06 sep Reiniging
We kunnen zo weer de hokken gaan reinigen. Hier gebeurt dat altijd na de paratyfuskuur. Dit jaar wordt dat 10 dagen Baytril.
Een duivenseizoen gaat snel en kent hoogte- en dieptepunten. Met de oude duiven ging het goed, met de jonge duiven wat minder. Dat laatste lag aan de spelmogelijkheid.
Afgelopen week werd ik weer gevraagd om in een forum te gaan zitten, maar daar voel ik mij niet toe geroepen. Ik heb daar niets toe te voegen.
Ik heb altijd een druk leven gehad en vanaf mijn 15e minstens 80 uur per week gewerkt. Dit ging ten koste van mijn lichaam, dat neem ik zoals het is, maar ook voor mijn gezin was er zelden tijd. Zelfs nu nog gaan de duiven voor, wat niet altijd goed is, maar duivensport is nu eenmaal mijn passie. Vandaar dat ik in de winter ook nooit van huis ga.
Zo voel ik mezelf ook niet meer of minder dan een ander. Ben ik door mijn duiven heen, dan sta ik gewoon weer onderaan de ladder.
Een kampioenschap vind ik heus wel mooi, maar alleen wanneer de punten uit de afdeling worden genomen waarbij enkel de beste spelers van het land naar voren komen. Nu leggen veel nationale kampioenschappen de zwaktes van de samenspelen bloot.
Er is natuurlijk niets mis met een kampioenschap dat gekoppeld is aan de Grootmeesters of punten uit de samenspelen. Geef die liefhebbers hun trofee en iedereen is tevreden. Maar om ze ook het gevoel te geven dat ze de beste van het land zijn, gaat dat niet wat ver?
Zelf zit ik niet verlegen om al die aandacht tijdens een huldiging, daar doe ik het niet voor. Mijn passie beleef ik op eigen hok en bij het zien van de aankomende duiven.