Vorig jaar was een superjaar en won ik veel, zo werd ik onder andere 4e provinciaal hok vitesse/midfond en 1e provinciaal hok dagfond onaangewezen met de oude duiven.

Dit jaar wat strubbelingen, ook door eigen schuld. Te laat dingen opgemerkt en ik had medisch in moeten grijpen toen het nodig was. Vooralsnog werd het 1e provinciaal hok vitesse, 8e provinciaal hok midfond en 7e provinciaal hok dagfond onaangewezen.

Vorig jaar niet één opmerking gehad in de trant van ‘knap gedaan’, dit jaar diverse keren gehoord “het ging niet zo lekker hè, met de oude duiven?” Niet dat ik ervan wakker lig hoor, de personen in kwestie stonden zelf op geen van de drie disciplines bij de eerste 50 provinciaal hokkampioenen.

Vaak kan men beter eerst in eigen tuin het onkruid wieden, voordat ze bij een ander kijken. Zelf interesseert het me niet hoe een ander speelt, ik kan bij niemand op het hok of in de privésfeer meekijken.

Zo ken ik mensen waar normaal niet tegen te spelen is, waarbij het momenteel niet lekker gaat in het gezin, bijvoorbeeld door ziekte bij zichzelf, de partner of door problemen in de relationele sfeer. Zoiets werkt altijd door in het duivenhok, vandaar dat ik geen oordeel vel over anderen en mezelf bezig houd met mijn eigen hok.

Ook hier gaat het niet altijd zoals ik wil, maar dat is duivensport. Mocht ik elke week zo spelen als de laatste vier weken bij de jonge duiven, dan zou voor anderen de lol er ook snel af zijn. Er zullen ongetwijfeld mindere vluchten komen, al hoop ik stiekem van niet, natuurlijk.

We maken ons langzaamaan weer op voor het weekend. De duiven zien er top uit, alleen het weer is lastig. Ze kunnen niet altijd los op de momenten dat ik wil, maar het is niet anders.

Afgelopen zaterdag kwam Mike van De Duif de trofee nog brengen. Dit was net voordat de duiven moesten komen, dus snel even in ontvangst genomen, het kon niet anders. Wel een mooie geste dat ze zelf alles langsbrengen. Van onze afdeling moet ik nog van twee jaar vazen krijgen, bijvoorbeeld.

Jaren terug moest ik lachen om het programma bij Jan in Friesland en nu lacht hij ons uit. Hij speelt nog 285, 285, 373, 445 en 472 km versus wij 243, 328, 355, 328 en 450 km. Zo gek is het in Brabant, terwijl bij Jan de verliezen in de afdeling veelal stukken groter zijn. Wat een bangeriken in Brabant.

Ik had het er gisteren met Ronald Veenendaal over. Het mooiste zou zijn dat er twee competities komen en dat de nalijn tegelijkertijd start met de jonge duiven, begin juli. Op de nalijn alleen 145 km en bij de jongen gewoon een oplopend programma met enkele keren boven de 400 km.

Nu wordt het spel bij een groot deel van de jonge duivenliefhebbers ontnomen door een stel bangeriken die zelf elk jaar dezelfde fouten maken en niet verder durven spelen uit angst een duif te verliezen. Voor die groep is een gelijklopende nalijn dan ideaal.

Op deze wijze kan iedereen het spel krijgen waar hij contributie voor betaalt. Ik neem aan dat er ook niet één dagfond of overnachtliefhebber zit te wachten op vluchten van 400 km voor de dagfond en 650 km voor de overnacht? Waarom dan wel de jonge duivenspelers elk jaar afranselen? Gun ieder zijn spel en doe bij de NPO eens iets waarvoor je bent aangesteld in plaats van je enkel bezig te houden met aankomende Olympiades of feestavonden.

Heel veel liefhebbers jammeren op dit moment dat ze hun duiven niet binnenkrijgen. De duiven zijn door de wind vanachter totaal niet moe en tel daar de veel te korte afstanden bij op.

