Overal om me heen hoor ik over hokken met adeno. Ik heb het dit jaar ook gehad, maar in sluimerende mate. Ik weet niet of dit aan de rota-enting ligt, de bijproducten of de combinatie hiervan, maar ik heb het in ieder geval veel minder erg gehad dit jaar.

Binnen de gehele groep hadden zo’n acht jongen slechte mest, drie daarvan zijn verwijderd en de overige vijf kwamen er met moeite doorheen. Ik liet die lopen voor de rest om weerstand tegen op te bouwen.

Uiteindelijk leek het voorbij, op die vijf na. Enigszins gefrustreerd besloot ik de duiven op te leren op 30 km, waarbij ze één voor één huiswaarts moesten. Nou, dat heb ik geweten. Na enkele dagen miste ik nog 15% en het rare ervan was dat die rondom de losplaats overal binnengelopen zijn, zowel de mooie als minder mooie exemplaren.

Zo haalde ik in 2016 een ronde eitjes van de beste weduwnaars van een topspeler uit België. Ik plaatste die op een apart hok en toen ze eenmaal goed rondvlogen, bracht ik ze 5 km weg. Eenmaal terug was niet één duif thuis van de 30 en ’s avonds laat nog steeds niet. De andere morgen zaten er een paar, dus ik dacht al snel: wat een rotzooi.

Maar wat bleek, ook die waren allemaal binnengelopen waar ik ze had losgelaten. Het rare van alles was dat er al enkele dood waren gegaan in hun opvanghok. Ook die wel thuis waren gekomen, hadden inmiddels het loodje gelegd. Het verdict was adeno en ik vermoed toen al met rota erbij. Wat nog leefde van die bijgehaalde eitjes is toen wel gelijk verwijderd.

Het feit is dus: wacht minstens twee à drie weken met opleren of spelen na een adeno besmetting. Je hok dunt anders harder uit dan je denkt. Van de 15% die hier verloren ging, vertoonden vele geen symptomen, maar zij hadden het dus wel onder de leden.

GPS ringen

Verder een hoop commotie over die GPS ringen op sites en in duivenkranten. Als dat allemaal zo moet zijn, dan zitten er in Zeeland volgens de GPS ringen wel erg slechte duiven. Van Issoudun maakten ze in Oost Brabant en Limburg namelijk 100mpm meer, terwijl de duiven volgens die GPS proeven toch vaak de kustlijn aan zouden moeten houden.

Zouden ze dan niet wekelijks veel meer meters per minuut moeten aanhouden in Zeeland als de duiven altijd de kustlijn lijn vlogen? Ik geloof daar niets van. Daarbij twijfel ik sowieso of dat duiven die eerst naar Engeland vliegen en dan pas huiswaarts gaan, vluchten zullen winnen.

Het is toch al moeilijk om GPS ringen aan een goede duif te doen, want van alles wat er rondvliegt, behoort amper 25% tot de categorie ‘goede duif’. Dan druk ik me nog voorzichtig uit, denk ik. Althans, wie meer dan 25% goede op zijn of haar hok heeft, zal ongetwijfeld tot de beste spelers behoren.

De wind bepaalt de trek en een kopduif in goede doen kan overal vallen, alleen het gros van de duiven wordt door de wind bepaald. Hier is geen hogere wiskunde voor nodig.

Zo houdt ‘ie zoals het er nu uitziet komend weekend een noordenwind, wat net als een zuidenwind de eerlijkste wind is. Niemand in het voordeel en niemand in het nadeel.

Het was een rotweekend, maar zoals altijd heeft dat zijn winnaars en verliezers. Diverse liefhebbers uit verschillende afdelingen hadden desondanks goede resultaten met duiven of nazaten die hier in de loop der jaren zijn gehaald.

In Afdeling 1 Zeeland ’96 won combinatie Pieters de 1e NPO met een duif uit de 71 van J. de Ritter. Die 71 won zelf een 1e NPO Argenton en is een kleinzoon van Blue Rocket.

