04 jul Niet altijd feest

De buurman heeft onze jonge duiven afgelopen vrijdag op 60 km gelost. Ik dacht op 30 km, maar het was niet druk op de weg en dus reed hij wat verder. Ze werden om de 5 minuten mand voor mand gelost. De eerste twee manden waren snel thuis met enkele minuten verschil, daarna stokte het.

Nadien arriveerden ze één voor één met ’s avonds nog 25 jongen achter. De dag erop meerdere gewonden thuis en duiven met staartpennen eruit. Geen idee wat er onderweg is gebeurd, maar zeker is dat ze allen uit het oosten terugkwamen. Twee vermiste duiven waarvoor ik werd gebeld, zaten ook in het oosten.

Eentje was niet eens van de losplaats vertrokken en mag daar wat mij betreft blijven. Jonge duiven ophalen doe ik zelden, want daar ben ik nooit goed mee geweest. Ik heb liever dat ze enkele dagen later halfdood op eigen kracht terugkomen dan dat ze dezelfde dag elders onderdak zoeken. De oude Witbuik was zo’n karakterduif die dagen later halfdood thuiskwam en ik heb nooit een betere gehad op de vluchten en kweek.

Al bij al nog 13 jonge duiven weg en verschillende gehavende jongen met halve staarten eruit. Ik schreef eerder enkel bezig te zijn met de duiven die er nog zijn. Je moet kunnen incasseren, anders kan je maar beter geen duiven houden.

Over 2 weken is de eerste prijsvlucht voor de jonge duiven. Volgende week staat een training van 90 km op het programma. Als ze daar een klokvlucht van maken doe ik mee, anders gaan ze gelijk naar de eerste prijsvlucht van 143 km.

Oude duiven

De oude duiven vlogen zaterdag 455 km. In de afdeling begon ik met de 28^e prijs tegen 4.967 duiven. Van de 30 mee 25 prijs. In het samenspel R2 Oost werd het tegen 781 duiven 4-10-11-16-24-29 enz. De eerste drie getekenden waren bij de eerste vijf duiven thuis. Kortom, de snee is er een beetje af bij de oude duiven, maar ik probeer ze nog wel op te laden voor de laatste vluchten.

De mannen in Reeuwijk zijn duidelijk aan een comeback bezig. Bij de eerste zes plaatsen in hun samenspel 5x Willem en 1x Bas. Die van Bas komt uit een zoon van het Millennium koppel en wint de 3^e, dat is dus weer een mooie referentie voor mij.

Dat de wind mede bepalend is, kon men zien in Zeeland. Van dezelfde losplaats een half uur later los en aan de mpm waren er in zeeland 500 duiven thuis voordat de winnaar viel in Brabant 2000. Ik schreef ooit: 5 minuten later of eerder los kan een wereld van verschil zijn in het verloop van een concours.

Gero Dijk maakte tot slot een knaluitslag op ZLU Agen oude en jaarlingen, dat is knap gedaan!

01 jul Voor de twijfelaars onder ons

Betreft: Uitslag dopingcontrole Arnhem, 1 juli 2022


Geachte combinatie Embregts-Theunis,

Op 24 mei 2022 jl. is bij u een controle gehouden op het oneigenlijk gebruik van substanties bij postduiven.
Het ter plekke genomen mestmonster met barcode 10001593 en sealbagnummer 682 500 341 is naar het laboratorium Triskelion (voorheen Ducares) gestuurd, dat door de NPO voor dit doel is aangewezen.

We zijn blij u te kunnen melden dat het laboratorium ons heeft meegedeeld dat de uitslag van de analyse negatief is.
Dit houdt in dat er geen verdenking is van het oneigenlijk gebruik van substanties die voor de postduiven verboden zijn.

De uitslagen worden op 8 juli a.s. in Op de Hoogte gepubliceerd.

We hopen u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

30 jun Je krijgt waar je voor kuurt

Een vreemde titel, maar toch is het zo. Hier komt tricho bijna nooit meer voor of hooguit in zeer lichte mate. De kweekduiven krijgen in oktober een geeltablet en teren daar een heel jaar op. Zij krijgen ook eenmaal per jaar een luisdruppel.