Pakweg 30 jaar geleden moesten de duiven het met mindere kwaliteit voer en producten doen, maar vlogen ze veel grotere afstanden met concoursen die stukken langer duurden. Toen verspeelden we ook regelmatig duiven door rampvluchten her en der en waren er ook roofvogels en adeno.

We hadden toen alleen nog geen Facebook. Nu roepen mensen daar al ‘rampvlucht’ terwijl de prijzen nog niet eens af zijn. Ook in België kennen ze dit fenomeen nu en dierenwelzijn houdt de boel daar nauwlettend in de gaten. Geef gekken een uitlaatklep en je krijgt de grootste problemen.

Diverse afdelingen vliegen komende zaterdag boven de 350 km met hun jongen en staan wederom op dezelfde losplaats als ons. Wij daarentegen vliegen amper 220 km voor de kortste afstanden.

Het is ongelooflijk hoe stompzinnig het afdelingsbestuur handelt. Het jonge duivenspel is totaal verziekt in Brabant. Tweemaal Pontoise. Waarom niet één daarvan vervangen voor Sens om de leden alsnog tegemoet te komen, zou ieder weldenkend mens denken?

Schermen met de enorme aantallen aankomend weekend op de nalijn, gaat nergens over. We zitten met de jongen 100 km verder dan het begin van de eerste nalijn vlucht. Het is dan niet gek dat mensen alles op de nalijn zetten. Je zou maar 100 jongen hebben gekweekt om ze vijf nalijn vluchten te geven van amper 200 km. Maar ieder zijn ding.

Ik hoor diverse geluiden dat er veel op gaan stappen uit de vliegcommissie en het bestuur. Dat deze uitstroom door enkele bestuursleden wordt veroorzaakt, is een slechte zaak. Die zouden misschien juist zelf de eer aan zichzelf moeten houden en op moeten stappen wegens onkunde.

Hier al wekenlang geen duif verspeeld. Er zaten zestien medio mei gespeende jongen bij die 2 weken geleden zijn ingelast. Zij zijn twee keer met de auto weggevoerd op 30 km, daarna 60 km en toen gelijk naar 143 km. Met een zuidwestenwind kan dat prima, ze zitten er immers nog allemaal.

In totaal had ik er 175 geringd waarvan nog 110 aanwezig. Twee zitten thuis als opwachter van de rest, ik laat ze namelijk niet graag in een leeg hok arriveren. Daarbij heb ik er zelf verschillende verwijderd.

Als je de vierde vlucht nog met 50 jongen wilt spelen, moet je er 100 kweken. Kweek je uit alles wat veren heeft, dan valt 70% af. Daarbij ben je bijzonder naïef als je denkt dat het allemaal goede zijn, omdat het mooie waren.

Uit ervaring weet ik inmiddels dat je er tien moet kweken om één of twee duiven door te houden die het waard zijn om het andere jaar een nieuwe kans te geven. En dan kweek ik alleen uit duiven die echt iets gepresteerd hebben op de wedvluchten. Laat staan dat je uit duiven kweekt die amper blad hebben geraakt.

One eye cold

Dit weekend heb ik veel mails en telefoontjes gehad uit heel Nederland over one eye cold bij de jongen. Iets wat volgens sommige niet zou moeten kunnen bij donker weer. Zelf vind ik het niet zo’n probleem. Ik heb meermaals de 1e gewonnen met een jong dat one eye cold had. Vaak volgt de echte topvorm zodra ze er vanaf zijn.

Druppelen, zalven, donker zetten… Niets dat helpt. Zelf heb ik de beste ervaring met onderdompelen in water met zout en azijn. Eerst triggeren dus, zodat meerdere jongen het krijgen. Daarna uitroken met Koudijs en dan zijn de problemen meestal binnen een week weg. Iedereen op zijn eigen manier, maar zo doe ik het en daar doe ik niet geheimzinnig over.

De vierde vlucht is met winst afgesloten, alsmede voor de tweede keer winst in het rayon. Zoals elke week kwamen er weer zo’n tien gelijktijdig aan en was het feest in het luchtruim. Maar goed, daar zullen wel meer mensen mee hebben gezeten.

