29 mrt Het blijft koud

Over ruim een week is de eerste prijsvlucht en ze moeten mee. Ze zijn hier twee keer weggeweest, in principe genoeg dus. In het vliegseizoen kijk ik niet naar de temperatuur, ik hanteer dan de stelregel van Theo Pander: kou is slechts een emotie.

Als de vluchten eenmaal begonnen zijn, houd ik duiven zelden thuis. Ik loop er het hele jaar naartoe, dus in het vliegseizoen moeten ze daar ook maar eens wat voor terug doen.

Dit weekend hebben ze nog een paar trainingsvluchten voor de boeg. Ze moeten nog in conditie komen en dat kan alleen door te trainen.

Tricho

De duiven heb ik enkele weken terug na laten kijken en 1:6 die ik liet onderzoeken had tricho. Deze zes duiven zaten in één hok en dronken uit één drinkpot. Tricho besmet via het water zegt men, dus is dat een teken dat de andere vijf duiven voldoende basisweerstand hadden om het niet te krijgen.

Ik moet daarbij vermelden dat ze met grote jongen zaten, wat ook gemakkelijker tot tricho leidt. Bij sommige komt dit door het voeren. De besmette duif had twee blakende jongen in de schaal, dus maakte ik me nergens zorgen over.

Tricho overwinnen doen duiven uit zichzelf zolang de basisweerstand goed is. Althans, de lichte variant dan. Dr. Mariën adviseert om met lichte tricho in ieder geval niet te kuren.

Weduwschap & trainingen

Alles zit hier inmiddels op weduwschap. De mest is mooi en de duiven zitten rustig. Hier geen zenuwpezen die een natte bak hebben nu ze net op weduwschap staan, ook zulke duiven worden hier niet oud.

De doffers gaan er ‘s ochtends uit met een vrije training van ongeveer drie kwartier tot een uur. De duivinnen krijgen ’s avonds een uur lang verplichte training met de vlag.