18 mei Respect
In de duivensport is een hoop haat en nijd onderling. Kijk, ik speel ook het liefst iedere week eerst, maar dat wil zeker niet zeggen dat ik het een ander niet gun.
Wat dat aangaat, heb ik altijd respect voor mensen die een mooie uitslag maken of concoursen winnen. Of dat nu vriend of vijand is of een grote of kleine liefhebber, dat maakt me allemaal niet uit.
Zo probeer ik ook altijd netjes alle binnenkomende vragen te beantwoorden, ook al zijn er mensen die me al jaren dezelfde vragen stellen en er schijnbaar niets van leren of moeite hebben met onthouden.
Keep it simple
Ik hanteer hier één systeem, en dat houd in dat ik het mezelf niet te moeilijk maak. Eén mengeling en de NPO-mix erbij om bij te kunnen sturen.
Aan voedingssupplementen hecht ik steeds minder waarde, hetzelfde geldt voor medicijnen. Ik geloof meer in de natuurlijke weerstand van duiven en in kwaliteit.
Morgen staat er waarschijnlijk wind aan kop, dan zullen er een boel getekende duiven gepakt worden overal en dat is tevens het enige waar het écht om draait: goede duiven.
Het nadeel is dat iedereen maar één of enkele duiven heeft die net dat beetje extra kunnen geven en waar je op kunt rekenen wat kopvliegen betreft. De meeste duiven zijn ‘lucky shots’ zoals ze dat vandaag de dag noemen. Eén dag komen ze vroeg en dan weer wekenlang laat.
Zo zijn er vaak ook maar enkele kweekduiven die 1e prijswinnaars geven en het gros geeft prijsvliegers of minder, zo simpel is dat.
Om die reden is de zoektocht naar versterking enorm moeilijk, vooral in België. Daar lijken ze steevast overtuigd dat het allemaal goede zijn of dat ze allemaal goede hebben.