Begin jaren ‘90 gaf men massaal Ridzol S, Emtryl en/of Baytril. Goedkope producten waar je niet veel van hoefde te geven. Dat het niets kostte, was tevens de doodsteek. Het werd te vaak verstrekt waardoor de duiven uiteindelijk niet meer tricho vrij te krijgen waren. De soms wekelijkse kuur van twee dagen Baytril brak het immuunsysteem totaal af.

Producten voor de luchtwegen waren niet nodig. Iedereen gaf Neo-Cortef of de blauwe oogdruppels van ene Dehond of Peeters uit België. De voorlopers gaven het veel zwaardere Ledercort. Alles bevatte cortisone en de duiven leken geen kopziektes te krijgen.

Verduisteren was ook niet nodig. De Weerd had een druppel die je elke dag in het drinkwater moest doen wat het ruiproces uitstelde. Alles staat inmiddels 25 jaar later weliswaar op de dopinglijst, maar wat opviel is dat de duiven toen veel gezonder waren en niet zo vaak achterbleven dan nu.

Dus ja, of men toen zoveel slechter bezig was…? Gebruiken deed men net als in de Tour de France bijna allemaal, het was immers niet verboden. Moest men destijds alle dopingzondaars uit de Tour schrappen, dan zou nummer 100 uiteindelijk als winnaar overblijven. Maar vergis je niet, ook toen had je kwaliteit nodig. Cortisone kan van een ezel ook geen renpaard maken.

De voorlopers die net wat slimmer waren dan de rest domineerden vooral medio jaren ’80 de uitslagen, zoals nationaal Orléans. En nee, dat was echt niet omdat zij zogezegd alleen het verduisteren als eerste hadden ontdekt.

29 jun Nieuwe lichting

De jonge duiven mogen zich over enkele weken gaan bewijzen. De temperatuur blijft zo te zien zomers, wat betekent dat ze aan de bak moeten. Vandaar dat het nu tijd is om ze te laten controleren op tricho, luchtwegproblemen en luis. Nu kun je daar nog wat aan doen, indien nodig.

Zelf heb ik afgelopen week de controles laten uitvoeren. Geen problemen gevonden, dus ze zijn er hier klaar voor. De jonge duiven blinken verder als pauwen wat te danken is aan de dagelijkse voeding en toediening van Origanum Red.

Nog enkele africhtingen op 30 km en het liefst één voor één als dit uitkomt. Momenteel nog zo’n 115 aanwezigen, al neemt dat aantal na de eerste keer grote mand vast nog wat af. Getallen doen mij verder niets, het gaat mij alleen om degene die overblijven en het dus aankunnen.

De jonge duiven krijgen net als de oude gewoon de basismengeling (80% Championsmix en 20% NPO-mix). Vanaf ca. 200 km geef ik elke avond na de laatste voerbeurt nog wat NPO-mix en doe ik op dinsdag- en woensdagochtend Octavit over het voer. In het begin van de week een beetje NPO-mix en dan elke avond ietsje meer, afhankelijk van de afstand en windrichting van de komende vlucht.

Elke duif krijgt vanaf de geboorte tweemaal per week Prestavit over het voer. Buiten het vliegseizoen op dinsdag en vrijdag, in het vliegseizoen op zaterdag en zondag (na thuiskomst, dus). Daarnaast elke dag Origanum Red en Champions Mineralenmix. Deze mineralen gaan normaal gesproken over het voer, maar de jonge duiven krijgen nu elke avond een pikpotje vol per 25 duiven. Hier zijn ze dol op.

De eerste paar vluchten is het oppassen geblazen met adeno, daarom doe ik de eerste weken 1,5 dag een middel tegen adeno in het water, samen met Belgasol. Na zo’n vier weken wordt dat B.S. en Belgasol. Zo handel ik al jaren en dat gaat altijd top.

Verder hebben ze een luisdruppel in hun nek gehad. De duiven hebben dit jaar over het algemeen veel met luis te maken gekregen. Niet alleen de lange luis, maar als je goed in de nek kijkt zie je ook van die hele kleine krengen.

