06 jun Luchtwegen

De doffers lijken nergens goed uit de verf te komen, veelal veroorzaakt door luchtwegproblemen. Je kan hiertegen kuren of simpelweg wachten op beter weer. Een keertje uitroken doet soms ook wonderen. Toch zullen de problemen aanhouden zolang het zulk wisselvallig weer blijft.

Duivinnen lijken daar veel minder last van te hebben. Momenteel voeren die haast overal de boventoon, ook hier. Wanneer de dagfond begint, lijken de doffers juist weer beter af te komen. Naarmate het eind juni wat warmer wordt, zie je de doffers vaak verbeteren. Te snel uitselecteren is dus niet de juiste weg, mits je vertrouwen in de duif volledig weg is.

Hier worden ze nu stevig opgevoerd met NPO-mix en ook de Octavit gaat elke dinsdag en woensdag over het voer. De vluchten gaan nu immers wekelijks boven de 400 km.

Wat de aanwezige kwaliteit betreft, blijft het afwachten. Zoals gezegd zijn veel goede vliegduiven naar de kweek gegaan en heeft de ploeg jaarlingen niet verder gevlogen dan 350 km. Ondanks dat toch al 5x top 10 in de afdeling, wat me niet eens tegenvalt.

Jonge duiven

De jonge duiven zitten inmiddels op hun eindstation, ik rij namelijk niet verder dan 30 km. Ze zien deze losplaats nog minstens 2x per week, tot hun seizoen begint.

Ze zijn er dus klaar voor. Ze hebben hun chip om en krijgen over 2 weken preventief een tricho pil, daar moeten ze zich mee zien te redden. Ook hier vallen er wekelijks jongen af. Ik hoop op selectieve jonge duivenvluchten dit jaar.

Conform programma spelen ze 2x boven de 450 km, wat eigenlijk nog veel te weinig is als je dat met België vergelijkt. Ik snap er persoonlijk niets van, want de meeste jongen worden tijdens het opleren en de eerste keren grote mand verspeeld. Daarna raken we er relatief geen kwijt, dus de afstand doet er niet toe.

Als liefhebber word je nu eenmaal vaak voorgelogen. We zagen dat ook in België, waar men met de duiven terugkeerde omdat de Zeeuwen/Brabanders ‘slecht vertrokken’ van de losplaats. De verbazing onder de chauffeurs was groot, omdat onze duiven wel degelijk goed vertrokken en wij gewoon een mooi concours hadden. Eerlijkheid duurt het langst, zei men vroeger. Sommige hebben dat alleen slecht opgeslagen.

03 jun Weer een middaglossing

Het weer zit niet mee dit jaar en dat is voor de lossingsverantwoordelijken niet gemakkelijk. Ik ben zeker geen voorstander van vluchten op voorhand annuleren, maar ditmaal had men het toch bij het juiste eind.

Na uitstel volgde wederom een middaglossing. Meestal verlopen die niet vlot, maar het leek nu mee te vallen. Rijden van de ene naar de andere losplaats is vaak funest voor de doffers, die hebben daar meer moeite mee dan de duivinnen.

Hier won ik 3x top 10 in de afdeling, dus ik mag niet mopperen, al waren mijn drie getekende duiven ernaast. Er zat hier een massa duiven in de lucht toen de onze arriveerden. Men weet dat lossen blijkbaar nog niet goed met elkaar af te stemmen.

Jos Lauwerijsen uit Rucphen ging er in de afdeling met de 1^e prijs vandoor. Hij deed dat met een 100% Embregts-Theunis duif, die hij bij mijn buurman op een bon afhaalde.

Derycke-Schieman zette afdeling Zeeland op zijn kop door 1 t/m 3 te winnen, geklokt binnen 4 seconden. Hun derde duif is een 50% Embregts-Theunis uit een duif die werd aangekocht op PIPA.

30 mei Weg dagfond

De NPO heeft de gehele dagfond op voorhand afgeblazen. Als het in hun ogen code rood is, dan moeten ze eigenlijk ook de vitesse afgelasten, vind ik.

Natuurlijk hou ik zelf ook de diverse weersites in de gaten. Gisteren werden er voor dit weekend nog voldoende lossingsmogelijkheden voorspeld. Vandaag lijkt het inderdaad niet te gaan, maar dat kan morgen weer totaal anders zijn.

Waar is de tijd gebleven dat men hoe dan ook naar de losplaats reed. Bleek daar uiteindelijk geen mogelijkheid te zijn, dan kwam men terug of werd er op maandag gelost. Meermaals heb ik op maandagmiddag vrij moeten nemen om nationaal Orléans te klokken.

De Belgen hebben gisteravond dan ook gewoon ingekorfd voor Limoges, die hanteren een andere weersite dan wij Nederlanders. Vooralsnog lijkt men in België gelijk te krijgen. De andere vluchten daar gaan ook gewoon door.

Ik schreef al vaker dat we niet per se gebaat zijn bij een nationaal vliegprogramma. Elke afdeling kan maar beter zijn eigen beslissingen nemen.

Dit weekend spelen wij Morlincourt, dat wordt dus waarschijnlijk zondag lossen. Die losplaats is echter van de Belgen, dus moeten wij uitwijken naar Niergnies, vrees ik. Dat wil zeggen twee nachten mand voor 185 km.

Gelukkig is er ook goed nieuws; de NPO wil de vlucht op 10 augustus inhalen. We hoeven onze duiven dus nog maar 10 weekjes in orde zien te houden… Dit weekend zouden er in Brabant 2000 zo’n 4.000 duiven zijn weggegaan, in week 32 waarschijnlijk een tiende daarvan.

