09 okt

Geplaatst op 12:16h in Blog

Wat een veren in de hokken, het is geen pretje om daar te komen dezer dagen.

De kweekduiven die op tijd klaar waren met kweken, hebben reeds hun nieuwe pak aan.

Alle duiven hebben hun kuur en enting tegen paratyfus achter de rug, alleen de nieuwe aanwinsten van de familie Eijerkamp die ik heb uitgezocht moeten hun vaccinatie nog krijgen. Dit doe ik zodra ze na het vervoersverbod zijn afgeleverd. Dit zijn latere zomerjongen en die worden dus niet voor half januari gekoppeld.

Verder af en toe een bad en niet teveel in de hokken komen. Ik beperk mezelf tot één keer per week een grote schoonmaak met een masker op. Duivenstof is funest voor onze longen en in de ruiperiode met al die schilfertjes is dat dubbel zo erg.

08 okt

Geplaatst op 13:26h in Blog

Gisteren een dagje bij Eijerkamp geweest, dat zijn fijne mensen om mee om te gaan. De jongen van de samenkweek koppeling Luka Modric (1e nationaal Asduif en 1e Asduif PIPA Rankings) x Pure Gold (1e nationaal Asduif WHZB en 1e Asduif PIPA Rankings) zijn inmiddels oud genoeg.

De samenkweek is goed gelukt, er zijn vier mooie jongen uit voortgekomen. Ik heb ook een prachtdoffer uit Turbo Rossi uitgezocht. Voor mijn Chinese vriend zocht ik twee kleinkinderen van Nieuwe Olympiade uit, waarvan de eerste jongen in Hoeven worden getest.

Een dag eerder kwamen Frans en zijn zoon Dirk Maris op bezoek. Voor mij één van de beste hokken van België met de kleine korf. Het was fijn babbelen met twee van zulke topliefhebbers.

We hebben van onze beste vliegers een koppel jongen geruild. Hun een koppel uit Mathieu en een jong uit Turbo Millennium, ik een koppel uit Prima. Dit is een topduivin in wording, getuige haar resultaten tot nu toe: 3e nationaal Argenton 23.124 d., 7e nationaal Bourges 24.221 d., 12e nationaal Guéret 12.208 d., 55e nationaal La Souterraine 14.315 d. en 71e nationaal Bourges 10.366 d.

Met beide kinderen uit Prima ben ik zeer tevreden, de doffer kan wel eens een bepalende kweker gaan worden. Ik hoop dat hij even goed wordt als Mister Millennium.

Van deze Mister Millennium hadden de Maris mannen ook een halfzus bij uit Maxi (1e nationaal Argenton), een stammoeder bij hun. Nu bleek dat ik zowel het eerste als het laatste kind uit Maxi op het hok heb. Uit hun superduivin Martha namen ze ook een dochter mee, deze is aangekocht door mijn Chinese vriend, maar is een geschenk van hem aan mij.

Zo is er dus weer wat versterking bijgekomen. De toekomst zal uitwijzen wat dit allemaal brengt, maar dat het met topduiven moet gebeuren, staat vast. Hieronder een voorbeeld.

Uit een zoon van Miss Torres, de wonderduivin van Davy Tournelle, had ik dit jaar één van de beste jonge doffers. Hij werd 3e provinciaal Asduif. Miss Torres won bij Davy de 1e nationaal Issoudun 8.263 d. en de 3e nationaal Argenton 8.588 d. De zoon Miss Torres stond hier gekoppeld aan Blue Diamond (1e NPO/Grand Prix Melun 4.903 d.). Kortom, goed op goed is vaak succesvol.

Beide broers Mathieu en Turbo Millennium, evenals hun broers Avatar, Grey Millennium en zus Olympic Millennium zijn voor mij enorm van waarde. Niet financieel, maar ik bedoel een respectvolle waarde op basis van hun prestaties en toekomst op het kweekhok. Het zijn hier geen “bos pluimen”, zoals wel eens gesuggereerd wordt, maar ze maken deel uit van mijn leven. Vandaar dat zulke duiven nooit van de hand worden gedaan.

