Dezer dagen zijn we druk bezig het kweekhok te verkleinen, zo’n 40% is inmiddels afgebroken. Volgend jaar houd ik zo’n 20 koppels, dat zijn er meer dan genoeg. Ik ga wel weer voedsterkoppels houden om het aantal jongen te kunnen kweken voor hier en in Friesland.

Voor de tien beste doffers zijn er aparte ruimtes, zodat ik ze gemakkelijk over kan koppelen. Eén koppel blijft voorgoed bijeen en negen koppels zijn testkoppels waar ik er maar vier van kweek met één duivin.

Bij de vliegduiven zijn er 30 bakken, maar ik denk dat ik er maar 24 vul. De laatste jaren geniet ik – al zij het gedwongen – meer van het oude dan van het jonge duivenspel. Door al dat wijzigen en veel te laat starten elk jaar is de lol er wel af.

Men wil er ook niet van leren. Ook dit jaar raakten we weer een vlucht kwijt door de hitte en dan natuurlijk nog de liefhebbers die getroffen zijn door de vogelgriep. En dat zal naast hitte ook elk jaar terugkomen, vrees ik. We gaan in 2023 massa’s jaarlingen verspelen, dat kan niet anders.

Ik steek het dan ook niet onder stoelen of banken dat er organisatorisch iets moet veranderen. Om de duivensport te redden moeten er wijzigingen plaatsvinden binnen het bestuur, want men stuurt onze sport nu regelrecht de afgrond in.

Wat organisatie betreft mogen er enkele blijven, wat het vliegprogramma betreft moeten enkele plaatsmaken voor liefhebbers die tot de betere spelers van het land behoren. En dan van elke categorie iemand, zodat er geen eigenbelang kan ontstaan.

Ik hoop dat bij een ieder de ogen open gaan en dat men niet langer pikt wat er gebeurt, anders is er voor de liefhebbers onder de 65 jaar geen duivensport meer over 10 jaar. Denk daar maar eens goed over na deze winter.

Afgelopen zondag was ik in Friesland en ik schrok van dat windmolenpark onderweg. Als daar een groep duiven doorheen vliegt is na 25 km 20% geraakt door een molenwiek. Ook de terugkerende elektriciteitscentrales in Nederland en de daarbij behorende draden gaan steeds meer duiven verwonden. Groene stroom gaat ons nogal wat duiven kosten.

Afgelopen weekend speelden we nog Roye. Het was hondenweer, maar dat deert ervaren duiven niet. Ze werden zoals verwacht volledig naar het oosten geduwd met de overwegend westenwind en de buien die van de kust kwamen.

Een groep van vijf duiven trotseerden de buien en zaten los vooruit in het rayon waar ik de eerste vier speelde tegen 1.200 duiven. Ze kwamen recht uit de lijn en vielen als een speer op het hok. Eentje was van de buurman. Enigszins versuft vloog hij alsnog één hok verder waar hij thuishoort.

Mijn eerste twee duiven zijn nadien omgedraaid in de uitslag, ze stonden in dezelfde seconde. Uiteindelijk de winnaars:

  1. Zoon Blue Torres van mijn Chinese vriend Q Wenbo. Deze doffer komt uit Miss Torres van Davy Tournelle en die won de 1e nationaal Issoudun 8.263 d. en de 3e nationaal Argenton 8.588 d. Hij stond gekoppeld tegen Blue Diamond en die won hier vorig jaar de 1e NPO/Grand Prix Melun 4.903 d. Zij komt weer uit het Golden Pair.
  2. Zoon uit de samenkweek doffer met familie Eijerkamp uit Olympic Jozef x Dragon Girl (die hier ook 5x per duizendtal won en even vaak top 10 NPO won).
  3. Dochter Atlantic Bas Verkerk gekoppeld aan Dragon Girl.
  4. Dochter Millennium Ace (won 9e nationaal Asduif en komt uit het Gouden koppel). Hij stond gekoppeld aan Pure Gold (kleindochter Bingo x dochter Gouden koppel). Pure Gold was de sensatie van vorig jaar en werd 1e Asduif jong bij de PIPA Rankings en 1e Asduif jong WHZB.

 

Auke van der Deen sloot het vliegseizoen ook super af. Hij won in Oost-Brabant de eerste drie prijzen. Zijn 1e is een halve van mij en die won eerder de 5e NPO Nanteuil in de afdeling.

De laatjes voor de Alpe d’HuZes stichting zijn inmiddels allemaal verkocht. Namens Symen, Jan en mij bedankt aan de kopers voor dit mooie gebaar.

Degene die te laat gemaild hebben benader ik per e-mail, zij kunnen alsnog een koppel eitjes halen deze winter. Ook die opbrengst gaat naar de Alpe d’HuZes stichting, zo is niemand teleurgesteld.

Er is een hoop ellende in deze wereld, vooral als het om die ene rotziekte draait waar elke familie wel een keer mee te maken krijgt. De vader van Jan Timmermans vroeg mijn medewerking voor een speciale actie, zie hieronder.

