De toekomst

Afgelopen winter was hier iemand op bezoek met de vraag of ik niet aan eenhoksraces wilde meedoen. Volgens hem werd dat de toekomst.

Afgelopen weekend bekeek ik eens zo’n race en zag ik dat niet één van de 3.500 duiven op de dag van lossen kon arriveren (de afstand was 550 km). Ik weet dan niet of dit de toekomst wordt.

Zelf geniet ik elk jaar van het samenstellen van de koppels en de jongen die even later in de nestschotel liggen. Vaak kan je dan al zien of er favorieten bij liggen. Zulke duiven wil ik vervolgens graag zelf trainen en spelen op de wedvluchten, in de hoop dat ze mijn verwachtingen kunnen waarmaken.

Voor mij is dit een heel stuk van de duivensportbeleving. Hier is dat een hobby aan huis, waarbij ik graag zelf de touwtjes in handen heb.

Selecteren

Ik las op de website van A.S. het stukje over selecteren. Inderdaad, op gezondheid kan je niet hard genoeg selecteren. Zelf houd ik niet één zieke duif met medicatie omhoog.

In Brabant 2000 kunnen wij onze jonge duiven na dit seizoen amper op basis van prestaties selecteren. Late jongen selecteren die vijf natourvluchten hebben gevlogen, lukt al helemaal niet.

Dit jaar selecteer ik mijn jonge duiven dus maar op basis van vertrouwen. Bij de oude duiven blijven er circa 14 van de 64 waarmee werd gestart, op het vlieghok zitten. Daar zijn kopprijzen wel noodzakelijk om te mogen blijven.