06 okt

Geplaatst op 18:37h in Blog

Ik vind dat je altijd eerst kritisch naar je eigen prestaties moet kijken alvorens je wat zegt over een ander. De jonge duiven kwamen dit jaar simpelweg niet goed genoeg hier. Met een klein beetje geluk had ik twee NPO-vluchten kunnen winnen, maar de klok telt nu eenmaal.

Duiven die in eigen vereniging de 1e prijs winnen of Asduif worden, hebben exact dezelfde kansen als hun clubgenoten. Wat mij betreft is dat het enige overgebleven eerlijke spel zonder allerlei formules.

In de vereniging behaalde ik dit jaar zestien 1e prijzen en alle 1e Asduiven op het spel waaraan ik deelnam. Als vereniging zijn wij helaas in de omstandigheid geraakt dat het eerstvolgende kampioenschap in de afdeling gezocht moet worden.

Dit is enkel te wijten aan mijn lidmaatschap. Eigenlijk ben ik overal voor uitgesloten en heeft onze afdeling nog ingegrepen, zodat er een papieren samenspel in de vorm van Rayon 2 Oost kwam. Overigens zonder kampioenschappen eraan verbonden, wat in West wel het geval is.

In Rayon Oost wordt erg hard gespeeld, dat heeft weer als nadeel dat men elkaar zo goed als uitschakelt voor alle grotere kampioenschappen. De zwakkere samenspelen zijn hierdoor de lachende derde.

Dat dit nog niet afdoende is, blijkt uit het feit dat men meer de oostenlijn wil opzoeken. Men hoeft dan immers minder af te geven op combinatie Embregts-Theunis. In Afdelingen 10 en 11 weten ze inmiddels wat de gevolgen zijn van uit het oosten lossen. Je zou verwachten dat zo’n voorstel van de oostelijk gelegen rayons komt, maar nee, het komt van de westelijk gelegen hokken.

Van mij mogen ze snel alle tussenlagen eruit gooien, wat binnen nu en enkele jaren toch onvermijdelijk is. Alleen de uitslagen in de vereniging en de afdeling blijven dan over. Wellicht komt er dan toch nog iets van eerlijk spel. De afdelingen worden binnen enkele jaren opnieuw ingedeeld, want de huidige opzet is financieel onhoudbaar.

Internationaal raken we steeds verder achterop met al die kleine afdelingen. NPO-vluchten met minder dan 1.000 duiven, dat moet je toch niet willen? Het NPO-bestuur heeft ook hier nog genoeg werk aan de winkel. Het lijkt me überhaupt een goed idee dat zij zich wat meer gaan bezighouden met het redden van de duivensport.

Toekomstgericht

Het opnieuw indelen van de afdelingen lijkt me een goed begin. Alles moet wel rendabel blijven en er zijn inmiddels ook geen personeelsleden en losplaatsen meer te vinden. Maximaal zes afdelingen zou betekenen: minder mensen op de vrachtwagens, minder losplaatsen en grotere, mooiere concoursen.

Zo zou men overal dezelfde trailers moeten hebben, voorzien van reclame voor sponsoren. En een contract afsluiten met een gecertificeerd transportbedrijf dat de chauffeurs en wagens levert, zodat we altijd met goed materiaal op weg zijn en over de juiste papieren beschikken. Een convoyeur erbij en klaar. Alle andere meuk inruilen en enkel de trucks houden om de duiven te verzamelen.

Zo moet men ook onderzoeken wat we internationaal kunnen gaan doen aan de jaarlijks terugkerende vogelgriep, waarbij uitsluiting voorkomen kan worden.

Mijns inziens zeer belangrijke punten, toch zeker als je over 5 jaar nog duivensport wilt beleven. Nu kan men laten zien dat ze echte bestuurders zijn. Aan een gebrek aan ervaring ligt het niet, want één van de bestuursleden heeft zelfs een enorm logistiek bedrijf gerund.

Duiven ophalen in kleinere verenigingen wordt steeds lastiger en onbetaalbaarder. Willen die verenigingen blijven bestaan, dan zullen ze hun duiven op verzamelplekken moeten aanleveren.