Alpe d’HuZes 2023
Opgeven is geen optie

Laat ik mij eerst even voorstellen: ik ben Symen Timmermans, 69 jaar oud en de S van de combinatie J en S Timmermans. Op donderdag 1 juni 2023 – tegen die tijd heb ik de 70 dus al aangetikt… – ga ik in Frankrijk de befaamde Alpe d’Huez beklimmen. Ik doe dat uiteraard niet zó maar. Ik doe ‘t in het kader van Alpe d’HuZes 2023. En Peter Theunis en Jan Timmermans willen mij gaan sponseren.

Deze uitdaging ga ik aan, samen met mijn broer, twee zussen, plus een paar neven en nichten. Wij proberen op deze wijze geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. De 2022-editie van Alpe d’HuZes bracht het maximale aantal van 5000 deelnemers op de been, die het indrukwekkende bedrag van 16.255.499 euro bijeen wisten te brengen.

Momenteel krijgt 1 op de 3 mensen te maken met kanker. Ook wij, ons gezin, onze familie. In het tijdsbestek van slechts een paar jaar overleden mijn schoonzoon, moeder, jongste neef en jongste broer aan de gevolgen van kanker.

Om het wetenschappelijk onderzoek financieel te ondersteunen ga ik volgend jaar meedoen aan de Alpe d’HuZes-challenge. Jan heeft besloten enkele late duivenjongen van zijn beste vliegers te verkopen en de opbrengst daarvan volledig aan KWF Kankerbestrijding te schenken.

De prijs is vastgesteld op € 450.00 per jonge duif.

Draagt u óók het KWF Kankerfonds een warm hart toe, en wilt u wel eens zien of ik deze uitdaging tot een goed einde kan brengen? Koop dan één of meerdere late jongen en meld dat via de contactgegevens op de site van Peter Theunis: https://embrecht-theunis.testpaal.nl

Ik dank u alvast hartelijk voor uw steun.
En wens u uiteraard ook veel succes met uw aanschaf!

Wij vliegen dit weekend nog Pont-Sainte-Maxence op 289 km.

Aangezien deze vlucht nergens voor telt, houd ik mijn tien beste jonge duiven thuis. De rest gaat wel mee. Normaal ben ik niet zo, maar er wordt wisselvallig weer voorspeld en ik ben al te vaak op de laatste vlucht meerdere goede duiven kwijtgeraakt. En duiven heb ik genoeg, maar goede te weinig.

Rui

Vanaf volgende week staat alles in het teken van de ruiperiode. De duiven krijgen een tiendaagse paratyfuskuur gevolgd door een enting met een dood vaccin. Verzorgen doe ik tijdens de rui- en winterperiode eenmaal daags en af en toe mogen ze een dag los. In het drinkwater zit tot januari op de ene dag Sedochol en de andere dag Naturaline.

Duiven ruien vanzelf, maar er zit een groot verschil in hoe. Duiven die aan de gerst worden gezet ontwikkelen geen mooi en zacht verenkleed. Ja, ze ruien weliswaar als gekken, maar ik denk eerder dat dit komt door een tekort aan bouwstoffen.

Hier krijgen ze zoals altijd goed te eten en dat betekent elke dag 80% Championsmix en 20% NPO-mix met daaroverheen Origanum Red en Champions Mineralenmix. Tweemaal per week gaat daar nog Prestavit overheen voor de broodnodige eiwitten in de ruitijd. Overigens kan je ook 50% Prestavit en 50% Octavit doen, in beide zitten namelijk eiwitten en vitaminen. Op deze manier maak ik zelf mijn pot Octavit van het vliegseizoen op.

Zo doe ik het dus al jaren en de duiven pluimen altijd perfect in en voelen zijdezacht aan. In mijn opinie kan je beter minder duiven houden en die goed begeleiden dan andersom. Gokken op de massa is onverstandig. De duiven hebben meer ruimte in het hok en dat is beter voor duif en melker. Daarbij zijn het toch vaak alleen de betere duiven die voor kopprijzen vliegen, de rest is bladvulling.

Selecteren

Enkel op bouw selecteren is ook onverstandig. Niet elke superduif is mooi gebouwd en/of perfect gesloten. Dus duivenkeurders, het zal wel, maar laat die eerst eens op eigen hok de goede van de mindere duiven leren onderscheiden en dat vervolgens matchen aan de resultaten op hun eigen hok.

Bij mij is de reismand hoofdselecteur. Een enkeling mag nog blijven als ik er voldoende vertrouwen in heb. Een minder gebouwde duif die een beetje openstaat en vroeg op de klep zit zie ik te allen tijde liever dan een perfect gebouwde, gesloten duif die altijd na de kopduiven arriveert.

Daarbij merk ik op eigen hok dat de duiven nu wat ranker en kleiner zijn. Toen ik minder aandacht besteedde aan de dagfond waren ze wat forser. Met andere woorden, de forsere exemplaren zijn hier na jaren van selecteren op prestaties afgevallen.