Corné van Rijen won de 4e NPO uit een kruising Peter van Oerle x Embregts-Theunis.

Jan Timmermans won de 8e en 9e NPO in Afdeling 11 Friesland ’96 met beide 100% Embregts-Theunis.

Adri van der Linden won in Afdeling 10 Noord-Oost Nederland de 5e NPO uit een 100% Embregts-Theunis duif.

Het werd een waaivlucht, zoals verwacht. Daar doe je niets aan. Op beide vluchten begon ik met de 2e prijs. In het Rayon met de 2e op de midfond tegen 3.638 duiven en op de dagfond met de 3e tegen 4.140 duiven in Rayon West. Teletekst werd net niet behaald met de 11e NPO.

Aankomsten bij Jan

Bij Jan die in Friesland wat meer op de achtergrond ligt, werd het wel teletekst met de 8e en 9e NPO tegen 7.055 duiven. De eerste duif van Jan is een goede, die won vorig jaar de 1e in de afdeling tegen 10.362 duiven. Deze duif komt uit een zoon van Olympic Samanta van Verbree x dochter Superior (broer Rocketeer), die stond tegen Miss Goldrocket (Rocketeer x Miss Goldnugget).

Jan’s tweede duif komt uit Fast Gold met zelf de 7e en 14e NPO. Fast Gold komt uit Mister Gold met een 3e NPO en die komt weer uit topkweker Young Witbuik. Hij stond gekoppeld tegen een dochter van Dragon King (Blue Rocket x Miss Goldnugget).

Aankomsten bij mij

Mijn eerst arriverende duif van Issoudun was Little Fighter uit Fast Rocket x dochter Argenton Gebr. Scheele. Mijn tweede – en dat is een beste duivin – won nu de 41e NPO en komt uit Avatar x zus Super Daisy (dochter Super Rossi).

Van Pont-Sainte-Maxence was mijn eerste Lion’s Sensation, zij won vorig jaar de 4e NPO Châteaudun en de 25e provinciaal Asduif. Ze komt uit een zoon van de 13 van Herman Bevers x dochter Super Rossi.

Je gelooft het niet, maar mijn tweede was de gebroken poot die op de dag voor inmanden weer eens tegen de draden vloog. Hij kwam laat in de middag thuis, ik heb hem gehecht en voor straf de mand in gestopt voor Pont-Sainte-Maxence. Nu dus drie vluchten gespeeld dit jaar en hij wint de 7e, 6e en 6e tegen gemiddeld 2.000 duiven.

De dag sloot goed af, want Urana uit zoon Uranus de Bruijn x dochter Super Daisy zat na 3 weken ineens terug in het hok met een paar stevige kleiklonten aan beide poten. Verder mankeert ze niets. Urana is een hele beste en werd vorig jaar 9e provinciaal Asduif. Dit jaar won ze de 1e tegen 19.000 duiven. Het zit dus ook wel eens mee.

Successen

Verder veel liefhebbers op teletekst – zelfs NPO-winnaars – die onze voermengelingen en bijproducten gebruiken, dat is altijd mooi om te zien dat anderen hier ook mee slagen.

Het lijkt erop dat de condities dit weekend beter zijn dan ze op voorhand hadden voorspeld. Ik verwacht dat ze morgenvroeg al kunnen lossen, al lijkt het zondag te worden. We gaan het zien.

De jonge duiven zijn aan hun opleerprogramma begonnen. Gisteren hebben ze op hun derde opleervlucht 30 km voor de kiezen gehad. Ze moesten één voor één thuis zien te geraken. De jonge duiven blijven vanaf nu 1 à 2x per week op 30 km.

Natuurlijk kost zo’n spartaans opleerprogramma pluimen, maar daar kijk ik niet naar. Als er één thuis kan komen, moet de rest dat ook kunnen. Mits ze gezond zijn, natuurlijk.