Stel daarnaast mandenlijsten verplicht, zodat men steekproefsgewijs met een scanplateau onder de mand door kan gaan om te zien of alle duiven erin zitten. Daar kan men best wat van dat dopingcontrolegeld voor inzetten wat we elke vlucht extra moeten betalen.

Het zijn maar wat simpele voorbeelden en ideeën hoor, en ik weet heus wel dat men hier niets mee gaat doen.

05 okt

Geplaatst op 18:37h in Blog

In de duivensport moet je altijd vooruitkijken, vandaar dat we nu alles zuiver moeten zetten. Hier zijn alle duiven inmiddels gekuurd en gevaccineerd voor paratyfus. Ook staan alle hokken en broedschotels weer zuiver.

Mijn duiven zijn gevaccineerd met een dode entstof van Norbert Peeters. Ik hoor dat er in België momenteel een levende entstof voor varkens wordt toegepast tegen paratyfus. Je kan daar eenmaal aangemaakt schijnbaar 1.000 dieren mee vaccineren.

Volgend weekend krijgen alle duiven nog een kwart Flagyl en een luisdruppel van Schroeder (tweemaal per jaar één druppel in de nek). Begin november laat ik nog een mestcontrole uitvoeren op wormen en coccidiose. Alleen wanneer ze iets vinden zal ik er iets tegen doen.

De kweekduiven worden eind oktober gevaccineerd tegen paramyxo, ik probeer dat altijd vier weken voor het koppelen te doen.

Ik houd hoogstwaarschijnlijk 24 koppels vliegduiven door, 20 kweekkoppels en 20 voedsterkoppels. Dit zijn er meer dan genoeg voor mij. Natuurlijk heb ik nog wat versterking gehaald, maar of dat wat wordt weet ik pas na het volgende jonge duivenseizoen.

Ik hoop dat de jonge duiven weer enkele keren boven de 400 km kunnen vliegen, zodat je ziet wat ze in hun mars hebben. Met het huidige programma zijn we haast verplicht om de mindere duiven door te houden tot volgend jaar, omdat ze als jong onvoldoende kans krijgen hun potentie voor de eendaagse fond te laten zien.

Vorig jaar had ik enkele topjongen van een topspeler. Ze presteerden super tot 400 km en ook dit jaar als jaarling top tot 400 km. Bij de eerste eendaagse fond vlucht bleven ze echter allemaal weg. Aan zulke duiven heb ik dus niets. Hier moeten ze van 100 tot 650 km presteren en bij Jan zelfs nog 100 km verder.

Dit is het spel waar ik jaren geleden voor gekozen heb en daar worden ze op geselecteerd. Ik win graag en ben graag bij de eerste 20 van de afdeling te vinden op de vluchten waaraan ik meedoe. Mede daardoor ben ik alleen geïnteresseerd in duiven die jaarlijks meermaals per honderdtal spelen. Duiven die per duizendtal spelen zijn de kersen op de taart. Duiven die de helft van de vluchten waaraan ze deelnemen per tiental vliegen, boeien me niet zo.

Toch laat ik dit jaar enkele duiven jaarling worden die het eigenlijk niet verdiend hebben op basis van hun prestaties. Ze staan me geweldig aan en zouden geschikt moeten zijn voor de 500 km vluchten, vandaar de nieuwe kans als jaarling. Hadden we nog het jonge duivenprogramma van 20 jaar terug, dan werden ze sowieso geruimd.

Kweeksterren

Superdoffers Mathieu en Turbo Millennium (dit jaar nog 1e Generaal Asduif) gaan naar de kweek, hun zus trouwens ook. Allen komen ze uit het Millennium koppel. Er wordt vanaf nu niet meer gespeeld met de jongen die nog geboren worden uit het Millennium koppel.