Als er dan één valt, vallen er meer, dus voor mij waren het alle tien kanshebbers voor winst. De eerste tien arriverende duiven waren ditmaal:

  1. uit Millenniums Winner (1e NPO Châlons-en-Champagne (kleinzoon Millennium koppel)) x Flame (Murphy’s Law De Bruijn x Olympic Millennium).
  2. uit Urano (zoon Uranus De Bruijn) x Olympic Millennium.
  3. uit Urano (zoon Uranus De Bruijn) x Olympic Millennium.
  4. uit zoon Millennium koppel x dochter Witbuik.
  5. uit zoon 13 Herman Bevers x dochter Super Rossi.
  6. uit zoon Super Rossi x Looyschelder duivin.
  7. uit Olympic Murphy (Lichte Super Rossi x Flame) x dochter Warior (2e nationaal Asduif).
  8. uit Lichte Super Rossi x Witbuiks Blue (1e NPO La Souterraine).
  9. uit Dragon Rossi (zoon Lichte Super Rossi x Dragon Girl) x Urana (1e provinciaal Péronne 12.000d uit Urano de Bruijn x dochter Super Rossi).
  10. broer Millenniums Winner (1e NPO Châlons-en-Champagne (kleinzoon Millennium koppel)).

 

Op naar volgende week (243 km). Althans, vooralsnog als er niet teveel duiven zijn verspeeld hier en daar. Hier was alles thuis toen ik terugkwam van het lokaal, dus net als vorige week geen verliezen.

Ik las in Op (de) Hoogte dat het weer in april grillig kan zijn. Hebben we in de afgelopen 10 jaar juist niet prachtige aprilmaanden gekend, op enkele jaren na? Geldt dit trouwens niet voor iedere maand, juli en augustus kunnen toch ook grillig zijn?

De duivensport gaat kapot aan eigenbelangen. Neem de zes dagfondvluchten. Ze hebben dat hier meermaals geprobeerd met geringe of geen deelname, maar toch blijft men ermee bezig. Hoezo belangen?

Dan een jonge duivenprogramma zonder enige uitwijkmogelijkheid. Is het in augustus slecht of warm, dan wordt er dus überhaupt niet gevlogen of komen we niet verder dan 200 km. Nee, wie met zo’n voorstel komt, kan je niet serieus nemen. Sterker nog, die is totaal ongeschikt.

Nu moet men door tot de derde week van september, wat weer niet kan volgens ons afdelingsbestuur. Volgens hen wordt er dan gejaagd in Frankrijk. Zo moet iedereen langer verduisteren en later beginnen met kweken en op die manier stel je de problemen met jonge duivenziektes en opleren alleen maar uit.

Nee, echt slim is het niet wat er nu is voorgesteld. Iets dat ruim 40 jaar goed en vertrouwd is, wil men opeens veranderen. Waarom het wiel opnieuw willen uitvinden? Dit alles voor enkele personen die hun duiven alsnog op de nalijn gaan inzetten.

Mijn vertrouwen in het gezond verstand van bestuurders is volledig weg. Ik pleit er ook voor dat elke afdeling zijn eigen vliegprogramma gaat maken en dat het nationale gedoe aan de kant wordt gezet. Op die manier kan elke afdeling doen wat ze willen, zoals voorheen.

Het is toch van de zotte dat wij vandaag in Niergnies moesten wachten met lossen, omdat afdelingen 7 en 8 – die nota bene 150 km verder spelen – voor moesten vanaf dezelfde losplaats?

En waarom blijft Brabant 2000 rond de kerk vliegen, als de rest van Nederland wel verder gaat? Omdat er vorige week in Rayon 3 zogezegd jongen zijn verspeeld, wat niet klopt gezien de aantallen duiven toen vs. nu. En maar weer door de knietjes voor die paar schreeuwers. Hoe luidt dat spreekwoord ook alweer, holle vaten klinken het hardst?