Het was me het jaartje wel met al die verliezen bij de oude en jonge duiven, maar zoals altijd moeten we verder met wat er nog zit.

Zo kwamen er vragen van liefhebbers die hoorden dat ik van één vlucht 50(!) duiven verspeelde (van de 134). Er waren die dag helaas heel wat liefhebbers die er procentueel meer dan mij zijn kwijtgeraakt, maar 50 klinkt natuurlijk spectaculair.

Zoals altijd keerden verschillende duiven binnen enkele dagen terug, de meeste weliswaar gewond. Je zou denken dat er na zo’n dramatische beginvlucht niet veel duiven meer achterblijven. Toch bleven er alle weken enkele steken.

Wanneer de jonge duiven de laatste weken aan het vallen zijn valt het nadat de helft gearriveerd is zo stil als iets. ‘s Avonds komt het plots weer op gang en raakt alles zo goed als thuis. Die duiven label ik als de ‘afstappers’.

Zij hebben zichzelf iets slechts aangeleerd wat je ze nooit meer krijgt afgeleerd. Zodra het even tegenzit vallen die ergens op een huis en gaan ze eerst uitrusten om pas richting de avond weer verder te gaan. Duiven leren dit zichzelf alleen aan wanneer de start van het seizoen slecht verliep.

Natuurlijk zijn al mijn jongen gekweekt uit duiven waarin ik vertrouwen had, maar dat wil niet zeggen dat het allemaal toppers zijn. Daarbij geeft een kweker het ene jaar enkele goede tot bruikbare duiven en het andere jaar helemaal niets. Koppels die elk jaar goede geven ben ik nog niet veel tegengekomen. Laat het me vooral weten, want daaruit wil ik zeker jongen proberen te bemachtigen.

Het is dus allemaal nog niet zo simpel. Bepaalde lijnen duiven komen met dit type weer ook beter uit de verf dan andere.

Ook bij de grote hokken wordt het verschil door slechts enkele topduiven gemaakt. Vaak zijn deze hokken commercieel en worden die duiven vrij snel naar de kweek gezet, waar minder commerciële hokken tot 5 jaar met hun beste duiven blijven spelen. Het is een wereld van verschil of je over enkele topduiven beschikt of dat je in een jaar vliegt waarin nét die ene topper ontbreekt.

Witbuiks Queen is met 7x top 10 NPO op zak naar de kweek verhuisd. Laten we hopen dat er volgend jaar een nieuwe topper opstaat op het vlieghok.

Witbuiks Queen is van 2022, net als National Torres (1e en 2e NPO en 2e nationaal Issoudun), Torres Diamond (5x top 10 NPO), Winning Daisy (5x top 10 NPO) en superduif Olympic Dragon (Olympiade duif en 7x top 10 NPO). Kortom, 2022 was wél een geweldig kweekjaar. Daar moet je dus af en toe ook een beetje geluk mee hebben.

De jonge duiven selecteren zichzelf dit jaar, elke week valt 10% van de groep af. Toch kwamen ze goed dit weekend, vooral de eerste zes (waartussen ook de eerste vier getekenden).

In de afdeling won ik de 2e, 3e en 4e prijs en in het rayon 1 t/m 3. In de vereniging was Team Patagoon me een kwartseconde voor. De duiven van clubgenoot Jan de Werd hebben ook de conditie te pakken. Hij won in zijn rayon vorige week al 1 t/m 6 en nu dus 1 t/m 5.

De oude duiven zaten op de X vlucht en wonnen ook daar de 1e in het rayon en in de afdeling, al zegt dit weinig omdat niet iedereen constateert.

Ik had hier tien doffers op zitten die sinds begin mei geen mand meer hadden gezien. Ze gingen dus van 0 naar 250 km. Ik wilde ze eigenlijk op de nalijn testen, maar ik denk dat enkele gewoon naar Orléans (450 km) gaan komend weekend. Ik heb verder geen verwachtingen van ze, dus het kan alleen maar meevallen.

Bij de jonge duiven dus de eerste drie getekenden aan de 20e prijs in de afdeling thuis, dat lijkt me weer een mooie voor de Gouden Duif. Eigenlijk is het geen goed teken wanneer je tien duiven ingeeft en daar vijf van bij de eerste pakt, want dat zegt wat over de kwaliteiten van de andere duiven in het hok.

