Geplaatst op 14:57h
in
Blog
In al die jaren heb ik veel hokken bezocht en vele duiven aangeschaft. Toch zijn er maar enkele doorslaggevend geweest voor mij.
Ik had een duivenkameraad die inmiddels al bijna 24 jaar niet meer onder ons is. Hij had duiven van Cees Gijzen uit Sint Willebrord, wie destijds de zaterdagsvliegers teisterde. Hij deed dat volgens mij met duiven van Jos Wouters die hij had gekruist met duiven van Gebr. Haesendonck, met name op de midfond.
Doordat ik in de jaren ‘90 regelmatig duiven ruilde met mijn kameraad, kreeg ik een jong uit zijn witte koppel. Die twee waren nagenoeg wit en stamden af van de Gijzen duiven. Het koppel had maar één jong en dat was maar goed ook, want die vulde de gehele nestschotel qua afmeting. Liet dat jong nu helemaal blauw zijn met één klein wittikje aan zijn oog.
Ik speelde ermee en verloor hem de derde vlucht. Drie weken later keerde hij als brandhout terug, zo mager dat de kleur uit zijn ogen was. Ik besloot hem in een hokje met slachtduiven te zetten. Toen ze die enkele dagen later kwamen halen, herkende ik de blauwe niet meer. Kogelrond was hij.
Ik besloot hem alsnog een tweede kans te geven op de nalijn en die greep hij aan met meerdere 1e prijzen tegen toen nog dik 3.000 duiven. Als jaarling, twee- en driejarige werd hij telkens Asduif in het samenspel op de midfond.
Uiteindelijk plaatste ik hem op het kweekhok en noemde ik hem mijn Witbuik. Al wat daaruit kwam was super met meerdere partners. De bonte die eruit kwamen werden vaak Asduiven en de krassen en blauwe wonnen dan weer teletekst.
Aan alles komt een eind en Witbuik stopte in 2007 met bevruchten. Ik plaatste hem op het nieuwe hok op eigen erf, ik had in 2006 immers alles van de hand gedaan. Hij zat daar met een laat jong tussen enkele gespeende piepers, zodat ik hem kon uitwennen. Ik kon hem niet verwijderen want de man waarvan ik hem kreeg, was reeds overleden.
Hij paarde aan met dat laatje dat ik had gekocht bij Johan Huijbregts in Zundert uit zijn 1e NPO Montluçon. Die eitjes waren toch nog bevrucht. Eén ervan werd Young Witbuik en die plaatste ik gelijk op de kweek, want hij is een kopie van zijn vader.
Young Witbuik is ook een blauwe met een kleine witte tik en lang en fors van formaat. Hij is van 2008 en bevrucht nog goed. Hij werd samen met Rocket vaandeldrager van mijn hok. Ik kruis hun jongen al meer dan 20 jaar met elkaar.
Het laatste jong dat gevlogen heeft was New Witbuik, ook een kopie van zijn vader. De moeder van New Witbuik is een dochter van het Millennium koppel, dus uit de Rocket-lijn. New Witbuik zal ook de rest van zijn dagen als kweekduif slijten. Ik hoop natuurlijk dat hij de oude Witbuik en vader Young Witbuik kan evenaren.
Kortom, als ik terugkijk brengt de oude Witbuik van 1997 al meer dan 25 jaar succes op mijn hokken, en dat terwijl hij als jong in de dodencel zat. Uiteindelijk begon de oude Witbuik in 2008 aan zijn laatste vlucht. Hij keerde niet meer terug van zijn dagelijkse rondje om het hok.