14 feb Toen was geluk nog heel gewoon

De eerste 100 ringen zitten rond de pootjes en de kweekduiven maken zich op voor de derde ronde. De kweekperiode vliegt voorbij en de hokken zijn snel weer gevuld.

De jongen zijn weer netjes opgekomen en mooi zacht gepluimd. Ze krijgen alleen de basismengeling (80% Championsmix en 20% NPO-mix) met daaroverheen elke dag Origanum Red en Champions Mineralenmix. De jongen krijgen net als alle andere duiven ook tweemaal per week Prestavit over het voer.

Ik ben een liefhebber die op eigen hok graag alles goed in de gaten houd en doe dan ook zelden mee aan eenhoksraces. Ik heb ze namelijk voor mezelf en daar wil ik van genieten.

Het geeft mij veel voldoening om ze straks in hun nieuwe wedstrijdpak te zien en dat mijn vooraf uitgedokterde samengestelde koppels hebben uitgepakt. Wanneer ze in het seizoen ook nog eens presteren en de verwachtingen van sommige koppels uitkomen, ben ik een tevreden mens.

Wat me wel zorgen baart is dat het jonge duivenspel steeds verder wordt uitgekleed. In elke reportage lees je terug dat de liefhebbers maar wat graag nationaal Orléans terug willen hebben. Waar is het verkeerd gegaan en door wie, zou je denken.

Ik kreeg onlangs het bovenstaande vliegprogramma uit 1995 van de toenmalige ZNB onder ogen. De verantwoordelijke mensen die dit moois om zeep hebben geholpen, zouden zich diep moeten schamen. Helaas voelt de mens zich al snel te groot om na een genomen beslissing terug te vallen op het oude, want dat is nu eenmaal je bewijs van falen.