Tegenwoordig werken niet veel producten meer. Nu geef ik de nekdruppels van Schroeder, maar vroeger behandelde ik de duiven met Noury. Dit was een product voor mensen wat je bij de apotheek in België kon halen. Als je dat onder de vleugel smeerde, waren alle luizen zo weg.

28 jun Verschil van mening

We leven in een vrij land waarin iedereen zijn of haar mening mag hebben, al moet je daarmee wel oppassen tegenwoordig.

Zo is dat ook met inkorven. Korf je de duiven in, dan is een ander er baas over. Achteraf praten helpt dan niet meer. Iedereen staat voor de keuzes die hij of zij maakt in het leven en die zijn niet altijd juist.

Zo vind ik zelf dat het vliegprogramma niet klopt. De zware midfond en dagfond zouden op dezelfde dag ingemand moeten worden en de vitesse moet men tussen de dagfond in spelen. Nu moeten we kiezen om tussen de dagfond de dagfondduiven op dik 455 km te spelen. In een normaal seizoen geen probleem, maar in een zwaar seizoen wel.

Dat geldt ook voor het jonge duivenseizoen, wat het laatste weekend van juni hoort te beginnen met 100 km voor de kortste afstand. Het is nu medio juli en men begint alsnog te zeuren over inkorten of opschuiven. Men heeft zogezegd door allerlei onheil geen tijd gehad om op te leren. Mij overtuig je daar niet mee. Ik heb er slechts één woord voor: gemakzucht.

Deze zeurkousen gaan toch traditiegetrouw naar de nalijn. Dat deed men 30 jaar terug al toen veel liefhebbers nog werkten en dat doet men nu nog steeds.

Door de late start van het jonge duivenseizoen is er geen uitloopmogelijkheid wanneer er in juli een hittegolf is en de eerste vluchten worden afgelast.

Daarbij droomt de oude garde nog steeds van het toeleven naar nationaal Orléans. Zelfs de jonge garde die dit nooit heeft meegemaakt, droomt hiervan.

Kun je je voorstellen dat ze St. Vincent en Barcelona wegnemen en de rest van de middaglossingen op 750 km lossen? Daarmee vergelijk ik het lamleggen van het jonge duivenspel maar even.

Het huidige bestuur heeft in mijn ogen niet de juiste weg ingeslagen. Zaken voor 3 jaar vastleggen om maar niet open te hoeven staan voor nieuwe ideeën, is onjuist. Men zou er nu juist moeten zijn om het tij te keren in de duivensport en de jeugd een kans te bieden op een aantrekkelijke sport.

Hoeveel beter was dit vroeger. Ik zat begin jaren ‘80 bij de zaterdagvliegers. We gingen met de vereniging de eerste week van juni naar Merksem 30 km, daarna Duffel 55 km, toen Strombeek 73 km en tenslotte Nijvel 109 km. Er werden bijna geen jonge duiven verspeeld en iedereen nam deel aan de trainingsvluchten.

Nu start men op 55 km. In principe niets mis mee, alleen de laatste jaren worden er massa’s jonge duiven verspeeld op de eerste trainingsvluchten. Iedereen raakt dan meteen overstuur – zowel organisatie als bestuur – en roept gelijk om aanpassingen van het vliegprogramma.

Het klimaat is veranderd en we verspelen ook steeds meer oude duiven, op elk hok zeker 10 à 15%. Wellicht worden onze jonge duiven wel teveel gepamperd doordat ze in hun geboortejaar geen noemenswaardige afstanden voor de kiezen krijgen.

Wij vlogen onlangs Pont-Sainte-Maxence. Toen ik in de lucht keek was de bovenlucht grauw en gesloten van de smog. Met de warmte erbij werd het doffe ellende. Ik mistte er ‘s avonds nog 20 (uiteindelijk zijn er twee achtergebleven).

Over de verliezen bij de marathon leest men weinig, maar dat doet per saldo weinig onder voor de jonge duiven, vrees ik. Van afgelopen Bergerac zijn er liefhebbers die nog steeds niets thuis hebben, waaronder ervaren, jarenoude duiven.

Let wel, het is niet mijn bedoeling om ergens tegenaan te trappen of een zondebok te zoeken, maar juist om ideeën aan te dragen waarover men hopelijk gaat nadenken.