22 mrt Bijproducten

Richard van de Haterd was hier vanmorgen en bracht de Mariën spullen en kampioenschappen die al bijna 2 jaar bij Comb. van Wanrooij stonden. Zoals gezegd is het beschamend dat ik er niet zelf aan toe kwam om ze op te halen.

Ik ben bij huis, maar kom haast nergens aan toe. Alles gaat op halve kracht wegens mijn rug. De duiven verzorgen kosten me ’s ochtends al snel 3 uur, dan wacht de tuin nog en wil ik ook een uur kunnen fietsen of lopen om mijn fysieke klachten in toom te houden.

Daarnaast af en toe met de vrouw ertussenuit, die ook min of meer aan huis gebonden is door de hobby van haar man. Op vakantie gaan hebben we allebei nooit gekend, dat is hier gelukkig dus geen groot gemis. Wij hebben een druk werkzaam leven gehad met soms weken van 90 uur en dan nog een gezin erbij dat aandacht vraagt. Vandaar dus weinig tijd om op bezoek te gaan of te ontvangen.

Dat de Mariën producten binnen zijn, is voor mij een teken dat het seizoen van start kan. Ik ben in principe een voorstander van bijproducten, maar niet van bijproducten die overwegend voer bevatten. In heel wat mineralenemmers lijkt tegenwoordig meer tovo of zaad te zitten dan grit en roodsteen. Je hoeft je duiven dan haast niet meer te voeren. Zo’n emmer van 10 kg kost al snel 20 euro. Dat is duur voer, denk ik dan.

Medicatie voor duiven is ook niet goedkoop, maar toch onmisbaar soms als je een goed seizoen wilt draaien. Niet zozeer om de eigen duiven op het hok gezond te houden, maar om ze te beschermen tegen andere duiven waarmee ze in de mand zitten.

Mijn duiven zijn altijd luisvrij, ik heb daar namelijk een bloedhekel aan. In het vliegseizoen lukt het me echter moeilijk om de luizen weg te houden, die doen ze toch echt in de reismand op van liefhebbers die het allemaal niet zo nauw nemen.

De foto boven dit blogbericht is er eentje van Olympia, de nestligger van Olympic Rossie. Hoezo kunnen er niet twee goede duiven uit één nest komen?