. Vandaar dat ik de liefhebbers die mij vragen wat ik nu precies allemaal geef al lang niet meer serieus neem.

Ik kan elk jaar wel inschatten of ik een goed jonge duivenseizoen zal hebben of niet, dat zie ik aan de kwaliteit en vitaliteit op het hok. Zo’n drie weken voor de eerste prijsvlucht ga ik op controle. In de periode daarvoor ben ik zelf dierenarts en ken ik maar één medicijn: wegwezen als je iets mankeert.

De jonge duivenhokken staan in alle weertypes alle dagen open. Regen of sneeuw, daar moeten ze maar tegen kunnen. Ik houd de basisweerstand bij alle duiven zo hoog mogelijk door ze kort bij de natuur te houden en veel frisse lucht te geven.

Daarnaast krijgen ze 365 dagen per jaar goede, ondersteunende bijproducten en daar moeten ze het mee doen. Hoe een ander daarover denkt, interesseert me niet. Ik waak op eigen hok en heb daar geen geheimen over.

28 mrt De start is er in België

In België zitten de eerste vluchten erop, terwijl wij nog een maand moeten wachten. Met de jonge duiven moeten we zelfs 2 maanden wachten na de Belgen. Met dit mooie weer zou het hier ook prima kunnen, maar wij krijgen eerst drie trainingsvluchten waarvan één van 145 km (voor de verste afstand in onze afdeling zelfs dik 170 km).

Had men hier prijsvluchten van gemaakt – die desnoods nergens voor tellen – dan was de opkomst beslist veel groter geweest. De meeste van ons staan in het voorjaar immers te springen om te starten.

De een-na-laatste prijsuitreiking zit er ook op, ditmaal in Wijchen. Ze kunnen daar nog veel leren van de WHZB-uitreiking, want het was erg langdradig en rommelig. Ik kreeg last van mijn rug en besloot om niet op het eten te wachten en huiswaarts te gaan. De laatste uitreiking is die van de Gouden Duif op Tweede Paasdag.

Oude vliegduiven

Afgelopen week ben ik op controle geweest met de duiven en er werd niets gevonden. Ik blijf er dus gewoon vanaf. De trainingen zijn nog steeds vrijwillig, ook bij de duivinnen. Over enkele weken wordt het trainen verplicht met de vlag, eenmaal daags een vol uur. Althans, bij de duivinnen.

De doffers trainen ook een uur, maar die mogen wel vallen wanneer ze dat willen. De klep is uiteraard wel gesloten. Twee keer per dag trainen vind ik nutteloos, dat geldt overigens ook voor de jonge duiven.

Ik heb teveel liefhebbers gekend die het nodig vonden om hun jonge duiven 3x in de week weg te brengen op 60 km en ook nog aan huis te laten trainen. De meeste speelden enkele jaren goed en daarna was het game over. Ik geloof best dat je de duiven boven zichzelf uit kunt laten stijgen wat conditie betreft, maar als oude duif vallen die vanzelf door de mand zodra het zwaarder wordt.

Jonge duiven

De jonge duiven doen het goed hier. Er zit weer een fikse ploeg waar met regelmaat de zwakkere worden uitgevist. Eind mei of begin juni gaan ze weer de baan op en dan worden op de eerste training (ongeveer 8 km) één voor één alle duiven gelost.

Dit is een hels karwei waar veel tijd in kruipt, maar ik heb het er graag voor over. Ik wil alleen de exemplaren overhouden die geen schrik hebben om alleen te vliegen, de rest mag van mij snel afvallen. Deze één voor één trainingen gaan door tot 30 km.

Uit de meeste kweekduiven zitten drie paar jongen. Ik verwacht minstens één bruikbare duif per koppel. Zo niet, dan ga ik nadenken over hun toekomst op het kweekhok. Ik heb 36 bakken aldaar, maar 24 goede kweekkoppels heb ik nooit kunnen krijgen. Ook daar vallen elk jaar duiven af.

Zo sprak ik nog met één van de Leideman broers en die wist mij te vertellen dat je een goed koppel niet moet verbreken. Tot nu toe staan er bij mij twee koppels altijd op elkaar, dat zou dus betekenen dat ik twee goede kweekkoppels heb.

Op het vlieghok staan ook 34 bakken, maar ook daar is het me nooit gelukt om er 18 koppels goede duiven op te zetten. Ook daar zitten altijd wat testduiven die vaak als eerste afvallen. Je ziet na enkele vluchten al dat de beste vliegers van het jaar eerder op hetzelfde elan doorgaan.

25 mrt De jonge duiven

Ik sprak onlangs een duivenmelker uit België wiens jonge duiven al meer dan 2 uur wegtrekken. De man is een jonge duivenkampioen op de nationale vluchten en wilde ook graag weten hoe het bij mij ging. Ik vertelde hem dat ik nog aan het bijspenen was en dat alles gewoon bij elkaar liep.

