19 jan Drukte

Na enkele rustige maanden wordt het langzaamaan drukker op het duivenhok.

Hier zijn de eerste jongen inmiddels gespeend en de eitjes van de belangrijkste kweekduiven zijn onder de vliegduiven gegaan. De kwekers gaan nu enkele dagen uiteen en worden daarna aan een andere partner gekoppeld, wat ook weer wat tijd vergt.

De jongen gaan binnenkort naar buiten. De eerste weken blijf ik dan graag in de buurt. De vliegers gaan pas naar buiten wanneer hun jongen gespeend zijn. Als ik dat eerder doe, vrees ik dat enkele ten prooi zullen vallen aan de roofvogel.

Ik ben blij dat de mist weg is. Zoals gezegd staan mijn hokken altijd open en mist maakt ze erg vochtig. Als er straks jongen bij de vliegers liggen is de hokbezetting verdubbeld, wat alles nog vochtiger maakt. Daarom hoop ik op licht vriezend weer met een zonnetje erbij, dan zijn de hokken in no time droog.

Maar goed, goede hokken in de winter zijn slechte hokken in de zomer. Duiven kunnen beter tegen kou en vocht dan wij mensen. Hoe koud het ook is, ze duiken gewoon in een bad, al ligt er een ijslaag op.

17 jan Bonnen

Dit jaar heb ik eigenlijk teveel bonnen geschonken, wel meer dan tien. De eerste kopers beginnen al te bellen, wat ik niet echt begrijp, want bij elke bon stond ‘april in overleg’. Dat de telefonische vragers om een bon daar hun eigen draai aan hebben gegeven, kan ik niet helpen.

Voor de ongeduldige kopers is er de keuze uit twee koppels eitjes van de vliegduiven rond eind februari. Daarvoor alsjeblieft half februari per e-mail contact opnemen. Of voor wie ze van de kweekduiven wil, dan geldt één koppel eitjes rond april. Daarvoor alsjeblieft begin maart per e-mail contact opnemen.

Eind juni gaan alle kweekduiven uiteen, daarna is er dus niets meer beschikbaar. Ik hou vanaf dit jaar minder kweekduiven, daarom is het een beetje schipperen met wat beschikbaar komt.

De eerste jongen komen dit weekend op eigen benen te staan. Een e-mailer wilde weten of ik nog iets in het water doe. Elektrolyten bijvoorbeeld, tegen spuiters in de nest. Nee, dus. Door de dagelijkse toevoeging van Origanum Red en tweemaal per week Prestavit, ken ik geen spuiters.

In het water gaat bij alle duiven om de dag Naturaline. Ik verander nooit van voeding of bijproducten, daarom raken de darmen van mijn duiven niet verstoord. Mocht ik het allemaal niet meer kunnen betalen, dan zou ik eerder de duiven harder selecteren en er minder gaan houden dan dat ik concessies doe in voeding of bijproducten.

Onze duiven moeten immers 12 maanden per jaar topprestaties leveren. Is het niet in het kweek- of vliegseizoen, dan is het wel tijdens de rui. Vandaar dat alles wat ze hier nodig hebben van topkwaliteit is. Daarbij volop zuurstof, ook 12 maanden per jaar! Wie het daar niet mee redt, kan vertrekken.

Op de website van GPS-Auctions staat nog een bon van Jan Timmermans bij P.V. de Griffioen. Jan heeft dezelfde soort duiven als mij, maar deze bon zal misschien wat betaalbaarder zijn.

13 jan Het voorjaar lijkt te komen

Ik heb niks met dit koude weer, want het is slecht voor mijn lichamelijke klachten. Hopelijk komt er snel wat voorjaarsweer, zodat ik er weer met de fiets op uit kan. Dit is me nu nog te gevaarlijk. Mocht je vallen dan ben je een stuk verder van huis.

Onze jongen gaan volgend weekend in hun eigen hok. Vaak komen ze dan enkele weken later al in de buitenlucht. Dit zijn tekenen dat het voorjaar eraan komt.

Verder nog enkele prijsuitreikingen, zoals die van de FZN. Ik mag daar voor het zoveelste jaar op bijna alle onderdelen op het hoogste schavotje staan. Zoek niet naar reportages in bepaalde kranten hierover, want daar heeft men geen weet van mijn bestaan.

Dit jaar worden er wat minder jongen gekweekt dan voorheen en er zijn eigenlijk teveel bonnen geschonken. Misschien moet ik het gaan doen zoals andere hokken; alles op één dag afhalen. Het kost immers veel tijd om alle mensen te ontvangen. De dagen in het voorjaar zitten hier al ver vol met duiven, tuin en lichamelijke beweging.

In de avonden en weekenden ontvang ik zelden mensen, want die besteed ik graag aan mijn gezin. Sommige vinden het leuk om erop uit te trekken en ergens duiven te bezichtigen of erover te praten, maar ik kom zelf zelden bij andere liefhebbers over de vloer.

Wat ik wel leuk vind is de omgang met en het verzorgen van de eigen duiven. Vakanties ken ik niet echt, dat is altijd zo geweest. Ik ben wel een buitenmens en geniet van de natuur, vandaar dat ik hoop dat het snel wat op gaat warmen buiten.

