25 feb FZN

Gisteravond heb ik de laatste prijsuitreiking van het seizoen bezocht, de Fondclub Zuid-Nederland oftewel de gouden ringen competitie.

• 1^e met Harry’s Rocket
• 2^e met Dragon Girl (uit superkweker in spe Fast Rocket)
• 9^e Gouden crack jong
• 10^e Gouden crack jong
• 1^e Gouden afdelingskampioen jong en oud op de dagfondconcoursen

Geert Kouters

Ik heb daarnaast het podium gedeeld met alle 1^e afdelingskampioenen.

Zelf stond ik naast de ondergewaardeerde 90-jarige Geert Kouters, wat heeft die man toch veel gewonnen in zijn leven. Vroeger op de programmavluchten en nu op de overnacht.

Leg er de adelbrieven maar naast: 40 jaar terug was Geert de beste en dat is hij nu nog steeds, maar dan op de overnacht. Daar kan geen schrijverij over prestaties van 30 jaar terug tegenaan.

Weinig verandering

Het bijzondere van alles is dat het ieder jaar dezelfde gezichten zijn en dat de samenstelling van de kampioenen het laatste decennium dus weinig veranderd is.

Ook in 2018 zal het weer om enkele hokken draaien, vaak dezelfde als in de jaren ervoor.

(On)eerlijke uitslagen

Kijk, in Brabant 2000 of de FZN zijn de uitslagen tenminste eerlijk (hoewel ze ook hier de punten uit de eigen rayons halen).

Nationale competities die punten uit rayons of samenspelen pakken, daar geloof ik niet zo in. Hier had ik het gisteren met de heren Stabel over en ook zij weten dat.

Zoals ik eerder al aangaf, de prijzen op de nalijn mee laten tellen bij jonge duiven of Olympiade duiven is concoursvervalsing.

Doordat er geen trainingsduiven meer meegaan, worden de overnachtspelers min of meer gedwongen hun aanhangers vol jonge- of jaarduiven voor prijs mee te geven, terwijl ze niet geconstateerd worden. Speel je samen met heel wat van die overnachtspelers, dan kun je natuurlijk uitpakken.

Enkele jaren terug stond ik tot mijn verbazing bij de 1^e Nationale jonge Asduiven met een duif die veruit de minste van het hok was. Voor mijn gevoel waren er toen tien betere, maar hij had toevallig vier prijzen op rij gewonnen (wat tevens ook de enige vier prijzen van hem waren dat jaar).

Zijn hokgenoten waren op die vier vluchten net iets later, maar wonnen wel 7 à 8 keer 1 op 10, waarbij 4x 1 op 100 van de elf vluchten met de jongen. Eigenlijk had ik die dus op moeten ruimen en hem moeten houden. Wat ik dus wil aangeven is: veel kampioenschappen zijn geen graadmeter.

Het is zo simpel: zijn er op de minste afdeling van Nederland bijvoorbeeld maar zes jonge duivenvluchten, dan moet je over heel Nederland de uitslagen van de beste zes vluchten tellen.

Bij de minste afdeling dus alle zes en bij de andere afdelingen alleen de beste zes, de punten uit de afdelingen halen en niet uit de rayons.

Nationaal Morlincourt?

Ook had ik het met Christ van der Linden nog even over het belachelijke idee om Nationaal Morlincourt in te voeren, 160 km voor Zeeland vs. 600 km voor de verste afstand. Hoezo een waanidee, hoe krijg je het verzonnen.

Ik hoop dat e.e.a. gaat veranderen, hopelijk naar vier sectoren waarbij de afstand midden in de sector 400 km is. Zo zouden mijns inziens alle mid-, dag- en overnachtconcoursen moeten zijn: vier sectoren (het land in de lengte en in het midden verdelen) en de afdelingen opdoeken.

Alleen zo is de duivensport te redden.

Petitie

Tenslotte kreeg ik nog een mailtje binnen met de vraag een petitie te tekenen tegen roofvogels.

Uiteraard ben ik een tegenstander van roofvogels, maar denken wij nu echt dat wij met 17.000 duivenmelkers het gevecht kunnen winnen van milieu- en diergroeperingen? Ik hoef hopelijk niemand uit te leggen dat wij aan het kortste eind zullen trekken en slapende honden wakker gaan maken.

22 feb Nieuwe verkooppunten 2018

Onze producten zijn vanaf heden ook te koop bij:

Dierenspeciaalzaak Leyen
Venlosesteenweg 136/A, 3680 Maaseik
België
Telefoon: +32 89 56 45 69

18 feb Gouden Duif uitreiking

Gisteren was dus de Gouden Duif uitreiking.

Ik was samen met goede vriend Peter Colijn op pad en we hadden besloten om eerst even bij restaurant De Engel te eten. Daar aangekomen kwamen we Peter Fox tegen met zijn echtgenote, dus hebben we gezellig met zijn vieren gegeten en gepraat.

Peter Fox is een vrolijke man uit Wales die een over een super kweekhok beschikt met alleen maar duiven uit de allerbeste.

Peter Fox woont in de bergen, dus het is voor hem moeilijk om aan de vluchten deel te nemen. Bovendien woont hij in een natuurgebied en heeft hij dus vooral haviken als buren.

Van het restaurant naar de prijsuitreiking was maar 10 minuten rijden. Het was al een hele drukte toen we daar rond 17:00 aankwamen.

Nog even bijgepraat met mannen zoals Dirk Van Dyck, Herman Bevers, Stefan Steenbergen, etc. Ook heb ik de mannen van Comb. van Wanrooij nog even gesproken. John vertelde me dat ze weer snode plannen hebben en met een stevige ploeg oude duiven aan de start zullen verschijnen.

John en Henri zijn net als ik mannen die alles doen om te winnen en de concurrentie niet uit de weg gaan.

Ook zij zouden liever zien dat Nederland in de lengte en in het midden werd gesplitst en dat we alle vluchten konden concoursen in vier districten of werkgebieden, om zo tot mooie aantallen duiven te komen.

Dit is de enige manier om de duivensport te redden en zo zal de spreiding van vroege duiven met grotere lossingen voor iedereen aantrekkelijk zijn.

Ik heb ook nog even met een van de weinige vrouwen in onze geliefde sport gepraat, namelijk Esther Vereecke. Esther timmert hard aan de weg vanuit haar nieuwe locatie.

18 feb Canada

Onlangs kreeg ik dit bericht binnen:

“Peter, your pigeons have done fantastic here in North America for myself and others. My best breeder to date is daughter Golden Cannonball.”

Het is altijd leuk om positieve berichten te ontvangen. Dit keer van de Canadees Steve Seamans, die hier enkele jaren geleden duiven haalde.