Sommige jongen vliegen, sommige zitten op het dak, andere weer op de grond. Zo gaat het hier al jaren. Heb ik daar dan geen probleem mee, vroeg hij. Ze moeten immers wegtrekken, toch? Ik zei dat ze dat nooit doen wegens het bijspenen. Hij wilde zeggen: dan vlieg je vast geen prijs, maar hield wijselijk zijn mond. Hij kent me al 20 jaar en weet beter.

Hier worden alle jonge duiven enkele weken voordat ik begin met opleren (eind mei of begin juni) het hok uitgejaagd. Ik jaag ze dan de lucht in met gesloten hok. Na enkele keren stormen ze eruit en gaan ze direct de lucht in. Voor mij is dat het teken om te starten met opleren.

Nu is er wel het verschil dat mijn Belgische vriend de gespeende rondes gescheiden houdt en dat men daar in mei al voor prijs speelt met de jonge duiven. Wij starten in Nederland bijna twee maanden later.

Jelle Roziers

Ik ken Jelle Roziers ruim 14 jaar en hij begint in juni met opleren wanneer iedereen in België al voor prijs vliegt. Jelle geeft ze dan een spoedprogramma en zit in no time aan de nationale vluchten.

Mocht men de nationale Asduiven bij de jonge duiven de laatste 10 jaar hebben gevolgd, dan zag je dat niemand het beter deed. Hij deed dat in die periode op drie verschillende plaatsen door diverse verhuizingen.

Dus ja, vroeg opleren… Is dat wel nodig? Vroeger dacht ik van wel, vandaag de dag heb ik zo mijn twijfels. Je kan van een ezel immers geen renpaard maken. Een duif die dom geboren is, zal dat blijven.

Verliezen jonge duiven

Over de verliezen van jonge duiven nog dit. Natuurlijk krijg ik daar vragen over. Zelf tel ik ze niet, dus ik heb geen idee hoeveel er nog zitten. Ik zie dat pas wanneer ze een chip om hebben en zelfs dan boeit het me niet.

Ik zat onlangs aan tafel met een goede speler en ving een gesprek op. Hij verkondigde dat verliezen grotendeels aan de liefhebbers zelf te verwijten zijn. Men houdt volgens hem teveel duiven op vaak een te klein en slecht verlucht hok.

Door de vele verliezen gaat men het jaar erop nog meer duiven kweken uit duiven die het eigenlijk niet waard zijn om uit te kweken. Gevolg: een neerwaartse spiraal en elk jaar sta je er een beetje slechter voor dan het jaar ervoor. Ik moet bekennen dat ik grotere onzin gehoord heb en dat hij zeker een punt had.

24 mrt Redden wat er te redden valt

We moeten de duivensport moderniseren, wil deze nog toekomst hebben. Dit begint mijns inziens niet met het onder de aandacht brengen bij het grote publiek, maar met het behouden van de huidige leden.

Ik denk bijvoorbeeld aan video’s van onze duiven tijdens transport, maar ook van de verzorging onderweg naar hun bestemming. De meeste afdelingswebsites zijn oubollig en er staat nog informatie op van september vorig jaar. Daarin is nog veel modernisering mogelijk.

Ze kunnen bijvoorbeeld ook filmpjes van de losplaatsen maken. Verder ook filmpjes van liefhebbers en hun beleving in de verzorging van hun duiven, het trainen en het opwachten. YouTube lijkt me daar geschikt voor. De beleving tijdens het inkorven lijkt me ook interessant beeldmateriaal. De NPO zou dit met een wekelijks stukje op een website kunnen plaatsen.

De duivensport gaat snel in zwaar verkeren, denk ik. Voeding en transport wordt schreeuwend duur en als we om ons heen kijken is 90% van de duivenliefhebbers nu eenmaal gepensioneerd. Het huishoudpotje van de meeste komt in de knel, want niet alleen onze hobby wordt duurder, ook de energierekening, boodschappen, etc. Dit terwijl de lonen en uitkeringen niet of nauwelijks stijgen.

Al bij al dingen om ons zorgen over te maken. Verliezen we deze grote groep duivenmelkers, dan is het ook voor degene die het wel kan betalen einde oefening.

Ik snap de inkorfbeperking van 150 oude en 250 jonge duiven dan ook niet echt. Dit is niet per se het tegemoetkomen van 90% van de liefhebbers die vaak arbeider zijn (geweest). Ik denk dat 60 oude en 100 jonge duiven meer in de richting was gekomen. Men had hier wat meer aandacht aan moeten besteden afgelopen winter. Nu zitten we ermee en kan het tij niet meer gekeerd worden.

De realist in mij verwacht dat veel liefhebbers hun jas noodgedwongen aan de wilgen zullen hangen dit jaar. Die gaan ook niet opnieuw beginnen wegens hun vaak gevorderde leeftijd. Uiteraard hoop ik dat ik het bij het verkeerde eind heb, maar ik vrees van niet.