12 sep One loft races

Ik had vorige week een discussie met iemand over one loft races. Volgens hem wordt dat de toekomst. Ik zie dat anders, want de meeste one loft races – vooral in Zuid-Afrika – zijn enkel weggelegd voor vermogende mensen. Onze duivensport bestaat echter voor 99% uit middenklasse. Zelf zie ik dit dus niet snel gebeuren. Het is ook vaak David tegen Goliath.

Ik zou me met pijn en moeite één duif kunnen veroorloven, terwijl anderen middels allerlei commerciële constructies er wel 100 aanleveren. De ongelijkheid in Nederland is qua spelmogelijkheid en inkorvende megahokken al erg genoeg.

Overigens kom ik al meer dan 35 jaar in België op verschillende hokken over de vloer. Vroeger deed men wat lacherig over de Hollanders. “Jullie korven alles wat pluimen heeft en vliegen om punten met een massa duiven in de korf.”

Het lijkt inmiddels een omgekeerde wereld met meer massahokken daar dan hier. Let wel, aan de uitslagen is dat niet altijd te zien. Echter, eenmaal op het erf staat alles vol met hokken en speelt men meerdere wedstrijden per weekend.

Zelf laat ik nooit meer dan 120 duiven overwinteren. Kweekduiven, vliegduiven en voedsters inbegrepen. Dit zijn er meer dan genoeg om te behappen. In mijn werkzame jaren in het eigen bedrijf waren dat er overigens zelden meer dan 60.

09 sep De laatste tour

Er zijn 59 duiven onderweg naar de laatste jonge duivenvlucht Orléans. Ik ben benieuwd wat ze ervan gaan maken. Aan mijn inzet heeft het niet gelegen, het is nu aan hun zelf. Volgende week nog een natourvlucht van 290 km en dan zit het seizoen er weer op.

Het komende jaar verandert er veel. Veel liefhebbers hebben de helft minder ringen besteld wegens de gestegen kosten van zo goed als alles. Verschillende mensen stoppen er zelfs helemaal mee. Het tij keren gaat niet lukken, vrees ik. Zelf heb ik trouwens ook een stuk minder ringen besteld.

Dit jaar hebben we al bij al nog een aantrekkelijk jonge duivenprogramma gehad, maar op veel plaatsen is de zin om nog met jonge duiven te spelen volledig ontnomen door verkeerde beslissingen en een onjuiste vluchtopbouw.

Veel liefhebbers spelen graag met jonge duiven, getuige de grote deelnames. Er moet alleen een programma komen dat meer instapmogelijkheden biedt en langer duurt. Concreet: halverwege juni beginnen en langzaam opbouwen met kortere vluchten en vanaf augustus minstens 3x 300+ km. Afsluitend eind augustus een monument als Orléans en men zal zien dat de animo snel terugkeert.

Zo ben ik een voorstander om Nederland in twee delen te splitsen en alle zware midfond-, dagfond-, overnacht- en NPO-vluchten met jonge duiven nationaal te vervliegen. Het vervoer kunnen we collectief regelen. Gevolg: minder losplaatsen, betere spreiding, geen kruislossingen en slimmere duiven (en dus minder verliezen). En stel een lossing comité op uit alle afdelingen, zodat er geen belangen ontstaan.

Daarbij komt dat de zin en beleving terug zal keren in de duivensport. Zoek sponsoren, richt een comité op, houd bonnenverkopingen… Het zou mooi zijn als men bijvoorbeeld per lossing een fiets kan winnen met slechts een kleine inleg, en dat de sponsoren de rest regelen.

Zo zou ook het NPO-bestuur opgedeeld moeten worden in een deel voor de organisatie en een deel dat zich bezighoudt met het aantrekkelijk maken van het vliegprogramma. Persoonlijk vind ik dat de verantwoordelijken voor het vliegprogramma bij de top van de Nederlandse duivensport moeten behoren, zoals elk bedrijf door mensen met de meeste kennis en ervaring geleid wordt.