Ik ben niet het type dat 20x op pad gaat en dan nog maar op 10 km zit. Ik steek mijn tijd liever in andere dingen. Meerdere wegen leiden echter naar Rome, dus iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.

Uiteindelijk zijn er per gekweekte lichting maar een handjevol goede duiven en dat is aangeboren en niet aangeleerd. Anders zouden er wel meerdere goede opstaan.

Zo was ik bij een topspeler met veel duiven. Hij had amper tien duiven van 2 jaar oud in de vliegploeg, terwijl er ieder jaar honderden zijn gekweekt. Om maar aan te geven hoe weinig goede duiven we kweken met zijn allen ieder jaar.

Bij de oude duiven presteerde de gebroken poot het om alweer tegen de draden te vliegen. Hoe dom kan je zijn. Je kan wel raden dat hij hier niet meer tot de favorieten behoort. Ik heb het niet op duiven die ergens tegenaan vliegen of overal binnen wandelen.

Mocht het een keer zwaar zijn, dan zoeken die het eerste het beste hok op om binnen te kruipen. Maar zoals altijd zijn er uitzonderingen, al is dat vaak wel bij liefhebbers die niet verder spelen dan 400 km.

Bovenstaande kop haalde ik van de website van John van Dongen, één van de betere spelers van Rayon 2. Hij voegde daaraan toe:

“Kreeg ook nog wat reacties over solidair zijn in de duivensport. We hebben mekaar nodig schreef ik, en juist daar ging het over. In de CC spelen met bijna 50 duiven en dan in het Rayon met 10 en dan weer bijna 50 B2000, ja dit is juist zo voorbeeld. Dacht trouwens dat dit helemaal niet toegestaan is.”

Schijnbaar wordt het zo gedaan door een kampioen in Rayon 1. Op zich niets mis mee, maar ga de concurrentie niet uit de weg door allerlei constructies. Speel gewoon alle duiven uit het hok en probeer op alle disciplines uit te blinken.

Wanneer er bij mij 51 duiven zitten, gaan er ook 51 mee. Geen 50 om maar Grootmeester of wat dan ook te kunnen worden. Kampioen word je aan het einde van het seizoen door sterk te spelen. Is een ander beter, dan is dat maar zo.

Hier staan diverse duiven hoog op de Asduiven vitesse, maar die worden gewoon op de dagfond gespeeld, ik kijk daar niet naar. Ik speel om een goed resultaat neer te zetten en niet om een beker weg te kapen. Maar ook hier geldt: ieder zijn ding.

Verloren duiven

Mijn laatste duif van afgelopen week werd door een particulier zonder duiven aangemeld. Hij had hem helemaal leeg van het balkon gepakt. Ik stempel mijn oude duiven ook, omdat mensen zonder duiven de moeite nemen om je te bellen. Mensen met duiven doen dat vaak niet eens.

Zo wond ik me afgelopen week op omdat een liefhebber enkele vreemde duiven bij het inmanden buiten de auto kieperde. De beestjes konden niet eens vliegen, zo verzwakt waren ze. Dat noemt zich dan duivenliefhebber. Geef dat beestje op zijn minst enkele dagen eten en drinken als je niet de moeite wil nemen om de eigenaar te zoeken.

Zo won ik 15 jaar terug de 1e Asduif Brabant 2000 met een doffer die meermaals de 1e had gewonnen. Ik besloot hem in het najaar te spelen en toen bleef hij achter van amper 60 km. Na enkele weken werd ik gebeld door een particulier die de moeite had genomen het ringnummer op Google in te tikken. Zo kwam hij bij mij uit. De duif was broodmager en groeide nadien uit tot een topkweker.

De duif van afgelopen week wordt morgen netjes thuisbezorgd door Ton Bons, een duivenkoerier. De duif zelf is een jaarling met vorig jaar teletekst van Châteaudun. Hij was nu dus even het spoor bijster, wat kan gebeuren als ze te ver door zitten. Sommige belanden zelfs in Denemarken.