Met het loslaten van de jongen komt ook de dreiging van roofvogels. Begin mei lijkt dat hier plots voorbij te zijn, maar dan is er al veel leed aangericht. Daarom laat ik geen oude duiven los in de kweekperiode; drijvende duiven zijn een gemakkelijke prooi. En ja, natuurlijk pakken ze meer domme dan slimme duiven, daar zijn er nu eenmaal veel meer van.

We zien dit nu ook in het kweek- en vlieghok. Duiven die alsmaar verkeerd vliegen of zich uit hun bak laten werken, geef je beter geen chip om. De goede vliegen hier zelden in de verkeerde bak en zitten nooit in elkaar. Maar goed, die zijn dus in de minderheid. Vandaar dat ik hokken met honderden duiven eigenlijk niet (meer) serieus neem.

09 jan Gezondheid

Goede jongen kweek je alleen uit goede, gezonde duiven die over topgenen beschikken. Vervolgens heb je nog heel wat geluk nodig.

In 2017 had ik een topjaar wat kweken betreft. Haast iedere geringde duif werd een topper. Mocht ik weten waardoor dit kwam, dan zou ik ieder jaar hetzelfde doen.

In 2018 had ik namelijk een slecht kweekjaar, terwijl ze uit dezelfde ouders kwamen als die toppers van 2017. Ook 2019 was niet best. De jaren erop (2020 t/m 2024) waren plots wel weer goede kweekjaren. Dus ja, het blijft raar die duivensport.

Veranderen van verzorgingssysteem doe ik al 25 jaar niet meer. Hier altijd hetzelfde voer en dezelfde bijproducten, daar ligt het dus ook niet aan.

Iemand wilde weten of ik in dichte, afgesloten hokken geloof. Dit zal best goed zijn in het voorjaar, maar ik hecht daar geen waarde aan. Hier zijn zowel de voorkant als het plafond voor 50% geïsoleerd met gaas, bij de kwekers zelfs voor 100%.

Ik hou van frisse hokken zonder stof. Dat die met dit weer een hogere luchtvochtigheid hebben, neem ik op de koop toe. Duiven die hier niet mee om kunnen gaan, horen hier niet thuis. Ik zet de lijntjes uit en de duiven moeten zich daar naar schikken.

07 jan One loft races

Ik las het stukje van Ad Schaerlaeckens op zijn website over de one loft race in Thailand. De aantallen duiven die sommige inzetten zijn inderdaad van de gekke.

Het moet een jaar of 10 geleden zijn dat hier een bekende liefhebber uit het noorden op bezoek was. Hij vroeg aan mij of ik ook niet mee wilde doen aan de race in Zuid-Afrika, hij had er zelf immers een hoop gezet. Ik vertelde hem dat dit voor mij niet te betalen was. Destijds kostte het ook al 1.000 euro per duif.

Op mijn vraag hoe hij dit wel voor elkaar kreeg antwoordde hij dat het hem amper wat kostte. Hij droeg de duiven over aan de organisatie en kreeg er enkel de eer voor terug. Het prijzengeld en de opbrengst van de verkoop van de eventuele winnaars was voor de organisatie. Ik heb me toen voorgenomen hier nooit aan mee te doen en dat dit nooit de toekomst van de duivensport kon worden.

Onlangs kreeg ik nog het mooie aanbod om gratis 15 duiven (kost normaal dus 1.000 euro per duif) in de Afrika race te zetten om ze te testen. Dit aanbod heb ik netjes afgeslagen. Ik test mijn duiven liever zelf tegen de concurrentie waartegen ik zelf speel.

Ik ben graag betrokken bij mijn duiven. Ik vind het leuk om koppels samen te stellen, de jongen te zien groeien en te hopen dat het misschien wel goede worden. Mocht dit allemaal goed uitpakken, dan geeft mij dat een kick.

Ik probeer mijn duiven tot het uiterste te drijven om tot topprestaties te komen. Voor mij is dat het mooiste aan de duivensport; er intensief mee bezig zijn, verzorgen, trainen, en altijd de hoop houden dat het goed uitpakt.

Deze ervaringen deel ik ook graag middels de vele dagelijkse contacten met vrienden en bekenden uit heel de wereld. Ik ben ook altijd geïnteresseerd in hoe dingen daar lopen. Dit gaat heus niet alleen over duiven, maar bijvoorbeeld ook over het gezin of het weer aldaar.

Ik zorg goed voor onze duiven, die komen hier niets tekort. Dit kost natuurlijk veel tijd en moeite, maar ik zie het ook vooral als ontspanning.

Toen ik 35 jaar terug de duiven op ging leren zag ik altijd een man of tien op verschillende plekken langs diezelfde route hun duiven lossen. Sommige hadden een stoeltje en koffie bij zich en losten de duiven één voor één. Die rust en ontspanning die je toen overal zag komt nooit meer terug. Het leven is alsmaar gejaagder geworden en voor hobby’s heeft men amper nog tijd.

Ook die vele gepensioneerde duivenliefhebbers die vaak van hun vroegpensioen genoten en hun duiven op hun gemak in alle vroegte in de opkomende zon gingen lossen, behoren tot het verleden.