Gisteren ontving ik een telefoontje van Ruud Moes.

Men wil van de reserve dagfondvlucht 2 augustus nationaal Orléans maken met voor 25.000 euro aan prijzen, incl. constateersystemen die men gratis wil vervliegen op vastgestelde prijzen, zodat iedereen kans maakt. Kijk, dat zijn nog eens initiatieven om de duivensport levend te houden.

Ik vertelde Ruud wel dat men zulke nationale dagfondvluchten beter aan het begin van het dagfondseizoen kan organiseren, dan zijn de deelnames en wereldwijde belangstelling vele malen groter.

Zo zou men bij de jonge duiven in augustus ook prima een nationale vlucht kunnen organiseren, bijvoorbeeld uit Melun. Zou men Ruud bij de organisatie betrekken, dan volgen er ook veel sponsoren en wereldwijde belangstelling. Melun is hier 355 km en in Friesland 550 km, dat moet toch te doen zijn.

Over zulke dingen kan de NPO zich beter bekommeren dan al die randzaken. Hoe houden we de duivensport aantrekkelijk en in leven, zou de slogan moeten zijn. Er zijn inmiddels namelijk niet veel uitdagingen over die mensen ertoe kunnen verleiden met postduiven te beginnen of ermee door te gaan.

Al met al heb ik de oude vliegploeg maar weer uit elkaar gehaald. Zij worden langzaamaan klaargestoomd richting nationaal Orléans.

De zuidoostenwind deed zijn naam eer aan. Het was goed dat men alles zo vroeg mogelijk heeft gelost. Bij de jonge duiven zijn er nog een paar achter. Enkele van die laatkomers zijn inmiddels verwijderd.

Willem de Bruijn zei al eens: “Moeilijk weer aan het begin van het seizoen leert jonge duiven maar één ding en dat is afstappen”. Ze gaan eerder zitten om later op de dag of zelfs de dag erop huiswaarts te keren. Aan zulke duiven heb je niets.

Mijn oude duiven bakten er niets van op de dagfond. Dit zag ik al wel aankomen, want ze voelden slap aan. Hun seizoen is duidelijk te lang en te zwaar geweest.

De duivinnen krijgen daarom tot volgend jaar rust. Enkele hiervan verhuizen naar de kweek, waaronder Witbuiks Queen met 7x top 10 NPO. De doffers daarentegen hebben het gehele jaar stilgezeten en gaan hoogstwaarschijnlijk nog naar de nalijn.

Toch kijk ik tevreden terug op dit oude duivenseizoen. Er werden veel top 10 plaatsen gewonnen op de vitesse en de midfond. De dagfond viel wat tegen, met hoofdzakelijk jaarlingen. Kortom, genoeg ruimte voor verbetering voor volgend jaar met t.z.t. wat meer ervaren duiven.

Bij de jonge duiven ga ik met een overgebleven ploeg van 60 de strijd aan. De redelijk herstelde gewonden gaan op de nalijn. Het is hopen op wat stabieler weer, zodat de jongen ook eens op een normale manier huiswaarts kunnen keren.

Over hun prestaties dit weekend ben ik overigens niet ontevreden. De eerste vier verkwanselden helaas veel tijd met het binnenkomen, maar dat hou je toch.

Het weer dit weekend oogt vooralsnog niet best.

Ik had het er nog met Bas en enkele Belgische topspelers over; het was beter geweest om alles op vrijdag te lossen. Nu moeten ze waarschijnlijk op maandag lossen, wat ook een doordeweekse dag is, maar dan dus met vier nachten mand.

De jonge duiven lijken wel op zaterdag los te kunnen, maar als het IWB afd. Brabant 2000 geen groen licht geeft om heel vroeg voor de andere afdelingen uit te lossen, wordt het hier wederom een drama.

Hoe dan ook, laten we hopen op een goede afloop van vooral de jonge duivenvlucht. Hier in Brabant is iedereen immers al flink lamgeslagen als gevolg van twee eerdere onverstandige lossingen, terwijl het spel in principe nog moet beginnen.

Misschien kunnen wij in het vervolg voor de eerste vluchten dan ook beter de zondag opzoeken, zodat we niet in het vaarwater van afd. 5 en 7 blijven zitten?