06 sep Orléans

Aanstaande zaterdag is de laatste tour vanuit Orléans. Vroeger lag ik hier de gehele week wakker van, vooral wanneer ik ze op donderdag super had ingekorfd.

Van mij mag Orléans een maand eerder vervlogen worden, want rond deze tijd is het weer – vooral na een droge zomer – vaak wisselvallig. Het is ook meteen een WZW wind en dat is voor ons niet zo gunstig.

Desalniettemin zal ik er alles aan doen. De duiven hebben dit jaar geen top forme bereikt, maar het seizoen is pas over na de laatste vlucht. De kwaliteit is beduidend minder dan vorig jaar, maar de genen om te winnen zijn in verschillende duiven aanwezig.

Waarom kweek je het ene jaar betere jongen dan het andere? Mijn kweekduiven starten altijd kerngezond en goed voorbereid. Verschillende koppels stonden ook gelijk aan voorgaande jaren. Voor mij staat vast dat je top forme onder de kweekduiven moet hebben om superjongen te kweken.

Iemand vroeg mij of de duiven die nu slecht presteren allen meteen geruimd moeten worden. Nee, dat is wel het domste wat je kan doen. Een duif die klasse uitstraalt, ook al heeft ‘ie dat nog niet laten zien, verwijder ik nooit.

Ik kan verschillende topduiven opnoemen die hier als jong en zelfs als jaarling ondermaats presteerden, maar als tweejarige toch NPO-vluchten wonnen en bij de nationale Asduiven stonden.

Zo heb ik ook superjongen gehad die als een- en tweejarige niets meer wonnen, maar later wel goede duiven voortbrachten. De jongen waar ik niet mee verder ga worden hier door verschillende liefhebbers opgehaald en zij kweken daar elk jaar nog top 10 NPO en/of 1^e prijswinnaars uit.

05 sep De jeugd heeft de toekomst

We bevinden ons in een oude mannensport met al jaren weinig nieuwe aanwas.

Brabant heeft een speciale jeugduitslag. Van Banteux waren er zelfs leden die 129 duiven in de mand hadden. Allemaal mooi en aardig, maar Jantje en Pietje met een kippenhokje en 6 duifjes die het van hun zakgeld moeten betalen, hebben in deze categorie weinig te zoeken.

Dit was vroeger niet anders. Ik speelde bij de jeugd tegen jeugdleden die van hun ouders niet op het hok mochten komen. Pa vond het immers leuker om zelf de jeugdleden af te drogen. Ook daar werd destijds gepoeld en wat is er nou leuker dan als volwassen kerel het geld van kinderen af te pakken?

Afgelopen weekend

Wij speelden Melun met toch wel een bang hart door de late lossing. Gelukkig liep het goed af, al raakte ik net als vorige week mijn 3^e getekende kwijt. Beide duiven hadden 3x per honderdtal op hun conto. De vlucht bood mogelijkheden om vroeg te spelen, maar ik begon met de 19^e NPO. Te laat dus, maar zoals ik al zei: de snee is eraf en het is uitzingen nu.

Ik heb dit jaar veel goede duiven verspeeld, terwijl de rotzooi maar naar huis blijft komen. Alle duiven waren gestempeld, oud en jong. Van die pakweg 80 verspeelde duiven moet het eerste telefoontje nog komen. Dat ze allemaal dood zijn, maak je mij niet wijs.

Ik besprak dit met een topspeler die omwille hiervan een prepaid telefoon had gekocht en met dat nummer de duiven stempelde en registreerde. Nooit eerder ontving hij zoveel aanmeldingen. Er zijn dus duivenmelkers die wanneer ze een duif vangen van een bekende speler, meteen denken dat dat het om een goede gaat.

Echt goede duiven die achterblijven zitten vaak met een lege tank dichtbij huis. Een deel daarvan wordt doodgereden langs de kant van de weg, een ander deel wordt gegrepen door een kat. Het deel wat vermagerd en ontredderd op het hok loopt, wordt door sommige duivenmelkers meteen gedood. Gelukkig zijn er ook echte liefhebbers die zo’n duif laten herstellen en aanmelden.