08 jan Krantjes
Ik ontvang elke week twee duivenkrantjes, De Duif en Het Spoor. Bas Verkerk vroeg laatst of ik dit en dat niet had gelezen. Een Engelsman vroeg me gisteren hetzelfde. Eerlijk gezegd lees ik de meeste onzin over eerlijk spel niet meer. Het wordt vaak bedacht door mensen die zelf niet mee kunnen en dus maar regeltjes willen opleggen waarmee ze zelf beter voor de dag komen.
Ik heb dat vroeger allemaal al meegemaakt. Er werden fietsen, halve varkens en weet ik het wat nog meer vervlogen in de vorige eeuw. Er werden formules bedacht zodat de goede spelers hier geen kans op konden maken. Hetzelfde met de kampioenschappen. Desalniettemin liepen de topspelers met alles weg, totdat ze alles maar hebben afgeschaft.
Zelf wil ik weten wie de terechte kampioen is en wie de beste duif heeft. Een duif die Asduif wordt op het hoogste niveau, moet dat ook op de onderliggende niveaus zijn, anders kloppen de spelregels niet. Die moeten met dezelfde formule worden berekend voor alle vluchten op alle spelniveaus.
Sportblad De Duif heeft een prachtig aangewezen kampioenschap, het is alleen jammer dat het niet met Compuclub of iets dergelijks wordt bijgehouden. Dat zou nog wat meer glans aan het geheel geven.
Als ik in mijn samenspel zie hoeveel mensen hun drie getekenden weliswaar vroeg pakken, maar niet insturen. We zien dat ook met de nationale kampioenschappen in België. Vroeger zag men dat in Nederland met WHZB, daar stonden elk jaar dezelfde mensen bij de Asduiven. Nadat alles automatisch werd bijgehouden, traden er echter heel wat andere liefhebbers naar voren.
Terugkomend op de duivenkrantjes. Ik lees liever de reportages over hoe een liefhebber zijn sport beleeft en zijn duiven voorbereidt. Ik merk daarbij vrij snel wanneer iemand vrijuit praat of niet. Aan mensen die zelf niet het achterste van hun tong willen laten zien, maar wel alles van een ander willen weten, heb je niets.
Ik ben zelf recht voor zijn raap en eerlijk over mijn denkwijze en ervaringen, zowel de goede als de slechte. Dat niet iedereen daarmee om kan gaan, begrijp ik volledig. De oplossing daarvoor is echter simpel: niet naar mij luisteren en niets van mij lezen.
Ik schrijf mijn stukjes niet voor wie alles al denkt te weten, maar voor degene die openstaat voor andere inzichten en daar eventueel hun voordeel mee wil doen. Daarnaast ben ik van leven en laten leven, waarbij ik vind dat er voor iedereen voldoende spelvreugde en mogelijkheden moeten zijn.
Bon
De aanroep om bonnen blijft onverminderd, ook al schenk ik die in principe nooit. Ik zit niet meer op alle aanloop te wachten en bepaal liever zelf aan welk goed doel ik meewerk. In eigen vereniging kon ik er niet onderuit, daarom staat er een bon op TopPigeons. Het betreft een koppel eitjes, maar die bon is ook in te ruilen voor een jong ergens in april.
Wie iets uit de superkoppels wil, kan daarvoor eenmaal per jaar zijn kans grijpen op PIPA. Daar worden op dit moment duiven geveild uit het beste wat hier zit. Aan huis is daarvan uiteraard niets te koop.