05 jan Vliegduiven koppelen
De vliegduiven worden weer gekoppeld en dat vergt enkele dagen tijd. Op de drie kweekhokken bevinden zich negen koppels per hok, daar ervaar ik zelden problemen. Die klus is vaak binnen één dag geklaard.
Bij de vliegduiven is dat wat anders. Zij zitten met 24 jaarlingdoffers en tien meerjarige in één hok met 34 bakken. De laatstgenoemde groep zorgt nogal eens voor problemen omdat ze zich alle bakken willen toe-eigenen.
Ik begon tien dagen geleden met bijlichten van 7.30u ‘s ochtends tot 17.30u in de avond. Ik licht nooit langer bij, want dat is nutteloos. Het enige wat je daarmee bereikt is een vroege pennenrui.
De kweekduiven krijgen dagelijks maar elf uur licht. Dat licht staat dan wel altijd aan, dus ook met zonnig weer. Bij de vliegduiven gaat het licht weer uit zodra het in de natuur langer dan tien uur licht is. Daarna start automatisch de verduistering tot half mei. Na half mei worden de dagen op het vlieghok dus pas langer.
Ook heb ik tien dagen terug alle bakken opengezet, zodat ze over de gehele bak konden beschikken. Vijf dagen voor het koppelen ging de met kranten ingepakte broedschaal erin, zodat ze daaraan konden wennen. De meeste felheid van de doffers is dan weg tegen de tijd dat ze worden gekoppeld.
Op de dag van koppelen zet ik de duiven in de middag op gevoel bijeen. Het enige wat ik beoordeel is of het niet teveel inteelt is. Compenseren hoef ik nauwelijks, want hier zitten geen extreem grote of kleine duivinnen. Ogen boeien me niet, de meeste hebben dezelfde. Kleuren al helemaal niet, want bijna alles hier is blauw of kras.
Zodra alles bijeenzit, verduister ik het hok en gaan de lichten uit. In de avond (wanneer het donker is) hef ik de verduistering op, zodat het de volgende dag langzaamaan licht wordt. De eerste drie dagen blijft het licht uit.
De volgende dag is vaak niet één duivin opengepikt en zit alles samen in de broedschaal. Wil er één niet, dan zet ik die enkele dagen in het lege jonge duivenhok zodat ze alsnog gepaard raken. De ochtend na het samen zetten laat ik ze bak voor bak los totdat zowel doffer als duivin in hun bak vliegen. Daarna volgt het volgende paar.
Het gebeurt wel eens dat ze niet allemaal dezelfde dag los kunnen. Doordat ik de eerste drie dagen geen licht aan heb, zijn de dagen namelijk kort. Die moeten dan maar op de tweede dag drinken. Voer krijgen ze de eerste drie dagen in hun woonbak, zodat ze gezamenlijk met hun duivin kunnen eten.
Als alles los is geweest, ga ik over naar twee koppels per dag en dan al snel naar drie koppels tegelijk los. Op de derde of vierde dag zit vaak alles los en zijn er nauwelijks nog problemen. Ze mogen pas weer buiten rondvliegen zodra er eitjes zijn. Ik sluit dan de partner die op het nest zit, op.
Nu hoor ik iedereen denken: waarom niet meerdere hokken? Nou, ik hou van eenvoud en heb een hekel aan geloop met veel drinkbakken. Vandaar één duivinnen- en één dofferhok.
En waarom niet langer bijlichten? Nou, dat is zinloos. Ik heb dat in het verleden bij de kwekers gedaan, het licht stond tot 22.00u aan. De jongen werden gespeend en begonnen dan al hun eerste pen te gooien. Voor het snel leggen hoef je het ook niet te doen. De kwekers krijgen twee keer per dag eten en voeren dan de jongen vol af, dus ook daar hoef je niet langer voor bij te lichten.
Nogmaals, wanneer ze hier binnen 21 dagen allemaal netjes hun tweede ei hebben, ben ik meer dan tevreden. Wie met bewijzen kan komen dat een vlotte leg ook goede jongen betekent, mag ze aan mij komen laten zien. Ik geloof hier absoluut niet in.
In de afgelopen decennia heb ik alles al eens getest en daardoor heb ik de zin en onzin van elkaar leren scheiden. Op mijn hokken gebeurt alles dan ook op basis van eigen ervaring. Want wat wordt er hier en daar toch een partij onzin verspreid door mensen die zelf niet eens blad kunnen raken.