Alles wat ik daarvan op de kweek heb zitten heeft reeds superduiven voortgebracht. Bij Jan zitten er vier die allen diverse top 10 NPO-winnaars hebben gegeven, waaronder twee NPO-winnaars. Dit waren er drie geweest als ze die fraudeur vorig jaar al hadden gepakt. Bas Verkerk heeft er een zoon van en daar komt zijn 1e Asduif dagfond van dit jaar uit.

Van Super Rossi deelde ik destijds te gemakkelijk jongen uit aan Jan en alleman. Tot meneer besloot te stoppen met bevruchten op 8-jarige leeftijd. Herman Bevers bijvoorbeeld heeft er een topkweker uit, maar ook Adam Thomas.

Ik hoor van alle kanten geluiden hoe super zijn nazaten het doen. Ook hiervoor geldt dat de jongen die wij er zelf nog van hebben, topkwekers zijn. Vandaar dat ik diezelfde fout nu met het Millennium koppel niet nogmaals maak.

03 okt

Geplaatst op 13:37h in Blog

De mails van het NPO over Op (de) Hoogte lees ik niet meer. De redactie van Het Spoor der Kampioenen zou onderhand ook klaar moeten zijn met alle aandacht voor GPS-ringen, want die hebben geen meerwaarde voor onze sport. Een mooi krantje wekelijks vervuilen met meerdere pagina´s over duiven die 60 km omvliegen om thuis te geraken… Wat moet ik daarmee?

In de AviRings eenhoksrace zijn ze zelfs gestopt met deelnemende duiven een GPS-ring om te doen. Op de een of andere manier geraakten die niet thuis, dus hebben ze enkele overjarige duiven aangehouden die zo’n ring om krijgen. Dat zegt toch genoeg, denk ik dan.

Ik hoorde dat verschillende leden zelfs hun abonnement hebben opgezegd, omdat ze te weinig nuttige informatie terugvinden in het magazine. Zij willen liever weten hoe het er bij een vluchtwinnaar of afdelingskampioen aan toe gaat.

Een rubriek met hard spelende oude liefhebbers die meer dan 60 jaar duivensport erop hebben zitten en alsnog goed meedoen, zou vele malen interessanter zijn om te lezen. Vergezeld door wat foto’s van vroeger en nu, natuurlijk.

Preventie

Afgelopen week ontving ik een mail van iemand over paratyfus. De man begreep niet dat ik daar elk jaar tegen kuur én ent. Dat is niet goed voor de weerstand van de duiven, zei hij. Als je eenmaal paratyfus hebt gehad, weet je wel beter. Meer kan ik daar niet op zeggen.

Ik ben geen dierenarts, maar ik ben geschrokken van het aantal mensen dat ik dit jaar heb gesproken die paratyfus op hun hok hadden en in staat waren om alles op te ruimen.

De mailer zou op basis van die theorie ook geen paramyxo- of pokkenenting moeten geven, want ook die ondermijnen de weerstand. Ook hiervoor geldt: als je ermee te maken krijgt, denk je er vanzelf anders over.

Ik zag bij andere liefhebbers duiven die niet konden lopen van de pokken aan hun poten en difterie in hun bek zo erg dat ze niet konden eten. Ongevaccineerd, dus. Deels gemakzucht, deels kostenbesparing. Eén ding is zeker: aan de vluchten konden ze niet deelnemen, dus bezuinigen was gelukt.

Zo had ik 25 jaar geleden zelf zonder het op te merken een enorme tricho uitbraak in de ruiperiode. Ook daar word je niet vrolijk van, kan ik je zeggen. Ik kuurde mijn duiven daarvoor zelden voor tricho. De dierenarts moest het in extreme mate vinden, wilde ik iets geven.

Ik had mijn lesje geleerd en sindsdien geef ik begin oktober preventief een kwart Flagyl en gelijktijdig een luisdruppel. Dat is tevens de enige tricho medicatie die de kwekers op een geheel jaar krijgen.

Het moet inmiddels 8 jaar geleden zijn dat ik Gerard Koopman op bezoek had. De jaren zonder enige vorm van medicatie waren ook zijn slechtste, wist hij me te vertellen.

Kortom, na deze ervaringen is mijn credo ‘beter voorkomen dan genezen’.