09 dec Prijsuitreikingen

Afgelopen weekend reed ik met Rene Roks naar de jaarlijkse prijsuitreiking in Vianen. Normaal ben ik niet zo van de kampioenendagen- of avonden, maar dit begon vroeg en eindigde om 15.00u ‘s middags. Alles liep strak op schema en het eten was uitstekend.

Men zou alleen nog open moeten staan voor een mooi nationaal vliegprogramma voor de jonge duiven. Dit lijkt altijd weer een knelpunt te zijn voor het NPO-bestuur. Waarom weet ik nog steeds niet.

‘Verliezen’ is wat mij betreft een gedateerd excuus, want die vinden al tientallen jaren hoofdzakelijk aan het begin van het seizoen plaats. Dit heeft dan ook niets met afstand te maken. De vluchten boven de 400 km verlopen namelijk vaak soepel, waar veel eerste trainingsvluchten een nachtmerrie zijn. Daarbij jammeren de goede spelers niet om verloren jongen, die weten immers dat er maar weinig goede duiven zijn.

Onze NPO-voorzitter wilde weten waar ik mijn jaarlijkse drive vandaan haal om vroeg te vliegen. Nu ben ik niet zo’n podiumbeest dat graag hele verhalen de zaal in slingert, vandaar dat ik ook niet voor forums te paaien ben.

Ik wil gewoon altijd winnen, dat zit nu eenmaal in mij. Of dat een goede of slechte eigenschap is weet ik niet, maar het is niet anders. Ik leg de lat heel hoog voor mezelf. Gaat het in het vliegseizoen wat minder, dan moet het de week erop gewoon beter. Niet voor de commerce of de belangstelling, maar puur voor mezelf.