Ik houd mijn hart al vast voor het jonge duivenseizoen. Ergens in juli/augustus zitten we in de warmte en dan moeten ook die vluchten eraan geloven, vrees ik.

29 mei Tevreden?

Ik krijg regelmatig de vraag of ik tot nu toe tevreden ben.

We hebben zeven klokvluchten gehad. In de vereniging won ik 6x de 1^e tegen gemiddeld 1.100 duiven, in het samenspel 3x de 1^e tegen gemiddeld 2.600 duiven en in het rayon 2x de 1^e tegen gemiddeld 4.000 duiven. Daarnaast 2x top 10 Brabant 2000.

Tevreden ben ik nooit, dat hoef je me eigenlijk niet eens te vragen. Beter was het dat de vraagstellers hun eigen prestaties ook eens voor het voetlicht brachten.

De jonge duiven hebben hun chipring om gekregen en een paratyfusenting gehad. Ik sla die nooit over, maar iedereen moet zelf weten wat hij doet. Ze zijn nu zo’n 10x op pad geweest. Zoals gezegd, mocht er nog onheil komen zoals adeno of een hittegolf, dan hebben ze hier alvast voldoende ervaring opgedaan.

Of ik die ook ontsmet na de vlucht? Ja, wat dacht je dan. Ik wil een heel seizoen top spelen met de jongen en niet een paar vluchten. Ik ben de laatste die mensen overtuigt om helemaal niets te doen. Ik geloof daar namelijk niet in. Liefhebbers die dat verkondigen zijn vaak alleen bezig hun duiven aan de man te brengen. Die zijn zogezegd oersterk en hebben niets nodig.

Bij de oude duiven is het snel weer inkorven geblazen. Er gaan deze week 14 duiven naar de dagfond. Wij hebben zes dagfond vluchten, dus ik ga niet meteen alles op de eerste vlucht riskeren.

Het seizoen is nog lang en laat de jaarlingen eerst maar eens goed in orde komen. Er is een groot verschil tussen duiven die het kunnen en duiven die het niet kunnen. Duiven die het wel kunnen maar nog niet top zijn, zullen je ook op de dagfond niet verrassen.

Duiven die top zijn op vluchten van 450 km kunnen op dagfond vluchten van amper 100 km verder plots door de mand vallen. Die kaap van 500 km is toch een hele andere discipline.

Zo is iedereen hier in Brabant 2000 al heel wat jaarlingen kwijt. Ik schreef daar deze winter al over. Het niet verder kunnen spelen dan 350 km bij de jonge duiven breekt onze jaarlingen nu op.

28 mei Keuzes

Zaterdag de eerste dagfond vlucht, die op ons vliegprogramma wordt aangeduid als een Brabant 2000 concours, oftewel een NPO-vlucht. Ik geef er 14 mee.

De duiven verkeren nog niet in topconditie. Ik won op één vlucht na weliswaar elke week de 1^e prijs in de vereniging tegen gemiddeld 1.000 duiven, maar één vroege duif zegt niets over de conditie van het hele team.

De rest van de vliegploeg – die al flink is uitgedund door selectie en verliezen – gaat mee op Morlincourt, een vitesse loopje.

Het seizoen is nog lang genoeg. Het weer slaat heus een keer om en dan kunnen de duiven alsnog in conditie geraken. Natuurlijk kan je ook naar de dierenarts gaan, dat deed ik ook ter controle, maar zolang ze niets mankeren is elke blinde kuur funest.

Jonge duiven

Met de jonge duiven gaat het goed, ook die moeten elke keer voor de buien worden weggebracht. Er gaan geen dagen voorbij zonder neerslag. Hebben de jongen het een keer moeilijk, dan moeten ze haast altijd in de regen huiswaarts keren.

Vanmorgen werden ze ook weer weggebracht en kwamen ze wederom in kleine groepjes thuis, vele ook één voor één. Ik vind dat niet erg, ze moeten zich namelijk leren oriënteren. Als het elke keer gemakkelijk gaat, dan leren ze niets.

In België werden afgelopen weekend veel jongen verspeeld. Ik schreef al vaker dat men de plank finaal heeft misgeslagen met de afstandsbeperking voor jonge duiven. Die raak je namelijk alleen aan het begin van het seizoen kwijt. Datzelfde geldt voor jaarlingen die als jong te weinig ervaring hebben kunnen opdoen.

Of je nu in mei begint zoals de Belgen of in juli zoals de Hollanders; de verliezen aan het begin blijven gelijk. Verder in het seizoen verlies je amper nog duiven. Men weet dat inmiddels, zou je denken, maar dingen terugdraaien lijkt moeilijk. Eind juni starten tot de derde week van september plus drie 450+ km vluchten, dat is de enige juiste opleiding.

Dat pamperen van jonge duiven wat we de afgelopen jaren hebben gedaan, lijkt mij niet de juiste weg. Zeker niet wanneer we straks in grotere sectoren gaan spelen met een breder spelgebied.

Zo begin ik me ook te ergeren aan de vraag: “Of ze allemaal wel thuis zijn?”. Blijkbaar is dat ook een vorm van spelvreugde geworden; zien we ze allemaal thuis heeft. Het is in mijn ogen gewoon een afvalrace van begin tot eind. Start je met 100 jongen en je verliest er niet één, dan kamp je weer met een overbevolkingsprobleem.

Hoe arrogant het ook klinkt, mijn interesse is het eerste blad van de uitslag, de rest acht ik bijzaak. En dan het liefst duiven die zich per honderdtal kunnen klasseren. En dat lukt het ene jaar nu eenmaal beter dan het andere.